Panchang

 

కరీంపుజ శ్రీరామస్వామి ఆలయం*

 🕉 *మన గుడి : నెం 492*

⚜ *కేరళ  : పాలక్కాడ్*

⚜ *కరీంపుజ శ్రీరామస్వామి ఆలయం*

💠 శ్రీరామునికి అంకితం చేయబడిన ఆలయం, శ్రీరామస్వామి ఆలయం సాంప్రదాయ కేరళ  నిర్మాణ సౌందర్యానికి ప్రసిద్ధి చెందింది. 

దక్షిణ అయోధ్య అని కూడా పిలువబడే ఈ ఆలయం కేరళలోని పాలక్కాడ్ జిల్లాలోని కరీంపుజా గ్రామంలో ఉంది. 

💠 ప్రధాన శ్రీకోవిల్ (గర్భగృహం) వృత్తాకారంలో ఉంటుంది. శ్రీరామస్వామి ఆలయంలో వార్షిక ఎనిమిది రోజుల ఉత్సవం మలయాళ నెల కుంభంలో ( ఫిబ్రవరి మధ్య - మార్చి మధ్య) వస్తుంది

🔆 *ఆలయ చరిత్ర*

💠 కాలికట్ జామోరిన్ కాలం నాటిది. 

 700 నుండి 1500 వరకు ఉన్న కాలం జామోరిన్ పాలనా కాలం యొక్క గొప్పతనాన్ని మరియు వైభవాన్ని చూసింది.

 ఇది ఆ కాల ప్రారంభంలో జామోరిన్ కుటుంబం కొండోట్టి నుండి కోజికోడ్ / కాలికట్‌కు వారి రాజ నివాసాన్ని మార్చింది. తద్వారా కాలికట్ రాజవంశం యొక్క ఆర్థిక రాజధాని మరియు రాజకీయ కేంద్రంగా మారింది.

 దీని తరువాత వెంటనే జామోరిన్ తన భూభాగాన్ని విస్తరించడంలో నిమగ్నమయ్యాడు మరియు అనేక రాజకీయ దండయాత్రలు ప్రకటించబడ్డాయి. 

వల్లువండ్ మరియు సమీప భూభాగాలు అతని పాలనలోకి వచ్చాయి.

💠 జామోరిన్ కరీంపుజా తన సామ్రాజ్యం కిందకు వస్తే అది ఒక ప్రముఖ ప్రదేశం అని భావించాడు. అతను ఈ ప్రాంతాన్ని ఆక్రమించాడు మరియు తన సోదరుడు ఎరల్‌పాడ్‌ను ప్రావిన్స్‌కు పాలకుడిగా ప్రకటించాడు.  కరీంపుజాను కేంద్ర బిందువుగా కొనసాగించాడు. 

 

💠 క్రీ.శ. 1000 కాలంలో, జామోరిన్ ఇప్పుడు కరీంపుజాను పునరుద్ధరించడానికి మరియు అభివృద్ధి చేయడానికి తన దృష్టిని మళ్లించాడు. ఎరల్‌పాడ్ నది ఒడ్డున 8 వైపులా నిర్మించబడిన రాజ రాజభవనం, ఎత్తుకెట్టును నిర్మించాడు. అనంతరం ఆలయ పునర్నిర్మాణాన్ని ఆయన ప్రారంభించారు. జామోరిన్ దండయాత్రకు ముందు కూడా ఈ ఆలయం చాలా కాలం క్రితం ఉండేదని భావించబడుతుంది.

💠 ఆలయ పునరుద్ధరణ సమయంలో, దేవత ముఖం యొక్క స్థానం మార్చడం ఇప్పుడు పవిత్ర పండుగగా పరిగణించబడుతుంది. 

ఇది ప్రతి సంవత్సరం నవంబర్ మధ్య నుండి డిసెంబర్ మధ్య మధ్య 3వ గురువారం రోజున జరుపుకుంటారు. 

💠 ఎరల్‌పాడ్ రాజభవనం సమీపంలో కుటుంబ దేవత శ్రీ భగవతి పవిత్రంగా ఉంచబడింది మరియు ఇప్పుడు దీనిని భగవతి కొట్టిల్ అని పిలుస్తారు.

 సైన్యాధ్యక్షుడి ఇల్లు చెరుల్లి అచ్చన్ మేడమ్ కూడా ఆలయానికి దక్షిణాన ఎరల్‌పాడ్ ప్యాలెస్ సమీపంలో కనిపిస్తుంది.

💠 స్థానిక కథ ప్రకారం, దేవత విగ్రహం  అమర్చడానికి నిర్ణయించిన రోజు, పాత విగ్రహం కదిలేటప్పుడు విరిగిపోయింది.

 సమయం చాలా తక్కువగా ఉంది, మరొక విగ్రహం అందుబాటులో లేదు. 

దీంతో వేడుక నిలిపివేయబడుతుందని అందరూ భావించారు. 

💠 ఎరల్‌పాడ్ మరొక విగ్రహం కోసం వెతకవలసి వచ్చింది. కైపెదత్ నాయర్ కుటుంబంలో శ్రీరామ విగ్రహం ఉందని తెలిసింది. కానీ నాయర్ విగ్రహం వద్ద తన రోజువారీ పూజలు మరియు నైవేద్యాలు చేస్తున్నందున విగ్రహాన్ని విడిచిపెట్టడానికి ఇష్టపడలేదు. కానీ ఏరల్‌పాడ్‌ బాధపడకుండా బలవంతంగా విగ్రహాన్ని తీసుకెళ్లి ఆలయంలో ప్రతిష్ఠించారు. 

💠 బరువెక్కిన మరియు అవమానించిన నాయర్ దేవుడ్ని కన్నీళ్లతో ప్రార్థించాడు, విగ్రహం తనదైతే, రేపు ఉదయించే సూర్యుడితో, విగ్రహాన్ని ఇప్పుడు తూర్పు ముఖంగా ఏరల్‌పాడ్ ఉంచిన చోట పడమర వైపు ఉండాలి. ఇదిగో, మరుసటి రోజు ఉదయం ప్రజలు నాయర్ కోరుకున్నట్లు పడమటి వైపున ఉన్న విగ్రహాన్ని చూశారు. 

ఆశ్చర్యపోయిన ఎరల్‌పాడ్ పశ్చాత్తాపంగా తపస్సు చేయాలని నిర్ణయించుకున్నాడు.

💠 కరీంపుజ శ్రీరామస్వామి ఆలయ సముదాయంలో శ్రీకోవిల్, నమస్కార మండపం, అగ్ర మండపం, ఉప మందిరాలు, ప్రదక్షిణ వాజి, అగ్రశాల మరియు గోపురంతో కూడిన చుట్టంబళం ఉన్నాయి. 

💠 ఆలయ ప్రధాన దైవం శ్రీరామస్వామి పశ్చిమాభిముఖంగా కూర్చుని ఉన్నారు. 

ఇతర దేవతలు గణపతి, శివన్, భగవతి మరియు చమ్రవత్తత్ అయ్యప్పన్ & శాస్తవు. తిడపల్లికి ఉత్తరం వైపున హనుమంతుని సన్నిధి కనిపించింది.

 2 సంవత్సరాల నుండి ఆలయంలో హనుమంతుల విగ్రహం ఉంచబడింది మరియు దీనిని దక్షిణ అయోధ్య  అని పిలుస్తారు. 

💠 పాత కథ ప్రకారం, ఒక ఋషి తన కఠోర తపస్సుతో సమీపంలోని శ్రీ రామున్నీ ఆరాధిస్తున్నాడు మరియు ఈ ప్రదేశం తరువాత అరట్టుకడవు పారా అని పిలువబడింది. 

ఈ పురాతన ఋషి జ్ఞాపకార్థం ఇప్పుడు కూడా నదికి ఉత్తరం వైపున ఉన్న ఒక మర్రి చెట్టు కోసం తూర్పు చివరలో దీపం వెలిగిస్తున్నారు.

💠 కరీంపుజ శ్రీరామస్వామి ఆలయం భారతదేశంలోని అరుదైన మరియు అతిపెద్ద దేవాలయాలలో ఒకటి. 

అందుకే ఈ ఆలయానికి మహాక్షేత్రం అనే బిరుదు వచ్చింది.  

💠 ఆలయానికి వచ్చే యాత్రికులకు 2 అగ్రశాలలు లేదా వంటగది నుండి విలాసవంతమైన ఆహారాన్ని అందజేస్తారు. వీటిలో 1 మాత్రమే కాల పరీక్షగా నిలిచాయి. ప్రతి మధ్యాహ్నం బ్రాహ్మణులకు అన్నదానం కోసం నమస్కార సధ్య ఉంటుంది. 

ఇది ఇప్పుడు ఆలయంలోని ప్రధాన ప్రసాదాలలో ఒకటిగా మారింది.

కార్తీకపురాణం - 5

 ॐ కార్తీకపురాణం - 5 వ అధ్యాయం ॐ

🕉️🕉️🕉️🕉️🕉️🕉️🕉️🕉🕉️🕉🕉

🌻వనబోజన మహిమ:

ఓ జనక మహారాజా! కార్తీక మాసములో స్నాన దాన పూజాన౦తరమున శివాలయమున న౦దు గాని విష్ణాలయము న౦దు గాని శ్రీ మద్భగవద్గీతా పారాయణము తప్పక చేయవలయును అట్లు చేసినవారి సర్వ పాపములును నివృతి యగును. ఈ కార్తీక మాసములో కరవీర పుష్పములు శివకేశవులకు సమర్పించిన వారు వైకు౦టమునకు వెళ్ళుదురు. 

భగవద్గీత కొంత వరకు పఠి౦చిన వారికీ విష్ణు లోకం ప్రాప్తించును కడ కందలి శ్లోకము లో నొక్క ప దమైననూ కంటస్థ మొనరించిన యెడల విష్ణు సాన్నిధ్యం పొందుదురు. కార్తీక మాసములో పెద్ద ఉసిరి కాయలతో ని౦డి వున్న ఉసిరి చెట్టు క్రింద సాలగ్రామమును యదోచిత౦గా పూజించి, విష్ణుమూర్తిని ధ్యానించి, ఉసిరి చెట్టు నీడను భుజించవలెను. బ్రాహ్మణులకు కూడా ఉసిరి చెట్టు క్రింద భోజనం పెట్టి దక్షణ తా౦బూలములతో సత్కరించి నమస్కరించ వలయును.

వీలును బట్టి ఉసిరి చెట్టు క్రింద పురాణ కాలక్షేపం చేయవలయును. ఈ విధముగా చేసిన బ్రాహ్మణ పుత్రునకు నీచ జన్మము పోయి నిజ రూపము కలిగెను యని వశిష్టుల వారు చెప్పిరి. అది విని జనక మహారాజు 'ముని వర్యా! ఆ బ్రాహ్మణ యువకునకు నీచ జన్మమేల కలిగెను? దానికి గల కారణమేమి యని' ప్రశ్ని౦చగా వశిష్టుల వారు ఈ విధంబుగా చెప్పనారంభి౦చిరి…

🌻కిరాత మూషికములు మోక్షము నొందుట:

రాజా! కావేరి తీర మ౦దొక చిన్ని గ్రామమున దేవశర్మ యను బ్రాహ్మణుడు కలడు. అతనికొక పుత్రుడు కలడు. వారి పేరు శివశర్మ . చిన్న తనము నుండి భయ భక్తులు లేక అతి గారాబముగా పెరుగుట వలన నీచ సహవాసములు చేసి దురాచార పరుడై మెలగుచుండెను. 

అతని దురచారములును చూచి ఒకనాడతని తండ్రి కుమారుని పిలిచి 'బిడ్డా! నీ దురాచారములు కంతులేకుండా వున్నది. నీ గురించి ప్రజలు పలు విధములుగా చెప్పుకొను చున్నారు. నన్ను నిలదీసి అడుగు చున్నారు. నీవల్ల కలుగు నిందలకు సిగ్గుపడుతూ నలుగురిలో తిరగలేక పోవుచున్నాను. కాన, నువ్వు కార్తిక మాసమున నదిలో స్నానం చేసి, శివ కేశవులను స్మరించి, సాయంకాల సమయమున దేవాలయములో దీపారాధన చేసిన యెడల, నీవు చేసిన పాపములు తొలగుటయే కాక నీకు మోక్ష ప్రాప్తి కూడా కలుగును. కాన, నీవు అటులచేయు మని భోదించెను. 

అంతట కుమారుడు 'తండ్రీ! స్నానము చేయుట వంటి మురికి పోవుటకు మాత్రమే కానీ వేరు కాదు! స్నానం చేసి పూజలు చేసినంత మాత్రాన భగవంతుడు కనిపించునా! దేవాలయములో దీపములు వెలిగించిన లాభమేమి? వాటిని యింటిలోనే పెట్టుట మంచిది కదా?' అని వ్యతెరేకర్ధములతో పెడసరంగా సమాదాన మిచ్చెను. 

కుమారుని సమాధానము విని, తండ్రీ 'ఓరి నీ చుడా! కార్తిక మాస ఫలము నంత చులకనగా చుస్తునావు కాన, ‘నీవు అడవిలో రవి చెట్టు తొర్ర యందు యెలుక రూపములో బ్రతికేదవుగాక' అని కుమారుని శాపెంచెను. ఆ శాపంతో కుమారుడగు శివశర్మ కు జ్ఞానోదయమై బయపడి తండ్రీ పాదములపై బడి 'తండ్రీ క్షమి౦పుము. ఆ జ్ఞానా౦ధ కరములో బడి దైవమునూ, దైవకార్యములనూ యెంతో చులకన చేసి వాటి ప్రభాములను గ్రహింపలేకపోతిని. ఇప్పుడు నాకు పశ్చాత్తాపము కలిగినది. నక శాపవిమోచన మోప్పుడే విదముగా కలుగునో దానికి తగు తరుణోపాయ మెమో వివరింపు' మని ప్రాదేయ పడెను. అంతట తండ్రీ 'బిడ్డా! నాశపమును అనుభవి౦చుచు మూషికము వై పది యుండగా నివెప్పుడు కార్తిక మహత్యమును వినగాలవో అప్పుడు నీకు పూర్వ దేహస్థితి కలిగి ముక్తి నొ౦దు దువు' అని కుమారుని వూరడించెను. 

వెంటనే శివశర్మ యెలుక రూపము పొంది అడవికి పోయి, ఒక చెట్టు తొర్రలో నివసించుచు ఫలమును తినుచు జీవి౦చుచు౦డెను. ఆ యడవి కావేరి నది తీరమునకు సమీపమున నుండుటచే స్నానర్ధమై నదికి వెళ్ళు వారు అక్కడ నున్న పెద్ద వట వృక్షము నీడను కొంత సేపు విశ్రమించి, లోకబి రామాయణము చర్చి౦చుకొనుచు నదికి వెళ్ళు చుండెడి వారు.

ఇట్లు కొంత కాలమైన తరువాత కార్తిక మాసములో నొక రోజున మహర్షి యను విశ్వా మిత్రులవారు శిష్యాసమేతముగా కావేరి నదిలో స్నానర్ధమై బయలుదేరినారు. అట్లు బయలుదేరి ప్రయాణపు బడలిక చేత మూషికము వున్న ఆ వుత వృక్షం క్రినకు వచ్చి శిష్యులకు కార్తిక పురాణమును వినిపించుచుండిరి. ఈ లోగా చెట్టు తొర్రలో నివసించుచున్న మూషికము వారి దగ్గరనున్న పూజద్రవ్యములలో నేదైనా తినే వస్తువు దొరుకుతుందే మోనని బైటకు వచ్చి చెట్టు మొదట నక్కియుండెను. 

