ఉచిత మందులు

 సేకరణ.*పేద , మధ్యతరగతి బ్రాహ్మణులకు ఉచిత మందులు అందచేస్తాం* 

*మీ బాధ్యతగా ప్రతి బ్రాహ్మణ కుటుంబానికి ఇది షేర్ చెయ్యండి*

కన్ఫర్మేషన్ కాల్ అవసరం లేదు .. మా వెబ్సైట్ చూడండి .. 

ఇది నిరంతర సేవ , హాలిడేస్ ఉండవు .. ఎప్పుడైనా ఈ సేవను అందుకోవచ్చు .. 

తెలంగాణ , ఆంధ్ర  ప్రదేశ్ రెండు తెలుగు రాష్ట్రాలలో,  జిల్లాలలో , గ్రామాలలో నివాసం ఉంటున్న బ్రాహ్మణ పేద మధ్యతరగతి కుటుంబాల వారు నెల నెల మందులు కొనలేని పరిస్థితి ఉన్నపుడు లేదా ఆసుపత్రి ఖర్చులు భరించలేనపుడు హైదరాబాద్ లోని బ్రాహ్మణ సంక్షేమ భవన్ ద్వారా మందులు ఉచితంగా పొందవచ్చని .. అతి ఖరీదైన మందులు , ఇంజెక్షన్లు కావలసినపుడు సబ్సిడీ ధరలలో ఫార్మా కంపెనీలతో మందులు నేరుగా కొనుగోలు చేసి సబ్సిడీ పై  ఇంటికే పంపబడుతాయని వ్యవస్థాపక అధ్యక్షుడు గిరి ప్రసాద్ శర్మ తెలియ చేశారు .. దీనికోసం తప్పని సరిగా పేషేంట్ వివరాలు అన్ని ముందుగా వాట్సాప్ చేసి నమోదు చేసుకోవాలన్నారు. వాట్సాప్ నంబర్ : *బ్రాహ్మణ వైద్య సహాయ కేంద్రము : +91 81064 71244* నకు పంపండి. 

ఇది మీరు ముందు సేవ్ /ఫీడ్ చేసుకోండి .. 

మందులు కావాల్సిన వారు చెయ్యాల్సిన పని : 

మీ వివరాలు ఇలా పంపండి : 

*స్మార్ట్ ఫోన్ లేని పెద్దలకు మందులు కావాలి , కొనలేము అని అన్నపుడు వారి  వివరాలు సగటు బ్రాహ్మణ సోదర సోదరీమణులు ఎవరైనా మీ మొబైల్ నుండి పంపండి* 

మీరు ఇలా పంపాలి 

*పేషేంట్ పేరు* 

ఇంటిపేరు 

గోత్రము 

వయసు 

గ్రామము / మండలము : 

జిల్లా : 

రాష్ట్రము : 

మొబైల్ నంబర్ : (ఎవరిదీ ?)

వాట్సాప్ నంబర్ : 

మొత్తం కుటుంబ ఆదాయం నెలకు ఎంత : 

ఇంటి అద్దె ఎంత కడుతున్నారు : 

రోగము / వ్యాధి / అనారోగ్యము ఏమిటి ? 

డాక్టర్ గారు ఎవరు 

చివరిగా ఎప్పుడు చూపించుకున్నారు 

ప్రస్తుతం మీకు కావాల్సిన మందుల పేర్లు రాయండి 

(మందుల పేర్లు రాసేప్పుడు కరెక్ట్ గ రాయాలి) 

ఎన్నో రోజులకు వాడాలి ?

రెండు విభాగాలు ఉంటాయి : 

1. అత్యవసరంగా హాస్పిటల్ లో చేరినప్పుడు కావాల్సిన మందులు 

2. దీర్ఘకాలికంగా నెల నెల కొంటున్న మందులు 

మీరు మీ ఆర్ధిక పరిస్థితి , ఇంట్లో ఉన్నవారి సంపాదన గురించి క్లారిటీ ఇవ్వాలి 

అనగ 

నా పేరు ... .. . .. ..  

నేను ... . . .. . . చిరునామా లో ఉంటున్నాను ... 

