సనాతనము అనగానేమి? హిందుత్వము సనాతన ధర్మమా? సనాతన మతమా? ధర్మము అంటే? సనాతన సత్యధర్మము అంటే ఏమిటి? వేద సహిత సనాతన ధర్మం ఎట్లు ఏర్పడింది?
ఇది చాలా క్లిష్టమైన ప్రశ్న. ఈ ప్రశ్నకు సమాధానం కూడా అతి సున్నితమైనది, వివాదాస్పదమై యుంది. మనము సత్యానే్వషకులము కావున, సత్యమును గ్రహించవలసినదే. సనాతనము అనగా అనాది అయినది. ఆది లేనిది అనాది. అతి పురాతనమైనదని అర్థము. సృష్టాది నుండి జరిగిన పరిణామము. సృష్టికి పూర్వము, సృష్టి ప్రారంభము నుండి గల వ్యవస్థ, పూర్వ వ్యవస్థ అని భావము. అనగా ఆధ్యాత్మిక ప్రపంచమునకు సంబంధించిన అనాది వ్యవస్థ. మహాకల్పము తరువాత, నూతన సృష్టి ప్రారంభమున గల పూర్వకాలానికి సంబంధించిన ఆధ్యాత్మిక వ్యవస్థ.
పురాతన కాలంలో జీవించిన మానవుల యొక్క దైవ సంబంధమైన ఆచారాలు, సంప్రదాయాలు, పూజలు, దేవుళ్లు, విగ్రహారాధనలు, వీటికి సంబంధించిన పురాతన విషయాలను, సనాతన ధర్మాలు అంటారు. ఆధ్యాత్మిక ప్రాచీనత, పాతకాలపు పద్ధతులు. మన ప్రస్తుత ధార్మిక రంగానికి మూలం. ఆది, ఆరంభం ఎలా ఉండినది అని తెలుపునదే సనాతనము. ప్రభవ స్థానం. వంశ మూలం మాదిరి, దైవ, దైవ సంప్రదాయాల, ఆచారాల సముదాయం. నేటి వ్యవస్థకు ఆధారభూతమైనది వౌలికమైనది. ఇక ధర్మమును గురించి తెలుసుకుందాము.
సనాతనము నుండి, అనాది నుండి సమాజం చేత విధిగా గుర్తింపు పొందిన ఆచారాలు, సంప్రదాయకాలు లేదా అనుశాసితాలైన నియమాల సముదాయమే ధర్మము. పూర్వము నుండి ఏ సూత్రమును, నియమమును, ప్రమాణమును, సంప్రదాయికాలను అందరూ అంగీకరించారో, వర్తమాన కాలంలో కూడా ఆరాధించుచున్నారో, భవిష్యత్ కాలంలో కూడా అంగీకరించి, పాటించెదరో అదియే ధర్మము.
అట్టి ధర్మమునే ‘సార్వజనీక’ లేదా ‘సనాతన నిత్యధర్మము’ అని పేరు. అందరికీ ఆమోదయోగ్యమైన సదాచారం, అనాచారం. తదితరములన్నియు ప్రమాణ యోగ్యము కావు కనుక అవి ధర్మములు కావు. బ్రహ్మము మొదలుకొని, జైమిని ముని వరకు అందరూ అంగీకరించబడినది నిత్యధర్మము, శాశ్వత ధర్మము. అట్టి ధర్మము త్రికాలముల యందును ఒకే విధముగా ఉండవలయును. అందరూ అంగీకరించినవి. మార్చరాని, మార్పులు, కూర్పులు, మిథ్యా కల్పనలు చేయరాని సూత్రం, సిద్ధాంతము, నియమాలు, నిబంధనలు, కట్టుబాట్లు ఎప్పటికీ న్యాయబద్ధముగా ఉంటాయి. ధర్మమునకు అధికారి ధర్మదేవత.