అంతలో నొక కిరాతకుడు విరి జాడ తెలుసుకొని 'వీరు బాటసరులై వుందురు, వీరు వద్ద నున్న ధనమపహరించ వచ్చుననెడు దుర్భుద్ది తో వారి కడకు వచ్చి చూడగా వారందరూ మునిశ్వరులే వారిని చూడగానే అతని మనస్సు మారిపొయినది. వారికీ నమస్కరించి ‘మహానుభావులారా! తమరు ఎవరు? ఎందుండి వచ్చితిరి? మీ దివ్య దర్శన౦తో న మనస్సులో చెప్పారని ఆనందము కలుగుచున్నది, గాన వివరింపుడు' అని ప్రదేయపడెను. 

అంత విశ్వా మిత్రుల వారు 'ఓయి కిరాతక! మేము కావేరి నది స్నానర్దామై ఈ ప్రాంతమునకు వచ్చితిమి. స్నాన మాచరి౦చి కార్తీక పురాణమునకు పఠిన్చుచున్నాము. నీవును యిచట కూర్చుండి సావడనుడవై యలకి౦పుము' అని చెప్పిరి. అటుల కిరాతకుడు కార్తీక మహత్యమును శ్రద్దగా ఆలకించు చుండగా తన వెనుకటి జన్మ వృత్తంత మంతయు జ్ఞాపకమునకు వచ్చి, పురాణ శ్రవణ న౦తరము వారికీ ప్రణమిల్లి తన పల్లెకు పోయెను. అటులనే ఆహారమునకై చెట్టు మొదట దాగి యుండి పురాణ మంతయు వినుచుండిన యెలుక కూడా తన వెనుకటి బ్రాహ్మణా రూపము నొంది 'ముని వార్య! ధన్యోస్మి తమ దయ వల్ల నేను కూడా యీ మూషిక రూపము నుండి విముక్తుడ నైతినని తన వృత్తాంతమంతయు చెప్పి వెడలిపోయెను. 

కనుక జనకా! ఇహములో సిరి సంపదలు, పర లోకమున మోక్షము కోరువారు తప్పక ఈ కార్తీక పురాణమును చదివి, యితరులకు వినిపించవలెను.

*ఇట్లు స్కాంద పురాణా౦తర్గత వశిష్ట ప్రోక్త కార్తీక మహాత్య మందలి ఐదవ అధ్యయము - ఐదవ రోజు పారాయణము సమాప్తం..

ఓం నమః శివాయ…🙏🙏

బుద్ధుడు బోధించిన అయిదు విషయాలు

 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

*గౌతమ బుద్ధుడు బోధించిన అయిదు విషయాలు!!*

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

*మనోబలం..*

*పురుషులు, స్త్రీలు, గృహస్థులు, సన్యాసులు- అందరూ ఈ అయిదు విషయాలపై తప్పనిసరిగా దృష్టి నిలపండి!*

🔹*ఏదో ఒక రోజున నాకు వృద్ధాప్యం కలుగుతుంది- దాన్ని నేను తప్పించుకోలేను.*

🔹*ఏదో ఒకనాడు నేను అనారోగ్యం పాలవుతాను- దాన్ని నేను తప్పించుకోలేను.*

🔹*ఎప్పుడైనా మృత్యువు నన్ను కబళిస్తుంది- దాన్ని నేను తప్పించుకోలేను.*

🔹*నేను ఎంతగానో ప్రేమించి, నావి అని మమకారం పెంచుకునే వస్తువులన్నీ మార్పునకో, నాశనానికో, ఎడబాటుకో లోనుకావచ్చు- దాన్ని నేను తప్పించుకోలేను.*

🔹*నేను చేసిన పనులు అంటే స్వకర్మల వల్లనే నేనిలా తయారయ్యాను. నా పనులు మంచివైనా, చెడువైనా- వాటికి నేను బాధ్యత వహించాల్సిందే.’*

*గౌతమ బుద్ధుడు బోధించిన ఈ అయిదు విషయాలు ‘అంగుత్తరనికాయం’ అనే గ్రంథంలో కనిపిస్తాయి. ఇవన్నీ ప్రతి మనిషికీ జీవితంలో ఎదురయ్యేవే.*

*అయితే పరిస్థితులు బాగున్నప్పుడు మనం ప్రతికూలమైన విషయాలను, మనకు బాధ కలిగించేవాటి గురించి ఆలోచించం.*

*కొన్నింటిని అంగీకరించడానికి మనం మానసికంగా సిద్ధంగా ఉండం. దాని ఫలితంగా ఆకస్మికంగా ఎదురయ్యే ప్రతికూలతలకు తల్లడిల్లుతాం. మానసిక ఆందోళన కలుగుతుంది. ఈ పరిస్థితి రాకూడదనుకుంటే మనసులో సానుకూల వాతావరణం సృష్టించుకోవాలి.*

*వృద్ధాప్యాన్ని ధ్యానించడం ద్వారా యౌవనం వల్ల కలిగే అహంకారాన్ని,*

*అనారోగ్యాన్ని ధ్యానించడం ద్వారా ఆరోగ్యంవల్ల కలిగే అహంకారాన్ని*

*మృత్యువును ధ్యానించడం ద్వారా జీవన విధానంవల్ల కలిగే అహంకారాన్ని, ప్రతి వస్తువులో కలిగే మార్పును,*

*నాశనాన్ని ధ్యానించడం ద్వారా అన్నీ తనకే కావాలనే బలమైన కోరికను అణచివేయవచ్చు లేదా కనీసం తగ్గించవచ్చు.*

*మనం చేసే పనుల ఫలితాన్నే మనం అనుభవిస్తామన్న సత్యాన్ని ధ్యానించడం ద్వారా ఆలోచనల్లో, మాటల్లో చెడు చెయ్యాలన్న దుర్మార్గ స్వభావం అణగారుతుంది. కనీసం తగ్గుతుంది అన్నది బుద్ధుడి ఉపదేశం.*

*ఇక్కడ ధ్యానమంటే- ఒక విషయంపై దృష్టి నిలపడం, దాన్ని గురించి ఆలోచించడం, విస్మరించకపోవడం.*

*మనసు బలంగా ఉంటేనే పైన చెప్పినవి సాధ్యమవుతాయి. మనసు ప్రధాన లక్షణం- సంకల్ప వికల్పాలు. సంకల్ప బలం ప్రబలంగా ఉంటే ఆ తీరులోనే మన అవయవాలు పనిచేస్తాయి. దక్షత కలిగిన మనసు ఇంద్రియాలపై పట్టు కలిగి, తనకు కావలసిన పనులన్నీ చేయించుకుంటుంది. కోరికలన్నీ తీర్చుకుంటుంది. ఏ విషయాన్నైనా అనుభవించేది మనసేగాని ఇంద్రియాలు కావు. అవి కేవలం పనిముట్లే. అందువల్ల ఇంద్రియాలకు లేదా భౌతిక విషయాలకు సంబంధించి ఎటువంటి ప్రతికూల పరిస్థితినైనా ధైర్యంగా ఎదుర్కొనే వాతావరణాన్ని మనసు నిర్మించుకోవాలి. మనసు శుద్ధంగా ఉంచుకోవటం వల్లనే ఇది సాధ్యమవుతుంది.*

*పరిశుద్ధమైన మనసులో చెడు ఆలోచనలు ప్రవేశించవు. ఏ విషయం గురించైనా, ఏ మనిషి గురించైనా అనుకూల ధోరణిలో ఆలోచించ గలుగుతుంది. దురాశ, మోహం, మోసం, ఈర్ష్య, ద్వేషం, కోపం వంటి గుణాలను మనసులోంచి తరిమివేయగలిగినప్పుడు మనసు క్షాళితమవుతుంది. మాలిన్య రహితమైన మనసు దృఢంగా ఉంటుంది. మానసికంగా శక్తిమంతుడు జీవితంలో అనివార్యమైనవాటికి ఎన్నడూ భయపడడు. వాటిని ధైర్యంగా గంభీరంగా స్వీకరిస్తాడు. సుఖాన్ని, దుఃఖాన్ని ఒకేలా ఆస్వాదించగలుగుతాడు!*

*ధర్మం శరణం గచ్ఛామి।*

*సంఘం శరణం గచ్ఛామి।*

14 - భజగోవిందం

 *14 - భజగోవిందం / మోహముద్గర*

🌴🌴🌴🌴🌴🌴🌴🌴🌴🌴🌴🌴

*భజగోవిందం శ్లోకం:-12*

*దినయామిన్యౌ సాయం ప్రాతః శిశిర వసన్తౌ పునరాయాతః।*

*కాలః క్రీడతి గచ్ఛత్యాయుః తదపి న ముంచ త్యాశావాయుః॥ భజ ॥12.*

*ప్రతి||* దినయామిన్యౌ = దివారాత్రాలు; సాయం ప్రాతః = ఉదయ సాయంకాలాలు; శిశిర వసన్తౌ = శిశిర కాలము వసంత కాలము కూడ; పునః పునః = తిరిగి తిరిగి; ఆయాతః = వస్తూ వుంటవి; కాలః = కాలము; క్రీడతి = ఆడుకొంటుంది; ఆయుః = జీవిత కాలము; గచ్ఛతి = వెళ్ళి పోతూవుంటుంది; తదపి = అయినా సరే; ఆశావాయుః = ఆశ అనే ఊపిరి (గాలి దుమారం); న ముంచతి = వదలదు.

*భావం:-*

దివారాత్రాలు,ఉదయ సాయంత్రాలు, శిశిర వసంతాలు మొదలైన ఋతువులు మళ్ళి మళ్ళీ వస్తూంటాయి. పోతూ వుంటాయి. కాలం అలా ఆడుకొంటూ వెళ్ళిపోతుంది. జీవిత కాలం వెళ్ళి మారిపోతూ వుంటుంది (ఆగదు). అయినా సరే మనిషిని ఆశ అనే గాలిదూమారం వదలదు.

*వివరణ:-*

పగలు అనేది కృషించిపోయి రాత్రియందు అంతమవుతుంది. రాత్రి నశించి పోయి మరునాటి ఉదయంగా వెలుస్తుంది. ఉదయము ఉజ్వలమైతే వేడెక్కి మధ్యాహ్న మవుతుంది. `తిరిగి తగ్గిపోయి సంధ్యారాగంలో కలిసిపోతుంది. సంఘటనల చక్రంలో రోజులు మాసాలు కదిలి జారిపోతూ ఉంటాయి. మెత్తని ఈ ప్రయాణంలో క్షణ కాలమైనా ఆగటమనేది సంభవంకాని కాలం, ఋతువులు సంవత్సరాల ప్రవాహంగా వెళ్ళిపోతూ వుంటుంది. దాని అసమానమైన శక్తికి ముందేది వున్నా దాన్నికూడ దాటు కొంటూ వెళ్ళిపోతుంది. వయస్సు అదే - జీవిత కాల పరిమితి, ఆశ్చర్యంతో నోరు తెరుచుకొని చూస్తూ తెలియ కుండానే తన మురికి సమాధికి జారిపోతుంది.

కాలం కదిలిపోతుంటుంది, భవిష్యత్తు వర్తమానమవు తుంటుంది. వర్తమానం కూడ భూతమనే మహార్ణవంలో కలిసి అంతం లేనిదై పోతుంది. "కాలం ఆగదు- యేమన్నా సరే. ఎవరి కొఱకు కూడ ఆగదు. నిరంతరం ప్రయాణం చేసి అది మనిషి తన - భూతకాల జీవితమనే కోటలోంచి స్మృతులను పోగుచేసి తెచ్చు కుంటాడు. వాటిని అతడి వర్తమాన జీవితం వెలిగించి మెరిపిస్తుంది. ఈ వెలిగించటం అతడి రోజువారీ ఉద్రేకం ద్వారానే వెలిగిస్తుంది. అలా వెలిగించిన దాని నుంచి ధూమపు దొంతర్లు వచ్చి అతడి దృష్టిని దొంగిలింప చేస్తుంది. ముందుగతి యేమిటను కుంటూ భవిష్యత్తును గుర్చిన ఆదుర్దాలు ఎక్కువై జీవితం మొరటుదేలి బాధపడిపోతాడు. ఈ విధంగా అంతంలేని ప్రయత్నాలతో ఈ ఆపశక్యంగాని గాలంలోపడి మనలను మనం వ్యర్థపరచుకొంటూవుంటే మన ఊహలు- ప్రణాళికలు అన్నీ మనల్ని ఓడించి గేలిచేస్తూ పారిపోతాయి.

మహా ధృతిమంతుడైన నచికేతుడనే కుమారుడు ఈ హాస్యాస్పదమైన తామస పరిస్థితిని గుర్తించిన వాడై తండ్రియైన వాజశ్రవసునితో చెప్తాడు, "సస్యమివ మర్త్యః పచ్యతే సస్యమివా జాయతే పునః" పంటధాన్యం ఎలా మొలుస్తున్నదో అలాగే మనుష్యుడు కూడ పట్టుతాడు- అది ఎలా నశిస్తుందో అలాగే నశించి పోతాడు. అని చెప్పాడు, ఏది కూడశాశ్వతమయింది కాదని చెప్పటం.

ఆ యాధ్యాత్మిక వీరుడే ఆ తరువాత మృత్యు దేవుడి గృహాంగణంలో నిలబడి మృత్యు దేవునితో ముఖాముఖి మాట్లాడుతూ యముడు యివ్వచూపిన వరాలను తిరస్కరించి పై చెప్పిన విషయాన్ని మళ్ళీ ఉధృతమైన మాటల్తో చెప్తాడు. "అపి సర్వం జీవిత మల్పమేవ తవైవ వాహాస్తవ నృత్యగీతే'' ఎంత పెద్ద జీవితమైన నీవిచ్చేది పరిమిత మైందే కనుక అది చిన్నదే. నీవివ్వజూపే వాహనాలూ నృత్యగీతాలు అన్నీ నీవే వుంచుకో స్వామి అన్నాడు.

జీవితం కాలమనే దేవుని దయాప్రసరణము మీద ఆధారపడి యున్నది. కనబడటానికి అంతులేని నానా మనుష్యుడు ఈ విషయము గుర్తించక ఇంద్రియ విషయ లోలత్వమును కోరుతాడు. దానిచే ఆశించి ప్రయత్నించి, చెమటోడ్చి, సంపాదించడానికి దాచి పెట్టడానికి గొప్పగా నానాశ్రమలు పడతాడు. ఎన్ని ఊహలు ఎంతవ్యయం! కానీ, మృత్యువు అతని నుండి సర్వాన్ని ఒడిసి లాక్కొంటుంది. అన్నిటిని అతడు ఇక్కడ వదలి వెళ్ళవలసినదే, దుఃఖావృతమై ఆ జీవి నిర్గమించిపోతాడు. అతడు తీసికొని పోయేదల్లా తన స్వార్థ జీవితంలో కోరి, సంపాదించిన వాసనల మూట, కళ్ళకు రంగుల గంత ఒక్క టే, ఎంత శోచనీయము, ఎంత దుఃఖ భూయిష్టము.

వస్తువులు మోహం కలిగించేటంత అందంతో మెరిసి వ్యర్థమైన పాటలు పాడతవి, వాటినంత మనోహరంగా చిత్రించు కొనేది మనసేగదా! మనస్వప్నాల్లో ఆహ్లాదక రంగా వచ్చే అనుభవాలు ఎవరు చిత్రించినవి? మనస్సే కదా సృష్టించు కొన్నది! అలాగా యివి కూడా, కళ్ళు చెదరగొట్టే ఈ అందం లేదా మెరుపు మహోన్నత సత్యాన్ని మరుగు పరుస్తుంది. *"హిరణ్మయేన పాత్రేణ సత్యస్యాపి హితం ముఖం”* ప్రకాశమానమైన సత్యపదార్థము యొక్క ముఖము బంగారు పాత్రతో కప్పబడింది. అని ఈశావాస్యోపనిషత్తు చెపుతుంది. అందుకనే ఉపనిచ్చాత్రుడు గురువు చెప్పిన సత్యమును గుర్తించలేక పోయినాడు. ''గురువు చెప్పినదేమంటే-- *“ఈశావాస్యమిదం సర్వం యత్కించ జగత్యాం జగత్'* అన్ని యిక్కడ యేదయితే వున్నదో అదంటే ఈశ్వరుడిచేత వర్ణింప బడియే వున్నది అని అర్థం. మనిషి తన పరిపూర్ణతను తాను గుర్తించక గూడ్డివాడు కావటానికి కారణం అతడి యింద్రియ విషయ కరములైన రసోన్మాదములే.