1. మా కుటుంబ ఆదాయము : ..... (అందరిదీ కలిపి) 

2.  మా కుటుంబానికి ఎలాంటి ఆదాయము లేదు ... 

1. మాకు కుమారులు లేరు .. 

2. మా కుమారులు 18ఏళ్ల కంటే చిన్నవారు 

నేను గతంలో .. . . .. .. . .  .ఉద్యోగం /పని చేసేవాడిని 

నేను ప్రభుత్వ ఉద్యోగిని కాను / ప్రభుత్వ పెన్షన్ 3 వేలకు మించి రాదు 

ఇవన్నీ మీరు వ్రాసి మెసేజి పెట్టాలి 

పెట్టినపుడు 

మీకు మొదట కాల్ వస్తుంది 

అందులో ఫోన్ ఇంటర్వ్యూ ఉంటుంది 

తదుపరి 

తదుపరి డాక్టర్ గారి నుండి కాల్ వస్తుంది 

అయన మీ వ్యాధిని నిర్ధారిస్తారు , 

లేదా ఏవైనా సలహాలు ఇస్తారు 

తదుపరి 

ఫార్మసిస్ట్ నుండి కాల్ వస్తుంది 

వారు మీ మందులను అడుగుతారు .. 

మీకు కావాల్సిన మందులు 

వారు మాకు రెఫర్ చేస్తారు 

మీ మందులు నిర్ధారణ అయ్యాక 

మీకు పోస్ట్ చెయ్యబడతాయి .. 

లేదా 

అత్యవసర పరిస్థితి లో ఉంటె 

అక్కడే రెఫర్ చెయ్యబడతాయి 

కాల్ చెయ్యరాదు 

మొత్తం మెసేజిలు మాత్రమే పెట్టాలి .. 

డాక్టర్ సౌకర్యము : 

మీకు ఏదైనా దీర్ఘకాలిక ఇబ్బందులు ఉంటె 

ఉదయం 11 గంటల నుండి సాయంత్రం 4 వరకు 

ఏరోజైనా మా కార్యాలయానికి వచ్చి 

అవుట్ పేషేంట్ కార్డు తీసుకోండి .. 

(పేషేంట్ రావాల్సిన పనిలేదు) 

వచ్చినా పరవాలేదు 

అవుట్ పేషేంట్ కార్డు ద్వారా మీకు ఉన్న 

రోగానికి / జబ్బుకు / అనారోగ్యానికి 

మేము మంచి హాస్పిటల్ 

కన్సల్టెన్సీ ఉండదు 

మందులు కూడా ఉచితమే 

సదా బ్రాహ్మణుల సేవలో 

సోదరభావంతో సేవలు అందిస్తున్న 

*బ్రాహ్మణ సంక్షేమ భవన్*

మా సేవలు ఈ పేజీలో ఉన్నాయి చదవండి : 

http://www.indianbrahmins.com/?page_id=452 

*Brahmins Help Desk*

*Brahmin Welfare Bhavan*

Beside Reddy Womens College, 

BARKATPURA, NARAYANAGUDA 

HYDERABAD 

*_Founder President_*

*Kalle Giri Prasad Sarma*

*_Administrative Officer_*

*Smt Sripati Durgarani*

Dial : 6304921292

భగవద్గీత

 

🌹భగవద్గీత🌹

పదునైదవ అధ్యాయము

పురుషోత్తమ యోగము

1వ శ్లోకo

 

శ్రీభగవానువాచ 

ఊర్థ్వమూలమధశ్శాఖమ్ 

అశ్వత్థం ప్రాహురవ్యయమ్ ౹

ఛందాంసి యస్య పర్ణాని 

యస్తం వేద స వేదవిత్ ౹౹ (1)

ఊర్థ్వమూలమ్ , అధఃశ్యాఖమ్ ,

అశ్వత్థమ్ , ప్రాహుః , అవ్యయమ్ ౹

ఛందాంసి , యస్య , పర్ణాని , 

యః , తమ్ , వేద , సః , వేదవిత్ ౹౹ (1)

