కొంటె కోణంగి బాలకృష్ణుడు

 కొంటె కోణంగి బాలకృష్ణుడు

రచన: పీసపాటి గిరిజా మనోహరశాస్త్రి, రాజమహేంద్రవరము

(ఇది రచయిత వ్రాసిన శ్రీ కృష్ణ కLమృతములోని భాగము. క్రిం దటి కృష్ణాష్టమికి

‘ఉద్ధవుని సందేశము’ అనే భాగము పంపడం జరిగినది.)

బలరామకృష్ణులు శుక్లపక్షం చంద్రుడిలాగ పెరుగుతున్నారు. తప్పటడుగులనుంచి

పరుగులుపెట్టే స్థితికి వచ్చారు. గొల్ల పిల్లన్ని కూడగట్టుకుని వింత వింత ఆటలు

ఆడసాగారు. బాలకృష్ణుడు నేను రాజును మీరు నా భటులు అని వారికి ఎన్నో పనులు

చెప్పేవాడు. నేను దొంగను మీరు ఇంటివారు అని వారిని నిద్రపుచ్చి వస్తువులు

తీసుకునిపోయి దాక్కునేవాడు. మూలలకు పరిగెత్తేవాడు దాగుడుమూతలు ఆడేవాడు.

ఉయ్యాలలూగేవాడు. బంతిఆటలు ఆడేవాడు.

పల్లెలో ఎక్కడ చూసినా అతడే కనబడేవాడు. ప్రతీ ఇంట్లోను దూరేవాడు. వాళ్ళు పాలు

పితకకముందే వాళ్ళ దూడలను విప్పేశేవాడు. వాళ్ళ ఇండ్లల్లలో పాలు, పెరుగు, వెన్న

దొందిలించేవాడు. తాగినంత త్రాగి తిన్నంత తిని మిగిలింది తోటివాళ్ళకి పంచి పెట్టేవాడు,

ఇంకా మిగిలిపోతే కోతులకు పెట్టేవాడు.

రోజురోజుకి కన్నడు ఆగడాలు పెరిగిపోతున్నాయి. నల్లనయ్య అల్లరి ఆటలు చూసి గోపికలకు

ఓర్పు నశించిపోయింది. వారందరు కలసి (ఊకుమ్మడిగా) యశోదవద్దకు వచ్చి ఈ విధంగా

మొరపెట్టుకున్నారు.

ఓయమ్మ! నీకుమారుడు

మా యిండ్లను పాలపెరుగు మననీ డమ్మా!

పోయెద మెక్కడికైనను

మా యన్నల సురభులాన మంజులవాణీ (బమ్మెర పోతన)

అమ్మా! యశోదమ్మా! మా ఇంట్లో బాలింతకు పాలు లేవని అనుకుంటుంటె, నీ కొడుకు

వచ్చి పక పక నవ్వుతూ దూడలను విప్పి, అవి ఆవుల పాలు కుడియునట్లు చేసి

పసిబిడ్డకు పాలు లేకుండా చేసాడని ఒకతి;

ఓ తల్లీ! నీకొడుకు కడవలో ఉన్న కాగినపాలు పిల్లలకు పోసి, మిగిలియున్న కడవలు పగులగొట్టాడని మరొకతి;ఓ మంజుభాషిణీ! ఈ రోజు మాఇంటికి దొంగిలించడానికి వచ్చి, ఉట్టి మీద వున్న కుండలు

అందక పీటలను దొంతరగా వేసి, ఆకుండలో చేయపెట్టటానికి అందక, కుండకు క్రిం ద

ఒక కన్నం చేసి దోసిలలో త్రాగాడమ్మా! అని మరొకతి;

ఓయమ్మా! మా ఇంట్లోకి జొరబడి పెరుగునంతా త్రాగి, నిద్రిస్తున్న మాకోడలు నోటికి

చేతులకు పూసివెళ్లాడు. మా కోడలు దొంగపని చేసిందనుకుని కొట్టబోయాను అని

ఇంకొకతి.

కొడుకు చూసి మురిసిపోతున్న ఓ తల్లీ! వారింట్లో దూరి కడవలలో వున్న నెయ్యి, పాలు,

పెరుగు త్రాగి, ఉత్త కడవలను వీరింట్లో పెట్టాడు. అందువల్ల రెండిళ్ళ వాళ్ళకి పోట్లాట

జరిగింది అని వేరొకతి;

ఓ యశోదమ్మా! ఈ గడుగ్గాయి మాఇంట్లో వెన్నతింటూంటె చూసి మాచిన్నమ్మాయి

అడ్డం వెళ్ళి ఇవతలకు లాగింది. వెంటనే వీడు ఆమెను ఒక చేత్తో ఒడిసి పట్టుకుని, రెండో

చేత్తో రొమ్మును గిచ్చి పారిపోయాడు. ఓయమ్మో అల్లా మురిపంగా చూస్తున్నావు. ఇది

పసిబిడ్డడు చేసే పనులేనా అని అన్నది ఆ కన్నెపిల్ల తల్లి. (విష్ణు మూర్తి ఈ అవతారం

ఎత్తే ముందర దేవతలనందరి గోపల్లెలో గోపజనంగా జన్మింపజేసాడు.)

