Pillala kathalu

 https://youtu.be/pwxtAISOzYM

మార్గమయ్యె

 పనికిమాలినదన్న బ్రాహ్మణాచారమే

మానవాళికి నేడు ‌మకుటమయ్యె

చాదస్తమనియన్న సంప్రదాయమిపుడు

మరణమ్ము తప్పించు మార్గమయ్యె

తగులబెట్టెదమన్న తత్వంబు ధర్మంబు

విశ్వమునకె ప్రాణభిక్షయయ్యె

దూరమ్ము దూరమ్ము దూరముండుడటన్న

మాటయే అపమృత్యుమంత్రమయ్యె

సకలదేశవిధానాలు వికలమయ్యె

భారతదేశసంస్కృతిప్రభల్ ప్రకటమయ్యె

ఇలకు మా జ్ఞానమే రక్ష కాగలదటంచు

గర్వముగ చాటెదను నేను శార్వరీశ!

     జొన్నవిత్తుల రామలింగేశ్వరరావు

కాంతమ్మత్త

 ఆవకాయ పచ్చడి ఏంట్రా, మీ సంకర భాషని పాతెయ్య. వాస్తవానికి పచ్చళ్ళు అంటే ఏమిటో, తొక్కు అంటే ఏమిటో, ఊరగాయ అంటే ఏమిటో తెలియకుండా ఏం బ్రతుకుతున్నారు, దిక్కుమాలిన గోలా? ఉప్పు, కారం, నూనె కలిపి ఊరేస్తే ఊరగాయ అనాలి. ఆవకాయ, మాగాయా మెంతికాయా వంటివి దంచి చేసిన దాన్ని తొక్కు అంటారు చింతకాయ వంటివి. తరిగి, వాడ్చి, లేదా నాన పెట్టి రుబ్బి చేసేవి పచ్చళ్ళు కొబ్బరి పచ్చడి, గోంగూర పచ్చడి, కొత్తిమీర పచ్చడి, కంది పచ్చడి ఇటువంటివి. 

అంతే గానీ ప్రతీదీ పచ్చడి అనకూడదు. మీ మొహాలు సంతకెళ్ళ. తిని ఏడవడం రాకపోతే పోయింది నిజానికి దేన్ని ఏమి అంటారో కూడా తెలిసి చావక పోతే ఎలాగఱ్ఱా. ఇంతకీ క్రొత్త ఆవకాయలో మీగడ తరక నంజుకు తింటున్నారా ఒక దినము మజ్జిగ పులుసు పెట్టుకుని మాగాయా టెంక నంజుకు తిని ఏడవండి. మహా రంజుగా ఉంటుంది. వెధవ సోకులకు పోకుండా పెద్దరసాల పండు పెరుగులో వేసుకు జుఱ్ఱుకు తినండి. ఏ కాలం పండు ఆ కాలంలో తినాలి. దినామూ మూడు పూటలా మజ్జిగ త్రాగి అఘోరించండి, వేడి చేసి ఏడవకుండా ఉంటుంది. బోధ పడిందా ఢింబకుల్లారా !!!

మీ భాష తగలడ..పులుసుని సాంబారు అంటారా ! చారుని రసం అనీ, అన్నంని రైసు అనీ, పచ్చడిని చట్నీ అనీ, త్రాగే నీటిని వాటర్ అంటావురా!! దద్దమ్మా ! స్వఛ్ఛంగా తెలుగు మాట్లాడి ఏడవండి.

     

                        ఇట్లు

             మీ కాంతమ్మత్త

#లచ్చి కథ.

               🌷🌷🌷

#లచ్చి 

"మామ్మా! ఇవాళ మా స్కూల్లో ఓ గమ్మత్తు జరిగింది" ఎనిమిది సంవత్సరాల సిద్దూ అన్నాడు. 

"ఏంటి కన్నా" మనవడి బుగ్గలు పుణికి అడిగింది సావిత్రమ్మ. 

రోజూ పడుకునే ముందు నాయనమ్మ చేత కథ చెప్పించుకుని గాని నిద్రపోడు 'సిద్దూ' అని ఇంట్లో అందరూ ముద్దుగా పిలుచుకునే సిద్దార్థ. 

"మామ్మా! లచ్చి తెలుసుకదా నీకు...దాన్ని నాక్లాస్మేట్ రంగడుతో పెళ్లి చేస్తానంటే పారిపోయి స్కూలుకొచ్చేసింది. వాళ్ళ నాన్న, అమ్మతో పాటు...రంగడు అమ్మా నాన్న కూడ వచ్చి దాన్ని లాక్కు పోతూంటే శారదా టీచర్ పట్టుకుని ఆపారు.

" ఏదీ మల్లిగాడి కూతురు లచ్చినా?!"అడిగింది ఆవిడ. 

అవునన్నట్లు తలూపేడు. 

"మరి వాడు ఊరుకున్నాడా?"  

"లేదు మామ్మా! ఇదిగో టీచరమ్మా నువ్విలా అడ్డొస్తే మరేదగుండదు" అని రంగడు నాన్న అన్నాడు. 

అప్పుడు "సరే మా అన్నయ్య పోలీసాఫీసరు ఫోన్ చేసి రప్పిస్తా" అని టీచర్ అంటోన్నా వినకుండా లాక్కెళ్ళి పోయారు" సిద్ధూ చెప్పింది విని. 

"అయ్యో బొడ్డూడని పిల్ల...దానికి పెళ్ళేమిటి...ఈ రోజుల్లో కూడా..." అనుకుంది. మనవడు కథ విని నిద్రపోయాక ఆవిడ ఈవిషయమే ఆలోచిస్తూ గతంలో కెళ్ళి పోయింది.  

***********

"ఈ సంవత్సరం సావిత్రి పెళ్లిచేసేద్దామను కుంటున్నాను" పరాంకుశం తన స్నేహితుడు తాతారావుతో అన్నాడు. 

"చక్కగా చదువుకుంటూన్న పిల్లకి పెళ్లికి తొందరేమొచ్చింది?" అని తాతారావు అంటే 

"ఇప్పటికే లేటుచేశానని మాఅమ్మ మొత్తుకుంటోంది.

ఆడపిల్లకు ఎనిమిది సంవత్సరాలు నిండకుండా చేయాలి. పిల్లకప్పుడే పన్నెండేళ్ళు నిండుతున్నాయని గొడవ చేస్తోందిరా! తప్పేటట్టులేదు" అన్నాడు. 

బయట అరుగుమీద మాట్లాడుకుంటున్న వారి సంభాషణ వింటున్న సావిత్రి భయంగా తల్లి వీరవేణి వంక చూసింది. 

"అమ్మా... నా కప్పుడే పెళ్ళేమిటమ్మా" కూతురు అడిగిన ప్రశ్నకు సమాధానమివ్వలేని నిస్సహాయస్థితి ఆమెది. 

 ఇంకా ఇప్పటికీ తన తోటి పిల్లలతో బొమ్మల పెళ్ళిళ్ళు చేసి ఆడుకుంటూన్న అమ్మాయికి పెళ్లి చేయడం తనకు కూడ ఇష్టంలేదని చెప్పలేని దయనీయస్థితిలో ఉంది. 

పెళ్ళయి ఏడాది తిరక్కుండానే మూడునెలల గర్భంతో  తలచెడి పుట్టింటికి చేరిన వీరవేణి...వారి ఆరుగురు సంతానంలో ఆఖరిది. 

అందరికంటే పెద్దవాడయిన అన్నయ్య పరాంకుశం ఇంటికి అప్పుడప్పుడు వచ్చి వెళ్ళే నలుగురు అక్కలకు జరిగే మర్యాద వితంతువైన తనకు దక్కదని తొందరలోనే అర్ధమయింది ఆమెకు. 

'అన్న ఇంట్లోనే ఉంటున్న తల్లిదండ్రులవద్ద కాక మరెక్కడ ఉండగలను...తన తలరాత ఇంతే' అనుకుని ఇంట్లో వదినగారికి అణగిమణగి ఉంటూ రోజులు నెట్టుకొస్తూంది. 

తనకు కలిగిన ఆడపిల్ల సావిత్రిలో భర్తను చూసుకుని దుఃఖాన్ని మరచి జీవితం సాగిస్తోంది. 

మరునాడు "అన్నయ్యా! సావిత్రి పెళ్ళికి తొందరేముంది?! మంచి మార్కులు వస్తున్నాయి. పోగ్రెస్ కార్డు మీద సంతకం చేసే నీకు నేను చెప్పనక్కరలేదు. స్కూల్ ఫైనల్ అయాక చేస్తే బాగుంటుందని..." వాక్యం పూర్తి చేయకుండా అన్నగారి ముఖంలోకి చూసింది. 

అతను సమాధాన మివ్వక పోయేసరికి కళ్ళల్లో 

తిరుగుతున్న నీళ్లను అతనికి కనపడనీయకుండా తలదించుకుని చెంగుతో కళ్ళు వత్తుకుంటూ వెనుదిరిగింది. 

సంబంధం చూసి ముహూర్తం కుదిరి పెళ్లిచేసి పంపడానికి సంవత్సరకాలం పట్టింది. ఎయిత్ పరీక్షలు వ్రాసి క్లాస్ ఫస్ట్ వచ్చిన సావిత్రి అయిదు వరకు చదివి అనంతరం పౌరోహిత్యం చేస్తున్న రామ్మూర్తికి ఇల్లాలయి అతని చిటికిన వేలు పట్టుకుని గృహిణిగా ఉమ్మడి కుటుంబంలోకి అడుగు పెట్టింది. 

సహజంగా బుద్ధిమంతురాలు...తల్లి ఒద్దికలో మేనమామ ఇంట పెరిగిన పిల్లేమొ ఎవరిని పన్నెత్తుమాట అనకుండా అనిపించుకోకుండా మసలేది. 

రామ్మూర్తికి ఐదుగురు అన్నలు ఇద్దరు అక్కలు ఒకచెల్లెలు వెరసి తొమ్మండుగురు వాళ్లు. అక్కచెల్లెళ్ళు ముగ్గురూ  పెళ్ళిళ్ళయినవాళ్ళే. ఐదుగురు అన్నల్లో పెద్దవాళ్ళిద్దరూ వ్యవసాయం చేస్తూంటే మూడోఅతను ఆ ఊరి దేవాలయంలో అర్చకుడుగా ఉన్నాడు. 

మిగిలిన ఇద్దరు రామ్మూర్తిలానే పురోహితులు. 

భర్త యొక్క పెద్దక్క ఇద్దరు కూతుళ్లు, చిన్నక్క కొడుకైన సూర్యం... సావిత్రి కన్న ఒకటిరెండు ఏళ్ళు పెద్దవాళ్ళే. 

వాళ్ళు రామ్మూర్తిని అందరిలాగే 'రామం' అనే పిలిచేవారు. 

సావిత్రిని మాత్రం ఆమెను ఏదైనా అడగాలన్నా, చెప్పవలసి వచ్చినా... మాటకు ముందు 'అత్తా' అని పిలిచి మరీ అడగడం చెప్పడం చేసేవారు. 

మగపిల్లవాడు పోనీ పేరుపెట్టి పిలిస్తే బాగోకపోవచ్చు కాని ఆడపిల్లలు 'సావిత్రి' అని పిలవచ్చుగా...! అని పెళ్ళయిన కొత్తలో అనుకునేది. 

ఇరుగుపొరుగు వారు కూడ...తన ఈడువారు తనకంటే పెద్దవాళ్ళు కూడ అలాగే పిలిచేవారు. మొదట్లో మనసు చివుక్కు మన్నా తర్వాత అలవాటయిపోయింది. 

రామ్మూర్తి చుట్టుపక్కల నాలుగయిదు గ్రామాలకు తానే పౌరోహిత్యం చేసేవాడు. సంపాదన బాగానే ఉండేది. అన్నదమ్ములు ఐకమత్యంతో మెలగడమే కాదు 

తోడికోడళ్ళు కూడ ఆ విధంగానే ఉంటూ ఏదైనా 

చిన్నచిన్న తగాదాలు వచ్చినా వెంటనే సర్దుకు పోయేవారు. 

సావిత్రికి ముందుగా ఒకమ్మాయి పుట్టింది. ఆతర్వాత 

పది సంవత్సరాలకు పుట్టినవాడే ఈ 'సిద్ధూ' తండ్రి.

సావిత్రికి ఏదైనా అసంతృప్తి అనేది ఉందీ అంటె అది కేవలం తన తల్లిని తమ ఇంట్లో ఉంచుకుని చూసుకోలేక పోయాననే బాధతో కూడిన ఆలోచనే. 

భర్త పోయి వేరేదిక్కులేక మేనమామ ఇంట్లో తన తల్లి పడే అవస్థ చూసి అనుకునేది... బాగా చదివి ఉద్యోగం చేసి అమ్మను తన వద్ద ఉంచుకోవాలని. అలా ఇష్ట పడిన అబ్బాయినే వివాహమాడాలని. 

అనుకున్నవి అనుకున్నట్లుగా జరిగితే అది జీవితం కాదేమో!!

రామ్మూర్తిని అడిగితే కాదనడని తెలుసు ఆమెకు.  

ఉమ్మడికుటుంబంలో అమ్మకు ఎలాంటి ఇబ్బందులు ఎదురవుతాయో నన్న భయంతో కొంత... అమ్మకూడ రావడానికి ఒప్పకోదేమో నన్న శంకతో కొంత... నోరువిప్పి అడగలేకపోయింది. 

పిల్లలు పెద్దయి వాళ్ళ చదువుల కోసమయితేనేమి

ప్రైవసీ కోసమైతేనేమి ఎవరికివారు వేరే వేరే ఊళ్ళు వెళ్లి విడి సంసారాలు ఏర్పడేవేళకు తల్లి కాలం చేసింది. ఈవిధంగా ఆమె కోరిక తీరలేదు. 

ఆలోచిస్తోన్న సావిత్రి నాలుగు సంవత్సరాల క్రితం గతించిన భర్తను తలచుకొని చిన్నగా నిట్టూర్పు విడిచి నెమ్మదిగా నిద్రలోకి జారుకుంది.

********

మర్నాడు సావిత్రమ్మ 'మల్లిగా' అని పిలిచే మల్లేశ్వర్రావుకు కబురంపి వచ్చాక మందలిస్తూంటే 

"ఆగిపోయిందమ్మా పెళ్ళి ఆ శారదమ్మ దయవల్ల" అన్నాడు. 