ఊర్థ్వమూలమ్ = ఆదిపురుషుడైన పరమేశ్వరుడే మూలముగాను

అధఃశ్శాఖమ్ = బ్రహ్మయే ముఖ్యశాఖగాను కలిగిన 

అశ్వత్థమ్ = సంసారరూపమైన అశ్వత్థవృక్షము (రావిచెట్టు) ను

అవ్యయమ్ = శాశ్వతమైనదానినిగా 

ప్రాహుః = పేర్కొందురు 

ఛందాంసి = వేదములు 

యస్య , వర్ణాని = దేనియొక్క ఆకులో 

తమ్ = అట్టి సంసారరూపవృక్ష తత్త్వమును 

యః = ఏ పురుషుడు 

వేద = (సమగ్రముగా) తెలిసికొనునో 

సః = అతడు

వేదవిత్ = వేదార్థములను బాగుగా ఎఱిగినవాడు 

                           

తాత్పర్యము :- శ్రీ భగవానుడు పలికెను. ఆదిపురుషుడైన పరమేశ్వరుడే మూలముగను , బ్రహ్మయే ముఖ్యశాఖగా (కాండముగా) , వేదములే పర్ణములు (ఆకులు) గా గల ఈ సంసారరూప - అశ్వత్థ వృక్షము నాశరహితమైనది . ఈ సంసార వృక్షతత్త్వమును మూలసహితముగా తెలిసినవాడు నిజముగా వేదార్థములను ఎఱిగినవాడు . (1)

   

        

భారతదేశం సర్వస్వతంత్ర ప్రజా రాజ్యం

 ...

నేడు మన భారతదేశం సర్వస్వతంత్ర ప్రజా రాజ్యం అయింది. ఇది నిజంగా గర్వకారణం. కాని దాదాపు నూటయేబది సంవత్సరాలనుండి పరదేశీయుల పాలసక్రింద నలిగిన హిందువుల ఆచారవ్యవహారాలు కాపుదల లేక రూపుడి అంతరించాయి. కడుపు కక్కు రితికై కడగండ్లు మెండైన కొద్ది ఆర్య సంతతియొక్క తేజస్సు తరుగడం జరుగుతోంది.

వేదశాస్త్రాలయందు ప్ర్రామాణ్యబుద్ధి తొలగి పోతోంది. పూర్వుల చరిత్రలు చెప్పే పురాణాలు కల్పిత గాధలుగా పరిగణింప బడుతున్నాయి. రామాయణం జంకు భారతం బొంకు అనే ప్రబుద్ధులు బయలుదేరారు. మతధర్మాలు మాయమై సౌంకర్యం ప్రబలుతోంది. పొరుగింటి పుల్లకూర రుచి అన్నట్లు నేటి నాగరిక సోద కులు జుట్టు బొట్టు కట్టు మున్నగువాటిలో స్వధర్మాలు విడిచి పరధర్మాలు అవలంబిస్తూన్నారు. జందెం ధరించ డం ఛాందసం కొందఱి ద్విజాతుల దృష్టిలో, వారి విష యంలో నిత్యకర్మానుస్థానం, శ్రాద్ధక్రియలు, ఆబ్దికాలు అనే వానిని గూర్చి వేతే చెప్పనక్కరలేదనుకొంటాను.

వేదవిద్య, సంస్కృతభావ విడిచి పెట్టి కేవలం

ఆంగ్లభాష అనే ఎంగిలికూడు జీర్ణంకావడం 'చేతనే

కొందఱికిట్టి హైన్యగతి పట్టింది. మహర్షుల ఆధ్యాత్మిక

iv

చింత, తపశ్శక్తులు, దివ్యబోధలు, తిరుగులేని వాళ్ళుద్ధి, అపూర్వమహిమలు వీరి చెవిని పడియుండవనితోస్తుంది. కారణం ఏదైనా కావచ్చు. తెలియక చెడేవారు, తెలి సినా ప్రమాదవశంచేత చెడేవారు, తెలిసీ తెలియని మిడిమిడి జ్ఞానంచేత చెడేవారు, చెడినవారిచే చెఱప బడేవారు ఇట్లా నూటికి తొంబదిమంది చెడడం జరుగు తోంది.

