బీచుపల్లి ఆంజనేయ స్వామి దేవాలయము

 

ధర్మం లేకుండా పూజ వ్యర్థమే

 పూజ – ధర్మం – అధర్మం : కలియుగంలో మనిషి చేసే అతిపెద్ద అయోమయం

పూజలు చేయడం తప్పు కాదు. పూజలను తిరస్కరించమని భగవద్గీత ఎక్కడా చెప్పలేదు. కానీ పూజలతోనే ధర్మం పూర్తయిందని అనుకోవడమే కలియుగంలో మనిషి చేసే అతిపెద్ద తప్పు. పూజ అనేది మార్గం మాత్రమే; గమ్యం కాదు. ధర్మం అనేది జీవితంలో ఆ మార్గం ద్వారా మనం చేరాల్సిన స్థితి.

పూజ అంటే దేవుడిని మార్చడం కాదు; మనిషిని మార్చుకోవడం. దేవుడికి మన దీపాలు అవసరం లేదు, మన మనస్సులోని చీకటి తొలగించుకోవడమే అవసరం. కానీ కలియుగ మనిషి పూజను తన తప్పులకు కవచంలా ఉపయోగిస్తున్నాడు. అన్యాయం చేసి దేవుడి ముందు క్షమాపణ అడగడం కాదు అసలు పూజ; అన్యాయం చేయకుండా ఉండే స్థితికి మనస్సును సిద్ధం చేసుకోవడమే నిజమైన పూజ.

భగవద్గీత స్పష్టంగా చెబుతుంది—కర్మ లేకుండా పూజ శూన్యం. పని చేయకుండా జపం చేస్తే అది ఆధ్యాత్మికత కాదు, పారిపోవడం. సమాజంలో బాధ్యతలు తప్పించుకుని, దేవాలయాల్లో గంటలు కొడితే అది భక్తి కాదు, భయం. గీత అడవికి వెళ్లమని చెప్పలేదు; యుద్ధభూమిలో నిలబడి కూడా యోగిగా ఉండమని చెప్పింది. అదే అసలైన సందేశం.

ఇతిహాసాలు మనకు ఒక కీలకమైన సత్యాన్ని చూపిస్తాయి—పూజలు చేసిన ప్రతివాడూ ధర్మవంతుడు కాడు. రావణుడు ఘోర తపస్సులు చేశాడు, బ్రహ్మదేవుడిని ప్రసన్నం చేశాడు, అపార శక్తిని పొందాడు. కానీ ఆ శక్తిని ధర్మానికి ఉపయోగించలేదు. అహంకారానికి ఉపయోగించాడు. అక్కడే పూజ అధర్మానికి సేవ చేసే సాధనంగా మారింది. దుర్యోధనుడూ పూజలు చేశాడు. కానీ పూజ అతని అహంకారాన్ని కరిగించలేదు; మరింత గట్టిపరిచింది.

ఇక్కడే ఒక ముఖ్యమైన తేడా తెలుస్తుంది. పూజ మనలోని అహంకారాన్ని తగ్గిస్తే అది ధర్మానికి దారి. అదే పూజ మనలోని అహంకారాన్ని పెంచితే అది అధర్మానికి బలంగా మారుతుంది. పూజ ఫలితం మనిషిని ఎలా మార్చిందన్నదే అసలు ప్రమాణం. దేవుడి ముందు తల వంచి, బయటికి వచ్చాక బలహీనుడిని తొక్కితే—ఆ పూజ అసంపూర్ణమే కాదు, ప్రమాదకరం కూడా.

పురాణాల్లో పూజ, తపస్సు, యజ్ఞాలు అన్నీ ఒకే విషయాన్ని సూచిస్తాయి—నియంత్రణ. ఇంద్రియ నియంత్రణ, కోప నియంత్రణ, అహంకార నియంత్రణ. ఈ నియంత్రణ లేకుండా చేసే పూజ మనిషిని పవిత్రం చేయదు. శక్తిని మాత్రమే ఇస్తుంది. శక్తి + ధర్మం కలిస్తే దేవత్వం వస్తుంది. శక్తి + అహంకారం కలిస్తే రాక్షసత్వం వస్తుంది. కలియుగంలో ఈ రెండింటి మధ్య తేడా చాలామంది మరిచిపోయారు.

ఇప్పుడు ధర్మం అంటే ఏమిటో చూద్దాం. ధర్మం అంటే దేవుడి పేరు పలకడం కాదు; దేవుడి లక్షణాలను జీవితంలో చూపించడం. సత్యం, కరుణ, న్యాయం, బాధ్యత, సహనం—ఇవే ధర్మ లక్షణాలు. పూజ చేసి కూడా అబద్ధం చెప్పడం, మోసం చేయడం, అన్యాయం చేయడం కొనసాగితే—ఆ పూజ మన జీవితాన్ని తాకలేదు అన్నమాట.