"ఆగిపోయిందా... హమ్మయ్య... అదిసరే దానికప్పుడే పెళ్లి చేద్దామని ఎందుకనుకున్నావురా!" అన్న ఆవిడతో  

"ఏం చేయనమ్మా ఆగణేష్ కాడ అప్పుతీసుకుని రెండేళ్ళవుతోంది. ఇంకొన్ని రోజులాగు తీర్సేత్తాను అంటోన్న ఇనకుండా పిల్లని నా కొడిక్కిచ్చి పెళ్ళయిన చేయి కాకుంటే వెంటనే బాకీయైన తీర్చేయ్ అంటూ ఒకటే గోలమ్మా" అన్నాడు.  

"పెళ్ళికి బాకీకి లింకేమిట్రా" విస్తుబోయిందావిడ. 

"పిల్లదాని తల్లి పోయిందని తెలుసు కదమ్మా మీకు. దాని పేరనున్న అరెకరం లచ్చికేగా ఎల్తది. ఇప్పుడు కాకపోయినా కాపరానికి పంపేటప్పుడు ఎలానూ ఇచ్చేత్తమని ఆడాస."

"అయితే మాత్రం ఊరి పెద్దలముందు పెట్టి తేల్చుకోవాలి అంతేకాని తల్లిలేని ఆ పసిదాని గొంతు కోద్దామనుకోవడం తప్పనిపించలేదట్రా! ఇప్పుడు శారద ఆపింది కాబట్టి సరిపోయింది. మళ్లీ ఈ అఘాయిత్యానికి పూనుకోరనేముంది! ఒరేయ్ మల్లిగా లచ్చి జీవితాన్ని 

నాశనం చేయకురా... నీరెండో పెళ్ళాం స్వయాన దాని పినతల్లేకదా! దానికెలా మనసొప్పిందిరా...!"

"ఆడొచ్చి గోలపెడుతుంటే  అదిమాత్తరం ఏటి సేత్తాదమ్మా దానికీ ఇట్టంలేదు ఇలా చేయడం...ఇక పర్వాలేదమ్మా పిల్లని శారదమ్మ గోరు తీసుకుపోయినారు.

"శారద తీసుకెళ్ళడమేమిటిరా" మళ్లీ ఆశ్చర్యపోయింది. 

"అవునమ్మా! పిల్లను చదివించి పెద్దయాక దానికిట్టమైన వాడికిచ్చి పెళ్లిచేసే బాద్దెత నేను తీసుకుంటున్నాను. ఇక నుంచి ఇది నా కూతురు అని చెప్పి తీసుకుపోయారమ్మా!"

ఆవిషయం విన్నాక ఆవిడ మనసు శాంతించింది. మల్లేశ్వర్రావు వెళ్ళిపోయాడు. 

*********

శారద గురించి చెప్పవలసి వస్తే ఆమె ఒక అభాగిని అనవచ్చు. మంచి సాంప్రదాయ కుటుంబంలో పుట్టింది. డిగ్రీ అనంతరం బియిడి చేసి టీచర్ పోస్టులో జాయినయిన వెంటనే కొలిగ్ అయిన శ్రావణ్ కుమార్ తో పెళ్ళయింది. 

తర్వాత తెలిసింది అతను శ్రావణ్ కాదని రావణ్ అని. 

ఇంకా చెప్పాలంటే రావణునితో పోల్చడం తప్పేనేమో  పురాణాల్లో ఎక్కడా రావణుడు స్త్రీని హింసించినట్లు చెప్పలేదనుకుంటా. 

శ్రావణ్ తిరుగుబోతే కాదు... శాడిస్ట్ కూడ. మానసికంగా శారీరకంగా చిత్రహింసలు పెడుతూంటే తట్టుకోలేక 

విడాకులు తీసుకుని ఒంటరిగా బతుకుతోంది. మళ్లీ పెళ్లి చేస్తామని తల్లిదండ్రులు అన్నా చేసుకోలేనంత 

విరక్తి కలిగేలా చేశాడు వాడు ఆమెకు. 

స్కూలుకు వచ్చి లచ్చిని లాక్కునిపోయాక వెంటనే అన్న జగదీశ్ కు ఫోన్ చేసి వచ్చినవెంటనే మల్లేశ్వర్రావు ఇంటికి బయలుదేరి వెళ్లారు. అప్పటికే పీటలమీద కూర్చోపెట్టి బ్రాహ్మణుడు మంత్రాలు చదువుతున్నాడు. లచ్చి ఏడుస్తోంది. చేతిలో చంటిబిడ్డను ఎత్తుకున్న సవతితల్లి (పినతల్లి) దీనంగా చూస్తోంది. వీళ్ళను చూసి గణేష్ భయపడి పారిపోబోతూంటే పట్టుకున్నాడు. 

మల్లేశ్వర్రావును గణేష్ ను జీపెక్కించబోతే కాళ్ళావేళ్ళాబడి బతిమాలుకొన్నారు. ఇకపై ఇలాంటి తప్పుడుపని సేయమని  అన్నా వదలలేదు. శారద చెప్పేక వదిలితే గణేష్...కొడుకుని పెళ్ళాన్ని తీసుకుని వెళ్ళిపోయాడు. అప్పుడు శారద లచ్చిని "నాతో వచ్చి ఉంటావా" అని అడిగి... అది ఒప్పుకున్నమీదట  

"అన్నయ్యా! లక్ష్మిని నాతో తీసుకువెళ్దామను కుంటున్నాను. దానికి నువ్వు ఏమంటావ్" అంది. 

"విషయం స్పష్టంగా చెప్తే కదా ఏమనడానికైనా" అతనన్నదానికి 

"ఇకనుంచి నాకు పెంపుడు కూతురు ఇది. దీని చదువుసంధ్యలు, పెళ్లి చేయడం సమస్తం నేనే చూసుకుంటాను. అదైనా నీవంగీకరిస్తేనే..." అంది. 

"అలాగే శారదా! పెళ్లిలో బుట్ట ఎత్తి తీసుకువచ్చే మేనమామగా ఓకే చెప్తున్నా" ఈవిధంగా నైన చెల్లెలు సంతోషంగా ఉంటే చాలని మనసులో అనుకున్నాడు. 

ఈవిధంగా బొమ్మలపెళ్ళిలాంటి ఆ ఘట్టం ముగిసింది.

🌷🌷🌷🌷🌷

#కమలాదేవి #పురాణపండ

సవరించబడిన అపస్వరం! #కథ

 .*

              🌷🌷🌷

సవరించబడిన అపస్వరం! #కథ

ఒక్కొక్క చటాయి తొంభై రెండు రూపాయులకు అమ్మితే ఆరోజు అమ్మిన పన్నెండు చటాయిల మొత్తం చెప్పమంటే.... పదకొండొందల నాలుగు...అని చటుక్కన నోటిలెక్కేసి చెప్పేయగలదు భన్సీ! లెక్కల్లో అంత చురుకు! 

భన్సీ.... అంటే “ మురళి”....అమ్మ ఇష్టంగా పెట్టుకున్న పేరుట! మరి అంత ఇష్టమైన పేరుపెట్టి తొమ్మిదేళ్ళు అంత గారంగా పెంచుకున్న అమ్మ...  నిర్దయగా తనను వదిలి ఎందుకు వెళ్ళిపోయిందో ఎప్పుడూ అర్ధం కాదు భన్సీకి! నాన్న మాటల బట్టీ... ఎవరో బీహారీఅంకుల్ తో అమ్మ పాట్నా వెళ్ళిపోయిందట. ఎప్పటికీ మరిక రాదట! “..... తలుచుకుంటేనే గుండెల్లోంచి దుఃఖం తన్నుకొస్తుంది భన్సీకి. 

        అయితే ఆ పిల్లకు తెలియని విషయం.... తల్లి ఎప్పటికీ తిరిగిరాని లోకాలకు తరలించబడిందని. 

అప్పారావు పోర్టులో కళాసీ! తాగుబోతు మొగుడి ఆగడాలు భరించలేక మొదటిభార్య కాల్చుకుని చచ్చిపోయింది. 

ఒకరోజు స్టేషన్ దగ్గర చిన్నబట్టలమూట చేతిలో.... మూడేళ్ళ ఆడపిల్లను చంకలో పెట్టుకుని నీలూ.... భన్సీ వాళ్ళమ్మ...... మొహమాటంగా హిందీలో అడుక్కుంటూ అప్పారావు కంటపడింది. 

భర్తపోయి, అత్తారి ఆరళ్ళు భరించలేక... బొకారో ఎక్స్ ప్రెస్ ఎక్కి పారిపోయి వచ్చానని చెప్పగానే.... దారిచూపిస్తానని చెప్పి ఇంటికి తెచ్చి పెట్టుకున్నాడు అప్పారావు. కొన్నాళ్ళకు తాళికట్టి సొంతం చేసుకున్నాడు! 

అందమయిన పెళ్ళం మీద ఎవరి కన్ను పడుతుందా... అని అడుగడుగునా అనుమానం అతనికి. పొయ్యి మీంచి పెనం మీద పడ్డ చందమయింది నీలూకు. గుడ్డిలో మెల్లలా “ భన్సీ” ని మాత్రం బాగానే చూసుకునేవాడు! అదే పదివేలనుకుంది. కూతురి భవిష్యత్తుకోసం అప్పారావు మానసికంగా, శారీరకంగా పెట్టే హింసంతా భరించేది. 

నీలూ...ఇంట్లోనే రోజుకు రెండొందల దాకా జొన్నరొట్టెలు చేసి... చుట్టుపక్కల కాలనీల్లో ... తన పొరుగున ఉన్న ఒరియా ఆమెతో అమ్మించి.... ఆ డబ్బులన్నీ అప్పారావు కంటపడకుండా  దాచేది. అదే ఆమె కొంపముంచింది. 

            భన్సీ తొమ్మిదోపుట్టినరోజుకు ముందురోజు నీలూ ... పోర్టుస్కూల్లో చదువుకుంటున్న కూతురికోసం పక్కింటామెకు డబ్బిచ్చి... ఆమె భర్తద్వారా చక్కని ఆడపిల్లల సైకిల్ తెప్పించింది. 

అర్ధరాత్రి చీట్లపేకలో డబ్బు పోగొట్టుకుని...పూటుగా తాగొచ్చి... నీలూను ఎలాగయినా కుళ్ళబొడిచి....అసహనం తీర్చుకోవాలని ఇంటికొచ్చిన అప్పారావు... వీధిగదిలో మూలన దుప్పటికప్పిన సైకిలును చూసాడు. లోపలగదిలో నీలూ పక్కన ముసుగేసుకుని పడుకున్న మనిషిని చూసాడు. 

మరోమాట మాట్లాడకుండా కోడికోసే కత్తితెచ్చి.... నీలూని మంచం మీంచి లాగి..... జుట్టుపట్టి..... మెడమీద ఒక్క వేటువేసాడు. అంతే! ఆ అభాగ్యురాలి దుర్భాగ్యచరిత్ర ముగిసిపోయింది. 

          ఆ ముసుగుమనిషి తన తల్లి అని తెలుసుకునే సరికే దుర్మార్గం జరిగిపోయింది. తల్లిసాయంతో.......వంటింట్లో మట్టినేల తవ్వి, గొయ్యితీసి నీలూని కప్పెట్టేసాడు. 

పక్కింట్లో పడుకున్న భన్సీకి తెల్లారేసరికల్లా కొత్తసైకిలు, తల్లి లేచిపోయిందన్న వార్త మిగిలాయి. 

మరో వారానికల్లా పోర్టులో కళాసీ పని మూడులక్షలకు అమ్మేసుకుని..... అప్పారావు పరారు అయిపోయాడు. 

ఇక  మిగిలిపోయింది భన్సీ... అనాధ ముద్రవేసుకుని! 

పక్కింటి సాహూ అంకుల్ పూర్ణామార్కెట్ సేట్ తో మాట్లాడి అమ్మడానికి చాపలు ఇప్పించాడు! సేట్ లేనప్పుడు గొడౌన్ లో కుర్రాడు పిచ్చిపిచ్చిగా ప్రవర్తిస్తాడు. ఎవరితో చెప్పినా ఉన్న ఆధారం పోతుందని భయం! 

చదువుకునే స్కూల్లో టీచరు తనింట్లో పిల్లలను చూసుకోడానికి పనిపిల్లగా చేరమంది. చేరనందుకు క్లాసులో ఏదో ఒక వంకపెట్టి కొడుతోంది. . 

ఒక చాప అమ్మితే పదిరూపాయిలు వస్తాయి. రోజుకు ఇన్నని అమ్మితీరాలి.

వచ్చిన డబ్బులు వచ్చినట్టు సాహూ ఆంటీకిచ్చేస్తుంది. పాపం కడుపునిండా భోజనం పెడుతుంది ఆమె.... పూరీ జగన్నాధుని సేవలా భావించి!

రాత్రి పడుకోడానికి ఇంటికెళ్తే “ ముదనష్టపు ముండల్లారా! మీ వలన నా కొడుకు నాకు దూరమైపోయాడు”, అని అరుస్తూ  పొయ్యిలోంచి కట్టె తీసి  విసురుతుంది దాదీ. 

      భన్సీ కధ కొత్తదికాదు. ఆమె ఒక అపస్వరాల మురళి! ఆ పాపలా ఎందరో వీధుల్లో. ఏ బిడ్డ బతుకు కదిపినా కడలంత విషాదం. కరడుకట్టిన దౌష్ట్యవలయం వారిచుట్టూ. ఏ కష్టమో చేసుకుని బతుకుతూనే ఉంటారు. ఆశను వదలరు. ఆకలినీ వదలరు. ఏ దుర్ముహుర్తానో వీరి బతుకులు కాటేయడానికి అనుక్షణం అపాయం ఎదురుచూస్తూనే ఉంటుంది. అయినా భన్సీలా ఏటికి ఎదురీదుతారు.

      ***^^******^*****^*************

భన్సీకి పెద్దపరిక్షలు అయిపోయాయి! పువ్వుల రామూ దగ్గర మల్లెపూలూ, జాజుల దండలు తీసుకుని, బీచ్ లో అమ్మకుని వచ్చింది. సాహు అంకుల్ వాళ్ళు పూరీ వెళ్ళడంతో, ఇంటిబయట, ఆరుబయలు నులకమంచం వాల్చుకుని పడుకుంది! అర్ధరాత్రి “ భన్సీ! భన్సీ”! ... అంటూ ఎవరో కుదుపుతున్నారు. హడిలిపోయి లేచి చూసేసరికి... వీధిలైట్ కాంతిలో.. ఆమె తండ్రి అప్పారావు! “ నాన్నా!” అని అనబోయేలోగా నోరునొక్కేసి...” లే! మనం ఊరు వెళ్ళాలి!”.. అంటూ తొందరచేస్తున్నాడు. 

