చరిత్ర-జ్ఞాపకం*

 

*అక్టోబర్ 17 - చరిత్ర-జ్ఞాపకం* 

శ్రీ గురూజీ మరియు రాజు హరి సింగ్‌ల చారిత్రక సమావేశం

1947 ఆగస్టు 15వ తేదీ స్వాతంత్ర్యంతో పాటు అనేక సమస్యలను తెచ్చిపెట్టింది. ఒకవైపు దేశ విభజన కారణంగా పంజాబ్, బెంగాల్ నుంచి సర్వం కోల్పోయి హిందువులు వస్తుంటే మరోవైపు కొందరు వ్యక్తులు భారతదేశంలోనే అంతర్యుద్ధ వాతావరణాన్ని సృష్టిస్తున్నారు. బ్రిటీష్ వారు వెళ్లిపోతూ భారీ కుట్ర పన్నారు. వారు భారతదేశం లేదా పాకిస్తాన్‌లో చేరవచ్చు లేదా వారి కోరిక మేరకు స్వతంత్రంగా ఉండవచ్చని అన్ని రాచరిక రాష్ట్రాలకు హక్కును ఇచ్చారు.

ఈ సౌకర్యాన్ని సద్వినియోగం చేసుకుని, భారతదేశంలోని కొన్ని రాచరిక రాష్ట్రాలు పాకిస్తాన్‌లో చేరాలని లేదా స్వతంత్రంగా ఉండాలని భావించాయి. సర్దార్ పటేల్ సామ, దానం, దండ మరియు భేద సహాయంతో అటువంటి రాచరిక రాజ్యాలన్నింటినీ భారతదేశంలో విలీనం చేశాడు; కానీ ప్రధాన మంత్రి నెహ్రూ జమ్మూ మరియు కాశ్మీర్ విలీనం ప్రశ్నను ఒక్క దానిని తన చేతుల్లోకి తీసుకున్నారు; ఎందుకంటే  వారి పూర్వీకులు కాశ్మీర్ నివాsuలు .దీనితో పాటు, అక్కడ పాకిస్తాన్ ప్రేమించే ముస్లిం నాయకుడు షేక్ అబ్దుల్లాతో అత్యంత వ్యక్తిగత మరియు లోతైన సంబంధాలను కలిగి ఉన్నాడు. వారు అతనిని కూడా కట్టడి చేయాలనుకున్నారు.

జమ్మూ కాశ్మీర్ రాచరిక రాష్ట్రానికి చెందిన రాజు హరి సింగ్ అనిశ్చిత స్థితిలో ఉన్నాడు. పాకిస్తాన్‌లో చేరడం వల్ల తమ రాష్ట్రంలోని హిందువుల భారీ ప్రాణనష్టం మరియు ఆస్తి నష్టం జరుగుతుందని వారికి తెలుసు; కానీ నెహ్రూజీతో ఉన్న చేదు సంబంధాల కారణంగా, అతను భారతదేశానికి రావడానికి వెనుకాడాడు. స్వతంత్రంగా ఉండటం కూడా ఒక ఎంపిక; కానీ ఇదే జరిగితే జిత్తులమారి పాకిస్థాన్ దాడి చేసి పట్టుకోవడం ఖాయం. జిన్నా, షేక్‌ అబ్దుల్లా ఈ కుట్రను అల్లుతున్నారు.

కాశ్మీర్ లోయలోని కొంతమంది ముస్లింలను మినహాయించి, మొత్తం రాష్ట్ర ప్రజలు భారతదేశంలో చేరాలని కోరుకున్నారు. ఈ రాష్ట్రంలో, రాష్ట్రీయ స్వయంసేవక్ సంఘ్ యొక్క సంఘచాలక్, పండిట్ ప్రేమనాథ్ డోగ్రా, కాశ్మీర్ యొక్క అనేక సామాజిక మరియు రాజకీయ సంస్థల తరపున, భారత దేశం తో కలవడానికి ఆలస్యం చేయవద్దని మరియు పాకిస్తాన్ తో విలీనంపై సంతకం చేయవద్దని కోరుతూ ఒక తీర్మానాన్ని ఆమోదించి రాజుకు పంపారు. పంజాబ్ సంఘచాలక్ బద్రీదాస్ జీ స్వయంగా రాజును కలిశాడు; కానీ రాజు కంగారు పడ్డాడు.

మరోవైపు పాకిస్థాన్‌, కశ్మీర్‌ లోయ ముస్లింల ధైర్యం పెరుగుతోంది. ఆగస్ట్ 14, 1947న, శ్రీనగర్‌లోని పోస్ట్ మరియు టెలిగ్రాఫ్ ఉద్యోగులు పోస్టాఫీసులో పాకిస్తాన్ జెండాను ఎగురవేశారు. ఈ కుట్రలన్నీ సంఘ్ స్వయంసేవక్ లకు తెలుసు. రాత్రే ఆ జెండాను దించేశారు. అంతే కాదు వేలాది త్రివర్ణ పతాకాలను సిద్ధం చేసి నగరమంతటా పంచిపెట్టారు. ఆగస్టు 15వ తేదీ ఉదయం ఎక్కడ చూసినా త్రివర్ణ పతాకం రెపరెపలాడుతుండగా, పాకిస్థాన్ మద్దతుదారుల ముఖాలు పాలిపోయాయి.

ఇక్కడ సర్దార్ పటేల్ చాలా ఆందోళన చెందారు. కాశ్మీర్‌ విలీన బాధ్యత నెహ్రూజీదే, అందుకే ఆయన నేరుగా ఏమీ చేయలేకపోయారు. చివరగా, అతను సంఘ్ యొక్క సర్సంఘచాలక్ శ్రీ గురూజీని కాశ్మీర్ వెళ్లి రాజు హరి సింగ్‌తో మాట్లాడి విలీనానికి సిద్ధం చేయవలసిందిగా అభ్యర్థించాడు. అక్టోబరు 17, 1947న శ్రీ గురూజీ విమానంలో శ్రీనగర్ చేరుకుని మహారాజా హరిసింగ్‌ను కలిశారు. గురూజీ తో రాజు హరిసింగ్ సమావేశం పలప్రథమై భారతదేశంలో కాశ్మీర్ విలీనానికి ఆమోదం తెలిపాడు.

శ్రీ గురూజీ శ్రీనగర్‌లో రెండు రోజులు ఉండి అక్టోబర్ 19న ఢిల్లీకి వచ్చారు. దీని తరువాత కూడా అనేక అడ్డంకులు వచ్చాయి ; కానీ చివరకు అక్టోబర్ 26, 1947 న, మహారాజా హరి సింగ్ విలీన పత్రంపై సంతకం చేయడం ద్వారా జమ్మూ మరియు కాశ్మీర్‌ను భారతదేశంలో పూర్తిగా విలీనానికి అంగీకరించారు. ఇంతలో, పాకిస్తాన్ సైన్యం కాశ్మీర్ లోయలో ఎక్కువ భాగాన్ని స్వాధీనం చేసుకుంది. రాజకీయ నాయకుల అలసత్వం మరియు ముస్లింల బుజ్జగింపుల కారణంగా, కాశ్మీర్ సమస్య నేటికీ తీవ్రరూపం దాల్చుతూనే ఉంది; కానీ జమ్మూ కాశ్మీర్‌ను భారత్‌లో విలీనం చేసేందుకు శ్రీ గురూజీ చేసిన కృషి ఎప్పటికీ మరువలేనిది.