అధర్మం ఎప్పుడూ బహిరంగంగా రావడం లేదు. చాలాసార్లు అది పూజతోనే కప్పబడి వస్తుంది. “నేను భక్తుడిని”, “నేను దేవుడిని నమ్ముతాను” అనే మాటల వెనుక దాగి అధర్మం నడుస్తుంది. కలియుగంలో అధర్మం ఖడ్గం పట్టుకుని రావడం లేదు; పూలమాల వేసుకుని వస్తోంది. ఇదే అత్యంత ప్రమాదకరమైన రూపం.

భగవద్గీత ఈ మోసాన్ని బాగా గుర్తించింది. అందుకే గీత భక్తిని కూడా ప్రశ్నించింది. “నీవు నన్ను ఎంత ప్రేమిస్తున్నావు?” అని కాదు, “నీవు నీ కర్తవ్యాన్ని ఎంత నిజాయితీగా చేస్తున్నావు?” అని అడిగింది. గీతలో భక్తి అనేది భావోద్వేగం కాదు; అది కర్తవ్యబద్ధత. అదే కారణంగా గీత కలియుగానికి ఇంకా ఎక్కువగా అవసరం.

కలియుగంలో పూజలు పెరిగాయి, కానీ ధర్మం తగ్గింది అన్న విమర్శకు కారణం ఇదే. మనం దేవుడిని మన తప్పులను సమర్థించేవాడిగా మార్చుకున్నాం. దేవుడు మన పక్షాన ఉండాలని కోరుకుంటున్నాం; కానీ మనం ధర్మం పక్షాన నిలబడటం లేదు. ఇది పూజ ఉద్దేశాన్ని తలకిందులు చేసిన స్థితి.

నిజమైన పూజ మనిషిని మృదువుగా చేస్తుంది. మన మాటల్లో వినయం తీసుకువస్తుంది. మన నిర్ణయాల్లో న్యాయాన్ని పెంచుతుంది. మన చేతుల్లో బాధ్యతను పెంచుతుంది. పూజ చేసిన తర్వాత కూడా మనలో ద్వేషం, అసూయ, కక్ష అలాగే ఉంటే—ఆ పూజ ఇంకా ప్రారంభ దశలోనే ఉంది.

చివరికి ఒక స్పష్టమైన సత్యం. పూజ ధర్మానికి ప్రత్యామ్నాయం కాదు. పూజ ధర్మానికి సిద్ధం చేసే సాధనం మాత్రమే. పూజ లేకుండా ధర్మం కష్టం కావచ్చు; కానీ ధర్మం లేకుండా పూజ వ్యర్థమే. ఈ రెండూ కలిసినప్పుడే జీవితం సమతుల్యంగా మారుతుంది. దేవుడికి దగ్గరవ్వాలంటే ఆలయానికి వెళ్లడమే కాదు—మనిషిగా నిలబడటమే అసలైన పూజ.

కొంపెల్లి లింగం గౌడ్

అడ్వకేట్ | హై కోర్ట్, హైదరాబాద్

పంచ రంగనాధ క్షేత్రాలు..

 పంచ రంగనాధ క్షేత్రాలు....[ ధనుర్మాసం సందర్భంగా]

జలం ఏ పాత్రలోకి ఒంపితే, ఆ రూపాన్ని పొందుతుంది. భగవంతుడు కూడా అంతే! భక్తులు ఏ రూపంలో ఆయనను కొలుచు కోవాలనుకుంటే.... ఆ రూపంలోకి ఇమిడిపోతాడు. అలా ఆదిశేషుని మీద శయనించే విష్ణుమూర్తిని, రంగనాథస్వామిగా కొల్చుకోవడం కద్దు. దక్షిణాదిన ఈ రంగనాథ స్వామి ఆలయాలు చాలానే కనిపిస్తాయి. వాటిలో పంచరంగ క్షేత్రాల గురించి చెప్పుకోవాల్సిందే. కావేరీ తీరాన వెలసిన ఈ పంచరంగ క్షేత్రాలు తమిళ, కన్నడ ప్రజలకు చాలా ప్రత్యేకం. ఆ పంచరంగ క్షేత్రాల వివరాలు ఇవిగో…

 

శ్రీ రంగపట్నం:– ఈ పేరు వినగానే మనకు టిప్పు సుల్తాన్‌ కథలే గుర్తుకువస్తాయి. టిప్పు రాజ్యానికి రాజధానిగా సాగిన ఈ పట్నానికి ఆ పేరే అందులోని రంగనాథుని ఆలయం మీదుగా వచ్చింది. ఇక్కడి శ్రీదేవి, భూదేవి సహిత రంగనాథుని ఆలయానికి వెయ్యేళ్లకు పైగా చరిత్ర ఉంది. పశ్చిమ గాంగేయుల కాలంలో నిర్మించిన ఈ ఆలయానికి టిప్పు సుల్తాన్‌ సహా కర్ణాటక ప్రాంతాన్ని ఏలిన రాజులంతా ఈ స్వామి అనుగ్రహం కోసం ప్రార్థించినవారే!