ఇంతకు చెప్పవచ్చే దేమం టే పరధర్మం ఆశ్రయిం చడరుంచీ తాము నిర్వీర్యులై తమ వ్యక్తిత్వాన్ని చంపు కోవడం అన్నమాట. పెద్దలు స్వధర్మపాలనలో నిధన మైనా శ్రేయమేయని హెచ్చరించారు. మహాత్ముల మార్గం తు చాలు తప్పక అనుసరించడం నేటి వారికి శక్యం కాకపోవచ్చు. శక్తివంచన లేకుండా ప్రయత్నిం చడమైనా మన కనీస ధర్మంగా భావించాలి. త్రోన నున్న వాడు ఎన్నడు తప్పిపోడు. ఎన్నటికైనా గమ్య స్థానం చేరుతాడు.

సారాంశమేమం ఓ దేశశాలపాత్రతల ననుసరించి మంచివని మీకు తోచిన పూర్వుల సత్సాంప్రదాయాల నవలంబిస్తూ కగ్మభూమియైన పవిత్ర భారతదేశంయొక్క పూర్వపు బాన్న త్యాన్ని పునరుద్ధరణం చేయవలసినదిగా నా సోదర ప్రజానీకానికి వినయపూర్వకమైన వేడికోలు.

సాధకుడు- సంసారం

సాధకుడు- సంసారం 

అనాదిగా ఆధ్యాత్మిక ప్రపంచంలో ఉదయిస్తున్న సందేహం ఏమిటంటే సాధకునికి సంసారం ప్రతిబంధకమా?? ఇది ఏ ఒక్క సాధకుని సమస్య కాదు జ్ఞ్యానాన్వేషణలో ప్రయాణించే ప్రతి సాధకుని హృదయంలో తలెత్తే ప్రశ్న. నేను ఒక ప్రశ్న వేస్తాను, వంటచేసె  తల్లికి చంకలోని శిశువు ప్రతిబంధకమా  కాదా. దీనికి సమాధానం కాదు అంటే ఫై ప్రశ్నకు కూడా కాదు అని చెప్పాలి. లేక అవును అయితే దానికి కూడా అవును అని చెప్పాలి. నిజానికి ప్రతి తల్లికి తమ సంతానం మీద అపారమైన ప్రేమ ఉండటం కద్దు.  అలాఅని చంకలో పిల్లవానిని ఎత్తుకొని వంటపని చేయలేదు కదా.  కాబట్టి ఆ తల్లి ఆ పిల్లవానికి ఏదైనా ఆటవస్తువు ఇచ్చి వానిని ఏమార్చి తనపని తాను చేసుకుంటుంది.  కానీ సాధకుని విషయంలో ఆలా సంసారాన్ని ఏమార్చి తన సాధన తాను చేసుకోలేడుకదా సంసారం అంటే చాలా బాద్యతాయుతమైనది.  నిజానికి రోజులో చాలా సమయం భార్య పిల్లల విషయంలోనే గడపాల్సి వస్తుంది. ఇల్లు అంటేనే పనులు, సమస్యలు. మన మహర్షులు సంసారాన్ని సాధకుడు తామరాకు మీద నీటి బిందువులా వుంటూ జీవించాలని చెప్పారు.  కానీ అది ఎంతవరకు ఆచరణ సాధ్యము అనేది ప్రశ్నర్ధకం. 

స్థిత ప్రాజ్ఞుడిగా జనక మహారాజును పేర్కొంటారు. అలా ఇప్పుడు మనం ఎంతవరకు ఉండగలం అంటే అది ఎంతమాత్రం వీలుకాదు అని చాలామంది అనవచ్చు. ఆధునిక విజ్ఞనాభివృద్దితో పాటు సగటు మనిషి అవసరాలు రోజు రోజుకి పెరిగిపోతున్నాయి. ఒక్కప్పుడు భోగప్రదంగా వున్నది ఇప్పుడు అవసరంగా మారుతున్నది. మనిషి చుట్టూ వున్న  సమాజం, అతని జీవన సరళి మనిషిని రోజులో చాలా సమయాన్ని వివిధ విషయాలమీదికి  మళ్ళిస్తుంది.  గతంలో ఒక సంసారికి దొరికే తీరిక సమయం ఇప్పుడు మనుషులకు కరువు అయ్యింది.  అటువంటప్పుడు దైవ చింతనకు సమయం కేటాయించటం దుర్లభమైపోతున్నది. ఒక వైపు జీవితంలో సౌకర్యాలు పెరిగాయి అంటున్న మరోవైపు సమయం దొరకకుండా పోతున్నది. 

