పూర్వ కాలంలో “పురోహితుడు” అంటే ఒక ఉద్యోగం కాదు – ఒక పధవి, ఒక పరమపూజ్య స్థానం*
పురోహితుడు అనేది
మూడు లోకాలకూ అనుసంధానం కలిగించే వ్యక్తి.
*దేవునికి – మనిషికి మధ్య వారధి.*
*వేదాలకు – మన కుటుంబానికి మధ్య దారి.*
*నీతికి – నిత్యానికి మధ్య దిశ.*
ఇప్పుడు మనం చూస్తున్న “పూజలు చేయడం, పండుగలు చేయడం” మాత్రమే వారి పని కాదు…
పూర్వ కాలంలో పురోహితుడు ఒక ఇంటి ఆధ్యాత్మిక శిరస్త్రాణం.
*పురోహితులకు రాజులు కూడా తల వంచిన సంఘటనలు*
*ఉదాహరణ 1: విశ్వామిత్రుడు – దశరథుడిపై కోపం వస్తె రాజ్యమే వణికింది*
రామాయణంలో
విశ్వామిత్ర మహర్షి కోపజ్వాల రాజ్యంలో వ్యాపిస్తే
రాజు దశరథుడు చేతులు జోడించాడు.
👉 ఎందుకు?
పురోహిత శక్తిని రాజు అధికారాన్ని కూడా మించినట్లు భావించేవారు కాదు.
వారి శాపం— రాజ్యాన్ని దహించగలదు.
వారి అనుగ్రహం— తరాలను రక్షిస్తుంది.
*ఉదాహరణ 2: వశిష్ఠ మహర్షి మాట = రాజ్యం ధర్మం*
అయోధ్యలో వశిష్ఠుడు చెప్పే మాట
అది చట్టం.
అది ధర్మం.
అది నిర్ణయం.
రాజు, రాణి, మంత్రి, ప్రజలు—
వేడుకల్లో, నిర్ణయాల్లో, రాజ్యపాలనలో కూడా
వశిష్ఠుని ధర్మబోధను శిరస్సువంచి పరిగణించేవారు.
*ఉదాహరణ 3: శుక్రాచార్యుల ఆశీస్సు లేకుండా అసురులు యుద్ధం ప్రారంభించేవారు కాదు*
దైత్యులు కూడా
తమ గురువు శుక్రాచార్యుని మాటను మించేవారు కాదు.
👉 అర్థం ఏమిటి?
పురోహితుడు అనేది కేవలం పండుగ చేసే వాడు కాదు…
ఆధ్యాత్మిక వ్యూహరచన చేసే గురువు.
*ఉదాహరణ 4: యుధిష్ఠిరుడు – బంధువుల కంటే పురోహితులకు ఎక్కువ గౌరవం*
మహాభారతంలో, యుధిష్ఠిరుడు యుద్ధం ముందు కూడా
ద్రోణాచార్యుడు, కృపాచార్యుడు, వ్యాస మహర్షి…
వీరిని మొదట నమస్కరించేవాడు.
*పురోహితుల గౌరవం ఎందుకు అంత ఎక్కువగా ఉండేది?*
*1. వేదాలు, ఉపనిషత్తులు, యజ్ఞాలు— వీటి కాపాడేవారు పురోహితులే*
అక్షర గణాన్నే గుండెల్లో పెట్టుకుని
తరాలకి అందించిన వారు వీరే.
👉 జ్ఞాన పరంపర = పురోహితుల భుజాలపై.
*2. పూర్వీకులు, దైవం, విశ్వశక్తి – వీటన్నిటిని ఇంటికి అనుసంధానించే శక్తి*
ఒక ఇంటి సమస్యల నుంచి
ఒక ఇంటి అభివృద్ధి వరకు
అన్నీ పురోహితుని మార్గదర్శనంలోనే జరిగేవి.
*3. వివాహం, సీమంతం, నామకరణం, గృహప్రవేశం, శ్రాధ్ధం… జీవనచక్రాన్ని నడిపే శక్తి*
ఒక కుటుంబానికి “జీవన చక్రం” ఎవరూ నడుపుతారు?
*పురోహితుడు.*
ఈ క్రియలు కేవలం రీతులు కాదు—
మనసు, శరీరం, వాతావరణం, ఆత్మకి సంబంధించిన శుద్ధి పద్ధతులు.
*4. పురోహితుల శాపం = ధర్మ విపరిత పరిణామం, ఆశీస్సు = తరాల అభివృద్ధి*
శాపం అనే పదం వెనక ఉన్న అర్థం భయం కాదు…
*దుర్వ్యవహారం → దుర్ఫర ఫలితం*
*సద్గుణం → శుభఫలం*
ఈ నియమం సమాజాన్ని సక్రమ దారి పట్టించింది.