నిద్రమత్తులోనే.. భన్సీ దండెం మీంచి తన బట్టలు చిన్నమూట కట్టుకుంది. తండ్రి కంటపడకుండా... తను దాచుకున్న డబ్బుల చిక్కం బట్టల మధ్య పెట్టుకుంది! బయట ఆగివున్న ఆటోలో ఎక్కాకా, కంచెరపాలెం దగ్గర రైల్వేట్రాక్ పక్కన పొదలదగ్గర దింపమన్నాడు అప్పారావు! అక్కడ కాసేపాగాకా, విశాఖ టు ఫరీదాబాద్ స్టీల్ సిటీ సమతా ఎక్సె ప్రెస్ అవుటర్ దగ్గర ఆగింది!... దానిలోకి... భన్సీని ఎక్కించి, తనూ ఎక్కేసాడు అప్పారావు! ఎర్రనికళ్ళతో, గుప్పున సారావాసనతో... భయంకరంగా ఉన్న తండ్రిని “ఎక్కడికెళ్తున్నాం “..అని అడిగే ధైర్యం కూడా లేకపోయింది భన్సీకి! 

ముప్ఫైఆరు గంటల ప్రయాణం తరువాత,రైలు దిగి, క్రిక్కిరిసిన ఒక డొక్కుబస్సులో.. ఒక చిన్న పల్లెటూరు తీసుకెళ్ళాడు అప్పారావు...భన్సీని! 

           ఎర్రచీర కట్టుకుని, తలమీంచి ముసుగేసుకుని, నోట్లో జర్దాపాన్ నముల్తున్న ఒకామెను “ మీ అమ్మ “,అని పరిచయం చేసాడు. ఆమె చూస్తుంటే తండ్రికన్నా పెద్దదానిలా ఉంది. కానీ దయగానే ఉంది! “ ఆవో బేటీ! “... అంటూ లోపలికి తీసుకెళ్ళింది. వేసుకోడానికి మంచి బట్టలిచ్చింది. కడుపునిండా భోజనం పెట్టి, పడుకోమని మంచం చూపించింది. బడలికతో భన్సీ ఎన్నిగంటలు పడుకుందో తెలీదు! లేచేటప్పటికి ఇంట్లో సందడి వినిపిస్తోంది. 

          ఎర్రచీరామె... భన్సీకి టీతెచ్చి ఇచ్చింది. మెరుపులు మెరుపుల ఎర్ర లెహంగా ఇచ్చింది వేసుకోమని. భన్సీకి తల నున్నగా దువ్వి, మాంగ్ టీకా, మాథాపట్టీ తో అలంకరించింది. రెండు దండలకూ... బాజ్ బంధ్ లు కట్టింది! ముక్కుకు నత్తు పెట్టి, మెడలో పచ్లడా వేసింది! నడుముకు తగ్డీ ...వడ్డాణంలా తగిలించింది. భన్సీ రెండు చేతులూ తీసుకుని, మణికట్టుకు హాథ్ ఫూల్ తగిలించింది! ఆల్తా తో చేతుల్లో మెహందీ , కాళ్ళకు పారాణీ అద్దింది! మొహానికి మేకప్ చేసి, కళ్ళకు కాటుక, పెదాలకు ఎర్ర లిప్స్టిక్ పెట్టింది. కనుబొమల మీద... ఎరుపు, తెలుపు చుక్కలు పెట్టింది. చక్కని రాళ్ళ బిందీని బొట్టులా అమర్చింది. భన్సీకి ఏమవుతోందో అర్ధమవడం లేదు. కానీ అద్దంలో... అందంగా కనబడుతున్న తన ప్రతిబింబాన్ని చూసుకుని... మురిసిపోతోంది. 

           మరికొందరు తోడురాగా అప్పారావు, అతని భార్య అనబడే ఆమె... భన్సీని ఒక డొక్కు జీప్ లో కూర్చోపెట్టి, ఆరుగంటలు ప్రయాణించి... మరొక పల్లెటూరు చేరారు. ఆ మట్టిరోడ్లలో, మండువేసవిలో ప్రయాణం భన్సీకి నిస్త్రాణ తెప్పించింది. 

అదొక పెద్దలోగిలిలో ఇల్లు! ఇంటిముందు వేపచెట్టుకింద, నులకమంచం మీద పాన్ నములుతూ ఒక ముసలమ్మ కూర్చునుంది. భన్సీ చేత ముసలమ్మ పాదాలు నొక్కిస్తూ... నమస్కారం చేయించారు. ఆ ముసలావిడ... భన్సీని చూసి తృప్తిగా తలాడించింది. “ యే లో పగిడీ!” అంటూ మొలలోంచి, కొంత డబ్బు తీసి అప్పారావు భార్య చేతిలో పెట్టింది. అందరూ కలిసి... ఇంటిలోకి వెళ్ళారు. 

అక్కడ జరుగుతున్న పెళ్ళి ఏర్పాట్లు చూసి, భన్సీకి పైప్రాణాలు పైనే పోయాయి. బంధువుల ఇంటికి తెచ్చారనుకుంది, కానీ తనకు పెళ్ళిచెయ్యబోతున్నారని ఊహించలేకపోయింది! తండ్రి దగ్గరకు వెళ్ళబోయింది. అందరూ పాలల్లో భంగువేసుకుని తాగుతూ ...చిలుం పీలుస్తూ... ఈలోకంలో లేరు. సవితి తల్లి... భన్సీ చేతిమీద బలంగా చెయ్యి బిగించింది బయటకు పారిపోకుండా. మునపటి మార్దవం లేదిప్పుడు ఆమెలో! 

        ఇంతలో షేర్వాణీ వేసుకున్న చిన్న కుర్రాడిని తెచ్చారు. వాడికి ఎనిమిదేళ్ళయినా ఉంటాయో లేదో! బాగా ఏడ్చినట్టున్నాడు! కళ్ళూ, బుగ్గలూ ఎర్రగా వాచిపోయి ఉన్నాయి! ఇద్దరి మొహాలకూ మల్లెపూల పరదాలు తగిలించారు. తలో పూలదండ చేతికిచ్చి... బలవంతంగా ఒకరి మెడలో ఒకరికి వేయించారు. వరమాల కార్యక్రమం అయిపోయిందని... అందరూ పువ్వులు చల్లారు. పాపిట్లో సింధూరం పెట్టించారు! అగ్నిహోత్రం చుట్టూ, సప్తపది చేయించారు. పెళ్ళయిపోయిందన్నారు. 

ఆ ఇంట్లో ఈ కుర్రాడి తల్లి, ముసలమ్మ తప్పా, మిగిలిన అందరూ మొగవారే ఉండడం గమనించింది భన్సీ! పూరీ, జిలేబీతో మంచి విందుభోజనం తిని, భన్సీని అక్కడే వదిలేసి...వెళ్ళిపోయారు ఆడపెళ్ళివారు! వెళ్తూ... కనీసం వస్తానని చెప్పకుండా, తూలుకుంటూ పోయాడు అప్పారావు,వాళ్ళిచ్చిన నోట్లు లెక్కపెట్టుకుంటూ! 

            చాపలమ్ముకుంటూ, చదువుకునే భన్సీ... ఇప్పుడు...ఉదయాన్నే ఇళ్ళూ, వాకిళ్లూ ఉడ్వాలి, గోలాలకు నిండా నీళ్ళుతోడాలి, గొడ్లకు మేతలేసి..పాలుపిండాలి! పెద్దపళ్ళెంలో... రెండుపూట్లా రెండుకేజీలకు పైగా గోధుంపిండి కలపాలి! అత్తగారు రొట్టెలు కాలుస్తుంటే... రొట్టెలు ఒత్తాలి. అవి గుండ్రంగా ఒత్తకపోతే... వేడి అట్లకాడతో ఒక్కటేసేది అత్తగారు. ఖాళీ సమయమంతా... ముసలమ్మకు నడుము, కాళ్ళూ ఒత్తాలి. కడుపునిండా తిండిపెట్టినా, బండెడు చాకిరీ చెయ్యడం భన్సీ కి శక్తికి మించిన పని! 

           భన్సీ పెళ్ళికొడుకు చందన్... తెలియక భన్సీని “దీదీ “...అని పిలుస్తూ... తన్నులు తినేవాడు. రోజు మొత్తం మీద భన్సీకి ఆనందాన్నిచ్చే పని చందన్ కు చదువుచెప్పడమే! మంచి పోషణ దొరకడం వలన భన్సీ ఆరునెలల్లో ఏపుగా పెరిగింది. మెల్లమెల్లగా ఆ ఇంటి మగవారి కళ్ళు భన్సీమీద పడసాగాయి. ఏదో వంకను ఆమెను తాకేవారు! బట్టలు,మిఠాయిలు తెచ్చిచ్చి మచ్చికచేసుకోవాలని ప్రయత్నించేవారు. ముసలమ్మ ఇదంతా గమనించి, వారిని కర్రతో కొట్టేది. “భన్సీ...ఈడేరేకా... మీ అందరి సొత్తూ అది. తొందరపడకండి!”... అంటూ అరిచేది. తల్లి వలన భన్సీకి హిందీ కొంచెంగా వచ్చు. మెల్లమెల్లగా ఆ ఇంట్లో వారి మాటలు, ప్రవర్తన అర్ధమై, తన పరిస్థితి ఏమవుతుందా అని తల్లడిల్లేది. తల్లిని తల్చుకుని ఏడ్చేది. 

        ఉత్తరభారతదేశంలో... ఆడశిశువుల భ్రూణహత్యల దుష్ఫలితమే... ఆడపిల్లల శాతం గణనీయంగా తగ్గి....ఈ బాల్యవివాహాలు! ఇలా ఆడపిల్లలకు ఓలిచ్చి కొనుక్కుని... అమ్మాయిలు దొరక్క బ్రహ్మచారుల్లా మిగిలిపోయిన ఇంటికొడుకులందరికీ ఉమ్మడిభార్యగా... ఆ పిల్లను మార్చడం... అతి పెద్ద దురాచారంగా ప్రబలిపోతోంది ఆ ప్రాంతాల్లో! 

తెలివయిన భన్సీకి తన భవిష్యత్తు తెలుస్తోంది. పూర్తి గృహనిర్బంధం, సెల్ ఫోన్ ఆమెకు అందుబాటులో ఉంచకపోవడం, అనుక్షణం... పదిజతల కళ్ళు ఆమె మీద నిఘా, పూర్తిగా అపరిచితమైన ప్రాంతం... ఆమెను నిస్సహాయురాలిగా చేసాయి! 

        ఒకరోజు అదృష్టం ఆమె తలుపు తట్టింది. ఆ ప్రాంతమంతా జాతీయఎన్నికల హడావిడి మొదలయింది. భన్సీ మావగారు అక్కడి పంచాయత్ సభ్యుడు. అన్నదమ్ములంతా ఊరూవాడా ప్రచారం కోసం తిరుగుతున్నారు. ఆరోజు ఇంటిల్లిపాదీ ఫరీదాబాద్ వెళ్ళిపోయారు! జననాయక్ జనతాపార్టీ తో బీజేపీ పొత్తుపెట్టుకోవడంతో... ఆరోజు నరేంద్ర మోడీగారు ఫరీదాబాద్ లో పెద్ద బహిరంగసభలో, ప్రసంగించబోతున్నారు!  

ఇంట్లో ముసలమ్మ, చందన్, భన్సీ మాత్రమే ఉన్నారు. చందన్ , భన్సీ దగ్గరకు వచ్చి రహస్యంగా...” దీదీ! రోడ్ మీదకు వెళ్ళినిలబడితే... మోడీజీ మీటింగ్ కు జనాలతో వెళ్ళే లారీలు కనిపిస్తాయి. ఆ లారీలెక్కి, ఫరీదాబాద్ వెళ్ళిపో! అక్కడ నుంచి మీ వూరు పారిపో! వీళ్ళు మంచివాళ్ళు కాదు! నువ్వు రావడానికి ముందు మా చాచాకి ఒకమ్మాయిని తెచ్చారు. రోజూ ఏడిచేది. పారిపోబోతే...తుపాకీతో కాల్చి చంపేసారు! ఇదిగో ఈ డబ్బులు తీసుకో! ఎలాగోలా పారిపో! ఈ కట్టెతో నా నెత్తిమీద కొట్టి, పారిపో....!” అంటుంటే... చందన్ బుగ్గమీద ముద్దుపెట్టుకుని... వాడు చెప్పినట్లే చేసింది ... ఫరీదాబాద్ చేరింది భన్సీ! 

      ఫరీదాబాద్ లో ప్రధాని ప్రసంగం స్వచ్ఛమైన హిందీలో గంగాఝరిలా సాగుతోంది! అందరూ మంత్రముగ్దులై వింటున్నారు. భన్సీ జనంలోంచి దారిచేసుకుని, వేదికకు దగ్గరగా, బేరికేడ్ల దగ్గర నిలబడింది. మోడీగారు నిర్భయా వంటి ఆడపిల్లల రక్షణ చట్టాల గురించి, బేటీ బచావ్, బేటీ పఢావ్....అంటూ, తమ ప్రసంగంలో మాట్లాడింది ...భన్సీ బుర్రలోకి చేరింది. ఈయనే నా రక్షకుడనుకుంది. ప్రసంగం ముగించి, వారు జనానికి చెయ్యూపుతూ... వేదిక దిగుతున్నారు. వారి చుట్టూ సుశిక్షితులైన సెక్యూరిటీ! జనం జయజయ ధ్వానాలు చేస్తున్నారు. 