ఇదియే సమాజ ధర్మవ్యవస్థ, న్యాయ విధానం, ధర్మసూత్రాల అధికార ప్రభావం న్యాయ విషయాలపై ప్రభావితం ఉంటుంది. కాల, పరిస్థితుల ననుసరించి, అవసరం వచ్చినపుడు తమ స్వార్థం కొరకు, సంప్రదాయాన్ని తిరస్కరించడం, ధర్మ వ్యతిరేకంగా యధేచ్ఛగా ప్రవర్తించడం అధర్మము. పూర్వకాలపు ఋషులు, యోగులు, జ్ఞానులు, ధర్మశాస్త్ర పండితులు రూపొందించినవి. న్యాయబద్ధమైన సమాజం చేత విధిగా గుర్తింపు పొందిన నియమాలు, సంప్రదాయాలు, ఆచార వ్యవహారములు ఆవశ్యం అనుసరించవలసినవి, పాటించవలసిన ఆదేశాలే ధర్మ సముదాయాలు, సమూహము.
వేదములు బోధించునవి ధర్మాలే. వేద విరోధములు, వ్యతిరేక సిద్ధాంతములు అధర్మము, అసత్యములు. ధర్మమే జ్ఞానము. సామాజిక న్యాయశాస్త్రంలో ఒక శాఖ ఆధ్యాత్మిక ధర్మం, పరమపదమునకు చెందిన ఒక ప్రత్యేక శాఖకు సంబంధించిన నియమాలు, న్యాయసూత్రాల సమూహమే ఆధ్యాత్మిక ధర్మం. వివిధ గ్రూపులు, సంప్రదాయాల మధ్య ఉన్న సంబంధాలకు సంబంధించిన న్యాయం. ఒక ఆధ్యాత్మిక పురోభివృద్ధికి గల ఒక అలిఖిత చట్టం, ఆచారం, సంప్రదాయం, వ్యవహారాలకు సంబంధించినది.
పరమపద ప్రాప్తి యందు అభ్యుదయం అభిలషించేవారు, ఇట్టి దివ్యమైన ధర్మమైన ధర్మశాస్త్ర పరిజ్ఞానం కలిగి యుండాలి. దైవసాధన, జీవితాదుల్లోని ప్రవర్తన నియమాలు ఈ ధర్మశాస్త్రం బోధిస్తుంది. ఇదియే ప్రకృతి నియమాలు, మూలసూత్రాలు, ప్రకృతిలోని క్రమపద్ధతి. సనాతనం నుండి అందరూ అంగీకరించిన సంప్రదాయాన్ని యాదృచ్ఛికంగా మనం ఒక నియత క్రమంగా భావిస్తాం. పాటిస్తాం. అదియే వేదసహిత సనాతన ధర్మం. అట్టి న్యాయం భగవంతుడికి ప్రియమైనదిగా, వేద సమ్మతంగా ఉంటుంది. ఈ ధర్మం హేతుబద్ధంగా ఉచితమైన ప్రవర్తన నియమమే ధర్మము. ఈ విధంగా కట్టుబడి, న్యాయ విధేయమైన, న్యాయ విధేయత కలిగినవే ధర్మాలు.
మన ఈ సృష్టికి న్యాయాధిపతి, న్యాయకారి భగవంతుడు, ధర్మాధర్మ నిర్ణేత, వారి ముఖ కమలం నుండి ప్రకాశమైనవే ధర్మములైన ఈ వేద వాక్యములు. ధర్మాన్ని నిర్ణయించి, నిర్దేశించిన వ్యక్తి. ఆధ్యాత్మిక రంగంలోని అనేక శాఖలకు సంబంధించిన సంప్రదాయాలు, ఆచారాల ధర్మాధర్మములను నిర్ణయించుటకు యోగ్యుడైన నిర్గుణ వ్యక్తి. అవియే వేద సహితాలు, వేద నిషేదితాలు. నూతన సృష్టి ఉత్పన్నం మహా ప్రళయ కాలానంతరం ఆ ధర్మములను మార్పు, కూర్పులు లేకుండా పాటించవలసినదే. భగవదానుగ్రహంగా అమలులోనికి వచ్చినవే ధర్మములు. ఈ సృష్టికి న్యాయాధిపతి అయిన న్యాయకారి అయిన భగవంతుని నిర్ణయం, తీర్పుల ననుసరించి ఏర్పడిన నియమమే, సూత్రమే, సిద్ధాంతమే, సంప్రదాయమే, ఆచారమే ధర్మము.