సీతాదేవికి బహుశ ఆ క్షణాన తన ప్రియుడైన శ్రీరాముని మీద అనంతమైన ప్రేమకంటే పారిపోయేటటువంటి భ్రమ కలిగించేటటువంటి ఆ బంగారు లేడి కావాల నే కోరిక తత్కాలాన తీవ్రతరమై వుందన్నమాట, ఇదే భ్రాంతియొక్క చెయిదము - మాయ యొక్క మహిమ.

జీవితం తెలీకుండా గడచి పోతుంది. ఇంద్రియ విషయాలను సమకూర్చటం వల్ల కోరిక అనేది చిలువలై పలువలై వృద్ధిని పొందుతూంటుంది. శరీరం కృశించి సడలిపోతుంది. అనుభవించటానికీ యిక శక్తిలేనంతటి స్థితికి దిగజారి పోతుంది. ఐనా సరే మనిషి యింద్రియలౌల్యమునకు ఆకలితో చూస్తూ వుంటాడు. మృత్యువు వెన్నం టి వుంటుంది కూడా అనారోగ్యం నాశనమూ అతడితో పాటే వుంటవి, ఈ సరంజా మా అంతటినీ వెంటబెట్టుకొని అతడి చింతలూ ఆదుర్దాలు అతడిని ఒక ఊరేగింపు లా కాట్లోకి తీసుకొని పోతవి. ఐనా - ఆ సమయాన కూడ మనిషి ఈ దుఃఖ భూయిష్ట మైన వస్తువులిచ్చే చిట్టి సంతోషాల కోసం పరితపించుతూ వుంటాడు.

వివేకంతో వర్ధిల్లు, కోరికలను వదలివేసేయి. ఈ మార్పు ఈ దుఃఖాన్ని కలిగించే ఈ మనో వికారాలను వెనుక నున్న సత్యపదార్థాన్ని తిలకించు అదే అన్ని విధాల సంతృప్తి నీయ గలిగింది. దానికయి రసోన్మాదం నుంచి వెనకకు మరల్చబడిన మనసుతో అన్వేషించు.

*సశేషం*

🐄🐄🐄🐄🐄🐄🐄🐄🐄🐄🐄🐄

కార్తీకపురాణం - 4

 🕉️🌹🪔🪔🛕🪔🪔🌹🕉️

     🍁 *మంగళవారం*🍁

  🕉️ *నవంబరు 5, 2024*🕉️

🚩_*కార్తీకపురాణం  - 4 వ అధ్యాయము*_🚩

🕉🕉🕉🕉🕉🕉🕉🕉🕉

*దీపారాధన మహిమ*

*శతృజిత్ కథ*

☘☘☘☘☘☘☘☘☘

ఈ విధముగా వశిష్టుడు కార్తీక మాస వ్రతము యొక్క మహిమ వల్ల బ్రహ్మ రాక్షస జన్మ నుండి కూడా విముక్తి నొందెదరని చెప్పుచుండగా జనకుడు *'మహితపస్విత ! తమరు తెలియజేయు ఇతిహాసములు వినిన కొలది తనివి తిరకున్నది. కార్తీక మాసము ముఖ్యమైనవి యేమేమి చేయవలయునో , ఎవరి నుద్దేశించి పూజ చేయవలయునో వివరింపుడు'* అని కోరగా వశిష్టుల వారు యిట్లు చెప్పదొడగిరి. 

జనకా ! కార్తీక మాసమందు సర్వ సత్కార్యములనూ చేయవచ్చును. దీపారాధన మందు అతి ముఖ్యము దీని వలన మిగుల ఫలము నొంద వచ్చును. సూర్యాస్తమయ మందు , అనగా , సంధ్య చీకటి పడు సమయమున శివకేశవులు సన్నిధినిగాని ప్రాకారంబునందు గాని దీపముంచిన వారు సర్వ పాపములను పోగొట్టుకొని  వైకుంట ప్రాప్తి నొందుదురు. కార్తీకమాస మందు హరి హరాదులు సన్నిధిలో ఆవునేతితో గాని , కొబ్బరి నూనెతో గాని , విప్ప నూనెతో గాని , యేది దొరకనప్పుడు  అముదముతో గాని దీపము వెలిగించి వుంచవలెను. దీపారాధన   యే నూనెతో చేసిననూ మిగుల పుణ్యత్ములుగాను , భక్తి పరులగాను  నగుటయేగాక అష్టైశ్వర్యములూ కలిగి శివ సన్నిధి కేగుదురు. ఇందు కొక కథ గలదు, వినుము.

*🌹శతృజిత్ కథ🌹* 

పూర్వము పాంచాల దేశమును పాలించు చున్న రాజుకు సంతతి లేక అనేక యజ్ఞ యాగాదులు చేసి , తుదకు విసుగుజెంది తీరమున నిష్ఠతో తపమాచరించు చుండగా నచ్చుటకు 

పికెదుడను ఇడీముని పుంగవుడు వచ్చి *'పాంచాల రాజా ! నివెందుల కింత తపమాచరించు చున్నావు ? నీ కోరిక యేమి?'* యని ప్రశ్నించగా , *'ఋషిపుంగవా ! నాకు అష్ఠ ఐశ్వర్యములు , రాజ్యము , సంపదావున్ననూ , నావంశము నిల్పుటకు పుత్ర సంతానము లేక , కృంగి కృశించి యీ తీర్ధ స్థానమున తపమాచరించు చున్నాను'* అని   చెప్పెను. అంత మునిపున్గావుడు *'ఓయీ ! కార్తిక మాసమున శివ సన్నిధిని శివ దేవుని ప్రీతి కొరకు దీపారాధనము చేసిన యెడల ని కోరిక నేర వేరగలదు'* యని చెప్పి వెడలిపోయెను.

వెంటనే పాంచాల రాజు తన దేశమునకు వెడలి పుత్ర ప్రాప్తి కై అతి భక్తి తో శివాలయమున కార్తీక మాసము నెలరోజులూ దీపారాధన చేయించి , దాన ధర్మాలతో  నియమను సారముగా వ్రతము చేసి ప్రసాదములను ప్రజలకు పంచిపెట్టుచు , విడువకుండా నెలదినములూ అటుల చేసెను. తత్పుణ్య కార్యమువలన ఆ రాజు భార్య గర్భవతియై క్రమముగా నవమాసములు నిండిన తరువాత నొక శుభ ముర్తుమున నొక కుమారుని గనెను. రాజ కుటుంబికులు మిగుల సంతోషించి తమ దేశమంతటను పుత్రోత్సవములు చేయించి , బ్రాహ్మణులకు దానధర్మాలు జేసి , ఆ బాలునకు *'శత్రుజి'* యని నామకరణ ము చేయించి అమిత గారాబముతో పెంచుచుండిరి. కార్తీకమాస  దీపారాధన వలన పుత్ర సంతానము కలిగినందువలన తన దేశమంతటను ప్రతి సంవత్సరము కార్తీక మాస వ్రతములు , దీపారాధనలు చేయుడని రాజు శాసించెను.

రాకుమారుడు శత్రుజి దినదిన ప్రవర్థమానుడగుచు సకల శాస్త్రములు చదివి , ధనుర్విద్య , కత్తిసాము మొదలగునవి నేర్చుకొనెను. కాని , యవ్వనమునము  రాగానే దుష్టుల సహవాసము చేతను , తల్లితండ్రుల గారాబము చేతను తన కంటి కింపగు స్రీలకు బలాత్కరించుచు , యెదిరించిన వారిని దండించుచు తన కామవాంఛా తిర్చుకోను చుండెను.

తల్లితండ్రులు కూడా , తమకు లేక లేక కలిగిన కుమారుని యెడల చూచి చూడనట్లు - విని విననట్లు వుండిరి. శత్రుజి ఆ రాజ్యములో తన కార్యములకు అడ్డు చెప్పు వారలను నరుకుదున ని కత్తి పట్టుకుని ప్రజలను భయకంపితులను జేయుచుండెను. అటుల తిరుగుచుండగా నొక దినమున నొక బ్రాహ్మణ పడుచును చూచుట తటస్థించెను.  ఆమె ఒక ఉత్తమ బ్రాహ్మణ పడుచును చూచుట తటస్థించెను. ఆమె ఒక ఉత్తమ భార్య మిగుల రూపవతి. ఆమె అందచందములను వర్ణించుట  మన్మదునకైననూ శక్యము గాదు.  అట్టి స్రీ కంటపడగానే రాజకుమారుని మతి మందగించి కోయ్యబోమ్మవలె నిశ్చేష్టుడై  కామవికరముతో నామెను సమీపించి తన కమవాంఛ తెలియచేసేను. ఆమె కూడా నాతని సౌదర్యానికి ముద్దురాలై  కులము , శిలము , సిగ్గు విడిచి అతని చెయ్యి పట్టుకొని తన శయన మందిరానికి తీసుకొనిపొయి భోగములను భావించెను. 

ఇట్లు ఒకరికొకరు ప్రేమలో పరవశులగుటచేత వారు ప్రతి దినము నర్ద రాత్రివేళ ఒక అజ్ఞాత స్థలములో కలుసు కొనుచు తమ కామవాంచ తీర్చు కొనుచుండిరి. ఇటుల కొంత కాలం జరిగెను. ఎటులనో యీ సంగతి ఆమె మగనికి తెలిసి , పసిగట్టి , బార్యనూ , రాజకుమారుని ఒకేసారిగా చంపవలయునని నిశ్చయించి ఒక ఖడ్గమును సంపాదించి సమయము కొరకు నిరీక్షించుచుండెను.

ఇట్లుండగా కార్తీక శుద్ధ పౌర్ణమి రోజున ఆ ప్రేమికులిరువురు శివాలయమును కలుసుకొనవలెనని నిర్ణయించుకొని , యెవరికి వారు రహస్య మార్గమున బయలుదేరిరి. ఈ సంగతి యెటులో పసిగట్టిన బ్రాహ్మణుడు అంతకుముందే కత్తితో  సహా బయలుదేరి గర్భ గుడిలో దాగి యుండెను. అ కాముకులిద్దరూ గుడిలో కలుసుకొని గాడాలింగన మొనర్చుకొను సమయమున ' చీకటిగా వున్నది, దీపముండిన బాగుండును గదా ,' యని రాకుమారుడనగా , ఆమె తన  పైట చెంగును చించి అక్కడ నున్న ఆముదపు ప్రమిదలో ముంచి దీపము వెలిగెంచెను. తర్వాత వారిరువురూ మహానందముతో  రతి క్రీడలు సలుపుటకు వుద్యుక్తులగుచుండగా , అదే యదనుగా నామె భర్త , తన మొలనున్న కత్తి తీసి ఒక్క వ్రేటుతో తన భర్యనూ , ఆ రాజకుమారుని ఖండించి తనుకూడా పొడుచుకుని మరణించెను. వారి పుణ్యం కొలది ఆ రోజు కార్తీక శుద్ధ పౌర్ణమి , సోమవారమగుట వలనను , ఆ రోజు ముగ్గురునూ చనిపోవుట వలననూ శివదూతలు ప్రేమికులిరువురిని తీసుకొని పోవుటకునూ - యమదూతలు  బ్రాహ్మణుని తీసుకొని పోవుటకును అక్కడకు వచ్చిరి. అంత యమదూతలను చూచి బ్రాహ్మణుడు ' ఓ దూతలార ! నన్ను తీసుకొని వెళ్ళుటకు మీరెలా వచ్చినారు ? కామాంధకారముతో  కన్ను మిన్ను తెలియక పశుప్రాయముగా వ్యవహరించిన అ వ్యభిచారుల కొరకు శివ దూతలు విమానములో వచ్చుటేల ? చిత్రముగా నున్నదే ! అని ప్రశ్నించెను . అంత యమకింకరులు *' ఓ బాపడ !  ఎవరెంతటి  నీచులైననూ , యీ పవిత్ర దినమున , అంగ , కార్తీక పౌర్ణమి సోమవారపు దినమున తెలిసో తెలియకో శివాలయములో శివునిసన్నిదిన దీపం వేలిగించుట వలన అప్పటి వరకు వారు చేసిన పాపములన్నియును నశింఛిపోయినవి. కావున వారిని కైలాసమునకు తీసుకొనిపోవుటకు శివధూతలు వచ్చినారు'* అని చెప్పగా - యీ సంభాషణ మంతయు వినుచున్న రాజకుమారుడు *' అల యెన్నటికిని జరగనివ్వను.  తప్పొప్పులు యెలాగునున్నపటికి మేము ముగ్గురమునూ ఒకే సమయములో ఒక స్థలములో మరణించితిమి. కనుక ఆ ఫలము మా యందరికి  వర్తించ వలసినదే ' అని , తాము చేసిన దీపారాధన ఫలములో  కొంత అ బ్రాహ్మణునకు దానము చేసెను. వెంటనే అతనిని కూడా పుష్పక విమానమెక్కించి శివ సాన్నిద్యమునకు జేర్చిరి. 

వింటివా రాజా ! శివాలయములో దీపారాధన చేయుట వలన ఆ ప్రేమికులు పాపములు పోవుటయేగాక , కైలాస ప్రాప్తి కూడా కలిగెను. కాన , కార్తిక మాసములో నక్షత్రమాల యందు దీపముంచిన వారు జన్మరాహిత్య మొందుదురు.

*ఇతి స్కాంద  పురాణాంతర్గత  వశిష్ట ప్రోక్త  కార్తీక మహాత్యమందలి*

*నాలుగో అధ్యయము- నాల్గవ రోజు పారాయణము సమాప్తం.*

            🌷 *సేకరణ*🌷

          🌹🪔🕉️🕉️🌷🌹

              *న్యాయపతి*

           *నరసింహా రావు*

    🙏🙏🕉️🙏🙏🕉️🙏🙏🕉️

13 - భజగోవిందం

 *13 - భజగోవిందం / మోహముద్గర*

🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

*భజగోవిందం శ్లోకం:-11*

*మాకురు ధన జన యౌవనగర్వంహరతి నిమేషాత్కాలః సర్వమ్ |*

*మాయా మయ మిద మఖిలం బుద్ధ్వా*

.*త్వం ప్రవిశ విదిత్వా ॥ భజ ॥ 11.*

*ప్రతి॥* ధన = ధన (కారణముగా); జన = నీ ఆదాలోనున్న జనం (కారణంగా); యౌవ న = నీ యౌవనోజ్వలిత (కారణంగా) గర్వం = గర్వమును;(పొందటం); మా = వద్దు; నిమే షాత్ = నిమిష మాత్రమైన; కాలః = కాలము; సర్వం = ఈ అంతనూ; హరతి = హరించివేయగలదు; అఖిలం = అంతా కూడ; మాయామయం =భ్రమాత్మక మైనది; ఇదం = ఇది; బుద్ధ్వా = తెలిసికొన్నవాడవై; బ్రహ్మపదమ్ = బ్రహ్మము యొక్క స్థితిని; విదిత్వా = గుర్తించి అనుభూతి పొందిన వాడవై; ప్రవిశ = (దాన్ని) ప్రవేశించు.