భన్సీ... మొత్తం ఊపిరిని తన గొంతులోకి తెచ్చుకుంది. ఎలుగెత్తి.... “ మోడీజీ! ముఝే బచావ్! మోడీజీ ముఝే బచావ్” అంటూ అరుస్తోంది! అనుక్షణం.. అటువంటి అసహాయుల పిలుపులకు... తన చెవులను, హృదయాన్ని, జీవితాన్నే అంకితం చేసిన ఆ నేత చెవిన... భన్సీ పిలుపు పడనే పడింది. ఒక్కసారి ఆగిపోయారు ఆయన. ముందువరసలో చేతులూపుతూ అసహాయంగా ఒక ఆడపిల్ల! భన్సీకి చెయ్యూపారు ఆయన! ! పక్కనే ఉన్న హర్యానా ఐజీ ఆఫ్ పోలీస్ కు సంకేతాలిచ్చారు! భన్సీకి అభయమిచ్చి... ఆయన హెలీపేడ్ వైపుకు తరలిపోయారు! 

       ఈరోజు భన్సీ న్యూఢిల్లీలో అత్యుత్తమ బాలికా సంరక్షకగృహంలో, అత్యంత భద్రత మధ్య చదువుకుంటోంది. ఇప్పుడామె కళ్ళ నిండా కలలు, ఆశయాలే... మోడీగారివంటి నాయకురాలిని  అవ్వాలని, బాలికారక్షణకు కంకణం కట్టుకోవాలని! 

ధన్యవాదాలతో

ఓలేటి శశికళ

ఈ కథకు మానవతారంగు తప్పా రాజకీయ రంగు లేదు. మిత్రులు గమనించాలి. ఇలాంటి బాలికల రక్షణార్ధం రాజకీయాలకు అతీతంగా అందరూ పనిచెయ్యాలి!

పెంపకంలో తల్లి

 👍 *పిల్లల పెంపకంలో తల్లి* *భాద్యత* 👍

ఒక బాలుడికి జట్కాబండిలో ప్రయాణించడం చాలా ఇష్టం. రోజూ బడికి జట్కాలోనే వెళ్లేవాడు.

పెద్దయ్యాక ఏం కావాలనుకున్నారని స్కూల్లో టీచరు అడిగారు.

ఒకరు డాక్టరని,

ఇంకొకరు ఇంజినీరని,

మరొకరు లాయరని

అన్నారు.

ఈ బాలుడు మాత్రం జట్కావాలా అవుతానన్నాడు.

టీచరు, పిల్లలు ఘొల్లున నవ్వారు. 

ఇంటికెళ్లేలోపే ఇది బాలుడి తల్లికి తెలిసి, ప్రశాంతవదనంతో

బాబూ! పెద్దయ్యాక ఏమవుతావని అడిగింది.

స్కూళ్లో చెప్పిందే చెప్పాడు.

తల్లి:

"అలాగే అవుదువుగానీ, ఇలా రా"

అంటూ పూజామందిరం తలుపులు తెరిచి,

"ఒక్క గుర్రంతో నడిపే బండి కాదు! నాలుగు గుర్రాలు నడిపే బండీకి నువ్వు జట్కావాలావి కావాలి, అదిగో ఆ శ్రీకృష్ణుడి లాగా" అని బోధించింది ఆ తల్లి

ఆ 4గుర్రాల పేర్లు

*ధర్మ, అర్థ, కామ, మోక్షాలనీ*,

ఆ *బోధించే జట్కావాలా జగద్గురువైన శ్రీకృష్ణుడనీ* చెప్పింది.

"నువ్వు కూడా జగత్తుకి

ఈ నాలుగింటిని బోధించే గురువువి కావాలి, సరేనా!" అంటూ అతడిఆలోచనను మలుపు తిప్పింది.

ఆ బిడ్డడే పెద్దయ్యాక వివేకానందుడయ్యాడు.

పెంపకం అంటే అదీ!

పిల్లలు తెలియక తప్పు చేసినా,

తప్పు మాట్లాడినా

దానిని సరిదిద్దాల్సింది తల్లే!

*అందుకే అమ్మని తొలి గురువు, తొలి దైవం అంటారు.*

 *అమ్మ మాటలో ఎంతో మహత్తు వుంది కదా*

**సర్వేజనా సుఖినోభవంతు.**

🙏🙏🙏

తెల్లవారుజామున

 🌹🌹🌹🌷🌷🌹🌹🌹

అది 1976 నవంబర్ 11 వ తేదీ, న్యూఢిల్లీ ... 

తెల్లవారుజామున 5 గంటలకు టెలీఫోన్ మొగుతోంది, పక్క గదిలో ధ్యానం చేసుకుంటున్నాడు వైద్యనాథ్, అతని భార్య గౌరీ వెళ్లి ఫోన్ తీసుకుంది ...  

గౌరీ : హలో ఎవరు ?

అవుతలి వ్యక్తి : మేడమ్ !!! నేను పరమేశ్వర్ మాట్లాడుతున్నాను, అయ్యగారు ఉన్నారా ? 

గౌరీ : అయ్యగారు ధ్యానంలో ఉన్నారు పరమేశ్వర్, ఏమిటీ విషయం ఇంత పొద్దున్నే ఫోన్ చేశావ్ ? 

పరమేశ్వర్ : సరే అమ్మా, అర్జంట్ గా అయ్యగారితో మాట్లాడాలి, ఒక ముఖ్యమైన విషయం చెప్పాలి ... 

గౌరీ : సరే ఆయన రాగానే చెబుతాను, ఆయనతో మాట్లాడు

పరమేశ్వర్ : అలాగే అమ్మ ... 

ధ్యానం అయిపోయాక గౌరీ పరమేశ్వర్ ఫోను చేసిన విషయం చెప్పింది. వైద్యనాథ్ పరమేశ్వర్ తో మాట్లాడి హుటాహుటిన రామేశ్వరం ప్రయాణమయ్యాడు ...

గౌరీ : ఏమిటండీ ఈ పరుగులు, అంత అర్జంట్ ఏమిటీ అని అడిగింది.

 

రామేశ్వరంలో ఒక రోగికి అత్యవసర చికిత్స చేయాలి, సమయం తక్కువగా ఉంది, వెంటనే వెళ్లకపోతే ప్రాణానికే ప్రమాదం అంటూ, ఆ వైద్యానికి కావలసిన పరికరాలు ఒక పెద్ద సూట్ కేసులో సర్దుకుని బయల్దేరాడు. 

రామేశ్వరమా !!! అయితే సముద్ర స్నానం చేసి, స్వామి వారి దర్శనానికి కూడా వెళ్ళిరండి అనింది గౌరీ. చూడు నాకు దేవుని మీద నమ్మకం లేదు అని తెలుసు కదా, ఇలాంటివి నాకు చెప్పకు అన్నాడు చిరాగ్గా.

ఇక ఏమి చెప్పాలో తెలియక ఊరుకుంది గౌరీ, నిజానికి వైద్యనాథ్ నాస్తికుడు. తన తల్లిదండ్రులు చిన్నతనంలోనే చనిపోవడం వల్ల, మేనమామ దగ్గర పెరిగాడు, తన తల్లిదండ్రులను అంత చిన్న వయసులోనే దూరం చేసాడనే దేవుడంటే కోపం. దానికి తోడు చిన్నప్పటినుండీ తన మేనమామ కూడా నాస్తికత్వం నూరిపోసాడు. 

నేను వెళ్ళి రెండురోజుల్లో వచ్చేస్తాను అంటూ, టెలిఫోన్ ద్వారా రెండు విమాన టికెట్లు రానూ పోనూ బుక్ చేసాడు. ఆయనతో పాటుగా కాంపౌండర్ ను కూడా తీసుకెళ్లాడు వైద్యనాథ్, రమేశ్వరానికి నేరుగా విమాన సౌకర్యం లేదు, మధురైకి వెళ్లి అక్కడి నుండీ 150 కిలోమీటర్లు ప్రయాణించాలి. సాయంత్రం 6 గంటలలోపు చేరుకోవాలి.

 మధ్యాహ్నం 3:30 గంటలకు మధురై చేరారు. అక్కడ వారికోసం ఒక కారు సిద్ధంగా ఉంది. ఆ కారు డ్రైవర్, ఢిల్లీ నుండీ వచ్చిన డాక్టర్ విద్యానాథ్ మీరేనా అని అడిగాడు, అవును నేనే అని సమాధానం చెప్పాడు వైద్యనాథ్. మీకోసం రామేశ్వరం నుండీ కారు పంపించారు డాక్టర్ సుందరేశ్ అన్నాడు ఆ డ్రైవర్. 

డాక్టర్ సుందరేశా, ఆయనెవరో నాకు తెలియదే అనుకున్నాడు మనసులో కానీ రామేశ్వరంలో ఇంచార్జ్ అయ్యుంటాడులే అని సమాధానపడి, సరే వెళదాం పదా అన్నాడు వైద్యనాథ్.

 వాళ్ళు కారు ఎక్కుతుండగా, ఒక వృద్ధుడు వారి దగ్గరకు వచ్చాడు. ఆయన ఒంటి నిండా విభూతి రేఖలు, మేడలో రుద్రాక్షలు, జడలు కట్టిన జుట్టు, చిల్లులు పడిన పాత మాసిన పంచ కట్టుకుని, చేతి కర్ర సాయంతో వారి దగ్గరకు వచ్చి నిలబడ్డాడు. ఆయన ఎవరో బిక్షకుడు అనుకుని రెండు రూపాయలు ఇవ్వబోయాడు వైద్యనాథ్, " నాకు వద్దు ఏమీ నాయనా, గౌరీ ఎలా ఉంది " అని అడిగాడు ఆ వృద్ధుడు. 

గౌరీ వాళ్ళ పూర్వీకులది మధురైయ్యే కానీ ఈయన్ని ఎప్పుడూ చూసిన గుర్తులేదు. " క్షమించండి, మీరు భిక్షకు వచ్చారేమోనని అలా ప్రవర్తించాను, మిమ్మల్ని ఎప్పుడూ చూసిన గుర్తులేదు, మీ పేరు ? " అని అడిగాడు వైద్యనాథ్. 

" నేను మిమ్మల్ని ఎరుగుదును, నేను భిక్షకుడినే, నా పేరు ఏమని చెప్పను, ఒక్కొక్కరు ఒక్కో పేరుతో పిలుస్తారు, ఇప్పుడే గౌరీ పెట్టిన బొబ్బట్లు తిన్నాను, అన్నాడు ఆ వృద్ధుడు. అది వినగానే ఈయనెవరో మతిస్థిమితం లేనివాడు అనుకున్నాడు వైద్యనాథ్. ఆయనతో మాట్లాడుతూ సమయం వృధా చేయడం ఇష్టంలేక వైద్యనాథ్ సతమతమవుతూ చూస్తున్నాడు, నీకు సమయం అవుతున్నట్లుంది, ఇందా ఇది తీసుకుని వెళ్ళి ముత్తులక్ష్మికివ్వు, కుమార్ కి నయమవుతుందని ధైర్యం చెప్పు అంటూ ఒక చిన్న పొట్లం వైద్యనాథ్ చేతిలో పెట్టి, బయలేదరండి అని డ్రైవర్ తో అన్నాడు . 

వారు మధురై నుండీ బయలుదేరిన కాసేపటికే ఆకాశం మేఘావృతమై ఉంది, స్వాతంత్రం 4 గంటలకే నల్లని మేఘాల వల్ల చిమ్మ చీకటి ఆవరించింది, చెవులు చిల్లులు పడేలా ఉరుములు, కళ్ళు మిరిమిట్లు గలిగేలా మెరుపులు, కొండలను కొట్టుకుపోయేలా గాలులు, వీటి మధ్య ప్రయాణం మొదలయింది. ఉన్నట్లుంది కుండపోతగా వానా కురవడం మొదలయ్యాయి. త్వరగా చేరుకోవాలని వేగంగా వెళుతోంది కారు. వారికి ఒక 100 మీటర్ల దూరంలో ఒక చెట్టు మీద పిడుగు పడి అది నిలువునా చీలిపోయి కాలిపోతూ రోడ్డు మీద అడ్డంగా పడిపోయింది.

ఉన్నఫళాన కారు ఆపే సరికి, ఆ వేగం వలన తడి రోడ్డు మీద కారు ఒక పది మీటర్లు జారుతూ వెళ్లి నిలిచింది. అందరి గుండెలు వేగంగా కొట్టుకున్నాయి. కొద్ది సేపట్లోనే తేరుకున్నారు, సమయం దగ్గర పడుతోంది, వేరే దారి ఏదైనా ఉందా అని డ్రైవర్ ని అడిగాడు వైద్యనాథ్, వెనక్కు తిరిగి ఒక 10 కిలోమీటర్లు ప్రయాణిస్తే, ఒక చిన్న దారి వస్తుంది కానీ అది అంత సౌకర్యంగా ఉండదు, పైగా వర్షం కదా, బురదగా ఉంటుంది, టైర్లు బురదలో ఇరుక్కుపోయే ప్రమాదం ఉంది అని చెప్పాడు డ్రైవర్.

మనకు వేరే దారి లేదు కదా, ఆ దారిలోనే వెళదాం, సమయం లేదు అన్నాడు వైద్యనాథ్. సరే మీ ఇష్టం సర్ అంటూ డ్రైవర్ కారును వెనక్కి తిప్పి ఆ ఇరుకు మార్గంలో ప్రయాణం కొనసాగించాడు. మట్టి రోడ్డు కావడం వలన నిదానంగా వెళుతున్నారు. అలా కాస్త దూరం వెళ్ళాక వారి దారికి అడ్డుగా ఒక వాగు పొంగి పోర్లుతోంది. 

ఇక ఎటూ పోలేని పరిస్థితి, అన్ని దారులూ మూసుకుపోయాయి, ఇప్పుడెలా అని ఆలోచిస్తున్నారు. సర్, ఈరోజు రాత్రికి ఇక్కడే ఉండి రేపు ఉదయం వెళ్ళడం మంచిది, కొద్ది దూరంలో ఒక చిన్న పల్లెటూరు ఉంది, అక్కడకు వెళ్ళి తలదాచుకుందాం, ఇక్కడ క్రూర మృగాలు సంచరిస్తుంటాయి అన్నాడు డ్రైవర్. 

సరే, ఇక చేసేదేముంది అని తలూపుతూ, చీకటి, పైగా వర్షం, వీధి దీపాలు కూడా లేవు, ఎవరింటికి వెళ్ళి తలుపు తట్టాలన్నా ఇంత రాత్రి సమయంలో కొత్తవారిని ఆదరిస్తారో లేదో అన్నాడు వైద్యనాథ్. మీరు చెప్పింది నిజమే కానీ ఇలాంటి పరిస్థితులలో ఈ అడవిలో ఉండడం కంటే ఆ ఊరి దగ్గర ఉంటే మంచిది కదా అన్నాడు డ్రైవర్. సరే పద అన్నాడు వైద్యనాథ్.