నీ ముద్దు కుమారుడు మా ఇంట్లో తిరుగుతుంటే ఈమె పిలిచి పేరడిగిందట, వెంటనే

ఈమె పెదవి కరిచి వెళ్లిపోయాడు అని వేరొకతి;

మాఅమ్మాయి మా ఇంటికి వెనక ఉన్న పెరట్లో నీళ్లు పోసుకుంటుంటే చేబంతి

పడిపోయిందన వచ్చి నీ బిడ్డడు ఆమె బట్టలు తెచ్చేసాడు అని మరొకతి;

నిద్రిస్తున్న నాకొడుకు జుట్టుకూ లేగదూడ తోకకు ముడివేసి, దూడను వీధిలోకి తోలాడు.

అందువల్ల ఆ బిడ్డ పరుగు తీయాల్సివచ్చింది. అని ఒకతి;

నా కొడుకు మీదపడి బలవంతంగా బానెడు వెన్నను వాని నోటిలోకి కూరాడు. వాడు

ఊపిరి ఆడక ఉక్కిరి బిక్కిరి అయ్యాడని మరొకతి;

ఒక స్త్రీ నిద్రిస్తుం టె మీవాడు ఆమె చీర ఊడదీసి తేలుచేత కరిపించాడు. ఆమె భయంతో

వలువలు లేకుండా పరుగులు పెడుతుంటె నవ్వుతున్నాడు; నాకొడుకు కోడలు

నిద్రిస్తుం డగా నీ కొడుకు ఒక పాము తెచ్చి వారపై పడవేసాడు. వారు భయంతో వలువలు

లేకుండ పరుగులు తీస్తుం టె పకపక నవ్వుతున్నాడని మరొకతి;

నీకొడుకు ఒళ్ళో కూర్చోవడానికి వస్తే ఆ ఇల్లాలు “నేను గర్భవతిని దూరంగా వుండు”

అన్నది. గర్భవతి కావడానికి కారణ మేమిటి చెప్పు అని అడిగాడు. నీ కొడుకు మాటలు

నీకు ఆనందాన్ని కలిగిస్తాయి, అలా అడిగితే ఎవరేనా చెబుతారటమ్మా? (ఈ సృష్టి

అంతటికి కారణభూతుడైన ఇతనికి సృష్టిరహస్యం తెలియని వాడా?)

పూజా మందిరంలో వున్న దేవతల చిత్రపటాలు చూచి, వీరు దేవుళ్ళా? నా కంటె గొప్ప

దేవుడు ఎవరున్నారు అని అన్నాడమ్మా! ఒకతె కొడుకులు లేరని బాధపడుతుంటె వీడు

నా వద్దకురా కొడుకులు పుడతారన్నాడు. (ఆ భగవానుడు నువ్వు నన్ను ఆరాధించు

తప్పక కొడుకులు పుడతారని తెలియజెప్పాడు.)

మా ప్రక్కింటి యువతి చల్ల చిలికిన తరువాత ముందుకు వంగి వెన్నతీస్తోం టె నీ కొడుకు

వెకనుంచి చేరి కూడని పనులు చేయసాగాడు అని మరొకతి;

ఓ యశోదమ్మ! మా వాడలో వున్న గోపికలందరూ కలిసి మీ బిడ్డ వస్తాడేమోనని పాలు,

పెరుగు భద్రం గా ఇంట్లోపెట్టి తాళాలు వేసి పైన ముద్రలు కూడా వేసాము. ఎప్పుడు వస్తాడో

తెలియదు, ఎప్పుడు పోతాడో తెలియదు. కనపడకుండా మాయమవుతాడు. తీరా

తలుపులు తీసి చూస్తే äళీ కడవలు మాత్రం అటూ ఇటూ పడి వుంటాయి.

నీ కొడుకు ఒక ఇంట్లో నాట్యం చేస్తూ ఉన్నాడు. ఒక ఇంట్లో పాటలు పాడుతూ వున్నాడు.

ఒక ఇంట్లో నవ్వుతూ వున్నాడు. ఒక ఇంట్లోనుంచి తిడుతూ ఉన్నాడు. ఒక ఇంట్లోం చి

వెక్కిరిస్తూ వున్నాడు. మరొక ఇంట్లోనుంచి రకరకాల జంతువుల అరుపులూ, పక్షుల

కూతలూ కూస్తూ ఉన్నాడు.

(బాలకృష్ణుడు చేస్తూవున్న ఆ వినోదాలన్నీ తమయెడల అనుగ్రహించిన మహాప్రసాదాలని

వారు తెలుసుకోలేకపోయారు.)

ఈ విధంగా గోపికలందరూ మొరపెట్టుకుంటుంటె, కన్నయ్య ఏమీ తెలియని వాని వలె

అమాయకంగా మొహం పెట్టి తల్లి చాటుకి వెళ్లి నిలబడ్డాడు. అంత యశోద “ ఓ

అమ్మలార! నాచిన్ని కృష్ణుడు నాపాలు త్రాగుతూ ఎల్లప్పుడూ నా వద్దనే వుంటాడు.

ఇరుగు పొరుగు గడపలు త్రొక్కడు. వానికి అభం శుభం తెలియదు. నా బిడ్డ ఎంతో

మంచివాడు. వాని మీద అబాండాలు మోపకండి” అని వారిని శాంతపరిచి

పంపివేసింది. కాని కన్నయ్యపై కొంచమైనను కోపంచూపించలేదు.

నమస్తే