*పురాతనంలో పురోహితుల పట్ల సమాజం చూపిన గౌరవ ఉదాహరణలు*
*ఉదాహరణ 1: ఇంట్లో పురోహితునికి మొదటి స్థానం*
పురోహితుడు ఇంట్లోకి వస్తే:
ముందు సీటు
ముందే నీళ్లు
ముందే తామరపువ్వులా మాట్లాడటం
ఆయనకోసం ప్రత్యేక ఆహారం
ఆయన కూర్చునే చోట శుద్ధి
ఈ గౌరవం అప్పట్లో సామాన్యం.
*ఉదాహరణ 2: “గురువు బ్రహ్మ గురువు విష్ణు…” – గురువును దైవ స్థానం పెట్టిన మన సంస్కృతి*
పురోహితుడు, గురువు, ఆచార్యుడు
మూడు వేరు కాదు.
మూడు రూపాలు— ఒక్కటే సత్యం.
*ఉదాహరణ 3: తరం నుంచి తరానికి పురోహిత కుటుంబాలకే పెళ్లిళ్లు*
ఎందుకు?
👉 ఒకే విలువలు
👉 ఒకే సంస్కారం
👉 ఒకే ఆచారం
👉 ఒకే దార్శనికత
👉 ఒకే ఆధ్యాత్మిక వాతావరణం
👉 వేదాధ్యయనం రెండింట్లో కూడా కొనసాగుతుంది
అందుకే
పురోహితుడు → పురోహిత కుటుంబమే
ఇది కేవలం కులం కాదు— *పవిత్రమైన పాత్ర పరిరక్షణ.*
*ఇప్పుడు పరిస్థితి ఎందుకు దిగజారింది?*
*1. జీతం, హోదా, డబ్బు— విలువల్ని మించి చూచిన సమాజం*
ఇప్పుడు పెళ్లిళ్లలో మొదటి ప్రశ్న:
👉 జీతం ఎంత?
👉 ఉద్యోగం ఏంటి?
నీతి, జ్ఞానం, ధర్మం → పట్టు వదిలాయి.
*2. టెక్నాలజీ, అర్బన్ లైఫ్ – ఆధ్యాత్మిక అనుబంధాన్ని తగ్గించాయి*
దేవాలయం → “ఫ్రీ టైం ఉన్నప్పుడు వెళ్లే స్థలం” అయిపోయింది.
ఇంట్లో ఒక కార్యక్రమంలో బ్రహ్మ స్థానం లో ఉండే ఇంటి పురోహితుడు → “ఘట్టాలకే వచ్చే వ్యక్తి” అయిపోయాడు.
*3. విలువలు బలహీనపడ్డాయి, గౌరవం కూడా తగ్గింది*
పురోహితుని పని అనేది పండగా చేయడం కాదు—
*మన ఇంటి శక్తిని నిలబెట్టడం.*
ఇది మర్చిపోయింది సమాజం.
*రమాదేవి గారు చెప్పిన బాధ – విలువలు కూలిపోతున్న శబ్దం*
పురోహితుడి కూతురిని పురోహితుడికి ఇవ్వకపోవడం
పురోహితులే తమ పాత్రను తగ్గించుకుపోవడం
సమాజం ఆధ్యాత్మికతను కన్నా “ఆఫీసు/ఉద్యోగం”ను పెద్దది చూడడం
యువత పెళ్లి నిర్ణయాలను ప్రేమ, ఫ్యాషన్, స్వేచ్ఛ ఆధారంగా తీసుకోవడం
ఆడపిల్లలు, మగపిల్లల పాత్రలు మారిపోవడం
ఇవి యాదృచ్ఛికం కాదు—
*మూలాలు బలహీనపడితే… కొమ్మలు పాడవుతాయి.*
*మనం మళ్లీ పురాతన గౌరవాన్ని సంపాదించాలంటే?*
👉 పురోహితుల పాత్రను సమాజంలో తిరిగి వెలుగులోకి తీసుకురావాలి.
👉 పిల్లలకు వేద సంప్రదాయాలు, సంస్కారం నేర్పాలి.
👉 పురోహిత కుటుంబాల విలువను గుర్తించాలి.
👉 ఆధ్యాత్మికత & వేద జ్ఞానం అనే శక్తి మనకు ఎంత ముఖ్యమో అర్థం చేసుకోవాలి.
👉 “ఉద్యోగం” కన్నా “ఉత్తమ గుణాలు” ఎక్కువ విలువైనవి అని పిల్లలకు తెలియజేయాలి.
*ముగింపు*
పురోహితుడు అనేది కేవలం పూజారి కాదు…
*మన సంస్కృతి యొక్క ప్రాణం.*
*మన పూర్వీకుల జ్ఞానానికి నడక.*
*మన కుటుంబ అభివృద్ధికి ఆశీర్వాదం.*
*మన ధర్మానికి రక్షణ.*
ఆ స్థానం తగ్గినప్పుడు
సమాజం కూడా తగ్గిపోతుంది.
నేటి పరిస్థితి అదే.