ఆ డ్రైవర్ చెప్పిన పల్లెకు చేరేసరికి రాత్రి 8 గంటలయ్యింది. హోరున వాన, పట్టుమని పదిళ్ళు కూడా లేవు, నిర్మానుష్యంగా ఉంది. కారు వచ్చిన దగ్గర నుండీ ఆ ఊరిలోని కుక్కలు అరవడం మొదలుపెట్టాయి. వర్షం తగ్గేంతవరకూ వేచి ఉండడమే తప్ప బయటకు వెళ్ళలేని పరిస్థితి. అందరికీ చాలా ఆకలిగా ఉంది. 

అలా ఒక అరగంట పాటూ కారులోనే ఉన్నారు వాళ్ళు, అప్పుడు  ఒక లాంతరు పట్టుకుని, గొడుగు అడ్డుపెట్టుకుని, వాళ్ళ కారు వైపుకు ఎవరో వస్తున్నట్లు అనిపించింది. వస్తున్నదెవరో సరిగ్గా కనిపించడం లేదు. సర్ తొందరపడి తలుపు తీయకండి, ముందు చూద్దాం ఎవరో ఏంటో అని చెప్పాడు డ్రైవర్. సరే అన్నాడు వైద్యనాథ్, ఎంత ప్రయత్నించినా ఆ కారు అద్దాల మీద నుండీ వర్షపు చినుకులు కారుతుండడం వల్ల ఆ వస్తున్న మనిషిని చూడలేకపోతున్నారు. ఆ వ్యక్తి వాళ్ళ కారు కిటికీ వైపుకు వచ్చి, అద్దం మీద తట్టాడు.

నిదానంగా కిటికీ అద్దం కిందకు దించాడు వైద్యనాథ్, ఎవరో ఒక ముసాలివిడ నిలబడి ఉంది, ఎవరు బాబు మీరు, ఇందాకటినుండీ చూస్తున్నా, దారి తప్పిపోయారా అని అడిగింది. ఆవిడను చూసాక కాస్త ధైర్యం వచ్చింది వారికి, అవును అవ్వా మేము రామేశ్వరం వెళ్ళాలి వర్షం వల్ల వాగు పొంగుతోంది అందుకే ఇక్కడ ఉన్నాము అన్నాడు డ్రైవర్. సరే మా ఇంటికి రండి నాయనా, రాత్రికి ఉండి రేపు పొద్దున్న వెళ్ళచ్చు అన్నది. హమ్మయ్య !!! అనుకుని ఆవిడ వెనుకే వాళ్ళింటికి వెళ్ళారు ముగ్గురూ ... 

ఆ వర్షంలో పూర్తిగా తడిసిపోతూ ఆ ముసలవ్వ ఇంటికి చేరారు ముగ్గురూ. ఇందా ఈ తువాలుతో తలలు తుడుచుకుని, ఈ పంచలు కట్టుకోండి అని మూడు పాత పంచలు ఇచ్చింది ఆ ముసలవ్వ. రెండు గదులున్న పూరి పాక అది. అవి కట్టుకుని కూర్చున్నారు. ఎప్పుడు తిన్నారో ఏంటో, కాస్త వేడిగా ఈ రాగి జావ జాగి తాగి, ఈ జొన్న రొట్టెలు తినండి అంటూ మూడు కంచాల్లో ఉల్లిపాయ ముక్కలు, పచ్చి మిరపకాయలు, కాస్త ఉప్పు, జొన్న రొట్టెలు పెట్టిచ్చింది. వైద్యనాథ్ కి ఆ పదార్ధాలు అమృతంలా అనిపించాయి. అవి తిని తమ ఆకలి తీర్చుకున్నారు. మీరు ఇక్కడే పడుకోండి అని చెప్పి మూడు చాపలు, దుప్పట్లు ఇచ్చింది.

 పాపం ఆ రోగికి ఎలా ఉందో ఏమిటో, సమయానికి చేరుకోలేకపోయాను అంటూ కాస్త బాధపడి, అయినా నా చేతుల్లో ఏముంది అనుకుంటూ నిద్రలోకి జారుకున్నాడు వైద్యనాథ్. 

 

నీకోసం కనీసం ఒక్క రొట్టైనా ఉంచుకోవచ్చు కదమ్మా, ఇలా పస్తుంటే ఎలాగ, అసలే నీ ఆరోగ్యం కూడా అంతంతమాత్రమే కదా, అని ఎవరో అనగానే, నాకేమీ కాదులేరా, మనం ఎదుటివారి ఆకలి తీరిస్తే, మన ఆకలి ఆ భగవంతుడే తీరుస్తాడు అని ఆ ముసలవ్వ వినిపించింది. ఆ తీరుస్తాడు, తీరుస్తాడు మరి రాత్రంతా నీ ఆకలి ఎందుకు తీర్చలేదు అన్నాడు మళ్ళీ. తనకు మెలకువ వచ్చినప్పటి నుండీ ఈ సంభాషణ వింటునే ఉన్నాడు వైద్యనాథ్. లేచి వెళ్ళి ఆ వచ్చిందెవరో చూసాడు. 

ఆ ముసలమ్మ కొడుకు షుమారు 45 సంవత్సరాల వయసుంటుంది. వాళిద్దరూ ఆరుబయట కుర్చుని మాట్లాడుకుంటున్నారు, వైద్యనాథ్ ను చూస్తూనే రండి అని పలకరించాడు ఆ వ్యక్తి. వీడు నా కొడుకు కార్తీక్ అని పరిచయం చేసింది ఆ ముసలవ్వ. అవునా మంచిది అంటూ నవ్వుతూ పలకరించాడు విశ్వనాథ్. ఏవిటి ఇందాకటినుండీ ఏదో మాట్లాడుతున్నారు ఆని అడిగాడు వైద్యనాథ్.

ఏమీ లేదులే బాబు, నువ్వు మొహం కడుక్కొని రా జావ తాగుదువు గానీ అన్నది ఆవిడ. సరే అని వెనక్కి తిరిగి చూడగానే గోడకానుకుని ఒక ఆవిడ కూర్చుని ఉంది, ఆమె ఒడిలో తల పెట్టుకుని 11 సంవత్సరాల బిడ్డ పడుకొని ఉన్నాడు. వైద్యనాథ్ ను చూస్తూనే నమస్కారం పెట్టింది, తను కూడా నమస్కారం పెట్టి మొహం కడుక్కుని ఇంట్లోకి వెళ్ళాడు వైద్యనాథ్. తనకు వేడి వేడి జావ ఒక చెంబులో ఇస్తూ ఇక్కడ కాఫీ టీ దొరకవు బాబు అని చెప్పింది. అయ్యో పరవాలేదు అవ్వ అన్నాడు వైద్యనాథ్. 

 వాళ్ళు నా కోడలు, మనవడు అని పరిచయం చేసింది ముసలవ్వ. వైద్యనాథ్ ఆ రెండవ గదిలోకి తోని చూసాడు, మొత్తం పేడ నీళ్ళతో తడిసిపోయుంది. అవ్వా ఈ గదంతా ఇలా తడిసిపోతే నువ్వెక్కడ పడుకున్నావ్ అని అడిగాడు, మాకిది అలవాటేలే బాబు, ఇక్కడే పడుకున్నాను అనింది. అక్కడ ఎవరూ నిద్రపోలేరు అలా ఉంది ఆ గదిలో పరిస్థితి, రాత్రి నువ్వు రొట్టెలు తినలేదా అవ్వా అని అడిగాడు వైద్యనాథ్, ఆ తిన్నాను బాబు అంటుండగానే ఇంతలో వాళ్ళబ్బాయి కార్తీక్ అప్పుడే లోపలికి వస్తూ లేదు సర్, తనకోసం మేము చేసి పెట్టి వెళ్ళినవి మీకిచ్చి, తను పస్తుంది, పైగా తనకు చెక్కర వ్యాధి కూడా ఉంది అన్నాడు, ఈ వయసులో ఇంకా ఉపవాసాలు, పస్తులు ఉంటుంది అన్నాడు. వైద్యనాథ్ గుండె ద్రవించింది, ఆవిడ త్యాగం శ్లాఘనీయం అనిపించింది. ఎంత గొప్ప మనసు ఈవిడది అనుకున్నాడు. రాత్రంతా పస్తుంది, నిద్ర కూడా లేదు, ముక్కూ మొహం తెలియని వారికోసం ఇంత త్యాగం ఎలా చేసావు, ఎంత గొప్ప మనసు అవ్వా నీది అంటుండగా బయటకి నుండీ ఒక కేక వినిపించింది.

పరుగున వెళ్ళారు అవ్వా, కార్తీక్. వైద్యనాథ్ కూడా వెళ్ళి చూచాడు. వాళ్ళ మనవడు గిలగిలా కొట్టుకుంటున్నాడు. ఏమయ్యింది అన్నాడు వైద్యనాథ్, ఏదో జబ్బు చేసింది నా మనవడికి, పట్నంలో పెద్దాసుపత్రిలో చూపిస్తున్నాం, దానికి ఎంతో కర్చవుతుందట పైగా దీన్ని నయం చేసే వైద్యుడు కూడా ఇక్కడ లేడు అంటున్నారు అని చెప్పాడు కార్తీక్. ఏదీ తన రిపోర్ట్లు ఉంటే ఇవ్వండి అన్నాడు విశ్వనాథ్, అది చూసి ఆశ్చర్యపోయాడు.

తను రామేశ్వరంలో ఏ జబ్బుకైతే ఆపరేషన్ చేయాలని వచ్చాడో అవే లక్షణాలు ఉన్న ఈ అబ్బాయిని చూసాడు. మాకోసం ఇంత సహాయం చేసిన వీరికోసం ఈ మాత్రం చేయడం నా కనీస ధర్మం అనిపించింది విశ్వనాథ్ కి. అవ్వా నేను డాక్టర్ ని, మీ మనవడికి వెంటనే ఆపరేషన్ చేయాలి అన్నాడు వైద్యనాథ్. ఎంత కర్చవుతుంది అన్నాడు కార్తీక్, వాటి గురించి ఆలోచించకండి, నా దగ్గర ఆపరేషన్ కి కావలసిన పరికారాలు సిద్ధంగా ఉన్నాయి, కొన్ని మీరు ఇంట్లో ఉండేవే సమకూరిస్తే ఇప్పుడే చేస్తాను అన్నాడు. ఆ మాటలు వినగానే ఆ అవ్వ కళ్ళలో నీళ్ళు మొదలయ్యాయి. 

వెంటనే వైద్యనాథ్ అడిగినవన్నీ సమకూర్చారు, కాంపౌండర్ సహాయంతో వాళ్ళ మనవడికి ఆపరేషన్ చేసాడు. మీ మనవడికి నయమవుతుంది, భయపడాల్సిన పని లేదు ఈ మందులు వాడితే చాలు, పది రోజుల తరువాత కుట్లు ఊడిపోతాయి అన్నాడు వైద్యనాథ్, కృతజ్ఞతతో వైద్యనాథ్ కాళ్ళ మీద పడ్డారు కార్తీక్, అతని భార్య. మీరు దేవుడిలా వచ్చారు సర్, మీ ఋణం తీర్చుకోలేము అన్నాడు కార్తీక్. అలాంటిదేమీ లేదు అని చెప్పి, భోంచేసి త్వర త్వరగా రామేశ్వరం బయలుదేరారు. అక్కడకు చేరి, ఆసుపత్రిలో విచారిస్తే అసలు అలాంటి జబ్బుతో అక్కడ ఎవరూ లేరు అని చెప్పారు వాళ్ళు. ఆశ్చర్యపోయాడు వైద్యనాథ్. మరి డాక్టర్ సుందరేశ్ పంపించారని చెప్పి, మధురైకి కారు ఎవరు పంపించారు అని అడిగాడు వైద్యనాథ్. అసలు ఇక్కడ సుందరేశ్ అనే పేరుతో ఏ డాక్టరూ లేరు, మేమేకారూ పంపలేదు, ఏదీ చూద్దాం పదండీ అన్నారు అక్కడి సిబ్బంది. 

బయటకు వెళ్ళి చూసేసరికి అక్కడ ఏ కారూ లేదు, ఆశ్చర్యపోయారు వైద్యనాథ్ , కాంపౌండర్. అంతా విచిత్రంగా ఉంది అనుకుంటుండగా మధురైలో కనిపించిన వృద్ధుడే కాస్త దూరంలో కనిపించాడు వైద్యనాథ్ కి. వెంటనే ఆయన దగ్గరకు పరిగెత్తాడు వైద్యనాథ్ కానీ అంతలోనే ఆయన అదృశ్యమయ్యాడు. అప్పుడు వైద్యనాథ్ కి ఆ వృద్ధుడు చెప్పిన మాటలు గుర్తొచ్చాయి, వెంటనే ఒక కారు మాట్లాడుకుని మళ్ళీ ఆ పల్లెటూరికి వెళ్ళాడు. అక్కడ ఆ ముసలవ్వను చూస్తూనే, మీ పేరేమిటి అని అడిగాడు, ముత్తులక్ష్మీ బాబు అనింది. నీ మనవడి పేరు కుమార్ కదూ అన్నాడు, అవును బాబు అనింది ఆ ముసలవ్వ.

 ఇక చేసేది లేక తిరుగు ప్రయాణం అయ్యాడు, అప్పుడు తనకు ఒక విషయం గుర్తొచ్చింది, ఆ ముసలవ్వ మనవాడి పేరు రిపోర్ట్ లో కుమార్ అని ఉంది. వెంటనే ఆ పల్లెటూరికి వెళ్ళారు వాళ్ళు, మళ్ళీ వీళ్ళను చూస్తూనే ఎంతో సంతోషించింది ఆ అవ్వ. నీ పేరేంటి అవ్వ అని అడిగాడు వైద్యనాథ్. ముత్తులక్ష్మీ బాబు అన్నది. అప్పుడు అర్ధమయ్యింది ఆ ముసలాయన ఇచ్చిన పొట్లం వీరికోసమే అని, తన బాగు లోనుండీ తీసి అది ఆవిడకు ఇచ్చాడు. మొదటిసారిగా ఒళ్ళు పులకరించింది వైద్యనాథ్ కి, తనలోని నాస్తికత్వం పటాపంచాలయ్యింది, కళ్ళలో నీళ్ళు కారడం మొదలయ్యాయి. ఏవిటి బాబు ఏమయ్యింది, ఇవన్నీ ఎందుకడుగుతున్నారు అనడిగింది ఆ ముసలవ్వ. 

అవ్వా ! నువ్వెంత అదృష్టవంతురాలివి నీకోసం ఢిల్లీ నుండీ నన్ను రప్పించాడు ఆ దేవుడు అని జరిగినదంతా చెప్పి, తన బాగు లోనుండీ అ పొట్లం తీసి వణుకుతున్న చేతులతో ఆ ముసలవ్వకిచ్చాడు వైద్యనాథ్. అక్కడి వారందరికీ ఆ క్షణం భగవంతుని అనుగ్రహం వర్షిస్తున్నట్లనిపించింది. ఆనందబాష్పాలు రాలుతుంటే ఆవిడ అది తెరిచి చూసింది, అందులో కాస్త విభూతి, అక్షితలు ఉన్నాయి. ఆ ఇచ్చింది సుందరేశ్వరుడైన ఈశ్వరుడే, మా ఇంటి దేవుడు ఆయనే అని చెప్పి కన్నీళ్లు తుడుచుకుంటూ, ఆ పొట్లాన్ని భక్తితో కళ్ళకద్దుకుని నుదుటిన పెట్టుకుని, అక్కడ ఉన్న అందరికీ పెట్టింది. వైద్యనాథ్ ఒళ్ళంతా పులకరించింది, వాళ్ళ దగ్గర సెలవు తీసుకుని ఢిల్లీ కి ప్రయాణమయ్యారు వైద్యనాథ్, కాంపౌండర్.

తను ఇంటికి చేరి జరిగిందంతా చెప్పాలనే ఆతృతతో ఉన్నాడు. తలుపు తీస్తూనే గౌరీ, నీకో విషయం చెప్పాలి ఇలారా అంటూ సోఫాలో కూర్చోబెట్టి జరిగినదంతా పూసగుచ్చినట్లు చెప్పాడు, గౌరికి కూడా ఆనందంతో ఉక్కిరిబిక్కిరయ్యింది. ఉండండి అంటూ లోపలికి వెళ్ళి ఒక కవర్ తెచ్చిచ్చింది. దాని మీద పేరు ఊరు లేదు, ఎక్కడి నుండీ వచ్చింది, ఎవరు పంపిందో తెలియదు, ఇదేక్కడిది అని అడిగాడు వైద్యనాథ్. మొన్న మీరు రామేశ్వరం వెళ్ళిన రోజున మధ్యాహ్నం 3:30 గంటల ప్రాంతంలో ఒకాయన వచ్చారు, మీకు బాగా తెలుసునని చెప్పి మీకిమ్మని ఈ కవర్ ఇచ్చారు అని చెప్పింది. దానిని వెంటనే తీసి చూసాడు, అందులో పది వేల రూపాయలు, ఒక లెటర్ ఉంది. ఆ లెటర్ తీసి చూస్తే అందులో మీనాక్షీ సుందరేశ్వరుల దివ్య ఆశీస్సులతో అని రాసుంది, అలానే ఆ దేవతా మూర్తుల చిత్రపటం చిన్నది ఒకటుంది. 

వైద్యనాథ్ వలవలా ఏడ్చేశాడు, స్వామి వారి అనుగ్రహం ఎంతని చెప్పగలం అంటూ, అది చూసి నివ్వెరపోయింది గౌరీ, మీరెంత అదృష్టవంతులండీ స్వామి మీతో మాట్లాడారు అని భర్త కాళ్ళ మీద పడి దణ్ణం పెట్టింది. 

 అప్పుడు వైద్యనాథ్, ఆయన వచ్చినప్పుడు తినడానికి బొబ్బట్లు  పెట్టావా అని అడిగాడు, అవునండీ అనింది గౌరీ, ఆయన నాకు మధురైలో నువ్వు బొబ్బట్లు పెట్టిన విషయం కూడా చెప్పాడు, అప్పుడు ఏదో పిచ్చి వాడు అనుకుని పట్టించుకోలేదు, ఆ మహాదేవుడ్ని గుర్తించలేకపోయాను అంటూ ఏడుస్తూనే ఉన్నాడు. ఈ విషయం వినగానే గౌరి ఒళ్ళంతా వెయ్యి వాట్ల విద్యుత్తు ప్రవహించినట్లయ్యింది, తన ఇంటికి వచ్చి, తను పెట్టిన బొబ్బట్లు సాక్షాత్తూ ఆ ఈశ్వరుడే తిన్నాడంటే ఎంత అదృష్టం కదా, ఎన్నో జన్మల పుణ్యఫలం అది. స్వామి నీతోనూ మాట్లాడాడు, నువ్వు పెట్టిన నైవేద్యం తిన్నాడు అని చెప్పాడు వైద్యనాథ్. అది తలచుకుని ఆనందభాష్పాలు రాల్చింది గౌరీ.

సాధారణంగా అటువంటి ఆపరేషన్ కు 7 వేలు తీసుకుంటాడు వైద్యనాథ్, రాను పోనూ చార్జీలతో కలిపి పది వేల వరకూ అయ్యింది. అదే ఇలా ఇచ్చాడు అనిపించింది వైద్యనాథ్ కు. వెంటనే గౌరీ వైద్యనాథ్ లు మధురై వెళ్ళి, మీనాక్షీ సుందరేశ్వరులను దర్శించుకుని, మళ్ళీ ఆ పల్లెటూరికి వెళ్ళి కుమార్ కు ఎలా ఉందో కనుక్కుని, ఆ పది వేలు ఆ అవ్వకు ఇచ్చేసారు ...

చూసారా ఢిల్లీ ఎక్కడ, మధురై ఎక్కడ, ఆ పల్లెటూరు ఎక్కడ, రామేశ్వరం ఎక్కడ ... ఎవరిని ఎలా కలుపుతాడో, ఏ పావును ఎలా కదుపుతాడో ఆ ఈశ్వరునికే ఎరుక ... మా అమ్మమ్మ ఈ లీలను చెప్పడం అయ్యేసరికి అందరికీ ఆనందభాష్పాలు రాలడం మొదలయ్యింది, పిల్లలకు అన్నం తినిపించేప్పుడు ఇలాంటివి చెప్పడం వలన వాళ్లలో సత్వగుణం మేల్కొంటుంది, వారి తినే అన్నం కూడా పవిత్రమైన ప్రసాదమవుతుంది అని మా అమ్మమ్మ అంటుండేది, ఈ లీల జరిగిన కొన్ని సంవత్సరాలకు డాక్టర్ వైద్యనాథ్ వాళ్ళ కుటుంబం మధురై వచ్చి స్థిరపడ్డారట, వాళ్ళ బంధువులు చెన్నైలో మా అమ్మమ్మ గారి పక్కింట్లో ఉన్నప్పుడు చెప్పిన అనుభవం ఇది, ప్రస్తుతం వారి వివరాలు తెలియవు కానీ ఇటువంటి లీలలు ఎందరో భక్తుల జీవితాలలో నేటికీ జరుగుతూనే ఉన్నాయి, మన అదృష్టం కొద్దీ మనకు కూడా తెలుస్తుంటాయి, మరింత భక్తి శ్రద్ధ విశ్వాసాలు పెంపొందించుకుంటే మనకూ అనుభవమవుతూ ఉంటాయి.

🌺🍀🌹💦💐🌷🌻☘️

సర్వేజనా సుజనోభవంతు

సర్వే సుజనా సుఖినోభవంతు

అరుణాచల శివ అరుణాచల శివ అరుణాచల శివ

అరుణాచల శివ అరుణాచల శివ అరుణాచల శివ

అరుణాచల శివ అరుణాచల శివ అరుణాచల శివ

అరుణాచల శివ అరుణాచల శివ అరుణాచల శివ

అరుణాచల శివ అరుణాచల శివ అరుణాచల శివ

సేకరణ: ముఖ పుస్తకం.

రుద్రంలో భగశ్చమే

 రుద్రంలో భగశ్చమే యని భగము అనగా ఈశ శబ్ద చైతన్యమై పదార్ధ రూపం దాల్చి సృష్టి ధర్మ లక్షణములుగల క్షేత్రమని తెలిను. ఆ రూపం ధరణియై అమ్మ రూపంలో సృష్టి మూల కారణమై ప్రకాశవంతమగుచున్నది.లేనియెడల క్షేత్రము చైతన్యమవనియెడలఅటువంటి సృష్టి మూలమైన ప్రకృతి ధర్మం తెలియదు. దీనికి సూర్య శక్తి మూల కారణము. సూర్యకాంతి కూడా జీవ లక్షణమునే  తెలియుచున్నది. సూర్యకిరణాలు ప్రతీ రోజు వక డిగ్రీ మార్పు వలన కాంతి లక్షణము భూమిపై మార్పు కలుగుచున్నది. మూర్ఖపు పిడి వాదన వలన సత్యం మరుగున పడి అజ్ఞానం, ఆవహించును జీవకోటికి. ఆంగ్ల భాషకు యితర అన్ని భాషలకు మూలమైన సంస్కృతం మూలం. బ బి అనగా కొంత మాత్రమే అనగా దాని లక్షణం తెలియదు. మెటీరియలైజ్ అయి భ ప్రకాశవంతమైన దాని లక్షణము తెలియును.అదియును జీవ ఆవిర్భావ లక్షణము అనగా భూ అయినది.భూ శక్తి ః విసర్గగా మారి భూః ప్రణవం తో కలిసి అనగా ఆ ప్రాణశక్తి ఫల్గుణీయని అణువు మార్పు చెందుటను తెలుపుచున్నది. అదియును కేతు శక్తి యైన మఘ ఎమ్ అనే పంచభూతాత్మకమైన మెటిీరియల్స్ సముదాయం మాఘ మాస శక్తి లక్షణముగా (కాంతి) నక్షత్రం యెుక్క రూపమే తరువాత నక్షత్ర శక్తి ఫల్గుణీయని అనగా చైతన్య మైన కాంతి లక్షణము గా తెలియుచున్నది. యిదే ఓం ప్రణవంతో గూడిన వ్యాహృతమైన భూః యని తెలియుచున్నది.తెలియుట అనగా భువః యని రూఢిగా తెలియుట. అనగా అది సత్యమని తెలుయుచున్నది. ప్రకృతి రూపంలో గల సృష్టి సత్యం. కాని  లయం కూడా సత్యమే. తెలుసుకుంటూనే వుందాం ఆచరిస్తూనే వుందాం.

మొగలిచెర్ల

 మొగలిచెర్ల అవధూత శ్రీ దత్తాత్రేయ స్వామి వారి చరిత్ర...

  

*శ్రీ చెక్కా కేశవులు గారి అనుభవం..*

*(పదవ రోజు)*

శ్రీ స్వామివారితో చెక్కా కేశవులు గారు, తమ మనసులోని కోరికను సందేహిస్తూనే బయటపెట్టారు..ఆ కోరిక వినగానే శ్రీ స్వామివారు ఫక్కున నవ్వారు..

తనకు అమ్మవారి దర్శనం చేయించమని శ్రీ స్వామివారిని కేశవులు గారు కోరారు..శ్రీ స్వామివారు.."అది అంత సులభంగా..అరచేతిలో చూపేది కాదనీ..గొప్ప గొప్ప సాధకులకే సాధ్యం కాని కోరికలు కోరకూడదనీ.." కేశవులు గారికి నచ్చచెప్పబోయారు..కానీ..కేశవులు గారు మాత్రం..తల్లి వద్ద పసిబిడ్డ మారాము చేసినట్టు, అదే పట్టు మీద ఉండిపోయారు..

శ్రీ స్వామివారు..."సరే!..నాయనా..ఇలారా..నాకెదురుగా పద్మాసనం వేసుకొని స్థిరచిత్తంతో కళ్ళు మూసుకొని కూర్చో..ఎటువంటి పరిస్థితుల లోనూ కళ్ళు తెరవకు!..జాగ్రత్త సుమా!.." అని హెచ్చరించి కేశవులు గారిని తమ కెదురుగా కూర్చోబెట్టుకున్నారు..కేశవులు గారు కళ్ళు మూసుకున్నారు..శ్రీ స్వామివారు కూడా పద్మాసనం వేసుకొని..కళ్ళుమూసుకొని..సమాధి స్థితి లోకి వెళ్లిపోయారు..కొద్దిసమయం గడిచేసరికి..కేశవులు గారికి, తన శరీరమంతా కంపించిపోతున్నట్టు..ఏదో వెలుగు తన శరీరమంతా క్రమ్ముకుంటునట్లూ..తాను గాలిలో తేలిపోతున్నట్లు..అనుభూతి కలుగసాగింది..ఏం జరుగుతుందో అర్ధం కాలేదు..ఒకరకమైన భయం మనసునిండా ఆవరించిపోయింది..తట్టుకోలేక కళ్ళు తెరిచారు..పార్వతీదేవి మఠం లేదు..స్వామివారు లేరు..నింగినుండి నేలదాకా.. ఎఱ్ఱని కాంతిపుంజాలు వ్యాపించి ఉన్నాయి..

"స్వామీ!..స్వామీ!.." అంటూ వెఱ్ఱి కేకలు పెట్టారు..తనెక్కడున్నాడో తెలీడం లేదు..ఏదో మాయ క్రమ్ముకొస్తోంది..కొద్దిసేపటికి ఆ కాంతిపుంజాలు మాయమయ్యాయి..శ్రీ స్వామివారు పద్మాసనం లో నిశ్చలంగా కూర్చుని నవ్వుతూ వున్నారు..

"ఏం కేశవులు గారూ..అమ్మ దర్శనం అయిందా?.." అన్నారు..కేశవులు గారు ఇంకా ఆ భ్రమలో నుంచి బైటపడలేదు..వళ్ళంతా చెమటలు పట్టి.. కంపిస్తోంది..

"లేదు స్వామీ..ఆ వెలుగు భరించలేకపోయాను.." అన్నారు..

