రామాయణమ్ 187
కిష్కింధాకాండ ప్రారంభము
.....................................
అది చైత్రము,
వసంతుడు కుసుమాంజలి ఘటించి పంపాసరోవర తీరములో రామలక్ష్మణులకు స్వాగతము పలుకుతున్నాడు .
.
ఆ ప్రాంతమంతా ఎటుచూసినా కుసుమించిన తరువులే ,వికసించిన పూవులే
.
.పంచశరుడు విజ్రుంభించి తన శరాలను సంధిస్తున్నాడు
.
,రణరంగములో శత్రుభీకరుడైన రాముడు ఈ మదనకదన రంగములో మాత్రము భీరువైపోయాడు ,
.
హృదయములో విషాదము ఆవరించింది .ఆయనకు ఎటుచూసినా సీతే కనపడుతున్నది.
.
అడుగడుగునా సీత అణువణువునా సీత
.
నెమళ్ళక్రేంకారము వింటే సీత !
తుమ్మెదల ఝుంకారము వింటే సీత .
వికసించిన పూవు చూస్తే సీత
కుసుమించిన తరువుచూస్తే సీత
.
లేడిపిల్ల కన్నులు చూస్తే సీత కన్నులు గుర్తుకు వస్తున్నాయి
.
కోకిల కూత వింటే సీత పలుకులు చెవులలో రింగుమంటున్నాయి
.
తుమ్మెద రెక్కలు చూస్తే సీత ముంగురులే జ్ఞాపకము వస్తున్నాయి
.
సెలయేటి గలగలలు వింటే కిలకిలమని నవ్వె తన పడతి మోము గుర్తుకు వస్తున్నది
.
కలహంస నడకల కలికి గుర్తుకువస్తున్నది హంసల గుంపు చూస్తే !
.
సరోవరాలలో వికసించిన పద్మాలు చూస్తే పద్మిని పద్మగంధి మదినిండా మెదులుతున్నది ఆయనకు .
.
అడుగడుగునా సీత అణువణువునా సీత !
.
ఆయనకు జగమంతా సీత తో నిండి పోయింది .
.
విరహము వలన కలిగిన దుఃఖాన్నితట్టుకోలేక తన మనస్సును సోదరుడిముందు పరచి పసిపిల్లవాడిలా రోదించాడు రాఘవుడు.
.
రామాయణమ్ 188
....
రాముని వేదన అంతా విన్న లక్ష్మణుడు ,
అన్నా! ధైర్యం వహించు, నీ వంటి నిర్మలమైన బుద్దికలవాడి బుద్ది ఇంత మందము కాకూడదు .
ఆ రావణుడు ముల్లోకాలలో ఎచట దాగినా వానిని హతమార్చుట తధ్యము .వాడు సాక్షాత్తూ సీతతో దితి గర్భములో దాగుకొన్నప్పటికీ వాడికి చావు తప్పదు .
.
ఒక ప్రయోజనమును పోగొట్టుకున్నవాడు దానిని ప్రయత్నము లేకుండగా తిరిగి పొందజాలడు కదా !
.
ఉత్సాహో బలవానార్య నాస్త్యుత్సాహ త్పరం బలం
సోత్సాహస్య హి లోకేషు న కించిదపి దుర్లభమ్
.
ఉత్సాహము చాలా బలము గలది ,
ఉత్సాహమును మించిన బలము వేరొకటి ప్రపంచమున లేదు
,ఉత్సాహవంతునకు లభించనిది ఈ లోకములో ఏదీ లేదు .
ఉత్సాహవంతునకు ఓటమి అనేదే లేదు ,
అందుచేత ఉత్సాహము పెంచుకొని సీతాదేవిని వేదుక ప్రయత్నము చేద్దాము .
.
అన్నా ! శోకమును వెనుకకు నెట్టి వేయుము ,
కామ పరాధీనత్వమును విడిచి వేయుము .
నీవు ఎంతగొప్ప వాడవో నీవు గ్రహించలేకున్నావు .
.
లక్ష్మణుడి ధైర్య వచనాలు విని రామునిలో శోకము ,మోహము పోయి ధైర్యము కలిగి ఉత్సాహముగా ముందడుగు వేసాడు .
.
మహా బలవంతులైన రామలక్ష్మణులను చూశాడు సుగ్రీవుడు ,
.
ఒక్కసారిగా భయపడ్డాడు భ్రాంతితో నిశ్చేష్టుడయ్యాడు వాలి పంపిన వీరులేమో అని ఏవేవో ఊహిస్తూ ఉన్నాడు .
.
వానరులలో కలకలము బయలుదేరి అరణ్య మధ్య భాగములోకి పారి పోయారు .
.
శ్రేష్టమైన ఆయుధములు ధరించిన రామలక్ష్మణులను చూసి సుగ్రీవుడు భయపడ్డాడు!
ఒకచోట నిలవలేక పోయాడు ,
ఆయన మనస్సులో ధైర్యముకోల్పోయిన వాడయ్యాడు .
.
అదే భయము ముఖములో కనపడుతుండగా తన మంత్రులతో ,వారు వాలి పంపగా వచ్చిన వారే సందేహము లేదు ,
నారచీరలు ధరించి కపట వేషముతో సంచరిస్తున్నారు .
అని అన్నాడు .
.
వెంటనే అందరూ వేరొక కొండచరియను ఎక్కి సుగ్రీవునికి ధైర్యము చెపుతున్నట్లుగా ఆయన చుట్టూకూర్చున్నారు .
మరల అక్కడకూడా వారి భయము వారిని నిలువనీయలేదు ,
నిముషనిముషానికి కొండచరియల మీద దూకుతూ గాభరా పడుతూ పుష్పించిన తరువులను విరుస్తూ ఎక్కడా ఆగకుండా తిరుగుతూ ఉండగా!
.
మాటలలో నేర్పరి అయిన హనుమంతుడు సుగ్రీవునితో ఇలా పలికాడు .
.
ఉవాచ హనుమాన్ వాక్యం సుగ్రీవమ్ వాక్య కోవిదః .....
.
.NB
ఇక్కడనుండి స్వామి పాత్ర ప్రారంభము . ఆయన పాత్రను ప్రవేశపెడుతూ మహర్షి వాల్మీకి చెప్పినది చూడండి ...
ఉవాచ హనుమాన్ వాక్యం సుగ్రీవమ్ వాక్య కోవిదః .....
.
మొట్టమొదట ప్రవేశపెడుతూనే ఆయన వాక్యకోవిదుడు అని మనకు తెలియ చేశారు మహర్షి .
.
వాక్య కోవిదుడట!.
స్వామికి శబ్దము మీద అంత సాధికారికమైన పట్టు ఉన్నది ....
అది ఎలా ఉంటుందో ,దానితో ఎన్ని అద్భుతాలు సృష్టిస్తాడో ,ముందు ముందు కధాగమనంలో మనకు అవగత మవుతుంది .
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి