.        *🪐నవగ్రహా పురాణం🪐*  

.               *97వ అధ్యాయం*

*పురాణ పఠనం ప్రారంభం*

🪐🪐🪐🪐🪐🪐🪐🪐🪐🪐

*శుక్రగ్రహ చరిత్ర - 9*

*"మృతసంజీవనికి విరుగుడా ?"* బృహస్పతి ఆశ్చర్యంగా అన్నాడు. *"అది పరమశివుని వరప్రసాదం , మహేంద్రా ! దానికి తిరుగూ లేదు. విరుగుడూ ఉండదు !"*

*"అయితే స్వర్గ రాజ్యాన్ని ఆ రాక్షసులకు అప్పగించి , అడవుల దారి పట్టటమే !"* ఇంద్రుడి కంఠంలో విచారం ధ్వనించింది.

*"ప్రతి వ్యాధికీ ఒక ఔషధం ఉన్నట్టే. ప్రతి సమస్యకూ పరిష్కారం ఉంటుంది. దేవరాజా ! ఆలోచించాలి !"* దేవగురువు చిరునవ్వుతో అన్నాడు.

*"ఆలోచించండి !"* ఇంద్రుడు విసుగ్గా అన్నాడు.

*"మార్గాంతరం ఒక్కటే ఉంది !"* బృహస్పతి సాలోచనగా అన్నాడు. *"మృతసంజీవని లాంటి విద్యను మనమూ సంపాదించడమే !”*

ఇంద్రుడు కళ్ళు చిట్లించాడు. *"మృతసంజీవనినే సాధిస్తే ? కత్తికి కత్తితో , గదకు గదతో సమాధానం చెప్పినట్లుంటుంది !".*

బృహస్పతి ఆమోద సూచకంగా తలపంకించాడు. *"దివ్యమైన ఆలోచన !”* 

*"అయితే సురగురువులాగా , దేవగురువు తపస్సుతో మెప్పించి , మృతసంజీవని సంపాదించడమేగా మన కర్తవ్యం , గురుదేవా ?"* ఇంద్రుడు ఆవేశంగా అన్నాడు.

*"తపస్సు మాత్రమే మన చేతిలో ఉంటుంది. పరమేశ్వరుడి ప్రతిస్పందన ఎలా ఉంటుందో ఊహించలేం. పరమేశ్వరుడి దృష్టిలో శుక్రుడు వేరు , మనం వేరు ! శుక్రుడిని శంకర దంపతులు పుత్రుడిగా భావిస్తారు కదా !"* బృహస్పతి సాలోచనగా అన్నాడు.

*"మరి , 'దివ్యమైన ఆలోచన !' అన్నారు కదా ! దివ్యమైన ఆలోచనకు దివ్యమైన ఆచరణ విధానం చెప్పండి !"* ఇంద్రుడు అసహనంగా అన్నాడు.

*"మృతసంజీవనీ విద్య ప్రస్తుతం ఇద్దరికి తెలుసు ! ఒకరు పరమశివుడు , ఇంకొకరు శుక్రుడు !"* బృహస్పతి ఇంద్రుణ్ణి సూటిగా చూస్తూ అన్నాడు. *"శివుడి కన్నా శుక్రుడి నుండే సంపాదించడం సులభం !"*

ఇంద్రుడు ఏదో చెప్పబోయాడు. బృహస్పతి అతడిని చెయ్యెత్తి వారించాడు. *"శుక్రుడు శత్రువులకు ఆ విద్యను ఎందుకు దానం చేస్తాడన్నది నీ సందేహం. నాకు తెలుసు ! శ్రద్ధాభక్తులతో శుశ్రూష చేసే శిష్యులకు గురువు సకల విద్యలూ బోధిస్తాడు. శుక్రుడు మంచి గురువు !"* అన్నాడు బృహస్పతి.

*“అయితే మనవాళ్ళలో ఎవరో ఒకరు శుక్రాచార్యుడిని ఆశ్రయించాలన్న మాట...”*

*"ఎవరో ఒకరు కాదు ! వినయ విధేయతలూ , శ్రద్ధా భక్తులూ , సునిశితమైన బుద్ధి బలం - ముఖ్యంగా కార్యదీక్షా ఉన్న యువకుడిని ఆ కార్యానికి నియోగించాలి. మహేంద్రా !"* బృహస్పతి సూచించాడు.

దేవేంద్రుడు చిన్నగా నవ్వాడు. *"మీరు పేర్కొన్న అన్ని లక్షణాలూ ఉన్న యువకుడు , నా ఎరుకలో ఒక్కడే ఉన్నాడు. గురుదేవా !".*

*"ఎవరు ?"*

*"మీ సుపుత్రుడు కచుడు !"*

*"కచుడా ?"*

*"ఔను ! శుక్రుడికి శుశ్రూష చేసి , మృతసంజీవనిని సంపాదించగలిగిన చతురత కలిగిన యువకుడు కచుడే !"*

*"దేవ గురువుగా నేను చేయవలసిన సహాయం నా కుమారుడు చేయడం నాకు ఆనందం కలిగించే విషయమే ! నా పుత్రుడు విజయం సాధించగలిగితే ఆ ఘనత నాదే అవుతుంది కదా ! గురుభక్తికి కచుడు పెట్టింది పేరు. రేపే కచుడిని శుక్రుడి ఆశ్రమానికి పంపుదాం !"* బృహస్పతి అన్నాడు..

*"ధన్యుణ్ణి , గురుదేవా ! కుమార కచుడి వద్దకు మనం ఇప్పుడే వెళ్ళాలి. దేవతల పక్షాన కుమారుడిని నేను స్వయంగా అభ్యర్థిస్తాను !"* ఇంద్రుడు ఆవేశంగా అన్నాడు.

********************************

అది వృషపర్వుడి పట్టణంలోని శుక్రాచార్యుడి ఆశ్రమ ప్రాంగణం. దట్టంగా నీడను పరిచిన చెట్టుక్రింద గుంపుగా కూర్చున్న అసుర విద్యార్థులకు శుక్రుడు. పాఠప్రవచనం చేస్తున్నాడు. ఆయన కుమార్తె దేవయాని నీళ్ళు తాగేపాత్రతో తండ్రి సమీపానికి వచ్చింది. తండ్రి వెనుక , చెట్టు భోదికి దగ్గరగా నిలుచున్న దేవయాని , చూపులు , ఆశ్రమ ప్రాంగణంలోకి వస్తున్న యువకుడి మీదే కేంద్రీకరించబడి ఉన్నాయి. ఆశ్రమ ప్రాంతంలో గానీ , వృషపర్వుడి మందిర ప్రాంతంలో గానీ ఎప్పుడూ చూడలేదు తను , ఆ యువకుడిని. అందం , ఆకర్షణా రెండు ఆభరణాల్లా ఉన్నాయతనికి. యువకుడు తిన్నగా శుక్రుడి ముందుకు వచ్చి నిలిచాడు. వినయంతో చేతులు జోడించాడు.

*"గురుదేవా ! దేవ గురువు బృహస్పతి ఆచార్యుల పుత్రుణ్ణి నేను. నా పేరు కచుడు. విద్యాభ్యాసం కోసం మీ చరణ సన్నిధికి వచ్చాను. మీ సేవకు అంకితమవుతాను. నన్ను శిష్యుడిగా అంగీకరించి , విద్యా దానం చేయండి !"*

శుక్రుడు కచుడిని ఆశ్చర్యంతో ఎగా దిగా చూశాడు. ఆయన కళ్ళు తీక్షణంగా ఉన్నాయి.

*"నువ్వు... బృహస్పతి పుత్రుడివా ?!"* శుక్రుడు నమ్మలేనట్టు అన్నాడు. *"యధార్ధమేకద!"*

*"చిత్తం ! నేను తారా బృహస్పతుల తనయుణ్ణి ! విద్యార్జన కోసం స్వయంగా మా తండ్రి గారే నన్ను తమ సన్నిధికి పంపించారు ! అనుగ్రహించండి !"* కచుడు వినయంగా. అన్నాడు.

*"బృహస్పతి వద్ద లేని విద్య వుందా , నాయనా ?"* శుక్రుడు చిరునవ్వుతో అన్నాడు.

*"తన ఆధ్వర్యంలో కన్నా , తమ ఆధ్వర్యంలో అభ్యసించడం సహస్రాధికంగా ఫలదాయకం అన్నారు - మా జనకులు !"* కచుడు చిరునవ్వు నవ్వాడు.

*"అబ్బ...ఎంత చక్కగా ఉంది ఆ చిరునవ్వు !"* అనుకుంది , తండ్రికి నీళ్ళు ఇవ్వడం మరిచిపోయి కచుడినే తదేకంగా చూస్తున్న దేవయాని. కచుడు ! దేవగురువు బృహస్పతి కుమారుడు ! అంటే శత్రుపుత్రుడు ! తన తండ్రి చేరదీస్తాడా ? తృణీకరించి తొలగి పొమ్మంటారా ! తన తండ్రి కచుడిని శిష్యుడిగా స్వీకరిస్తే ఎంత బాగుంటుంది దేవయానిలో కచుడి పట్ల సానుకూలమైన ఆలోచనలు ప్రవాహ వేగంతో సాగుతున్నాయి.

అదే సమయంలో , అసుర విద్యార్థులు కచుడిని కోపంగా చూస్తున్నారు. దేవగురువు పుత్రుడు ! విద్యార్థిగా నటిస్తూ , రాక్షసుల రహస్యాలు కనిపెట్టే ప్రయత్నంలో వచ్చాడు !. సందేహం లేదు ! గురువు గారు పొగడ్తకు లొంగిపోయి శిష్యుడిగా స్వీకరిస్తారేమో ! అసుర యువకులలో కచుడి పట్ల ప్రతికూల ఆలోచనలు సాగుతున్నాయి.

*"నాన్నా ! విద్యను అర్థిస్తూ వచ్చిన వారు ఎవరైనప్పటికీ..."* దేవయాని ఏదో చెప్పబోయింది.

*“నిరాకరించడం ధర్మం కాదమ్మా !"* శుక్రుడు దేవయాని వైపు చూడకుండా , కచుడి వైపే చూస్తూ అన్నాడు. 

*“గురుదేవా !”* ఒక అసుర శిష్యుడు ఆశ్చర్యంతో అన్నాడు. *"దేవగురువు కుమారుణ్ని చేరదీస్తారా ?”*

*"ఔను , నాయనా ! అది మనకు గౌరవ కారణమూ , గర్వకారణమూ !"* శుక్రుడు అసుర శిష్యుడితో అన్నాడు. *“అర్థించిన వ్యక్తిని అనాదరించకూడదు ! ఈ సువర్ణసూత్రాన్ని కూడా మీరు పాఠంలాగే గుర్తుంచుకోవాలి !”*

*"నాన్నా ! జలపానం చేయండి !"* దేవయాని ఆనందంగా తండ్రికి నీళ్ళ పాత్ర అందించింది. శుక్రుడు పాత్రను కచుడివైపు చూపాడు.

*"కచా , ఉదకం స్వీకరించు ! నిన్ను ఆదరిస్తే , నీ తండ్రి బృహస్పత్యాచార్యులను ఆదరించినట్టే !"* అన్నాడు చిరునవ్వుతో.

దేవయాని కచుడిని మరోసారి చూసి , ఆశ్రమం వైపు పరుగెట్టింది.

 

*సేకరణ:- శ్రీ కె వి రమణ మూర్తిగారి వాట్సాప్ పోస్ట్.*

🪐🪐🪐🪐🪐🪐🪐🪐🪐🪐