"చూసావా నాయనా!..కొద్దిపాటి చిత్కళ నే భరించలేకపోయావే.. ఇక సంపూర్ణ దర్శనం అయితే తట్టుకొని ఈ భూమ్మీద వుండగలవా?..మహా మహా యోగులు ఎంతో సాధన చేసి..తపస్సు చేసి..ఒక స్థాయికి చేరిన తరువాతే..ఆ వెలుగును భరించగలరు..ఆ నమ్మకం వారికి కలిగాకే..వారు భగవంతుడి సాక్షాత్కారం కోసం ప్రయత్నం చేస్తారు..దైవ దర్శనం, యోగం, బ్రహ్మవిద్య అనేవి సులభసాధ్యాలైతే..ధనం తోనో..కానుకలతోనో..పొందేవి అయితే..ఈపాటికి ఈ భూమ్మీద ఎంతో మంది ధనవంతులు దేవీ దేవతల సాక్షాత్కారం పొంది..వారిని కూడా తమ ఇనప్పెట్టెలో దాచివుంచేవారు..దేనికైనా ఒక స్థాయి ఉంటుంది..గృహస్తు కర్తవ్యం గృహస్థు చేయాలి..సన్యాసి కర్మ..సన్యాసి చేయాలి..ఎవరికి నిర్దేశించిన మార్గం వారు అనుసరించాలి..నాలాటి వారికి ఈ యోగ సాధన అనువైనది..మేము ప్రలోభాలకు లొంగకూడదు..నా సౌకర్యాల కోసం నీవు తపించకు.." అని చెప్పారు..

కేశవులు గారికి ఆ క్షణమే శ్రీ స్వామివారు చేసిన బోధ బాగా హత్తుకున్నది.. ఆనాటి నుంచీ శ్రీ స్వామివారికి శిష్యుడిగా మారిపోయారు..తన కర్తవ్యమేమిటో చెప్పమని స్వామివారిని కోరారు..

"ఆ మాల్యాద్రి లక్ష్మీనృసింహుడి గర్భాలయాన్ని బాగుచేయించు!..భక్తులకు ఇబ్బందిగా ఉంది..పదిమందికి సేవ చేసినట్లుగా ఉంటుంది" అని శ్రీ స్వామివారు ఆజ్ఞాపించారు..తక్షణమే ఆ పని చేయిస్తానని..కాకుంటే ఒక్కసారి తన కోరికను మన్నించి, తన గృహాన్ని పావనం చేయమని ప్రాధేయపడ్డారు కేశవులు గారు..శ్రీ స్వామివారు సరే నని ఒప్పుకున్నారు..

ఆ తరువాత కొంతకాలానికి  విజయవాడ లోగల కేశవులు గారింటికీ శ్రీ స్వామివారు వెళ్లారు..అక్కడ కొంతకాలం వున్నారు..కేశవులు గారి తోడల్లుడు శ్రీ మెంటా మస్తాన్ రావు గారింట్లోనూ కొద్దిరోజులున్నారు స్వామివారు..శ్రీ స్వామివారు ఎక్కడున్నా తన సాధన మాత్రం ఖచ్చితంగా చేసేవారు..కేశవులు గారు, మస్తాన్ రావు గార్లు నాగార్జున సాగర్ సమీపంలో ఒకటిన్నర ఎకరా స్థలాన్ని శ్రీ స్వామివారి ఆశ్రమం కోసం ఇస్తామని తెలిపారు..వద్దు అని ఖచ్చితంగా చెప్పేసారు శ్రీ స్వామివారు.

శ్రీ మాల్యాద్రి లక్ష్మీ నృసింహుడి గర్భాలయ మరమ్మత్తులు కేశవులు గారు మొదలుపెట్టారు..సరిగ్గా అప్పుడే శ్రీధరరావు గారితో పరిచయం ఏర్పడింది కేశవులు గారికి..శ్రీధరరావు గారితో శ్రీ స్వామివారి గురించిన మరెన్నో విశేషాలు కేశవులు గారు చెప్పుకొచ్చారు..ఇద్దరికీ శ్రీ స్వామివారి మూలంగా విడదీయరాని అనుబంధం ఏర్పడింది..

అలా శ్రీధరరావు గారు  శ్రీ స్వామివారి గురించి అన్ని వివరాలూ సేకరించారు...అందుకే..ప్రభావతి గారడిగినప్పుడు "అన్ని విషయాలూ నేను చెపుతాను ప్రభావతీ!.." అన్నారు...

శ్రీ స్వామివారి కోరిక....రేపటి భాగంలో..

సర్వం..

శ్రీ దత్తకృప!.

(పవని నాగేంద్ర ప్రసాద్..శ్రీ దత్తాత్రేయ స్వామి మందిరం..మొగలిచెర్ల గ్రామం..లింగసముద్రం మండలం..ప్రకాశం జిల్లా..పిన్: 523114..సెల్..94402 66380 & 99089 73699).

సమర్పించిన

 వందేమాతరం

దత్తా అనే పదానికి "సమర్పించిన" అనే అర్థముంది, త్రిమూర్తులు   సప్తర్షులలో ఒకడైన అత్రి మహర్షి, అనసూయ దంపతులకు పుత్రుడి రూపంలో తమను తాము "సమర్పించుకున్నారు" కనుక అతడికి దత్తా అని పేరు వచ్చింది. ఇతడు అత్రి కుమారుడు కాబట్టి తన పేరు "ఆత్రేయ" అయింది.

గురుతత్వానికి మొదటివాడు అవడంవల్ల ఈయనకు ఆదిగురువనే పేరు ఉంది.  ఆయన ఎందరో మహా పురాణపురుషులకు, దేవతలకు జ్ఞానబోధ చేసినట్లు వివిధ పురాణాలలో ప్రస్తావించబడ్డాయి.

ఆ ఆదిగురువు అవతారాలలో ఒకటైన  విశ్వాంబరావధూత   జననం  *చైత్ర పౌర్ణమితో కూడిన మంగళవారం*.‌ అటువంటి మహత్యము గల ఈరోజు శ్రీ దత్తాత్రేయుని జన్మ విశేషాలు, ఆయన షోడశ అవతారములు, వాటి విశేషాల గురించి శ్రీమతి పమ్మి శేషారత్నం గారు విపులంగా వివరించారు.

https://drive.google.com/file/d/1L2bdfWXbGU5qi9Q0TREEgtIJUZ4-uPf7/view?usp=drivesdk

ఇది భక్తులు అందరూ తప్పక విని శ్రీ దత్తాత్రేయుని అవతార విశేషాలు తెలుసుకోగలరని మనవి.

భవదీయుడు

దశిక ప్రభాకర శాస్త్రి

హనుమజ్జయంతి

 _*హనుమజ్జయంతి ఎప్పుడు జరుపుకోవాలి ? హనుమజ్జయంతి రోజు ఆంజనేయ స్తోత్రాలను స్తుతిస్తే ?*_

🕉🕉🕉🕉🕉🕉🕉🕉🕉

హనుమజ్జయంతి చైత్రంలోనా , వైశాఖంలోనా.. ఎప్పుడు చేసుకోవాలనే అనుమానం చాలామందిలో కలుగుతుంది. అలాంటి వారు ఈ కథనం చదివితే సందేహాన్ని నివృత్తి చేసుకోవచ్చు. పరాశర సంహిత అనే గ్రంథం ప్రకారం ఆంజనేయుడు వైశాఖ బహుళ దశమి , శనివారం జన్మించారని తెలిపారు. అదే రోజున హనుమజ్జయంతి చేసుకోవాలి. 

అయితే కొన్ని ఐతిహ్యాల ప్రకారం చైత్ర పౌర్ణమి నాడు నికుంభుడు తదిరత రాక్షసులను సంహరించి హనుమంతుడు విజయం సాధించినట్లు కనిపిస్తుంది. ఈ కారణంగా ఆ రోజు హనుమద్‌ విజయోత్సవం చేసుకునే సంప్రదాయం కొన్ని చోట్ల ఉంది. దీన్ని ఉత్తరాదిలో హనుమజ్జయంతిగా చేసుకుంటారని పండితులు సూచిస్తున్నారు. 

 

అలాగే చైత్ర పూర్ణిమ నాడు హనుమంతుని జయంతి జరుపుకుంటారు. చైత్ర పూర్ణిమ నుంచి 41 రోజుల పాటు ఆంజనేయునికి దీక్ష చేస్తారు. ఈ దీక్ష చివరి రోజున మళ్లీ హనుమజ్జయంతి చేసుకుంటారు. ఈ 41 రోజులు తెలుగు ప్రజలు ఆంజనేయునికి ఉత్సవాలను జరుపుతారు. వైశాఖ బహుళ దశమి నాడు దీక్షా విరమణ చేసి.. వైభవంగా పూజలు నిర్వహిస్తారు. 

 

హనుమజ్జయంతిని వైశాఖ బహుళ దశమినాడు జరుపుకునేందుకు ఓ బలమైన కారణం వుంది. *"కలౌ పరాశర స్మృతి:"* అని శాస్త్రాలు చెప్తున్నాయి. 

 

*శ్లో: వైశాఖే మాసి కృష్ణాయాం దశమ్యాం మందవాసరే* 

*పూర్వాభాద్ర ప్రభూతాయ మంగళం శ్రీ హనూమతే ||* అని చెప్పబడింది. దీని ప్రకారం వైశాఖ మాస బహుళ దశమి నాడు హనుమజ్జయంతిని జరుపుకుంటారు. ఈ రోజున హనుమాన్ చాలీసా , ఆంజనేయ స్తోత్రాలను స్వామిని స్తుతిస్తే అనుకున్న కార్యాలు దిగ్విజయంగా పూర్తవుతాయని ఆధ్యాత్మిక పండితులు సూచిస్తున్నారు.

fb నుండి సేకరించబడినది

మహాభారత తాత్పర్యము

మహాభారత తాత్పర్యము

ఇక్కడ ఉన్నదే ఎక్కడైనా ఉన్నది. ఎక్కడ లేనిది ఎక్కడా లేదు. అన్న వ్యాసుడి వాక్యం మహాభారతాన్ని స్థూలంగా వర్ణించేది. విశ్వమంతా వ్యాపించి ఉన్న ప్రతి అంశం దీనిలో నిక్షిప్తం కావడం వల్ల విశ్వం యొక్క తాత్పర్యం గ్రహించడం ఎంత కష్టమో, దీని తాత్పర్యం గ్రహించడం అంతే కష్టం. మహాభారత ఆరంభంలో రెండు చెట్లను వ్యాసుడు వర్ణించాడు. యుధిష్ఠిరుడనే ధర్మ వృక్షము, దుర్యోధనుడనే మన్యు వృక్షము ఈ గాథకి ప్రధాన ఆధారాలు. రెండు చెట్లు విడిగా వర్ణించడం వల్ల ఈ గాథంతా రెండు ప్రవాహాలుగా, సమాంతరంగా.. కొన్ని చోట్ల ఓతప్రోతంగా ప్రవహించినట్లు గ్రహించవచ్చు. మొత్తం గాథలో శంతనుడి కామ భావం, ఆధారంగా సత్యవతి వివాహం జరగడం భీష్ముడు రాజ్యత్యాగం చేయడం ఈ కథకు ఆధార బిందువు. అయితే, భీష్ముడి వంటి దైవాంశ సంభూతుడు, ఆద్యంతము వ్యాపించి ఉండటము, అతడు సమర సందర్భంలో ధర్మ పక్షంలో కాకుండా అధర్మ పక్షంలో నిలిచి పోవడం ఒక విలక్షణమైన విరోధాభాస. పతితమైన బ్రాహ్మణ్యం శస్త్రాన్ని ధరించడం ద్రోణుడి పాత్రలో వ్యక్తమైతే, ఆతడు ప్రతీకార వాంఛతో ద్రుపదుణ్ణి పరాభవించటం, ఏకలవు్యడి నుంచి గురుదక్షిణగా అంగుష్ఠాన్ని యాచించడం, మొత్తం యుద్ధంలో పాండవులకు వ్యతిరేకంగా ప్రవర్తించటం ఒక విచిత్రమైన సన్నివేశం. అంతేకాక ద్రోణుడి కుమారుడు అశ్వత్థామ ఎప్పుడూ ధర్మ చైతన్యంతో సంబంధం లేకుండా అసూయతో జీవించటం, యుద్ధాంతంలో అపాండవం కరిష్యామి అని చనిపోతున్న దుర్యోధనుడికి వాగ్దానం చేసి నిద్రితులైన ఉప పాండవులను సంహరించటం, గర్భస్థుడైన ఉత్తరాసుతుణ్ణి సంహరించటానికి బ్రహ్మశిరోనామకాస్త్రాన్ని ప్రయోగించటం ఒక పిశాచావేశం లాగా గోచరిస్తుంది. అర్జునుడితో పాటు తాను రుద్ర ఆరాధకుడైనా, రుద్రుడి లోని ఆనుకూల్యాంశం ఇతణ్ణి ఎప్పుడూ ఆవేశించలేదు.

ధృతరాష్ట్రుడికి రాజ్యాధికారం లేకపోవడం, పాండురాజు దిగ్విజయాలు సాధించి అతని చేత నూరు అశ్వమేధాలు చేయించినా, చివరకు అరణ్యవాసంలో శాపగ్రస్తుడై మరణించటం వల్ల ధృతరాష్ట్రుడు, రాజు కావడం సంభవించింది. రాజ్యాధికారం కలిగిన గుడ్డివాడు, అతని ప్రవృత్తి అంతా అంతర్బహిర్చేతనలలో వైరుధ్యంతో పుత్ర మమకారం వల్ల పాండవుల యందు పెంచుకున్న అప్రీతి వల్ల ఒక నాటకంగా జీవితం గడపడం జరిగింది. మహా భారతానికి మొత్తం నాయకుడైన ధర్మరాజు ద్యూత వ్యసనం వల్ల ద్రౌపది దయ వల్ల కలిగిన రాజ్యం కూడా పోగొట్టుకోవడం అరణ్యవాస, అజ్ఞాత వాసములు చేయవలసి వచ్చింది. ధర్మరాజులో ఎంత మెత్తదనం ఉన్నదో అంతటి ప్రతీకారేచ్ఛ కూడా ఉన్నట్టు అది గడుసుదనం వల్ల చప్పబడినట్లు యుద్ధ పర్వాల్లో గోచరమవుతుంది. దుర్యోధనుడు క్రోధము, అసూయ ఈ రెండు లక్షణాలు మూర్తీభవించినవాడు. తనకు జన్మతః సంక్రమించని రాజ్యాధికారాన్ని పొంది దాన్ని ఇతరులతో పంచుకునే ఉద్దేశం లేకుండా దురాశ వల్ల పాండవులను చిన్ననాటి నుంచి ప్రతీకారేచ్ఛతో రూపుమాపడానికి ప్రయత్నం చేస్తూ వచ్చారు. ఈ విషయంలో అతడు చేయని దుష్కార్యం, పాపము మరెక్కడా లేదు. దుశ్శాసనుడు కేవలం సేవాధర్మం కలిగిన వాడే తప్ప అతని స్వతంత్రించి చేసిన కార్యమంటూ ఏమీ లేదు. ద్రౌపది వస్త్రాపహరణ సందర్భంలో కర్ణుడు ప్రవర్తించిన తీరు సజ్జనులకెవరికైనా సిగ్గు తెప్పించేదే. దుర్యోధనుని వస్త్రాపహరణాది దుష్కార్యాలకు ప్రేరేపించి తన దుష్టమైన వాక్కుల చేత భారతానికే కళంకం ఆపాదించినాడు. అతని లోని ధర్మవేతృత, దానుగుణం, పరాక్రమము, మిగిలిన గుణాలన్నీ ఈ ఒక్క దోషంతో తుడుచుకుపెట్టుకు పోతున్నవి.

