ఆకర్మ స్థితి

ఒక వ్యక్తి పగలంతా ఎరుక కలిగి ఉన్నట్లయితే, అతను రాత్రి నిద్రలో కూడా ఆదే ఎరుక కలిగి వుండగలడు. రోడ్డు మీద నడుస్తూవుంటే, భోజనం చేస్తుంటే, మాట్లాడుతూ ఉంటే ఎరుక కలిగి ఉండు. మత్తు మత్తుగా వుండకు. నీవు అలాగే ఉంటావు. కానీ మెలకువ వచ్చిన మనిషి తాను ఏమి చేస్తున్నప్పటికీ కూడా నిద్రలో ఉన్నవాడిలా ప్రవర్తించడు. నీవు నిద్రలో ఉన్నావు కనుక నీవు చేసే పనులు పర్యవసానం నీకు తెలియడం లేదు.

మనిషి భౌతిక సంబంధమైన సుఖాలను అనుభవించినా, వాటిని అనుభవించక ముందు ఎలా ఉన్నాడో, అనుభవించిన తర్వాత కూడా అలాగే వుండగలగాలి.

ఇతరులు తనకి స్పష్టత ఇవ్వాలి అనుకునేవాడు, ఎప్పుడూ, ఏ విషయం లోనూ స్పష్టతని పొందలేడు. మనసు పాపము, అపరాధభావము అనే వాటితో నిండిపోయి ఉంటే, నిర్ణయాలు తీసుకోలేడు. ఆకర్మ అంటే పని మానివేయడం కాదు. కర్మ చేసేటప్పుడు నేను కర్తని కాదు అనే భావన కలిగి ఉండడం. కర్త లేకపోవడం. ఆకర్మ స్థితిలోనే భగవంతుని శరణాగతి కోరగలము. మానవుడు తన జీవితం నుండి కర్మలను తప్పించలేడు. కర్మలను వ్యతిరేకించకూడదు. పని చేస్తూనే ఉండు. పనిచేసే వాడిని పక్కన పెట్టు. "ఈ పనిని నేను చేస్తున్నాను" అనే భావనని రానీయకు. నీవు కర్తవి అని మరచిపోతే ఆ కర్మలకి నీవు బాధ్యుడవు కాదు. పాశ్చాత్య నాగరికత అంతా "నేను" మీద నిర్మింపబడింది. అందుకే మానవుడు దుఃఖానికి గురి అవుతున్నాడు. ఈ "నేను" అనేది జీవితాంతం నిన్ను పొడుస్తూ వుండే ముల్లు.