*భావం:-*

నీకు ధనమున్నదని, జనులున్నారని, యౌవన మున్నదని గర్వించ వద్దు. కాలము కించిత్తు తలుచుకుంటే సర్వం హరించి వేస్తుంది. క్షణములో ఇక్కడంతా భ్రమాత్మకమైనదని తెలిసి బ్రహ్మ పదార్థమును గుర్తించి అందులో ప్రవేశించు.

*వివరణ:-*

అవాస్తవికమైన పై మెరుగులు డొల్ల పెట్టెవంటి దర్పదంభాలు మనిషిని జీవిత చక్ర భ్రమరంలోని దుఃఖానికి కట్టి ఉంచుతాయి. సంసార దుఃఖానికి అతికించు తాయి. జగత్తులోని క్షణ క్షణ మార్పు, తద్వారా మనిష్యుని విషయంలో కలిగిన కుదుపులు ఇవి మనిషిని బాధించే దెప్పుడంటే - అతడు ప్రాపంచిక వస్తువులతో తను సంబంధం పెట్టుకున్నప్పుడు ప్రాపంచిక అనుభవాలు, ఆలోచనలు, అతికించు కొన్నప్పుడు ఈ సంబంధమును మనిషి "అధిష్ఠానం ద్వారా పెట్టుకొంటాడు. అధిష్ఠాన మంటే శరీరం మనుస్సు బుద్ధినీ (ఇన్దియాణి మనోబుద్ధి రస్యాధిష్ఠానముచ్యతే) దీని ద్వారా వాస్తవ జ్ఞానాన్ని కప్పిపెట్టేసి తప్పు జ్ఞానాన్ని తన చుట్టూనున్న వస్తువుల మనుష్యుల గూర్చి సృష్టించుకుంటాడు. అప్పుడే నా వాళ్ళు, నా వస్తువులు నా సంతోషాలు, నా ఊహలు మొదలయిన మాటలంటాడు. ఈ తప్పుడు అభిప్రాయాలే. అతడి అంతర్గత పరిధిలోంచి అతడిని బయటకి విసిరివేసి ఆద్యంతములనే తుఫానులో మార్పు అనే వరదలో పడి సహించమంటుంది. ఇవన్నీ బయట వస్తుప్రపంచంలో తప్పని సరి అయిన విషయాలు.

ద్రవ్యం సామాజిక సంబంధం, కుటుంబ హోదా, యౌవన ప్రాదుర్భావం - ఇ వన్నీ ఒకానొక వేదికను కట్టడానికి నిర్మించబడిన అసలాటపు స్తంభాలు. ఈ వేదిక మీదనే విషయానుభూతి అనేది నిల్చివుంటుంది. ఈ రసోద్రేకం మోహ విభ్రాంతి అనే ఈ నాటకం శరీరం శిథిలమయిపోవడంతో వ్యక్తిత్వము హరించిపోవటంతో అంతమయిపోతుంది. ఈ విషయాలు యింతకు వెనుక నడిచిన శ్లోకాల్లో చక్కగా చర్చించ బడినవి.

ద్రవ్యము మారనిది కాదు, అది ఎవరినో ఒకరిని నమ్ముకొని ఒకేచోట వుండేది కూడా కాదు. ఒకళ్ల చేతినుండి ఇంకొకరి చేతికి వెళ్ళవలసిందే. అందరినీ

 పరామర్శించవలసిందే. అలాగే యౌవనం కూడా నిరంతరం వుండేదికాదు. "జన"అనే పదం ద్వారా ఈ ప్రపంచములో మనుష్యుల మధ్య సంబంధాలు సమాజంలోని ఎక్కువ తక్కువలు, ప్రాపకం, అధికారం అన్నీ కూడ సూచింపబడినాయి. ఇవన్నీ కూడ తాత్కాలికమైన ఉజ్వలత మీద, ఆ క్షణానవున్న గుణముపైన ఆధారపడి వుంటఎ, ఈ చిత్రమైన ప్రపంచము ఎవరికి అనుభవమయేది? భ్రాంతిలో నున్న "అహమనే వానికే అది అనుభవక్షేత్రము. ఈ “అహ” మనేది ఎవరంటే గ్రహించి- అనుభూతిచెంది ఆలోచించే అధిష్ఠానంతో మనిషి తానుగా యేకమయిన సంబంధమేది వుందో అదేనని తెలియాలి. ఈ తెలిసే వాడెవడో వాడు “నేను” నేడు అదే మనిషి అంట ౦టున్నాము. అన్ని అనుభవాలను ప్రకాశింపజేస్తూ వున్నవాడు మన అనుభవాలకు సాక్షిరూపుడై యున్న ఈ ఆత్మే అనంతమయిన సర్వగమయిన పరమాత్మ - బ్రహ్మము అన్ని గుర్తించాలి.

సశేషం

👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏

బిల్వాష్టకమ్

 బిల్వాష్టకమ్

త్రిదళం త్రిగుణాకారం త్రినేత్రం చ త్రియాయుధమ్ ।

త్రిజన్మ పాపసంహారం ఏకబిల్వం శివార్పణమ్ ॥

త్రిశాఖైః బిల్వపత్రైశ్చ అచ్ఛిద్రైః కోమలైః శుభైః ।

తవపూజాం కరిష్యామి ఏకబిల్వం శివార్పణమ్ ॥

కోటి కన్యా మహాదానం తిలపర్వత కోటయః ।

కాఞ్చనం శైలదానేన ఏకబిల్వం శివార్పణమ్ ॥

కాశీక్షేత్ర నివాసం చ కాలభైరవ దర్శనమ్ ।

ప్రయాగే మాధవం దృష్ట్వా ఏకబిల్వం శివార్పణమ్ ॥

ఇన్దువారే వ్రతం స్థిత్వా నిరాహారో మహేశ్వరాః ।

నక్తం హౌష్యామి దేవేశ ఏకబిల్వం శివార్పణమ్ ॥

రామలిఙ్గ ప్రతిష్ఠా చ వైవాహిక కృతం తథా ।

తటాకానిచ సన్ధానం ఏకబిల్వం శివార్పణమ్ ॥

అఖణ్డ బిల్వపత్రం చ ఆయుతం శివపూజనమ్ ।

కృతం నామ సహస్రేణ ఏకబిల్వం శివార్పణమ్ ॥

ఉమయా సహదేవేశ నన్ది వాహనమేవ చ ।

భస్మలేపన సర్వాఙ్గం ఏకబిల్వం శివార్పణమ్ ॥

సాలగ్రామేషు విప్రాణాం తటాకం దశకూపయోః ।

యజ్ఞ్నకోటి సహస్రస్య ఏకబిల్వం శివార్పణమ్ ॥

దన్తి కోటి సహస్రేషు అశ్వమేధశతక్రతౌ చ ।

కోటికన్యా మహాదానం ఏకబిల్వం శివార్పణమ్ ॥

బిల్వాణాం దర్శనం పుణ్యం స్పర్శనం పాపనాశనమ్ । 

అఘోర పాపసంహారం ఏకబిల్వం శివార్పణమ్ ॥

సహస్రవేద పాటేషు బ్రహ్మస్తాపనముచ్యతే ।

అనేకవ్రత కోటీనాం ఏకబిల్వం శివార్పణమ్ ॥

అన్నదాన సహస్రేషు సహస్రోపనయనం తధా ।

అనేక జన్మపాపాని ఏకబిల్వం శివార్పణమ్ ॥

బిల్వాష్టకమిదం పుణ్యం యః పఠేశ్శివ సన్నిధౌ ।

శివలోకమవాప్నోతి ఏకబిల్వం శివార్పణమ్ ॥

కార్తీకపురాణం - 3

 🕉️🌹🪔🪔🛕🪔🪔🌹🕉️

       🌹 *సోమవారం*🌹

_*🚩కార్తీకపురాణం - 3 వ అధ్యాయము🚩*_

🕉🌹🕉️🌹🕉️🌹🕉️🌹🕉️

*కార్తీక మాస  స్నాన మహిమ*

*బ్రహ్మ రాక్షసులకు ముక్తి కలుగుట*

☘☘☘☘☘☘☘☘️☘️

జనక మహరాజా ! కార్తీక మాసమున యే ఒక్క చిన్న దానము చేసిననూ , అది గొప్ప ప్రభావము గలదై వారికి సకలైశ్వర్యములు కలుగుటయే గాక మరణానంతరము శివ సాన్నిధ్యమును చేరుదురు. కానీ , కొంత మంది ఆస్థిరములైన భోగ భాగ్య ములు విడువలేక , కార్తీక స్నానములు చేయక , అవినీతి పరులై , భ్రష్టులై సంచరించి కడకు క్షుద్ర జన్మలు అనగా కోడి , కుక్క , పిల్లిగా జన్మింతురు..

అధమము కార్తీక మాస శుక్ల పార్ణమి రోజు అయిననూ స్నాన దాన జప తపాదులు చేయక పోవుట వలన ననేక చండాలాది జన్మ లెత్తి కడకు బ్రహ్మరాక్షసిగా పుట్టెదరు. దీనిని గురుంచి నాకు తెలిసిన యితిహాసమొకటి  వినిపించెదను. సపరివారముగా శ్రద్దగా ఆలకింపుము.

*బ్రహ్మ రాక్షసులకు ముక్తి కలుగుట*

🌹🌷🌹🌷🌹🌷🌷🌹🌷

ఈ భారత ఖండ మందలి దక్షిణ ప్రాంతమున ఒకానొక గ్రామములో మహా విద్వాంసుడు , తపశాలి , జ్ఞానశాలి , సత్య వ్యాక్య పరిపాలకుడు అగు ' తత్వనిష్టుడు' అను బ్రాహ్మణుడొక  డుండెను. ఒక నాడా  బ్రాహ్మణుడు తీర్ధ యాత్ర సక్తుడై  అఖండ గోదావరికి బయలుదేరును. ఆ తీర్ధ సమీపమున ఒక మహా వట వృక్షంబు  పై భయంకర ముఖములతోను , దీర్ఘ  కేశములతోను , బలిష్టంబులైన కోరలతోను , నల్లని బాన పొట్టలతోను , చూచువారుకి అతి భయంకర రూపములతో ముగ్గురు బ్రహ్మరాక్షసులు నివసించుచూ , ఆ దారిన పోవు బాట సారులను బెదిరించి వారిని భక్షించుచు ఆ ప్రాంత మంతయు భయకంపితము చెయుచుండిరి. తీర్ధ యాత్రకై  బయలుదేరి అఖండ గోదావరి పుణ్య క్షేత్రమున  పితృ దేవతలకు పిండ ప్రదానము చేయుటకు వచ్చుచున్న విప్రుడు అ వృక్షము చెంతకు చేరుసరికి  యథా ప్రకారము బ్రహ్మ రాక్షసులు క్రిందకు దిగి అతనిని చంపబోవు 

సమయమున , బ్రాహ్మణుడు ఆ భయంకర రూపములను చూచి గజ గజ వణుకుచూ యేమియు తోచక నారాయణ స్తోత్రం భిగ్గరగా పటించుచు ' ప్రభో ! ఆర్త త్రాణ పరాయణ ! అనాధ రక్షక ! ఆపధలోనున్న గజేంద్రుని , నిండు సభలో అవమానాలు పలగుచున్న మహాసాద్వి ద్రౌపదిని , బాలుడగు ప్రహ్లాదుని రక్షించిన విధముగానే - ఈ పిశాచములు  బారినుండి నన్ను రక్షించు తండ్రీ !  అని వేడుకొనగా , ఆ ప్రార్ధనలు విన్న బ్రహ్మ రాక్షసులకు జ్ఞానోదయం కలిగి *'మహానుభావా ! మీ నోటినుండి వచ్చిన శ్రీమన్నారాయణ స్తుతి విని మాకు  జ్ఞానోదయం అయినది మమ్ము రక్షింపుడు'* యని ప్రాదేయపడిరి. వారి మాటలకూ విప్రుడు ధైర్యం తెచ్చుకొని *' ఓయీ ! మీరెవరు ? ఎందులకు మీకి రాక్షస రూపంబులు కలిగెను ? మీ వృత్తాంతము  తెలుపుడు'* అని పలుకగా వారు *'విప్ర పుంగవా ! మీరు పూజ్యులు , ధర్మాత్ములు , వ్రతనిష్టాపరులు , మీ దర్శన భాగ్యం వలన మాకు పూర్వ జన్మ మందలి కొంత జ్ఞానము కలిగినది. ఇక నుండి మీకు మా వలన యే ఆపద కలగదు'* అని అభయమిచ్చి , అందొక  బ్రహ్మ రాక్షసుడు తన వృత్తాంతము ఈవిదముగా చెప్పసాగెను. నాది ద్రావిడ దేశం  బ్రహ్మనుడను  నేను మహా పండితుడనని గర్వము గలవాడినై యుంటిని. న్యాయాన్యాయ విచాక్షణలు మాని పసువునై ప్రవర్తించితిని , బాటసారుల వద్ద , అమాయకపు గ్రామస్తుల వద్ద దౌర్జన్యంగా దానం లాగుకోనుచు , దుర్వ్యసనాలతో  భార్య పుత్రాదులను సుఖపెట్టక , పండితులను అవమానపరచుచు , లుబ్దుడనై లోక  కంటకుడిగ నుంటిని.

ఎట్లుండగా ఒకానొక పండితుడు కార్తీక మాస వ్రతమును యథావిధిగా నాచరించి భూత తృప్తి కొరకు బ్రాహ్మణ సమర్ధన చేయు తలంపుతో పదార్ధ సంపాదన నిమిత్తము దగ్గరున్న నగరమునకు బయలుదేరి తిరుగు ప్రయాణములో మా ఇంటికి అతిథిగా వచ్చేను. వచ్చిన పండితుని నేను దూషించి , కొట్టి అతని వద్ద ఉన్న ధనము , వస్తువులు తీసుకోని ఇంటినుండి గెంటి వేచితిని. అందులకు విప్రునకు కోపము వచ్చి *'ఓరి నీచుడా ! అన్యక్రాంతముగ డబ్బు కూడా బెట్టినది చాలక , మంచి చెడ్డలు తెలియక , తోటి బ్రాహ్మణుడని గూడా ఆలోచించక కొట్టి తిట్టి వస్తు సామాగ్రిని దోచుకొంటివి  , నివు రాక్షసుడవై , నరభక్షకుడవై నిర్మానుష్య ప్రేదేశాములలో నుందువు' గాక !* అని శపించుటచే నాకీ రాక్షస రూపము కలిగినది. బ్రహ్మస్త్రమునైన తప్పించుకొవచ్చును  కానీ బ్రాహ్మణ శాపమును తప్పించలేము గదా ! కాన నా అపరాదము క్షమింపుమని వారిని ప్రార్దించితిని. అందులకతడు దయతలచి' ఓయీ ! గోదావరి క్షేత్రమందొక  వట వృక్షము గలదు. నివందు నివసించుటచే బ్రాహ్మణుడి వలన పునర్జన్మ నొందుదువు గాక'  అని వేడలిపోయాను. ఆనాటి నుండి నేని రాక్షస స్వరుపమున నరభక్షణము చేయుచుంటిని. కాన , ఓ విప్రోతమ ! నన్ను నా కుటుంబము వారిని రక్షింపుమని మొదటి రాక్షసుడు తన వృత్తాంతమును జెప్పెను.

ఇక రెండవ రాక్షసుడు - ' ఓ ద్విజోత్త మా ! నేను కూడా పూర్వ జన్మలో బ్రహ్మనుడనే. నేను నీచుల సహవాసముచేసి తల్లితండ్రులను భాదించి వారికీ తిండి పెట్టక మాడ్చి  అన్నమో రామచంద్రాయను నటులచేసి , వారి యెదుటనే నా బార్య బిడ్డలతో పంచభక్ష్య పరమన్నములతో భుజించుచుండేడివాడను.  నేను యెట్టి దానధర్మములు చేసి ఎరుగను , నా బంధువులను కూడా హింసించి వారి ధనం అపహరించి రాక్షసుని వలె ప్రవర్తించితిని. కావున , నాకీ రాక్షస  సత్వము కలిగెను. నన్ని పాప పంకిలము నుండి ఉద్దరింపుము' అని బ్రాహ్మణుని పాదములపై  పడి పరి పరి విధముల వేడుకొనెను.

మూడవ రాక్షసుడు కూడా తన వృత్తాంతమును యిటుల తెలియ జేసెను. ' మహాశయా ! నేనొక సంపన్న కుటుంబములో పుట్టిన బ్రహ్మణుడను. నేను విష్ణు  ఆలయములో అర్చకునిగా నుంటిని. స్నాన మైనను చేయక , కట్టుబట్టలతో దేవాలయములో తిరుగుచుండేడి వాడను భగవంతునికి ధూప దీప నైవేద్యము లైనను అర్పించక , భక్తులు గొనితేచ్చిన సంభావమును  నా వుంపుడు గత్తెకు అందజేయుచు మద్యం మాంసము సేవించుచు పాపకార్యములు  చేసినందున నా మరణనంతరము ఈ రూపము ధరించితిని , కావున నన్ను కూడా పాప విముక్తిని కావింపు' మని ప్రార్ధించెను.    ఓ జనక మహారాజ ! తపోనిష్టుడగు ఆ విప్రుడు పిశాచములు దినలపము లాలకించి *'ఓ బ్రహ్మ రాక్షసులరా ! భయపడకుడు. మీరు పూర్వ జన్మలో చేసిన ఘోర  క్రుథ్యంబులవల్ల మీకీ రూపములు కలిగెను. నా వెంట రండు మీకు విముక్తిని కలిగింతును'* అని , వారి నోదార్చి తనతో గొనిపోయి ఆ మువ్వురి చేతన విముక్తి సంకల్పము చెప్పుకొని తనే స్వయముగా గోదావరిలో స్నానమాచరించి స్నాన పుణ్య ఫలమున ముగ్గురు బ్రహ్మ రాక్షసులకు దారపోయగా వారి వారి రాక్షస రూపములు పోయి దివ్య రూపములు ధరించి వైకుంటమున కేగిరి. కార్తిక మాసములో గోదావరి స్నానమాచరించినచో హరిహరాదులు సంతృప్తి నొంది , వారికీ సకలైశ్వర్యములు ప్రసాదించుదురు. అందువలన ,  ప్రయత్నించి అయినా సరే కార్తీక స్నానాలను ఆచరించాలి.

*ఇతి స్కాంద పురాణాంతర్గత, వశిష్ట ప్రోక్త కార్తీక  మహాత్య* *మందలి*

*మూడవ   అధ్యాయము -* *మూడవ రోజు పారాయణము సమాప్తము.*

           🌷 *సేకరణ*🌷

         🌹🪔🕉️🕉️🌷🌹

             *న్యాయపతి*

          *నరసింహా రావు* 

🙏🙏🕉️🙏🙏🕉️🙏🙏🕉️

12 - భజగోవిందం

 *12 - భజగోవిందం / మోహముద్గర*

💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕

*భజగోవిందం శ్లోకం:-10*

*వయసిగతే కః కామవికారః శుష్కేనీరే కః కాసారః।*

*క్షీణేవిత్తే కః పరివారఃజ్ఞాతే తత్త్వే కః సంసారః॥ భజ ॥10*

*ప్రతి॥* వయసి = వయస్సు; గతే = మళ్ళిన తరువాత; కామవికారః = కామ వికారము; కః = ఏమి? ఎక్కడుంటవి? నీరే = నీరు; శుష్కే = ఇంకిపోతే; కాసారః = సరస్సు అనేది; కః = ఏది? ఎక్కడుంది? విత్తే = డబ్బు; క్షీణే = తగ్గిపోయిన మీదట; పరివారః = పరిచారకులు; కః = ఎవరు? ఎక్కడుంటారు?; తత్త్వే = సత్యము, జ్ఞాతే= తెలిసిన యెడల; సంసారః = ఈ సంసార లంపటం; కః = ఎక్కడ ఉంటుంది?

*భావం:-*

వయసు గతించిన తరువాత మోహం ఎక్కడుంటుంది? నీరు ఇంకి పోయిన తర్వాత సరస్సు యింకేం మిగుల్తుంది. డబ్బు పోయాక పరిచారకు లెందు కుంటారు? అలాగే సత్యం తెలిసినట్లయితే యింకా సంసారలంపటంఎందుకుంటుంది?

*వివరణ:-*

ఇక్కడ నాలుగు వాక్యాల్లో నీతిని రచించారు శంకరులు. వీటికి ఆధారమైన ఆ నీతి యేమంటే కార్యకారణాల్లో కారణం అనేది యెప్పుడయితే నశించిపోతుందో అప్పుడు కార్యం అనేది వుండటానికి వీల్లేదనటం, వయసు వెళ్ళిపోతే అన్నప్పుడు యౌవ నం గతించినప్పుడని అర్థం. యౌవనం ఖర్చయితే యింకా మోహోద్రేకం దాని చేష్టలు యెలా మిగుల్తాయి? ఉధృతమైన కామం కళ్ళు మూసికొని పోయేంత రసోన్మా దం శరీరం మీద భగవదనుగ్రహంచేత ప్రకాశించిన ఆ యౌవనం వుండి, చర్మం బిగువు పై, కండలు కఠినమై రక్తం వేగవంతమైవున్నప్పుడే కలుగుతుంది. యౌవనం జారి పోయిన తరువాత మోహోద్రేకం ఉదయించదు. కారణం లేకపోతే కార్యం జరగదు కనుక.

సరస్సులో నీరెండిపోయినట్లయితే అది సరస్సుగా పరిగణింపబడదు. ఆ యెండిన చోటు వట్టి పఱక భూమి మాత్రమే అవుతుంది. సరస్సు కాదు గదా అలాగే మనసులో కోరికలనే నీరు చలిస్తున్నంత వరకూరసాత్మకుడైన యువకుడు వాటిని పరి పూర్తి చెయ్యటానికి ఉద్యమిస్తాడు. కాని కోరికలనే నీరు ఎండిపోయిన తరువాత ఈ సంపాదించటం ఈ స్త్రీ లౌల్యంలో పడటం అనేవి ఎలా చేయగలుగుతాడు మనిషి?

అలాగే సంపద తగ్గిపోయిన తరువాత బంధువులు, ఆశ్రితులు సహాయకులు ఒకరనేమిటి అతడి సర్వపరివారమున్నూ ఎందు కుంటారు. ఇంకా అంటిపెట్టుకొని? మనిషి వీళ్ళందరి యోగక్షేమాలను ఎంతవరకు చూడగలుగుతాడో అంతవరకే - అతడి నుంచి తమకు ఉపయోగమున్నంత వరకే వాళ్ళు అతడిని అనుసరిస్తారు. ఆ శక్తి అతడి నుంచి ఉడిగితే పరివారం మాయమై పోతుంది. ద్రవ్యమనేది ఎంతకాలం వుంటుందో చెప్పటానికి వీలులేనట్టిది. లక్ష్మి రాకడగానీ పోకడగాని తెలియదు. ఒకని వద్దవున్నట్టిదే హఠాత్తుగా నిస్సంకోచంగా అతడిని దారిద్ర్యానికి తోసేసి ఇంకొకడి వద్దకు వెళ్ళి పోతుంది.

ఈ మూడు ఉదాహరణముల వల్లనూ కారణం ఎప్పుడైతే తగ్గిపోతుందో కార్యమనేది నడవదనే సంగతి విదితమైంది. ఈ సూత్రాన్ని ఆధ్యాత్మిక పరిపూర్ణతలనే విషయానికి అన్వయించి శ్రీ శంకరులు అంటారు - తత్వజ్ఞానం తెలిసిన తర్వాత ఈ సంసార లంపటం ఇంకా ఎలా వుండగలుగుతుంది? అని.

ఆ చోటు ఒకానొక స్తంభమున్నదని తెలియక పోవడంవల్ల దాన్ని దయ్య మనుకోవడం కద్దు. ఆ మీద ఆ భ్రమకు అనుబంధమైన భయములనేకం ముసరటం జరుగుతుంది. అనగా వాస్తవమైన సత్యపదార్థం చూడని కారణంచేత భ్రాంతి చెందిన వాడికి ఈ దుఃఖ పుంజములు వచ్చి బాధిస్తూ వుంటవి, ఈ వాస్తవం తెలియని కారణమేమంటే వాసనలనేవి ముసిరిన 'అవిద్య' అనే అజ్ఞానమే. సత్య పదార్థాన్ని అను భూతిలోకి రాకుండా చేస్తది. మనిషికి మిగిలింది ఈ బాహ్య ప్రపంచంలోని అసం పూర్ణతలు. వాటిని పరిపూర్తి చేయటానికి కోరికలు దానికి ప్రణాళికలు ఆపైన పనులు, వాటికి ప్రయత్నాలున్నూ ఇదంతా ఎలాగయినా పరిపూర్ణత నందుకోవ లెననే ఆశయం వల్లనే ఈ జంజాటంలో వుండి తనకంటికి ఎదుటనున్న దానిని చక్కగా గ్రహించలేక తిరగబడుతూ వుంటాడు. తన యింద్రియాలు చూడగలిగిన దుంగను దయ్యమనుకోవటమే తిరగబడట మనవచ్చు.

క్రిందటి శ్లోకంలో చెప్పినట్లు తప్పుగా భావించకపోవటం అనేది వాసనలు లేకుండా పోయినప్పుడే అలవడుతుంది. దానినే యింకో విధంగా చెప్పాలంటే అజ్ఞానం పోయినప్పుడే ఈ తప్పుగా అర్థం చేసుకోవటమనేది పోవుననవచ్చు. ప్రతి వస్తువూ పదార్థం కూడా భగవంతుడే అయివుండగా ఆ భావంతో మాత్రమే చూచి వూరుకొనక, నేను-నాకు పనికి వచ్చేదియిది. నాకు పనికి రాంది యిది - అనే మమత్వభావంతో- ప్రపంచాన్ని మాడటం వల్లనే, మనిషి బాధపడటం కలుగుతోంది. ఈ భావం వల్లనే అతడు బాధితుడై పోతున్నాడని అర్థం.

జ్ఞానోదయంవల్ల ఈ వాసనలు అంతమొందిన వయితే అప్పుడు ఈ బాధ పడటమనే కార్యానికి కారణమైన ఆ భావం నశించి పోయి వుంటుంది. - కనుక సహజంగా ఈ ఫలితాలు - బాధలు కూడ వుండవని అర్థం - సత్యం తెలిసికొన్నాక అబద్ధ మైనదని భావించటం ఇంకా ఎలా వుంటుంది? అది పాతినదుంగ మాత్రమే అని తెలిసిన తరువాత దయ్యం అనే నూతనంగా వచ్చిన భావం ఎలా వస్తుంది? దాని వల్ల యింకా బాధపడటం - ఎక్కడుంటుంది?

ఈ మన బంధనానికి కారణం అంతర్గత జీవితం వాస్తవానికి - భిన్నమైన బంధమును కట్టుకోవటమే ఈ బయటి ప్రపంచములోని వస్తువులకంటే భిన్నమై నేను వున్నానని అనుకొనే “అహం” దానికి కారణం. ఈ అహంతో కలిసి దాని అర్థంలేని పనులూ, వ్యక్తిత్వమనే ఒక విచిత్రమైన స్థితికూడ కారణమే చెప్పవచ్చు. అంతర్గతంగా వాసనా స్థితి మారితేనే కాని అహం అనేది నశించదు. అహం లేనప్పుడే చుట్టూచూసి తెలిసికొని మనం అనుభవించే ఈ ప్రపంచమే యధాతధంగా లేకుండా పోతుంది. అంటే రాగం ద్వేషం మొదలైన వాసనలు లేవు గనుక రంగుటద్దాలు తీసివేసి చూసినట్లు ఆకర్షణలు లేని వస్తువులు కనపడతవి గనుక అవన్నీ ఆ అనంత సత్యపదార్థ భాగాలుగా మాత్రమే దర్శన మిస్తాయి. ఈ దర్శనముతో వ్యక్తిత్వమనేది అంతమయిపోతుంది. సర్వవ్యాపకుడైన సత్యపదార్థతత్వమే ఈ చూపే తనకు కూడ సంక్రమించుతుంది. 

బ్రహ్మను ఎఱిగిన యాతడు బ్రహ్మమే " బ్రహ్మవిత్ బ్రహ్మైవ భవతి' ఇందు కు ఇంకో మార్గం లేదు. "నాన్యః పంథా విద్యతే అయనాయ " ఈ శ్లోకంలో చర్చించి న దొక్కటే మార్గము.

*సశేషం*

♻️♻️♻️♻️♻️♻️♻️♻️♻️♻️♻️♻️

*11 - భజగోవిందం

 *11 - భజగోవిందం / మోహముద్గర*

🫑🫑🫑🫑🫑🫑🫑🫑🫑🫑🫑🫑

*భజగోవిందం శ్లోకం:-9*

*సత్సంగత్వే నిస్సంగత్వం నిస్సంగత్వే నిర్మోహత్వమ్|*

*నిర్మోహత్వే నిశ్చలతత్వం నిశ్చలతత్వే జీవన్ముక్తిః ॥ భజ ॥9*

*ప్రతి॥* సత్ = మంచివారి; సంగత్వే = సాంగత్యము వలన; నిస్సంగత్వం = సంగత్వమే లేకుండుటయు- అనగా అసంగుడై వుంటాడు; నిస్సంగత్వే = అసంగుడై యుండుట మున; నిర్మోహత్వమ్ = మోహవిభ్రాంతి తొలుగుతుంది; నిర్మోహత్వే = మోహ దారుడు కావటంవల్ల; నిశ్చల =  స్థిరమైనట్టి; తత్వం = సత్యపదార్థదృష్టి (వస్తుం ది); నిశ్చలతత్వే = సత్యపదార్థ దృష్టి ద్వారా; జీవన్ముక్తిః = జీవిత కాలము లోనే ముక్తి లభిస్తుంది.

*భావం:-*

మంచివాళ్ళ సాంగత్యంద్వారా అసంగత్వం అలవాటవుతుంది. అసంగత్వం వల్ల మోహభ్రాంతి అనేది రాదు. దాని నుండి విముక్తి అవుతాము.మోహం ఎప్పుడయితే దూరమయిందో సత్యపదార్థ దృష్టి స్థిరమై నిలుస్తుంది. ఆ దృష్ట్యా అనుభవం గడించినప్పుడు ఈ జీవితంలోనే ముక్తి లభిస్తుంది.

*వివరణ:-*

ముందు చెప్పిన శ్లోకాలను బట్టి ఒక విషయం విదతమయింది. ప్రపంచంలో బ్రతకటానికిగాను సంపాదించటం, కూడ బెట్టడం మాత్రమే లక్ష్యం కాదు. అది నిజమైన హితమే కాదు రాగ మనేదాన్ని పెంచుకోవటం మమత్వాన్ని వృద్ధిపరచుకోవటం

అనేవి కించిన్మాత్ర ఫలితం కోసం వేసిన జీవిత కార్యక్రమం మాత్రమే. జీవితాన్ని మోహవిభ్రాంతిలో రసోన్మాగంలో వెచ్చించుట మనకున్న యోగ్యతలనన్నిటిని వ్యర్థంగా బూడిదలో పోయటమే. అందుకనే ఆదోవల్లో మనసు నడవకుండా ప్రతిపక్ష భావన ద్వారా మనసును వాటినుంచి వెనక్కు మళ్ళించాలి. అలా చేస్తే శక్తి ఖర్చుకాక కూడబెట్ట బడుతుంది. ఆ కూడబెట్టబడ్డ శక్తిని గోవిందు అన్వేషణలో అతడి సేవనంలో వినియోగించాలి.