అసలు విచిత్ర వీర్యుడు చనిపోయిన తరువాత సత్యవతి ప్రార్థననుసరించి భీష్ముడే రాజ్యాన్ని గ్రహిస్తే, చరిత్ర మరొకరకంగా ఉండేది. ఆతడు రాజు కాకున్నా, కాశీరాజు సభలో ఆతని పుత్రికలను బలవంతంగా తీసుకువచ్చినప్పుడు తరువాత అంబను విడిచిపుచ్చడం, ఆమె తిరిగి రాగా స్వీకరించకపోవడం ఆ పట్టుదలను నిలుపుకోవడం కోసం గురువుతో కూడా పోరాడటం, అనేక సందేహాలకు ధర్మ వైరుధ్యాలకు తార్కాణమైన అంశం. యుద్ధం తరువాత అంపశయ్య మీద నుంచి ధర్మరాజుకు ఉపదేశం చేయడం తాను అంతకు ముందు ఆచరించిన దోషాలను తొలగించుకోవడం కోసం చేసిన ప్రాయశ్చిత్త కర్మగా కనిపిస్తుంది. అతని లోని కృష్ణ భక్తి తత్త్వ జ్ఞానం, ఇవేవీ అంపశయ్య మీదకు చేరేదాకా పనిచేసినట్టు లేవు. భీష్ముడు వసు రుద్రాదిత్యులలో వసువులు భూ చైతన్యానికి చెందిన వారు. అందువల్లనే శరీరాన్ని పోషించిన కౌరవుల యెడ ఆతడు కృతజ్ఞుడై ఉండటం జరిగి ఉండవచ్చు.

మహాభారతంలో ప్రధానంగా మూడు యజ్ఞాలు, కనిపిస్తుంటాయి. సర్పయాగము, రాజసూయం, అశ్వమేథం. సర్పయాగం ప్రతీకార బుద్ధితో ఒక వ్యక్తి చేసిన దోషానికి ఒక జాతిని సంహరించే కార్యం. అంతకు ముందు భార్గవ రాముడు క్షత్రియుల విషయంలో ఇదే పని చేశాడు. ఈ ప్రతీకార బుద్ధి వల్ల సత్వరజస్సులు అణగి తమోగుణం ఆవరిస్తుంది. భారత ఆరంభం ప్రవేశ ద్వారం ఈ తమస్సు చేత నిర్మింపబడ్డది. రాజసూయం రజో గుణ ప్రాధాన్యాన్ని నొక్కి చెప్పింది. ధర్మరాజు చక్రవర్తిగా అభిషేకింపబడటం దీని లక్ష్యం. దీని కోసం అతని తము్మలు నిర్వహించిన విజయయాత్రలు హింస లేనివని జన నష్టం లేనివని చెప్పడానికి అవకాశం లేదు. ధర్మరాజు యుద్ధానంతరం చేసిన రాజసూయం ఒక చక్రవర్తి చేయగలిగిన కార్యం. దీన్ని నిర్వహించినప్పుడు ఆ యాగంలో చేయబడే సర్వ త్యాగ లక్షణం చేత అది సత్వమయంగా నిర్వహింపబడి ఉండవచ్చు.

మహాభారతంలో మూడు ముఖ్యమైన ఘట్టాలు ఉన్నాయి. ఒకటి, సనత్సుజాతీయము, రెండు భగవద్గీత, మూడు విష్ణు సహస్రనామము. సనత్సుజాతీయములో మృత్యువు యొక్క స్వరూపము చెప్పబడింది. మృత్యువంటే ప్రమాదము, ఏమరుపాటు. ఏమరుపాటు లేనివానికి సదా బ్రహ్మచైతన్యంలో నిలిచి ఉండేవానికి మృత్యువు అనేది ఉండదు. మనం అనుకునే మృత్యువు దేహముల యందు మాత్రమే. జాగ్రదవస్థలో నిలిచి ఉండేవాడు నిత్య జన్మ జన్మాంతరాలలో చైతన్య ధార తెగకుండా ఉండటం వల్ల మృత్యు అనుభవాన్ని పొందనే పొందడు. అట్లాగే భగవద్గీత కూడా మృత్యు తత్వాన్నే ప్రధానంగా ప్రస్తావించింది. ``కాలోస్మి లోకక్షయకృత్‌ ప్రవృద్ధః'' నేను మృత్యు స్వరూపాన్ని లోకాన్ని నశింపజేయడం కోసమే ప్రవర్తిస్తున్నాను అని భగవంతుడు చెప్తున్నాడు. ఈ జీవితమంతా మృత్యుముఖంగా పయనించడమే దీని యథార్థ తత్త్వం. ఈ మృత్యు రహస్యాన్ని చెప్పడం కోసం కథాగతంగా నడుమ సావిత్రి ఉపాఖ్యానాన్ని వ్యాస మహర్షి ప్రపంచించడం జరిగింది. మృత్యువును తరించే లక్షణము ఈ గాథ ఉపనిషత్‌ సంప్రదాయం ప్రకారం నిర్వహించవలసిన యోగ రహస్యాన్ని చెప్పడం కోసం తెల్పబడింది. విష్ణు సహస్రనామము కూడా విశ్వం అనే శబ్దంతో ప్రారంభమై సర్వప్రహరణాయుధ శబ్దంతో పూర్తయి సృష్టి అంతా మృత్యుతీరానికి చేరుతున్న అంశాన్ని తెలియజేస్తుంది. అందువల్లనే మహాభారతానికి మృత్యువు పుత్రుడైన ధర్మరాజు నాయకత్వం వహిస్తున్నాడు. మొత్తం మహాభారతం సర్పయాగం నుంచి స్వర్గారోహణం దాకా మృత్యుహేలయై ప్రవర్తించింది. పాండవులందరూ మృత్యు పుత్రుడు తప్ప చివరకి మృతి చెందారు. అతని స్వర్గారోహణం కూడా నరక దర్శనం చేత మృత్యు తత్తా్వన్ని మరల మరల గుర్తు చేస్తుంది. అతని వెంట నడిచి వచ్చిన ధర్మరూపమైన శునకం కూడా మృత్యువునకు ప్రతీకయే కావచ్చును.

ఈ మొత్తం ఇతిహాసానికి కేంద్ర బిందువైన ద్రౌపది అగ్ని సంభూత. ఈ అగ్ని పంచభూతాలలో కేంద్ర స్థానంలో నిల్చి ఉంటుంది. పంచభూతాలు పంచపాండవులైతే, అగ్ని పార్థుడవుతాడు. ఈ పార్థుడు నరనారాయణులలోని నరుడనే తపస్వి. ఈ మృత్యుక్రీడ కోసం లోకంలో తమోమయ, రజోమయ శక్తులను తొలగించివేయడం కోసం అర్జునుడుగా ఈతడు అవతరించి లయకారకుడైన శివుని వరాన్ని పొంది కురుపాండవ యుద్ధాన్ని మొత్తం నిర్వహించాడు. భగవంతుడైన శ్రీకృష్ణుడు ఈ మొత్తం ఇతిహాస ప్రవర్తనలో ఎక్కడా ప్రత్యక్షంగా జోక్యం కలిగించుకోలేదు. ఒక్క ద్రౌపది వస్త్రాపహరణ సందర్భంలో మాత్రమే ఆయన వస్త్రప్రదానం చేసి ఆమెను రక్షించడం ద్వారా సర్వ జగత్‌ ప్రవృత్తికి మూలమైన స్త్రీత్వాన్ని చెదరకుండా కాపాడటం జరిగింది. మిగిలిన అన్ని సందర్భాల్లో ఆయన సాక్షీభూతుడే. భగవద్గీత ఎంత ప్రవర్తించినా, దాని సారంగా తేలేది తస్మాత్‌ యుధ్యస్వ అన్న మాటయే. యుద్ధం చేయమని చెప్పడం స్థితికారకుడైన నారాయణ లక్షణం కాకుండా, రుద్రాంశ ఆవరించిన శివుని లక్షణంగా కనిపిస్తుంది. మొత్తం మహాభారతంలో ఈ దృష్టితో చూసినప్పుడు ఇదంతా హరిహరుల క్రీడవలె, మహామాతృ అంశమైన కాళికాదేవి వైభవం వలె గోచరిస్తుంది. ద్రౌపదీదేవి కాళికాదేవి యొక్క రూపాంతరమే.

కోవెల సువ్రసన్నాచార్య

విశ్వం నాద మయం

 David Hawkins యొక్క అద్భుతమైన అధ్యయనం సారాంశం:

నేను చెప్పే విషయం ఆధ్యాత్మికులు అర్థం చేసుకో గలుగుతారు. మిగతా వాళ్ళు కూడా అర్థం చేసుకునేందుకు ప్రయత్నం చేస్తారని ఆశిస్తాను.

ఈ పూర్తి విశ్వం నాద మయం. సృష్టిలోని ప్రతీ వస్తువూ, జీవి ఒక నిర్దుష్టమైన ప్రకంపన సామర్థ్యాన్ని అంటే vibrating frequency కలిగి ఉంటుంది. కాబట్టి ఇప్పుడు మనందరిని భయపెడుతున్న covid వైరస్ కూడా ఇందుకు మినహాయింపు కాదు. దాని vibrating frequency 5.5 Hz ఉంటుంది. ఇది 25Hz vibrating frequency దగ్గర మానలేదు. 

ఇంతకు మించిన ప్రకంపన సామర్థ్యం కలిగిన వారిలో covid పెద్ద ప్రమాదకారి కాదు. కేవలం కాస్త ఆనారోగ్యం కలిగించ గలదు అంతే. చాలా త్వరగా కోలుకుంటారు. 

అంటే ఇప్పుడు అందరూ పెంచుకోవాల్సింది vibrating frequency. 

ముందు మనుషుల్లో vibrating frequency ఎందుకు తగ్గుతుందో తెలుసుకుందాం. 

భయం

ఫోబియా

అనుమానం

ఆందోళన

ఒత్తిడి

కోపం

ద్వేషం 

దురాశ

మోసం

బాధ

విపరీతమైన మోహం... 

వంటివి మనలోని ప్రకంపనా సామర్థ్యాన్ని తగ్గిస్తాయి.

ప్రస్తుతం భూమండల సగటు vibrating frequency 27.4Hz. 

Hospitals, cellarls, జైళ్ల వంటి కొన్ని ప్రదేశాలు చాలా తక్కువ frequency లో ఉంటాయి. వీటి frequency దాదాపు 20hz ఉంటుంది.  లేదా అంతకంటే తక్కువ ఉంటుంది. ఇలాంటి చోటుల్లో వైరస్ ప్రమాదకరంగా మారుతుంది. అలాగే తక్కువ vibrating frequency కలిగిన మనుషుల్లో వైరస్ ప్రాణాంతకం అవుతుంది. 

భావోద్వేగాల frequency

మనుషుల్లో ఉండే భావోద్వేగాలు ఎంత ఫ్రీక్వెన్సీ తో vibrate అవుతాయో ఒక సారి చూద్దాం

బాధ - 0.01 Hz

భయం - 0.2 - 2.2

చికాకు -  0.9 - 6.8

చప్పుళ్ళు - 0.6 - 2.2 

గర్వం - 0.8 

దర్పం - 1.9

ఇవ్వన్నీ తక్కువ స్థాయి frequency తో ఉండే భావోద్వేగాలు. 

వీటి వల్ల మనుషుల vibrating frequency చాలా పడిపోతోంది. ఫలితంగా నిరోధక వ్యవస్థ బలహీన పడుతుంది. ప్రస్తుతం ఇది చాలా ప్రమాదకరం. 

ఏదీ మంచిది?

ఎక్కువ frequency కలిగిన ప్రవర్తన అలవరచుకోవడం ఇప్పుడు అత్యవసరం. ఎటువంటి ప్రవర్తన ద్వారా అది సాధ్యమో చూద్దాం.

దయ - 95 Hz

కృతజ్ఞత -250

సహనుభుతి - 150

షరతులు లేని ప్రేమ - 250hz ప్రేమించటం, కృతజ్ఞత కలిగి ఉండటం, క్షమించడం, కళాసాధన, యోగ, ధ్యానం, సూర్య రష్మీలో నడవటం, ప్రకృతి ఆరాధన వంటి చిన్న చిన్న సాధనలతో మనం high frequency లో vibrate కావచ్చు. 

సహజమైన ఆహారం తీసుకోవడం ద్వారా, అంతెందు స్వఛ్చమైన నీటిని తాగడం ద్వారా మనం మన vibrating frequency ని పెంచుకోవచ్చు. కేవలం కొద్ది సమయం దైవ సాన్నిధ్యం లో గడపడం ప్రార్థన చెయ్యటం ద్వారా 120 నుంచి 35O Hz వరకు మన ఫ్రీక్వెన్సీ ని పెంచుకోవచ్చు. 

ఆలస్యం వద్దు ఇక ఆ పనిలో ఉండాల్సిన అవసరం ఏర్పడింది. పదండి... నవ్వుదాం, నవ్విద్దాం, ప్రేమిద్దాం, ఆడుదాం, పాడుడాం, ధ్యానిద్ధాం, పూజిద్దాం, సకల సృష్టి తో అనుసంధానమై కృతజ్ఞత కలిగి మెలుగుదాం. మన vibrating frequency ని పెంచుకుందాం. 

(ఈ సమాచారం మొత్తం power vs force అనే పుస్తకం నుంచి సేకరించింది. ఇది డేవిడ్ హాకిన్స్ రాసిన doctoral thesis లోనిది. )