 

తిరుప్పునగర్‌:– తమిళనాడులోని తిరుచిరాపల్లికి సమీపంలో ఉందీ గ్రామం. ఇందులోని స్వామి పేరు ‘అప్పకుడతాన్‌ పెరుమాళ్‌’. ఇక్కడ ఉభమన్యు అనే రాజుకి విష్ణుమూర్తి ఒక ముసలివాని రూపంలో దర్శనమిచ్చాడట. ఆయనకు ఎంత ఆహారాన్ని అందించినా ఆకలి తీరలేదట. చివరికి పరాశర మహర్షి సూచనతో భక్తితో అప్పాలని అందించినప్పుడే తృప్తి లభించిందట. అప్పటి నుంచి ఈ స్వామికి అప్పకుడతాన్ స్వామి అని పేరు. పంచరంగ క్షేత్రాలలోనే కాకుండా వైష్ణవుల 108 దివ్యదేశాలలో ఒకటిగా కూడా ఈ ఆలయాన్ని ఎంచుతారు.

కుంబకోణం:– ఒకప్పుడు హేమ రుషి అనే ఆయన సాక్షాత్తు లక్ష్మీదేవి తన కుమార్తెగా జన్మించాలని తపస్సుని ఆచరించాడట. దాంతో లక్ష్మీదేవి ఒక తటాకంలోని కలువల నుంచి ఉద్భవించింది. అలా అవతరించిన లక్ష్మీదేవిని కోమలవల్లి అన్న పేరుతో కొలుచుకున్నారు. లక్ష్మీదేవి చెంత ఆ విష్ణుమూర్తి కూడా ఉండాల్సిందే కదా! ఆయన కూడా భువికి అవతరించాడు. ఇలా అవతరించిన స్వామిని అరవముదన్ లేదా సారంగపాణి అని పిల్చుకుంటారు.

 

మయిలదుతురై:– చంద్రుని తపస్సుకి మెచ్చి ఆ విష్ణుమూర్తి అవతరించిన చోటు ఇది. పరాకల్‌ అనే ఆళ్వారుని భక్తికి మెచ్చి స్వామివారు ఇక్కడే స్థిరపడిపోయారట. అలా చూసుకున్నా ఈ ఆలయానికి వెయ్యేళ్లకు పైగా చరిత్ర ఉన్నట్లు తోస్తుంది. ఇక్కడి స్వామి పేరు ‘పరిమళ పెరుమాళ్‌’. వైష్ణవుల 108 దివ్యదేశాలలో ఒకటైన ఈ ఆలయానికి మరో విశిష్టత కూడా ఉంది. ఈ స్వామివారి అనుగ్రహంతోనే నాదస్వరం ఒక సంగీత వాయిద్యంగా రూపుదిద్దుకుందని చెబుతారు.

 

శ్రీ రంగం:– పంచరంగ క్షేత్రాలలో శ్రీరంగాన్ని ఆద్యరంగం (చివరి క్షేత్రం)గా పిలుస్తారు. కానీ అన్నింటిలోకీ ప్రముఖమైనది ఈ ఆలయమే! విష్ణుమూర్తి చేతిలో ఉన్న శంఖు రూపంలా తోచే ఒక చిన్న ద్వీపం మీద ఈ ఆలయం నిర్మితమైంది. ఇక్కడి మూలవిరాట్టుని సాక్షాత్తు విభీషణుడు ప్రతిష్టించినట్లు చెప్పుకొంటారు. విష్ణుభక్తిలో శ్రీరంగానికి ఉన్న ప్రత్యేకత ఎంత చెప్పుకున్నా తక్కువే! గోదాదేవి విష్ణుమూర్తిని వివాహం చేసుకున్నది ఇక్కడే! ప్రస్తుతం ఉన్న ఆలయాన్ని నిర్మించడానికే 300 ఏళ్లకు పైగా సమయం పట్టిందని చెబుతారు. ప్రపంచంలోనే అతి ఎత్తైన గోపురంగా ప్రసిద్ధకెక్కిన ఈ ఆలయాన్ని దర్శించకుంటే సర్వశుభాలూ కలుగుతాయని నమ్మకం.

 

ఇవీ పంచరంగ క్షేత్రాల విశేషం. కొన్ని జాబితాలలో ఇందులోని కుంబకోణం బదులు వటనగరంలోని రంగనాథ పెరుమాళ్‌ ఆలయాన్ని పేర్కొంటూ ఉంటారు.🙏