 వేదాంతం చెప్పే ఈ తర్కం తెలిసికోవటం తేలికయినదే కాని దాని ప్రకారం నడవడమనేది అన్ని వేళలా సాధ్యమయేది కాదు. అది చెప్పిన విధంగా జీవితాన్ని నడపా లంటే క్రొత్తగా ఆరంభించిన సాధకుడికి ఎంతో కష్టమవుతుంది.  ఈ చిక్కు లోగాని ఏ కాలం విద్యార్థులకు అడ్డుతగిలి చికాకు పెట్టడం మానలేదు. ఈ చిన్న వాస్తవం ప్రతి వేదాంతీ కూడ ఒప్పుకు తీరాలి. అందుకనే అతడు తన శిష్యులకు ఈ దోవను నడిచే ఉపాయం యేదో వెతికి చూసి మరీ చెప్పాలి. నిజానికి శిష్యుడి మనస్సులో నున్న ఆధ్యాత్మిక బలమే చాలకొద్ది. అతడికీ అడ్డంకుల నుంచి తప్పుకొని దోవనడవటంలో సహాయం ఇవ్వటం చాలా అవసరం.

ఆలా కాకపోతే వేదాంతము అనేది ఆచరణయోగ్యము కానట్టి అరణ్య వాసమయిపోయేది. శ్రీ శంకరులు ఎప్పుడు యేది చెప్పినా సాధకులకు ముఖాముఖీ వ్యక్తం చేసి చెప్పారు. ఆయన బోధనా పద్ధతి పూర్వపు ఋషుల పద్ధతి వంటిది కాదు. పూర్వులు అసంభవమను కొనదగినట్టి అనంతానందాన్ని సంభవం చేసికొని దానిచేత ఉత్తేజితుడై కండ్లు మూసికొని కూర్చొని తాము ధ్యానంలో దర్శించిన సత్యాన్ని గూర్చి ప్రపంచానికంతటికీ అనగలిగిన ఉచ్ఛస్వరంతో గుంభనతో కూడుకొన్న కొన్ని మాటలు వినిపించేవారు. ఆ సూత్ర మూలాన్ని పరిపాలించకపోతే కలిగే దుఃఖమును ఆదేశిస్తూ కటువుగా బోధలు వినపడేవి. ఈ మాటలే శాంతియుతులైన బోధకులు హృదయ కమలాల్లోంచి వెడలినవై ఉపనిషత్తులైనాయి. శ్రీ శంకరులు దేశంలో సాంస్కృతిక పునరుద్ధరణం నెలకొల్పటానికి సన్నద్ధుడైన మత ప్రచారకులు. ఆ ప్రకారముగానే తన శిష్యులు యెంతటి యెలాంటి గ్రహణ శక్తి కలిగి వున్నవారో ఆయన యేనాడూ కూడ మరిచినట్లు కనిపించదు.

ఈ శ్లోకంలో శ్రీశంకరులు సాధకులకు ఒక నిచ్చెనవంటి మెట్ల మార్గాన్ని ప్రసాదించారు. అదే వారిని అభివృద్ధికి తీసుకొని పోగలుగుతుంది. పరిపూర్ణత అనే దాని అత్యంత మహోన్నత శిఖరాల నందేవరకూ ఈ నిచ్చెన ఎంతో సహాయకారిగా సాధకునికి పనిచేస్తుంది.

వేదాంతానికి ఆదరణగా నున్న వెనుక చర్చించిన ప్రాతిపదికను అర్థం చేసుకొన్నప్పటికీ, క్షణక్షణమూ మనం జీవితంలోని మనోవికార హేతువుల మధ్య కామినీ కాంచనాల కుహనాకర్షణముల కూడలిలో బ్రతుకుతున్నామన్నది వాస్తవమైన ఎషయము. నాకున్న రసోన్మాద భావనలకు నాకున్న మోహపూర్ణ మైన ఆలోచనలకు కళాత్మకంగా కొన్ని అడ్డుగోడలు జ్ఞానయుతం చేసి కట్టుకొంటానేమో గాక; అలా గోడలుకట్టి వాటి మామూలు ప్రవాహాన్ని కొంతకాలం ఆపుతానేమో గాక; కాని మరులు కొల్పేవస్తుసము దాయం మనచుట్టూర అనంతమై వుండుటవలన కలిగే భ్రమ మహాబలవత్తరమైన దవటం వల్లనూ సాధకుడు వాటికి వ్యతిరేకంగా నిలిచి నిరంతరం వాటిని ఆపగలగటం అతడికి చేతగాని పని అనిపిస్తుంది.

సాధకుడు మొదటి రోజుల్లో ఎంతో కష్టపడి ఆధ్యాత్మ సంబంధమైన ఉన్నతికి ప్రయత్నాలు చేస్తూ వుంటాడు. అతడికి మద్దతుగా కొంత ధైర్యం తగిన శక్తి యివ్వటాని కిగాను శ్రీ శంకరులు ఒక మార్గం సూచించారు. అది సత్సంగము అనగా మంచితో సంబంధమని అర్థము. ప్రతిపక్ష భావనను ఆచరించి మనసులో మంచి ఆలోచనలను పెంపొందించు కొంటూనే వుంటాడతడు. ఇవెందుకంటే లోనుంచి పెల్లుబికే ఉద్రేకాల ను అణచుకోటానికి ఉపయోగపడుతవి. కాని బాహ్య ప్రపంచం నుంచి కొన్ని ప్రేరణ లు వచ్చిపడతవి. వాటినుంచి తనను కాపాడుకోడానికి ఒక కోట కట్టుకోవాల్సి వుంటుంది. ఆ కోటే శ్రీ శంకరులు చెప్పే సత్ సాంగత్యము, మంచివారితో స్నేహము సదా లోచనలు చేసే వారితో స్నేహము.

సజీవులైన గురువులతో విద్వత్తులతో, సభ్యత కలిగిన వారితో మన స్ఫూర్తిగా సత్ పదార్ధాన్ని అన్వేషించే సాధకులతో సహవాసం చెయ్యాలి. ఇవేవీ కుదరని సమయంలో మంచి పుస్తకాల ద్వారా సత్ పదార్థ విషయం తో పరిచయం వుంచుకోవటం చెయ్యాలి.

మనం మనచుట్టూ చేర్చిన సాంగత్యం చాలా ముఖ్యమైనది. ప్రపంచములో సాధకులు తమ స్నేహితులను యెంచుకోవటంలో చాలా అజాగ్రత్తను కలిగి వుంటున్నా రు. దాని ఫలితం ఆ సాధకుడికి కొంత విషయ పరిజ్ఞానం నిశ్చయాత్మకమైన మనసూ వుండి కూడా దుస్సాంగత్య దోషం వల్లనూ గుడ్డిగా పాటించే రసోద్రేకాల వల్లనూ అతడి కున్న జ్ఞానం కాస్తాలాగి వేయబడగా చెడి పోతున్నాడు. మంచి వారితో స్నేహం అంటే అర్థమేమిటంటే పరమేశ్వరుని భక్తులెవరో వారితోనూ పరమేశ్వరుని అన్వేషించే సాధకు లతోనూ స్నేహమని అర్థం. అలాంటి సంఘంలో ఒకానొక శక్తి ఉద్భవిస్తుంది. ఆ సమావేశం వల్ల ఆశక్తి ఒక బలవత్తరమైన కోట నిర్మిస్తుంది. అదే ఈ బాహ్య ప్రపంచములోని మాంత్రికమైన తమాషాలనే - వీటినుంచి నిన్ను రక్షించేది.

సత్సాంగత్యమనే దాని ఫలితంగా మనుష్యుని మనస్సు క్రమంగా ఒక స్థితిని సంతరించుకొంటుంది. ఇంద్రియ విషయాల ఆకర్షణలో పడకుండా వుండే స్థితి అది ఆ స్థితిలో తన కొఱకు కాని పనులు మాత్రమే కర్తవ్యంగా చేస్తాడు. దానివలన అసంగత్వమనే దాని రహస్యం మనసుకు అర్థమవు తుంది. దీన్నే నిస్సంగత్వమనేది. ఈ నిస్సంగత్వ మనేది హృదయాంతరాళలో సుస్థిరమై నిలిచే పరిస్థితిలో మోహమనేది హృదయం నుంచి విసర్జించ బడుతుంది. అనగా మనం రంగుటద్దాల్లోంచి చూచి వస్తువులకు అబద్ధపు విలువులు గట్టివాటిని ప్రేమించటం ద్వేషించటమనే విభ్రాంతి నుంచి బయటపడతామని అర్థం. ఇదే నిర్మోహత్వమనే స్థితి.

ఈ నిర్మోహత్వ స్థితిలో వస్తువులని యధాతధంగా చూసి అర్థం చేసికోగలం. ఎందుకంటే వాసనలనే రంగు అద్దాలు మనసుకు లేవు కదా! వస్తువులకు మెరుగువల్ల కలిగిన విలువలు మనసు కెక్కవు. వాటి నిజమైన సత్యమైన పరిణామం పరిస్థితి మనసుకు వాస్తవంగా అర్థమయే సూచన కలుగుతుంది.అదే ఆ యచ్యుతుని తెలిసికోవటాని కిచ్చే సూచన. ఈ సూచన అలా నిలిచి మనోబుద్ధి చిత్తహంకారాల్లో కూడ అలా నిలిచిపోతే, సుస్థిరమైతే, భగవంతుని మనం చూచిన వాళ్ళమే అవుతాము. కాదు- గుర్తించిన వాళ్ళమే అవుతాము. ఎక్కడ గుర్తించటం? మనం దేన్ని సమ్యగ్విధాన చూస్తు న్నామో దానిలోనట్లే భగవంతుడిని గుర్తించిన వాళ్ళమవుతాము. అది జీవన్ముక్త స్థితి. ఈ శ్లోకంలో ఉత్కృష్ట స్థితికి ఎక్కటానికిగాను చెప్పబడ్డ ఈ నిచ్చెన- గీతలో చెప్ప బడ్డ మరోరకమైన నిచ్చెనను జ్ఞాపకానికి తెస్తుంది. అది పతనాని కయినట్టి దిగేందుకయిన నిచ్చెన *"సంగాత్సంజాయతేకామం - కామాత్రోధోభి జాయతే।* *క్రోధాద్భవతిసమ్మోహః సమ్మోహాత్ స్మృతి విభ్రమః॥* *స్మృతిభ్రంశాద్బుద్ధి నాశో బుద్ధినాశాత్ర్పణశ్యతి....”*

ఈ రెండు శ్లోకాలనూ చూస్తే గీత పతనమయేందుకయిన నిచ్చెనను వర్ణించగా శ్రీ శంకరులు పైకి ఎక్కేందుకయిన నిచ్చెనను వర్ణించినారని తెలుస్తుంది. ఈ శ్లోకం లో'' నిశ్చలతత్వం" అనే పదానికి బదులు "నిశ్చలత్వం" అనే పదంతో అర్థం చెప్పుకోవటం కూడా కద్దు మనసులోని భ్రాంతి ఎప్పుడయితే పోయిందో మనస్సు ధ్యానంలో యేకాగ్రతనిస్తుంది. ఈ యేకాగ్రతతోనే ఆ మహోన్నత పదార్థాన్ని మనం అనుభూతి లోకి తెచ్చుకోగలం: ఆ తరువాత జీవన్ముక్త స్థితిని పొంద గలుగుతాము.

*సశేషం*

💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

*10 - భజగోవిందం

 *10 - భజగోవిందం / మోహముద్గర*

🍅🍅🍅🍅🍅🍅🍅🍅🍅🍅🍅🍅

*భజగోవిందం శ్లోకం:-8*

*కాతే కాన్తా కస్తే పుత్రఃసంసారో యమతీవ విచిత్రః ॥*

*కస్యత్వం కః కుత ఆయాతఃతత్వం చిన్తయ తదిహ భ్రాతః భజ  8.*

*ప్రతి॥* తే = నీయొక్క; కాన్తా = భార్య; కా= ఎవరు?; తే='నీ యొక్క; పుత్రః = కుమారుడు; కః =ఎవడు?; అయం = ఈ; సంసారః = సంసారము; అతీవ = చాలా ఎక్కువైన; విచిత్రః = తమాషా అయినట్టిది; త్వం= నీవు; కస్య = ఎవరివాడివి?; కః = ఎవరవు అసలు? కుతః = ఎక్కడనుంచి; ఆయాతః = వచ్చినవాడవు; భ్రాతః= సోదరుడా!; తత్వం = ఈ తత్వమును; తదిహ = ఇక్కడకు, ఇక్కడనే; చిన్తయః = విచారించుము.

*భావం:-*

నీ భార్య ఎవరు? నీ కుమరు డెవరు? ఈ సంసారమనేది చాలా విచిత్ర మైనది సుమా! నీ వెవరివాడవు? ఎక్కడినుంచి వచ్చావు? సోదరా! ఈ తత్వ విష యాన్ని గూర్చి విచారణ చేయుము.

*వివరణ:-*

కుటుంబం, బంధువులు, వారితో గూర్చిన బంధములు ఇవన్నీ వ్యక్తికి హితా న్నిచ్చేననేదాన్ని ఎవరూ కాదనలేరు. ఈ బంధం తన చుట్టూరా మాత్రమే కేంద్రీకరింప బడే స్వార్థం నుంచి వ్యక్తిని బయటకు లాగుతుంది. అలా అన్నామని ఈ బంధాన్ని పెంచుకుని ఊరుగున్నంతమాత్రాన ప్రయోజనం లేదు. ఈ బంధాల పరిమితి చాలా చిన్నది. ఆ మాత్రం పరిధిలో కూలబడిపోతే చాలదు. వీటిని సరిపూర్తి చేసి ఆ పై విషయం విచారిద్దాం లెమ్మను కుంటే కూడా చాలదు. అవి పరిపూర్తి కావటం అనేది మృగ్యమయిన విషయం. మగువ మగడు కలిసి నివసించి ఒకరి నొకరు ప్రేమ మర్యాద ఇచ్చిపుచ్చుకొని, దంపతులుగా జీవితం ఆరంభించి తర్వాత తల్లిదండ్రులుగా ఒకానొక ఉన్నత హోదాలో ఉండేవారై ఒకరినుంచి ఒకరు చాలా విషయాలను తెలుసుకోవలసి నవి ఉంటాయి.

భార్యా భర్తలు ఒకరికొకరు సన్నిహితులైవుంటారు, వుండాలి. ఆ స్నేహం యొక్క నిజమైన అర్థం తెలిసి అలా నివసిస్తే వాళ్ళు ఎంతో మంచి శిక్షణను పొందిన వాళ్ళవుతారు. అయితే అలా అంతా సరియైన క్రమశిక్షణలో కాలం గడపరు. అందుక నే వారికి ఒకరి మీద ఒకరికి రాగద్వేషాలు అలము కొంటవి. సుఖంగా వుండాలని దేన్నైతే ముఖానికి రాచికొంటామో అదే విషమై బాధిస్తున్నప్పుడెలాంటి పరిస్థితో ఈ దాంప త్యంలో కూడా అలాంటిదే సంభవిస్తూ ఉంటుంది. హిందూ ధర్మ శాస్త్రాల్లో భార్యా భర్తలు కలిసి వుండాలని నివసించాలనేది సిద్ధాంతమైన విషయం అందులో సందేహం లేదు. కాని ఆచార్యవర్యు లేమన్నారంటే ఈ కలిసి ఉన్నప్పుడు ఇద్దరి మధ్యనూ కొద్దిగా ఖాళీ వుండవలెనన్నారు. ఒకరికి ఇంకొకరు లంపటంగా అతుక్కున్నట్లు ఒకరు లేకపోతే ఇంకొకరు బ్రతకలేని పరిస్థితిని తెచ్చిపెట్టుకోవద్దన్నారు. అది ఇద్దరికి భవ రోగాన్నిస్తుంది. కనుక అనారోగ్యకరమైనదే నన్నారు.

కుటుంబమనే సాధన ఉపకరణం. పరీక్షించుకోవటానికి సదవకాశం. తద్వారా ఆరోగ్యకరమైన వ్యక్తిత్వాన్ని సంపాదించుకొని ఉన్నతిలోనికి పెరగడానికి అనువై నదిన్నీ. కాని అది తనంతతానుగా వ్యక్తికి గమ్యం అని అనడానికి వీలులేదు. అసంగత్వంతో కుటుంబజీవితాన్ని నడిపించు కుటుంబం జీవితానికి ఒకానొక కళాశాల లాంటిది. అది ప్రధాన మైన సాధనల ద్వారా మనిషి పొందదగిన గమ్యక్షేత్రమని మాత్రం పొరపాటు పడకూడదు.

వేదాంతములోని సూత్రాలు; వ్యక్తి మామూలు జీవితంలో ప్రవేశ పెట్టరాని వయేటట్లయితే వేదాంతం ఒకానొక పుస్తకాల ఆదర్శము మాత్రమే, అయేది. ఎవరో భావలోకాల్లో విహరించే కవులు దానిని పాటలుపాడి శిల్పాన్ని చూపించ వలసిందే. జీవితాన్ని సంస్కృతికి ఉత్తేజపరచదగిందిగా చెప్పలేము. జీవితం వంక చూద్దామంటే ఆలుమగలు ఉధృదమైన రాగపంకిలంలో యిరుక్కుపోవటం సహజ మనిపిస్తుంది. బాతుకు నీరెంత సన్నిహితమో మనసుకు ఈ “రాగ” మనేది అంత సన్నిహితమై వుంటుంది. నీటిని చూసి అది ఎలా కులుకుతూ అడుగులు వేసుకొంటూ వెళుతుందో అలాగే మనసు కూడ ఈ ప్రియమైన రాగము వైపుకు పరుగెడుతుంది. `అందువల్లనే వేదాంతమునకు అసంగత్వమనే స్థితిలోకి వ్యక్తి యెలా జొరబడవలెనో ఆ కీలకం చెప్పవలసిన అవసరం వుంది. ఆ కీలకం ఈ శ్లోకంలో చెప్పారు. 

ఈ పైన చెప్పిన మోహమనే మురికి కుప్పకు తెలివైన విచారణమె ఒక గొడ్డలి వంటిది. మోహముద్గర మని ఈ భజగోవిందానికి యింకో పేరు అందుకనె కలిగింది. ఆ విచారణ చేసే పద్ధతి యెలాటిదో ఇక్కడ సూచింపబడింది. ఆచార్యుల వారిచేత విచారణ ఏమంటే నిన్ను/ నీవు ప్రశ్నించు కోవాలి. ఈ భార్య యెవరు? కుమారుడెవరు అని పరిశీలిచి చూస్తే ఈ ప్రియురాలయిన యిల్లాలు ఆమె తండ్రికి కుమార్తె మాత్రమే, పెళ్ళి అయే వరకూ పెండ్లయినప్పుడు నీకు ఆమె ముడి పెట్టబడింది. పోనీ ఆ తరువాతయిన ఎంతకాలం ఇలా? ఎవరుముందు ఎవరు వెనకో! వెళ్ళిపోయేదీ ఎవరికీ తెలియదు. ముందు నీవు వెళ్ళిపోయినా ఆమె వెళ్ళిపోయినా రెండో వారలాగే వుండిపోతారు. ఈ కలిసి వుండడమనేది అస్థిరమని ధ్వని, మనిషి అతడి భార్యతో సంబంధం లేకుండా స్వతంత్రంగా పుట్టిన వాడు ఆమె అలాగే భర్తతో సంబంధం లేకుండా స్వతంత్రంగా జన్మించింది. వెళ్ళిపోయేటప్పుడు కూడా ఈ సంబంధం చూచు కోకుండా ఎవరికి వారే వెళ్ళిపోతారు. పుట్టునుంచి చావువరకు వెళ్ళే ఈ యాత్రలో బ్రతుకు నుంచి మృత్యువు వరకూ వెళ్ళే ప్రస్థానంలో ఒకానొక శృంగార నాటకంలో ఒకళ్ళు మరొకళ్ళతో కలుస్తారు. కలిసి అలా కొంతకాలం

ప్రయాణిస్తారు. 

ఒకరి నొకరు సేవిస్తూనే ప్రయాణిస్తారు, గాక సహృద యులైన యిద్దరు ప్రయాణీకులు బస్లో ప్రయాణం చేసినట్లే ప్రయాణం చేస్తారు, ఈ స్నేహం ఏ ఒక్కరి గమ్యస్థానం - దిగవలసిన చోటు - వదలిపోతుంది. ఇలా విచారించి తర్కించి నట్లయితే ఎవడుగాని ప్రపంచంతో యెలాంటి సంబంధాన్ని పెట్టుకోవాలో సరియైన మనః పరిస్థితితో ఎప్పటికప్పుడెలా వుండాలో అది అర్థమవుతుంది.

 ఆలాగే కుమారుని గురించి కూడా కొడుకయిన అతడు ఎలా వచ్చాడు. జీవితంలో కి, వచ్చినప్పటి నుంచి అతడు అతడు పుట్టినప్పటినుంచి నీవాడైనాడు. అంతకుముందు? గర్భస్థ పిండం, దానికి ముందు నీ శరీరంలో ఒక బీజంలా వున్నాడు. ఆ బీజం నీవు తినే భోజనం అరిగిన మీదట నీలో జనించింది. భోజనము భూమిలోంచి వచ్చింది. మట్టిలో వున్న పదార్థమేదో అనేక మార్పులు చెంది నీకు భోజనమై నీ సంతతి కొఱకు బీజమైన అప్పుడు పిండమై తరువాత బిడ్డ అయింది. ఈ బిడ్డ మట్టియొక్క ఆఖరి రూపమే- ఆ తరువాత సంగతి మాటటుంచితే అలాగే నిన్న నీవు తండ్రిగా యెలా అయినావని విచారణం చేసినట్లయితే నీవు కూడ మట్టియొక్క మరొకరూపంగా లభించినవాడవని అర్థమవు తుంది. కాకపోతే ఆ బిడ్డ కంటే కాలంలోనూ అవకాశంలోను మార్పిడి వున్నదనిపిస్తుంది. ఇప్పుడు ఈ ప్రస్తుత పరిస్థితిని పరిశీలిస్తే ఒక మట్టిగడ్డ యింకొక మట్టిగడ్డతో కలిసి రాగాన్ని పెంచుకుంటున్నది. పైనుంచి చూస్తే ఆ మట్టిగడ్డ లు చేసే పనిని చూచి ఎంత నవ్వుతాము? ఈ భ్రమ ఎంత శక్తివంతమైనది! పైన చెప్పినట్టు ఉన్నది వున్నట్లుగా చూచి గ్రహించటం మానేసి నాది నాదని వెంటపడే ఈ భ్రమకు యెంత శక్తివుంది! ఇదే మాయ! 

ఊహాభరితమయిన ఈ జీవితం ఈ సంసారం - బుర్రలేనివానికి మహా ప్రమో దము ( మహా ప్రమాదం కూడ కావచ్చు) అవుతుంది. చాకచక్యంతో విషయ విమర్శనం చేస్తూ విచారణ చెయ్యాలి. "నేను" అనేది ఎవరికి చెందినట్టిదని విచారణ చెయ్యి. ఈ నేను యిలా వుంటూనే వుండటమనేది ఏ దివ్యమయిన పదార్థము యొక్క దయా ప్రసరణమువల్ల కలిగింది? ఎక్కడికి ఇది పోయేది? ఈ భువి నుంచి పోతే ఇక ఈ 'నేను' దిగే చోటేది?

నిజంగానే మనం ఎక్కడనుంచో వస్తూవుండి ఎక్కడకో వెలుతున్న వాళ్ళమే. అయితే ఇక్కడ యిప్పుడు మనకున్న పనేమిటి- కర్తవ్యమేమిటి? మనం పోతుంటే మన కు కాలికి, చేతికి, తగిలే, ఈ వస్తువులు జీవులు అనంతమైన సంఘటనలు జనసమూ హం యిలా వుంటే మనకుండవలసిన మనః పరిస్థితి ఎలాంటిది? ఇక్కడ ఈ దోవలో - ఎలా ప్రవర్తించాలి?

సోదరా! విచారించు ఈ విషయం విచారించు, శంకరులు ఒజ్జగా తన హోదాను చలాయించక పెద్దన్న చిన్నవానికి చెప్పినట్లు భ్రాతః అని సంబోధిస్తున్నారు కొందరు ఈ శ్లోకాన్ని ఈ చోట భ్రాంత అనికూడ చదువుతారు. ఒక వేళ అలా అన్నా అది కూడ ఎంతో సహజమైన పదముగా తోస్తుంది. పిచ్చివాడా అని అర్థం. భ్రాంతః అనే పదానికి బాహ్య ప్రపంచంలోని వస్తువుయై అంతులేని రాగాన్ని కల్పించుకొని మూఢుడై భ్రాంతి నొందినవాడు పిచ్చివాడు కాకేమవుతాడు? సరియైన పంథాలో నడవలేక ఆలోచించలేక పోయినవాడు జీవితంలో భ్రాంతి నొందినవాడే- పిచ్చి వాడేమరి!

*సశేషం*

🌔🌔🌔🌔🌔🌔🌔🌔🌔🌔🌔🌔

Kartika Puranam - 4

 Kartika Puranam - 4

అథ చతుర్థధ్యాయ ప్రారంభః

జనకుడిట్లడిగెను. వశిష్టమునీంద్రా! నీఉఒక్క వాక్సుధా రసమును పానము చేయుచున్న నాకు తృప్తి తీరలేదు. కాన తిరిగి కార్తీక వ్రత పుణ్యమును తెలుపుము. ఆకార్తీకమందు ఏదానమును జేయవలెో ల్దేనిని గోరి వ్రతము ఆచరించవలయునో చెప్పుము. వశిష్ఠుడు ఇట్లు పలికెను. పాపములను నశింప జేయునదియు, పుణ్యమును వృద్ధిబొందించునదియు అయిన కార్తీకవ్రతమును ఇంకా చెప్పెదను వినుము. కార్తీకమాసమునందు సాయంకాలమున శివాలయమందు దీపారాధన చేసినచో అనంత ఫలము కలుగును. కార్తీకమాసమందు శివాలయంలో గోపుర ద్వారమందును, శిఖరమందును ఈశ్వర లింగ సన్నిధియందును దీపారధన చేసిన యెడల సమస్తపాపములు నశించును. ఎవ్వడు కార్తీకమాసమునందు శివాలయంలో ఆవునేతితో గాని నేతితోగాని నువ్వునూనెతో గాని విప్పనూనెతో గాని నారింజనూనెతో గాని భక్తితో దీపసమర్పణము చేయునో వాడే ధన్యుడు. వాడు ధర్మజ్ఞుడు. ధర్మాత్ముడును అగును. పూర్వోక్తములయిన నూనెలు సంభవించినచో ఆముదముతోనయినా దీపమును సమర్పించిన యెడల పుణ్యవంతుడగును. కార్తీకమాసమందు శివాలయంలో మోహముచేతగాని, బడాయికి గాని భక్తితో గానీ దీపమిచ్చువాడు శివప్రియుడగును. సందేహములేదు. పూర్వకాలమందు పాంచాల దేశమందు కుబేరునితో సమానమైన యొక రాజుగలడు. సంతానము లేక గోదావరీతీరమందు తపస్సు చేసెను. గోదావరీ స్నానార్థమై పైప్పమహాముని అచ్చటికి వచ్చి చూచి రాజా ఎందుకు తపస్సు చేయుచున్నావని యడిగెను. ఆమాట విని రాజు మునీశ్వరా నాకు సంతానము లేదు గాన సంతానము కొరకు తపస్సు చేయుచున్నానని చెప్పెను. బ్రాహ్మణుడు రాజుతో ఇట్లు పల్కెను. రాజా! భక్తితో బ్రాహ్మణులను శివుని సంతోషపెట్టుము. అట్లయిన యెడల నీకు పుత్రసంతానము కలుగును. ఇట్లు పైప్పలముని చెప్పగ ఆ రాజు విని ఆనందసాగరమగ్నుడై నమస్కరించి ఇంటికి వెళ్ళి స్నానము చేసి అలంకృతుడై శివప్రీతిగా దీపదానములను జేసెను. పిమ్మట ఆ పుణ్యముచేతనే రాజుభార్య గర్భవతియై పదియవమాసమున రెండవ సూర్యుడువలె ప్రకాశించెడి ఒక పుత్రునిగనెను. ఆరాజు విని అధికానందమును బొంది కార్తీకమహాత్మ్యము సత్యమైనది ఈకార్తీకవ్రతము ధర్మార్ధ కామమోక్షములనిచ్చును. సమస్త భూతములకు కార్తీకమాసము శుభప్రదము అని వచించెను. తరువాత రాజు కుమారునకు "శత్రుజిత్" అను నామకరణము చేసి బ్రాహ్మణులను గోభూధానాదులతో పూజించెను. తరువాత బాలుడు క్రమముగా వృద్ధినొంది యౌవనవంతుడై శూరుడై సుందరుడై వేశ్యాసంగలోలుడై అంతట తృప్తిలేక పరస్త్రీలయందు ఆసక్తి గలిగి ధనాదికమునిచ్చి వారిని లోబరచుకొని సంభోగించెడివాడు. ఇది తగదని చెప్పిన గురువులను బ్రాహ్మణులను ధిక్కరించి జాతిని విడిచి జాతి సంకర కారకుడై దేవప్రతిమను నిందించుచు కఠినముగా మాట్లాడుచు నిరంతరము కత్తిని చేత ధరించి అడ్డము వచ్చినవారిని హింసించుచు అన్యాయమార్గవర్తనుడైయుండెను.

ఇట్లుండగా ఆ గ్రామమందొక బ్రాహ్మణోత్తముని భార్య బహు చక్కనిది సింహముయొక్క నడుమువంటి నడుుగది. పెద్దకన్నులు గలది. పెద్దవైన పిరుదులును, కుచములును గలదియు, అరటి స్థంభములవంటి తొడలు గలదియు, చిలుకకువలె సుస్వరమైన వాక్కు గలదియు, మన్మధోద్రేకముగలదై యుండెను. ఆరాజకుమారుడు అట్టి విప్రభార్యను జూచి దాని సౌందర్యమునకు సంతోషించి దానియందాసక్తిగలవాడాయెను. బ్రాహ్మణుని భార్యయు రాజకుమారునందాసక్తి గలదాయెను. తరువాత ఆ భ్రాహ్మణుని భార్య అర్ధరాత్రమందు భర్తను విడిచి రాజకుమారునియొద్దకుబోయి అతనితో రాత్రిశేషమంతయు సంభోగించి ఉదయానికి పూర్వమే తిరిగి ఇంటికి వచ్చెను. ఈప్రకారముగా అనేకదినములు జరిగినవి. ఆసంగతి బ్రాహ్మణుడు తెలుసుొి నిందితమైన నడతగల భార్యను, దానిని మరిగిన రాజకుమారుని చంపుటకు గాను కత్తిని చేత ధరించి ఎప్పుడు చంపుటకు వీలుదొరుకునాయని కాలమును ప్రతీక్షించుచుండెను. ఇట్లు కొంతకాలము గడచిన తరువాత యొకప్పుడు శివాలయాన కార్తీకపూర్ణిమా సోమవారమునాడు బ్రాహ్మణి క్తన చీరె అంచును చింపి వత్తిని చేసెను. రాజకుమారుడు ఆముదము తెచ్చెను. ఆవత్తితో జాచిన్నది దీపము వెలిగించి అరుగుమీద పెట్టెను. అచ్చటే వారిద్దదు కామశాస్త్ర ప్రకారము సంభోగమును అత్యుత్సాహముతో చేసి సుఖించిరి. అంత బ్రాహ్మణుడు కత్తిని ధరించి వెళ్ళి మారువేషముతో జీర్ణ శివాలయమందు దూరి తలుపులు గట్టిగా బిగించి కత్తితో ముందుగా రాజకుమారుని పొడిచి తరువాత భార్యను నరికెను. అంతలో రాజకుమారుడు కొంచెము జ్ఞప్తి తెచ్చుకొని కత్తితో బ్రాహ్మణుణినరికెను. ఇట్లు పరస్పర వ్యాఘాతములచేత ఆజీర్ణదేవాలయమందు ముగ్గురు మృతినొందిరి. ఆదినము కార్తీకపూర్ణిమ సోమవారము. దైవవశము చేత అట్టి పర్వమందుముగ్గురికి శివుని సన్నిధియందు మరణము గల్గినది. అంతలో పాశ హస్తులై యమకింకరులు వచ్చిరి. అంతలోనే రుద్రుని నేత్రాలతో భయమునిచ్చువారై శివకింకరులును వచ్చిరి. తరువాత శివదూతలు రాజకుమారుని, బ్రాహ్మణ భార్యను విమానముమీద నెక్కించిరి. యమదూతలు బ్రాహ్మణుని కాళ్ళు గట్టి తీసికొనపోవ ప్రయత్నించిరి. ఇట్లు తన భార్యకు రాజకుమారునకు కైలాసగమనమును, తనకు యమలోకగమనము జూచి బ్రాహ్మణుడు శివదూతలారా! ఈనాభార్య జారిణి. ఈరాజకుమారుడును జారుడుగదా. నేను బ్రాహ్మణుడను సదాచారవంతుడను గదా, ఇట్లుండ నాకీగతియేమి, వారికాగతియేమి అని యడిగెను. శివదూతలిట్లనిరి. బ్రాహ్మణోత్తమా! నీవన్నమాట సత్యమేగాని అందొక విశేషమున్నది చెప్పదము వినుము. ఈనీభార్య పాపాత్మురాలును జారిణియు అయినప్పటికి కామమోహముచేత కార్తీకపూర్ణిమా సోమారము నాడు శివాలయమునందు దీపారాధనకు గాను తన చీరెను చించి వత్తిని చేసి ఇచ్చినది.గాన దీని పాపములన్నియు భస్మములయినవి. ఈరాజకుమారుడును దీపార్థమై ఆముదమును దెచ్చి పాత్రలోనుంచి ఇచ్చినందున క్షీణపాపుడాయెను. కాబట్టి కామమోహము చేయనయినా శివాలయమందు దీపదానము చేసిన వాడు ధన్యుడు. సర్వయోగులందు అధికుడగును. కనుక దీపార్పణము చేత నీభార్యకు రాజకుమారునకు ైలాసమును, దీపదానము చేయనందుకు నీకు నరకము సిద్ధించినదు. ఇదివరకు నీవెంత శుద్ధముగానున్నను వారితో సమానుడవుగా లేదు. ధర్మసూక్ష్మమిదియని చెప్పిరి.

శివదూతలు ఈప్రకారముగా చెప్పిన మాటలను విని రాజకుమారుడు దయావంతుడై అయ్యో ఈబ్రాహ్మణుని భార్యతో రమించి ఈబ్రాహ్మణునిచేత శివాలయమందు హతుడనైన నాకు కైలాసము. ఇతనికి నరకము గలుగుట చాలా దుఃఖకరముగానున్నది. కాబట్టి నా దీపదాన పుణ్యమును కొంత ఈబ్రాహ్మణునకు ఇచ్చెదను. ఏకకాలమందు మృతినొందిన మాముగ్గురికి సమానగతియే ఉండవలెను. ఇట్లని ఆలోచించి తన దీపదాన పుణ్యమును బ్రాహ్మణునకు కొంత ఇచ్చెను. ఆ పుణ్యము చేత బ్రాహ్మణుడు దివ్యమైన విమానమెక్కి కైలాసమునకు పోయెను. అజ్ఞానముతో చేయబడిన యొక దీపదానముచే ముగ్గురు కైలాసమునకుబోయిరి. కాబట్టి కార్తీకమాసమున ధర్మమును జేయవలెను. అట్లు చేయనివాడు రౌరవనరకమును బొందును. కార్తీకమాసమందు నిత్యము శివాలయమందుగాని, విష్ణ్వాలయమునందుగాని దీపమాలను సమర్పించిన యెడల దీపదాన పుణ్యముతో జ్ఞానమును బొంది తద్ద్వారా పునరావృత్తిరితమగు మోక్షమునొందును. సందేహములేదు. కార్తీకమాసమందు హరిసన్నిధిలో స్త్రీలుగాని, పురుషుుగాని తన శక్తికొలది దీపార్పణము చేసినయెడల సర్వపాపనాశనము కలుగును. కాబట్టి నీవును శివాలయమందు కార్తీకమాసమున దీపముల పంక్తి సమర్పించుము.

ఇతి శ్రీ స్కాందపురాణే కార్తీక మహాత్మ్యే చతుర్థోధ్యాయ స్సమాప్తః

రక్తదోషము

 రక్తదోషము నివారించి రక్తశుద్దిని కలిగించు దేశివాళి  టీపొడి తయారీ విధానం  - 

    నీడలో ఎండించిన పుదీనా ఆకు 200 గ్రాములు , మంజిష్ట చూర్ణం 50 గ్రాములు , మిరియాల చూర్ణం 10 గ్రాములు మోతాదులో సేకరించి వీటన్నింటిని కచ్చాపచ్చాగా చూర్ణం చేసుకుని ఒక డబ్బాలో నిలువ ఉంచుకుని ఈ చూర్ణమును ప్రతినిత్యం ప్రాతఃకాలం నందు 5 గ్రాముల మోతాదులో తీసుకుని పావులీటరు నీటిలో మరిగించి వడపోసి దానియందు తగుమాత్రము పాలు , పంచదార కలిపి టీకి బదులుగా ఈ పానీయం సేవించుచుండిన రక్తము శుభ్రపడి దుష్టరక్తము వలన కలుగు వ్యాధులు సమూలంగా అంతరించును. ముఖ్యముగా చర్మవ్యాధుల వారికి బాగా ఉపయోగపడును. 

           పైన చెప్పిన దేశివాళి టీపొడి తయారుచేసుకొని మామూలు టీ పొడి బదులు వాడుకొని ఆరోగ్యాన్ని కాపాడుకోవచ్చు.  

 మరిన్ని అనుభవపూర్వక ఆయుర్వేద ఔషధ చిట్కాల కొరకు మరియు సంపూర్ణ సమాచారం కొరకు నేను రచించిన గ్రంధాలు చదవగలరు . .

  గమనిక  -

      నేను రాసిన " ప్రాచీన ఆయుర్వేద ఔషధాలు " మరియు " ఆయుర్వేద మూలికా రహస్యాలు " రెండు గ్రంథాలలో ఎన్నొ రహస్య చిట్కాలు , మా కుటుంబపరంగా  గత 250 సంవత్సరాల నుంచి మా పెద్దవారు మాకు అందించిన ఎంతో అనుభవసారాన్ని ఈ గ్రంథాలలో అందరి అర్థం అయ్యే విధంగా సామాన్య బాషలో వివరించాను. ఇంట్లో ఉండి మరియు అందుబాటులో ఉన్న వాటితోనే పెద్ద పెద్ద రోగాలు నయం చేసుకునే విధంగా అత్యంత సులభయోగాలు మన ప్రాచీన భారతీయులు రచించిన చెట్లను బట్టి భూమిలో నీటిని కనుక్కునే విధానాలు , వృక్షాలకు ఆయుర్వేద మూలికల ఉపయోగించి దిగుబడి పెంచే వృక్షాయుర్వేద చిట్కాలు , రైతులకు ఉపయోగపడే విధంగా ఏయే నక్షత్రాలలో పంటలు వేస్తే ఫలితాల ఎక్కువుగా ఉంటాయో తిథి, నక్షత్ర, వారాలతో సహా ఇవ్వడం జరిగింది. ఆయుర్వేదం నేర్చుకోవాలి అనుకునేవారికి ఇది మంచి దిక్సూచిలా ఉపయోగపడును. 

            నా మూడొవ గ్రంథము నందు 50 రకాల మొక్కల గురించి అత్యంత విపులంగా ఇవ్వడం జరిగింది . ఈ మొక్కలన్నియు ప్రతి ఒక్కరికి తెలిసినవి మరియు మన ఇంటి చుట్టుపక్కల ఉన్నటువంటివే . ఈ గ్రంధములలో మీకు లభ్యమయ్యే సమాచారం మరే గ్రంథములలో లభ్యం అవ్వదని చెప్పగలను . మొక్కలను సులభముగా గుర్తించుటకు రంగుల చిత్రములు కూడా ఇవ్వడం జరిగినది . ఏయే జబ్బులకు ఎటువంటి ఆహారపదార్థాలు తీసుకోవలెనో , తీసుకోకూడదో కూడా సంపూర్ణముగా మీకు ఇందులో లభ్యం అగును . ఔషధాలు మరియు తీసుకోవాల్సిన ఆహారవిహారాలు  ఒకేదగ్గర లభ్యం అగును . 

   ప్రాచీన ఆయుర్వేద ఔషధాలు గ్రంథము 288 పేజీలతో ఉండును . దీని విలువ 400 రూపాయలు , ఆయుర్వేద మూలికా రహస్యాలు గ్రంథము 384 పేజీలతో ఉండి 500 రూపాయలు , సర్వమూలికా చింతామణి గ్రంథము 352 పేజీలతో ఉండును . దీని విలువ 550 రూపాయలు . అందరికి అర్ధమయ్యేలా సులభ బాషలో ఉండును. గ్రాంథిక భాష ఉపయోగించలేదు .  

  

                ఈ గ్రంథములు కావలసిన వారు  9885030034 నంబర్ కు Phonepay or Googlepay or Paytm కు డబ్బు పంపించి ఇదే నంబర్ కు Whatsup నందు screenshot పెట్టి మీ పూర్తి Adreass ఇవ్వగలరు . కొరియర్ చార్జీ 100 రూపాయలు అదనం .

      ఈ గ్రంథాలు కావలసినవారు క్రింద ఇచ్చిన నంబర్ కి ఫోన్ చేయగలరు .

          కాళహస్తి వేంకటేశ్వరరావు  

       అనువంశిక ఆయుర్వేద వైద్యులు 

                  9885030034

ముల్లు

 శరీరములో ముల్లుగుచ్చుకొని రానప్పుడు ప్రయోగించవలసిన సిద్ధ యోగం - 

     శరీరము నందు యే భాగము నందైనా ముల్లు లోపలిదాకా దిగి బయటకి రాకుండా ఉన్న సమయములో ఆపరేషన్ అవసరం లేకుండా ఇప్పుడు నేను చెప్పబోయే చిన్న యోగం పాటించండి. 

         ఉమ్మెత్తాకు తీసుకుని బాగుగా శుభ్రపరచి బెల్లము నందు పెట్టి తినిపించవలెను . ఎంతటి ప్రమాదకరమైన ముల్లు అయినా శరీరము నుంచి బయటకి వచ్చును. అదేవిధముగా ఉమ్మెత్త ఆకును శుభ్రపరచి ఆముదంలో వేయుంచి పసుపు కలిపి నూరి ముద్దలా చేసి కట్టినను శరీరంలోపల విరిగిన ఎముకల ముక్కలు , ముళ్లు బయటకి వచ్చును . 

             ఇది నా అనుభవపూర్వకం ........ 

మరిన్ని అనుభవపూర్వక ఆయుర్వేద ఔషధ చిట్కాల కొరకు మరియు సంపూర్ణ సమాచారం కొరకు నేను రచించిన గ్రంధాలు చదవగలరు . .

  గమనిక -

      నేను రాసిన " ప్రాచీన ఆయుర్వేద ఔషధాలు " మరియు " ఆయుర్వేద మూలికా రహస్యాలు " రెండు గ్రంథాలలో ఎన్నొ రహస్య చిట్కాలు , మా కుటుంబపరంగా గత 250 సంవత్సరాల నుంచి మా పెద్దవారు మాకు అందించిన ఎంతో అనుభవసారాన్ని ఈ గ్రంథాలలో అందరి అర్థం అయ్యే విధంగా సామాన్య బాషలో వివరించాను. ఇంట్లో ఉండి మరియు అందుబాటులో ఉన్న వాటితోనే పెద్ద పెద్ద రోగాలు నయం చేసుకునే విధంగా అత్యంత సులభయోగాలు మన ప్రాచీన భారతీయులు రచించిన చెట్లను బట్టి భూమిలో నీటిని కనుక్కునే విధానాలు , వృక్షాలకు ఆయుర్వేద మూలికల ఉపయోగించి దిగుబడి పెంచే వృక్షాయుర్వేద చిట్కాలు , రైతులకు ఉపయోగపడే విధంగా ఏయే నక్షత్రాలలో పంటలు వేస్తే ఫలితాల ఎక్కువుగా ఉంటాయో తిథి, నక్షత్ర, వారాలతో సహా ఇవ్వడం జరిగింది. ఆయుర్వేదం నేర్చుకోవాలి అనుకునేవారికి ఇది మంచి దిక్సూచిలా ఉపయోగపడును. 

            నా మూడొవ గ్రంథము నందు 50 రకాల మొక్కల గురించి అత్యంత విపులంగా ఇవ్వడం జరిగింది . ఈ మొక్కలన్నియు ప్రతి ఒక్కరికి తెలిసినవి మరియు మన ఇంటి చుట్టుపక్కల ఉన్నటువంటివే . ఈ గ్రంధములలో మీకు లభ్యమయ్యే సమాచారం మరే గ్రంథములలో లభ్యం అవ్వదని చెప్పగలను . మొక్కలను సులభముగా గుర్తించుటకు రంగుల చిత్రములు కూడా ఇవ్వడం జరిగినది . ఏయే జబ్బులకు ఎటువంటి ఆహారపదార్థాలు తీసుకోవలెనో , తీసుకోకూడదో కూడా సంపూర్ణముగా మీకు ఇందులో లభ్యం అగును . ఔషధాలు మరియు తీసుకోవాల్సిన ఆహారవిహారాలు ఒకేదగ్గర లభ్యం అగును . 

   ప్రాచీన ఆయుర్వేద ఔషధాలు గ్రంథము 288 పేజీలతో ఉండును . దీని విలువ 400 రూపాయలు , ఆయుర్వేద మూలికా రహస్యాలు గ్రంథము 384 పేజీలతో ఉండి 500 రూపాయలు , సర్వమూలికా చింతామణి గ్రంథము 352 పేజీలతో ఉండును . దీని విలువ 550 రూపాయలు . అందరికి అర్ధమయ్యేలా సులభ బాషలో ఉండును. గ్రాంథిక భాష ఉపయోగించలేదు .  

  

                ఈ గ్రంథములు కావలసిన వారు 9885030034 నంబర్ కు Phonepay or Googlepay or Paytm కు డబ్బు పంపించి ఇదే నంబర్ కు Whatsup నందు screenshot పెట్టి మీ పూర్తి Adreass ఇవ్వగలరు . కొరియర్ చార్జీ 100 రూపాయలు అదనం .

      ఈ గ్రంథాలు కావలసినవారు క్రింద ఇచ్చిన నంబర్ కి ఫోన్ చేయగలరు .

          కాళహస్తి వేంకటేశ్వరరావు  

       అనువంశిక ఆయుర్వేద వైద్యులు 

                  9885030034