వివేకం, వివేచనా శక్తి, యుక్తాయుక్త పరిజ్ఞానంతో, ధర్మాధర్మ వివేకం, మనస్సాక్షి, అంతరాత్మ మనఃపూర్వకంగా, మానవ కళ్యాణం కొరకు రూపొందించిన న్యాయము, నియమమునకు ధర్మము అని పేరు. ధర్మం న్యాయబుద్ధి కలది, ధర్మపరాయణమైనది, అంతర్వివేకం కలది. అంతర్వాణి సమ్మతించినది, ధర్మం నైతిక చైతన్యం కలిగి, ఉచితానుచితజ్ఞత ప్రకటిస్తాయి. సార్వజనిక సనాతన నిత్యధర్మమే ఆ మత ధర్మము.
సృష్ట్యాది యందు హిందూ మతము ఉనికి ఉన్నదా? సనాతనమున ఏ మతము లేదు? ఏ విధంగా అయితే పరమాత్మకు మతము లేదో అదే మాదిరి మతములతో కూడిన మానవ జాతిని భగవంతుడు సృష్టించలేదు. ఈ మతములన్నియు కలియుగమునకు సంబంధించినవే. ఇవి మానవ కల్పితములు, నిర్మితములు, ఆర్యావర్తనము నందు మత ప్రసక్తి లేదు, మతము లేదు, ‘హిందు’ ‘హిందూమతము’ హిందుత్వము అన్న పదములు హైందవ గ్రంథముల యందు ఎచటను ప్రస్తావన లేదు. ఒక ధార్మిక వ్యవస్థను మతము అని గుర్తించుటకు, నిర్ణయించుటకు దానికి కొన్ని ప్రమాణాలు, మతాన్ని నిర్ణయించే సూత్రాలు, లక్షణాలు, ప్రమాణాలు ఉంటాయి. అటువంటివి:
1.వాడుకలోని మతము పేరు ఎంతకాలం నుండి ఉనికిలో ఉంది.
2.ఆ మతము ఆరాధించే దేవుడు.
3.మత గ్రంథము
4.మత గురువు
5.మత పీఠము
6.మతాచారాలు, సంప్రదాయాలు మొదలగునవి.
భారతదేశములోని ధార్మిక వ్యవస్థ అయిన హిందూ మతమును ఒక మతముగా గుర్తించుటకు కావలసిన ప్రమాణములు గమనిస్తే -
-హిందూ మత దేవుడు ఎవరు?
-మతాచారాలు, సంప్రదాయాలు ఏవి?
-మత గ్రంథమేది?
-మత గురువు ఎవరు?
-మత పీఠము ఏది?
ఈ ప్రకారము విచారించిన భారతదేశానికి ‘హిందువు’ ‘హిందూ మతము’ ‘హిందూ మతస్థుడు’ అన్న పదములు వర్తించవు. అనేక ఆచారములు, సంప్రదాయాలు, నియమాలు, గుణ, కర్మ, స్వభావాల సమూహంతో కూడినదే హిందువులుగా ఆదరణలోకి వచ్చింది. కావున హిందూ, హిందూమతము అన్నది ఒక మతము కాదు, సనాతనము నుండి ఈ మతము లేదు. హిందూ మతము అని చెప్పుటకు కావలసిన ప్రమాణాలు దీనికి లేవు, మత దేవుడు లేడు, ఒక మత గ్రంథము లేదు. మత గురువు లేడు, మతాచారము లేదు. మత సంప్రదాయాలు, ఆచారాలు లేవు. సనాతనము నుండి ఏ మతము లేదు, విగ్రహాలు లేవు, విగ్రహారాధనలు లేవు, సనాతనుడైన పరమాత్ముడు ఒకడే ఉండెను.
ధర్మములు అనేక రకములు. యుద్ధ ధర్మము, వ్యాపార ధర్మము, కుటుంబ ధర్మము, ఆపద్ధర్మము మొదలగునవి. ఆయా కార్యకలాపాలకు ఆయా ధర్మాలు ఉన్నాయి. అదే మాదిరి ఆధ్యాత్మిక ధర్మము ఒకటి. దీనిలోని ఒక ఉపశాఖ. మనము ఆరాధించుటకు ధ్యేయ వస్తువేది? పూజ, ఆరాధన, ప్రార్థనలు, స్తుతులు ఎవరికి చేయాలి? పూజ సంప్రదాయాలు, ఆచారాల ధర్మమేమిటి? అన్న ప్రశ్న ఉదయిస్తుంది. ప్రస్తుత సృష్టి రెండు సిద్ధాంతాలపై ఆధారపడి పని చేస్తుంది. అవి. 1.్ధర్మసిద్ధాంతము 2.కర్మ సిద్ధాంతము.
ధర్మ సిద్ధాంతమే ఆత్మతత్త్వము. కర్మ సిద్ధాంతమే జీవుడు. జీవుడు ఆత్మ ఈ రెండే సృష్టి యందలి అజములు అనగా ఉత్పన్నములు కానివి. వీటికే ఆది దైవము, ఆది భౌతికము అని పేరు. ఆది దైవము ఆత్మ. ఆది భౌతికము జీవుడు.
ఆరాధనకు, పూజ సత్కార్యములకు ధ్యేయ వస్తువు ఆత్మయే, ఆది దైవము. మానవ శరీరంలో గల పరబ్రహ్మ యొక్క అంశయే ఆత్మ. అనగా పరమాత్ముడు బాహ్యమున లేడు, విగ్రహమున లేడు, మందిరమున లేడు, భౌతికమున లేడు. కావున మన సనాతన ఆధ్యాత్మిక ధర్మము ఆత్మయే, ధ్యేయ వస్తువు, ధ్యాన వస్తువు ఆత్మయే. ఏ విగ్రహమూ కాదు, మందిరము కాదు. హిందు, హిందూ ధర్మము, సనాతన ధర్మము ఆత్మయే. ఆది ఇదియే మానవ వంశమూలము. సృష్టి ఆరంభ బీజము, మానవులకు తొలి ఆధారభూతమైనది, ఆరాధన వస్తువు. వౌలికమైన పరమాత్మ, హిందూ ధర్మదేవత ఆత్మ. ఇదియే ధర్మబద్ధమైన హిందూ ఆధ్యాత్మిక సమాజ స్థితి. సమాజం చేత వేదాలానుసారం విధిగా, అనాదిగా గుర్తింపు పొందిన ఆధ్యాత్మిక సంప్రదాయాల ధర్మం, పూజ్యనీయము. మొదటి మూర్తి పూజ్యనీయము ఆత్మ. ఈ సృష్టి అంతయు ఆత్మస్వరూపమే, అంతర్యామి, సర్వాంతర్యామి, పరమాత్మ.
ఆత్మనే పూజించాలి, ఆరాధించాలి, సృష్టికర్త. పిత, సృష్టి అయిన సమస్త వస్తు పదార్థములు, ప్రాణులు, జీవులు, మానవులు, జంతువులు, కీటకాలు, పతంగులకు ఆధార శక్తి, జీవశక్తి ఆత్మయే. జీవరాశి ముఖ్యంగా మానవ రాశి పుట్టుటకు ముందే ఆత్మను వ్యక్తం చేశాడు. జీవజాలం పరిణామ క్రమంలోగాక ప్రత్యేకంగా విడివిడిగా సృష్టి జరిగింది. సృష్టికర్తయే బ్రహ్మ, బ్రహ్మ ఆత్మశక్తితో కూడియున్నాడు. వారి నుండి విడివడినదే ఆత్మ. ఆదియే శివశక్తి, ఆదిశక్తి, మూల ప్రకృతి, శాశ్వత అణువు, బ్రహ్మాణువు, దేవకణము, దైవకణము. దీనికి వేదముల యందు ప్రమాణములు కలవు. అవి,
‘ఏకమేవా ద్వితీయం బ్రహ్మ’
అనగా ఈ సృష్టికి పూర్వం ఎవరున్నారు, అనడానికి ఈ శ్లోకమే ఆధారము. పూర్వం బ్రహ్మ ఒక్కడే యున్నాడు. బ్రహ్మ తప్ప మరొక వస్తువు లేదు. ఈ సృష్టికి ప్రారంభమున ఆత్మ ఒక్కటియే యున్నది.
‘ఆత్మావా ఇదమేక ఏవాగ్ర అసీత్’
ఈ సృష్టి ఉత్పన్నము కాక పూర్వము బ్రహ్మ ఒకడే ఏకాకిగా ఉండెను. సృష్టి ప్రారంభమున ఆత్మ ప్రకాశమైనది. ఈ బ్రహ్మను గురించి మరియు ఈ సృష్టి సర్వమును గురించి తెలిసినదే ఆత్మ. ప్రమాణము చూడండి.