జీవితం ఒక పరుగు పందెం: ఉదయం లేచిన దగ్గరనుండి ఏదో ఒక సమస్య ఇంట్లో సామానులు లేవని, నీళ్లు రావటం లేదని, కరంటు పోయిందని, అది పనిచేయడంలేదు, ఇది పనిచేయటంలేదా అని అనేక విధాలుగా సగటు సామాన్య సంసారి అనేక విధాల సమస్యలతో ఉక్కిరి బిక్కిరి అవుతున్నాడు. రోజులో ఒక్క క్షణం కూడా తీరిక దొరకడంలేదు. ఇక మనస్సు దైవం మీదకు ఎలా మళ్లుతుంది. కాసేపు మనస్సు ప్రశాంతంగా ఉండాలని ఏదైనా గుడికి వెళితే అక్కడ మానసిక ప్రశాంతత విషయం అటుంచి అక్కడి వాళ్ళు అది కొను, ఇది కొను పూజకు ఇంతకట్టు కొబ్బరికాయను అంటకట్టు అని నిలువు దోపిడీ చేస్తున్నారు.  కొన్ని గుడులకు వెళితే గుడికి ఎందుకు వచమురా ఇంట్లోంచి దేముడిని మొక్కుకుంటే సరిపోయేదిగా అనే విధంగా తయారయ్యాయి.  గుడులు ఆధ్యాత్మిక కేంద్రాలుగా పూర్వం ఉండేవట.  మరి ఇప్ప్పుడు వ్యాపార కేంద్రాలుగా అవుతున్నాయని చెప్పటానికి బాధపడుతున్నాను. ఎంతసేపటికి గుడికి భక్తులను ఎలా ఆకర్షించాలి, భక్తులనుండి ఎలా డబ్బులు వాసులు చేయాలి అనే విషయం మీదే ఎక్కువ శ్రార్ధ చూపుతున్నారు. చక్కగా రోజుకు ఒక ఆధ్యాత్మిక, భక్తి కార్యక్రమం అంటే పురాణం కాలక్షేపం, హరికథ గానం, సంగీత కచేరీలు పెట్టి సందర్శకులను భక్తి, వైరాగ్య మార్గంలో నడిపిద్దామన్న ఆలోచన గుడి నిర్వాహకులకు లేకపోవటం  శోచనీయం. ఇక కొన్ని ప్రైవేట్ ఆధ్యాత్మిక కేంద్రాలు అని చెప్పుకునే సంస్థలు సంస్థ నిర్వాహక మండలిలో విభేదాలు, పోట్లాటలు, గొడవలు, కోర్టుల్లో కేసులు. ఇలా అయితే మన హిందువ సంస్కృతీ ఎలా పునరుద్ధరించ బడుతుంది అనేది సందేహాత్మకమే. 

ఇంట్లో ధ్యానం: ఇంట్లోనే కూర్చొని ధ్యానం చేద్దామని కొందరు సాధకులు సదా కోరుకోవటం కద్దు.  దానికి ఉషోదయ కాలంలో నిద్రనుంచి మేల్కొనటానికి ఎంతమంది శరీరం సహకరిస్తుంది అనేది మొదటి ప్రశ్న అథవా నిద్రనుంచి లేచిన మనస్సు ఎంతవరకు స్థిరంగా ఉంటుందన్నది రెండవ ప్రశ్న.  నిద్రలేచిన దగ్గరినుండి రోజు అనేక జీవన వ్యాపారాలతో మునిగిన మనస్సు అవే ముద్రలు కలిగి వుంది ధ్యానంలో వాటిమీదే మనస్సు  పోతుంది. మనస్సుని ప్రస్తుత కాలంలో నిగ్రహించటం ఆ విశ్వామిత్రుని వల్ల కూడా కాదేమో. 

ఇల్లు గడవటం: ఈ రోజుల్లో ప్రతి వస్తువు ఖరీదు రోజు రోజుకి పెరిగి పోతున్నది. ఎంతోకష్ట పడితే తప్ప సగటు మానవుడు తన దినందిక అవసరాలను చేరుకోలేక పోతున్నాడు.  అటువంటి తరుణంలో సామాన్యు గృహస్తు తన జీవన అవసరాలమీద కాలాన్ని వెచ్చిస్తాడా లేక దైవ చింతనలో కాలం గడుపుతాడా, అంటే తప్పకుండ జీవన అవసరాలకే కాలాన్ని గడిపి మిగిలితే ఆ మిగిలిన సమయాన్ని దైవచింతనకు కేటాయించాలని అనుకోవటంలో తప్పులేదనిపిస్తుంది. ఈ సందర్భంలో ఆధ్యాత్మిక జగత్తులో వినిపించే ఒక కధ చూద్దాం. 

ఒకసారి నారద మహర్షి శ్రీ విష్ణుమూర్తి గారివద్దకు వచ్చి నారాయణ భూలోకంలో మానవులు మీ దివ్యనామ జపం చేయకుండా అనేక సాంసారిక విషయాలలో విలీనమై వుంటూ తమ జీవితాన్ని వృధా చేసుకుంటున్నారు వారిని మీరు ఉద్దరించాలి అని వేడుకుంటారు.  నిజమే మహర్షి మీరు చెప్పినట్లు వారు నన్ను మారుస్తున్నారు కానీ ఏమిచేద్దాము వారి కార్యకలాపాలు వారివి వారిని మనం ఎలా కాదనగలం అని  బదులిస్తారు. దానికి పరమాత్మా నేను త్రిలోక సెంచరీని అయి కూడా నిత్యం నారాయణ స్మరణ మారువను కదా మరి వారు కూడా వారి వారి పనులల్లో ఉండి కూడా నారాయణ నామ స్మరణ చేయవచ్చు కదా అని అంటారు. అప్పుడు స్వామి నారదమహర్హిని పరీక్షించనెంచి నారదా ఇదిగో ఈ బంగారు గిన్నెను తీసుకో దీనినిండా ఆముదము వున్నది దీనిలోంచి ఒక్క బిందువు కూడా జాగ్రత్తగా పట్టుకొని ఒకసారి మూడులోకాలు తిరిగి రాగలవు? అని అంటారు.  సరే స్వామి మీరు ఏ ప్రయోజనము ఆశించి నాకి పరిక్ష పెట్టారో తప్పక నేను మీరు చెప్పినట్లు చేస్తాను అని ఆ స్వర్ణ పాత్ర పట్టుకొని బయలుదేరుతారు.  మొదట్లో కొద్దీ కొద్దిగా నారాయణ స్మరణ వేగం తగ్గింది ఎందుకంటె ఇప్పుడు నారదులవారి మనస్సు తన చేతిలోని పాత్ర మీద వున్నది ఆలా ఆలా ఆ పాత్రను ఏకాగ్రతగా చూస్తూ అందులోంచి ఆముదం క్రింద పడకుండా జాగ్రత్తగా మూడు లోకాలు తిరిగి చివరకు వైకుంఠానికి చేరుకుంటారు.  అక్కడ శ్రీ మహావిష్ణువుని చేరుకొనే లోపు శ్రీ మహా లక్ష్మి ఎదురు పడుతుంది తల్లిని చూసి అమ్మ ప్రక్కకు తప్పుకోండి నేను ఏమాత్రం అజాగ్రత్తగా వున్నా ఇందులోని ఆముదము తోణుకుతుంది అని అంటారు.  ఇదేమిటి మహర్షి ఇలా ఆ పాత్రను పట్టుకొని జాగ్రత్తగా నడుస్తూ బాహ్య స్మృతి లేకుండా  నడుస్తున్నారు అనగా దానికి  మహర్షి జరిగిన వృత్తాంతం మొత్తం వెల్లడించి నిశ్శబ్దంగా శ్రీ మహావిష్ణువు సన్నిధికి చేరుకొని స్వామి మీరు చెప్పినట్లుగానే ఈ పాత్రలోని ఆముదం తొణకకుండా తీసుకొని వచ్చాను అని అన్నారు నారదా ఇంజంగా ఆ పాత్రలోని ఆముదము ఒక్క చుక్క కూడా జారలేదా అని శ్రీ మహావిష్ణువు నారదుల వారిని అడిగారు లేదు  స్వామి నేను ఒక్క ఘడియ కూడా నాదృష్టిని పాత్రనుంచి తొలగించకుండా జాగ్రత్తగా పెట్టుకొన్నాను అని అన్నారు. అది సరే కానీ నారద నీవు ఎప్పుడు నాసన్నిధికి వచ్చిన నారాయణ,నారాయణ అని గానం చేస్తూ వచ్చేవాడివి కదా మరి ఇప్ప్పుడు నిశ్శబ్దంగా ఎలా వచ్చావు అని  అడిగారు. ఏమి చెప్పమంటారు స్వామి మీరు నాకు వప్పచెప్పిన పని (task ) అటువంటిది నా మనస్సు దీన్నే మీద తప్ప మరిదేనిమీద లేదు లేకుంటే ఎక్కడ ఆముదం తొణుకుతుందో అని దిగులు చేత పూర్తిగా గిన్నె నుండి మనస్సుని  మరల్చలేదు. అందుచేత నే నేను తమ దివ్య నామస్మరణ చేయకుండానే మీ సమక్షానికి వచ్చాను అని బదులు చెప్పారు. అప్పుడు స్వామివారు నవ్వి నారద నేను నీకు ఒక్క చిన్న పని చెపితేనే దానిలో లీనమై సదా స్మరించే నారాయణ నామాన్నే నీవు మరచి పూర్తిగా నీ జాసను గిన్నె మీదనే ఉంచావే మరి భూలోకంలో నిత్యము మానవుల మనస్సు  అనేక విషయం వాంఛలమీద వుండి ఉండటం చేత వారు దైవ స్మరణ మరవటంలో ఆశ్చర్యం ఏముంది అని చెపుతారు.  కాబట్టి మిత్రులారా సంసార జీవనం చేస్తూ సాధన చేయటం అనేది రెండు నావలా మీద ప్రయాణం  లాంటిది. అంటే గృహస్తు మోక్ష పిపాసి కాకూడదా గృహస్తు మోక్షానికి అర్హుడు కాదా అంటే కాదని చెప్పలేము కానీ ఒక సన్యాసి, ఒక అరణ్యంలో జీవనం చేసే యోగి, హిమాలయాలలో వుండే యతి తమ జీవన సాఫల్యం కేవలం కైవల్యంలోనే వున్నదని నమ్మి అహర్నిశలు అవిరామ కృషి చేస్తారు కాబట్టి వారికి మోక్షమ్ము కరతలామలకం అవుతుంది.  అదే నిత్యం అనేక జీవన  వ్యాపారాల్లో మునిగితేలే గృహస్తుకు అత్యంత శ్రమదమాలకు ఓరిస్తే తప్ప మోక్ష సిద్ది కలుగదు. 

సాధకుడు ఉషోదయకాలంలో నిద్రనుచి మేల్కొని కాలకృత్యాలు తీర్చుకొని సాధన చేస్తూ ధర్మబద్ధమైన జీవనం సాగిస్తూ ఉంటే కొంతవరకు మోక్షము సింద్దించటానికి వీలు  ఉండవచ్చు. 

ఇది ఇట్లా ఉండగా ఇంకొక విషయం సాధకునికి అవరోధంగా ఉండవచ్చు కూడా.  సాధకుడు నిధిజసలో ఉంటే బాహ్య స్మృతి కోల్పోవటం సర్వ సాధారణం.  సాధకునికి సామాజిక కట్టుబాట్లు నిరోధించలేవు.  అంటే చక్కగా దుస్తులు ధరించాలి, చక్కగా కేశాలంకరణ చేసుకోవాలి.  ఇతరులతో సఖ్యతతో గడపాలి ఇవ్వన్నీ కూడా సాధకుని సాధనకు అవాంతరాలుగానే చెప్పవచ్చు. నిధిజాసలో వున్నసాధకునికి బాహ్య స్పర్స్య, స్మృతి వుండవు కాబట్టి చూసే వారికి సాధకుని ప్రవర్తన వింతగా గోచరించవచ్చు. 

ఒకసారి సాధకుడు తన కుమారునితో కారులో వెళ్ళాడు.  కుమారుడు కారు డ్రైవు చేస్తున్నాడు.  పెట్రోల్ పోయించటానికి కారుని పెట్రోల్ బ్యాంకువద్ద నిలిపితే నిధిజాసలో వున్న సాధకుడు కారు దిగాడు.  అక్కడ అందరు మోటారు సైకిళ్ళు, కార్లు తీసుకొని వచ్చారు. సాధకునికి బాహ్య స్మృతి లేదు.  కారులో వున్నవాడు ఉండకుండా క్రిందికి ఎందుకు దిగాడు అని అడగవచ్చు దానికి సమాధానం సాధకుడు కూడా చెప్పలేడు.  ఒక స్కూటరిస్ట్ హారన్ కొట్టితే సాధకుడు గమనించలేదు.  నాన్న మీకు హారన్ సవుండు వినిపించలేదా అన్న పిలుపుతో స్మృహ లోకి వచ్చాడు సాధకుడు,  నాన్న శరీరం మాత్రమే అక్కడ వుంది నాన్న అక్కడ లేదని ఆ కుమారునికి తెలియదు కదా!.   ఇలా సమాజంలో వుంటూ నిధి జాసలో ఉండటం కుదురుతుందా 

నిది జాసలో వున్న సాధకుడిని ఒక ఉపమానంతో తెలుప ప్రయత్నిస్తాను.  ఇంటిలోని అన్ని తలుపులు తెరచి ఉంచి యజమాని ఇల్లు వదలి వెడలితే ఎలా ఉంటుంది.  అలానే నిధి జాసలో వున్న సాధకుని శరీరం కూడా అంతే మనిషి బాహ్య స్మృతి లేకుండా ఈ సమాజంలో సంచరించగలడా?  అటువంటి మనిషిని సమాజం ఆదరిస్తుందా. అన్నది ప్రశ్నర్ధకం.  పూర్తిగా సదా  స్మృతిలో వుండి (ever active )  వారినే ఏమార్చి మోసగించాలని చూసే ఈ మాయా సమాజంలో సాధకుడు మనగలడా? 

అరణ్యంలో జంతువులు సదా సాధకునికి (యోగులకు) అండగా ఉంటాయి.  ప్రక్రుతి పూర్తిగా సాధకునికి సహాయకారిగా ఉంటుంది.  అక్కడ సాధకునికి ఎలాంటి సామాజిక భాద్యతలు వుండవు.  యేవో కందమూలాదులు తింటూ ఎక్కడో గుహలో తన జీవితాన్ని గడిపే సాధకునికి మోక్షము కరతలామలకం అవుతుంది.  మరి సమాజంలో ఉండి గృహస్ట  జీవితం గడిపే సాధకునికి సాధన ఎంతవరకు సాగుతుంది.  అనేది ప్రతి సాధకుడు యోచించాలసిన అంశం.   ఆలా అని ప్రతి సాధకుని సన్యాసిగానో, మౌనిగానో మారమని నేననను. ప్రయత్నం చేయటం మానవ ధర్మం ఇక ఆపై దైవేచ్ఛ. ఇప్పటికి అనేక వందల సంవత్సరాలుగా తపమాచరించి తాపసులు హిమాలయాలలో వున్నారంటే ఆశ్చర్యపడ నవసరం లేదు. 

గృహస్తు సాధన చేయకూడదని నేననను.  కానీ గృహస్ట ధర్మం నిర్వహిస్తూ సాధన చేయటం అనేది మాత్రం కత్తిమీద సాము వంటిదే.  ఆలా అని సాధన మానకూడదు.

కాబట్టి సాదాకా ఇంకా జాప్యం చేయక ఇప్పుడే మేల్కొని జన్మ సార్ధకత చేసుకో 

ఓం తత్సత్ 

ఓం శాంతి శాంతి శాంతిః