‘ఆయామాత్మ బ్రహ్మ సర్వానుభూః’
కావున మన మతము ‘ఆత్మమతము’ అదియే సనాతనము. ఆత్మను ఆరాధించుట, పూజించుటయే ‘సనాతన ధర్మము’. హిందూ మతము మత ధర్మము కాదు, మతము కాదు. ఈ రోజు భారతదేశంలో హిందూ, హిందూ మతము అనగా-
-అనేక నానావిధ స్వభావము వలన వేరైనా నానా ప్రకారములుగా కనబడు పద్ధతులు, ఆచారాలు.
-విశ్వాసములు, నమ్మకాలు, మతం మీద నమ్మకం, వారి వారి యథార్థమైన అభిప్రాయాలు.
-సంప్రదాయాలు, పూర్వుల నుంచి తరువాతి తరాల వారికి సంక్రమించిన అభిప్రాయాలు, ఆచారాలు, సంప్రదాయాలు.
-రాత పూర్వకంగా కాకుండా, దైవాధికారం కలవిగా భావించే సిద్ధాంతాలు, ముఖ్యంగా దేవుడు చెప్పినవి, శిష్యులకు ఉపదేశించినవి, అవిచ్ఛిన్న వ్యవహారం ఆధారంగా ఏర్పడిన సూత్రాలు.
-సంప్రదాయాలలో ముఖ్యంగా మతం మీద అధికమయిన గౌరవాలు, దైవికావిష్కరణలు, సంప్రదాయము, సర్వమత జ్ఞానానికి కారణభూతాలుగా భావించే తాత్విక పద్ధతులు.
-మత కర్మలకు సంబంధించిన ఆచారంతో కూడిన పద్ధతులు అనుష్ఠానికమైనవి. మతాచారం కొరకు ఏర్పరచబడిన నియమాలు, ప్రమాణాలు, సిద్ధాంతాలు, మత కర్మాచరణలు.
ఈ విధముగా అనేకమైన విషయాలను ఉండకట్టి కలసి ఏర్పడి, కలసి సమగ్రంగా కనబడునదే ఈ హిందూ మతము. ఇదే ‘ఆది సనాతన దేవి దేవతా ధర్మము’ ‘దైవ మార్గ జీవనం’. భారత రాజ్యాంగము ప్రకారము గుర్తించబడిన దేశపు పేరు ఈనాడు ‘ఇండియా’ లేదా ‘్భరత్’ అని పిలుస్తారు. ఉత్తర భారతదేశమున ‘సింధూ’ అను పేరుగల ఒక పురాతన నది కలదు. అలనాడు ‘సింధూ’ అని పలక లేక ‘ఇందూ’ అని పిలిచేవారు. అదే ‘ఇన్‌డన్’ లేదా ‘ఇంధూ’ నదిగా మారింది. ‘హిందు’ అన్న పదమును భారతదేశంలో విదేశీయులు ప్రవేశపెట్టి వ్యాప్తి చెందినది.
ఇది చాలా క్లిష్టమైన ప్రశ్న. ఈ ప్రశ్నకు సమాధానం కూడా అతి సున్నితమైనది, వివాదాస్పదమై యుంది. మనము సత్యానే్వషకులము కావున, సత్యమును గ్రహించవలసినదే. సనాతనము అనగా అనాది అయినది. ఆది లేనిది అనాది. అతి పురాతనమైనదని అర్థము. సృష్టాది నుండి జరిగిన పరిణామము. సృష్టికి పూర్వము, సృష్టి ప్రారంభము నుండి గల వ్యవస్థ, పూర్వ వ్యవస్థ అని భావము. అనగా ఆధ్యాత్మిక ప్రపంచమునకు సంబంధించిన అనాది వ్యవస్థ. మహాకల్పము తరువాత, నూతన సృష్టి ప్రారంభమున గల పూర్వకాలానికి సంబంధించిన ఆధ్యాత్మిక వ్యవస్థ.
పురాతన కాలంలో జీవించిన మానవుల యొక్క దైవ సంబంధమైన ఆచారాలు, సంప్రదాయాలు, పూజలు, దేవుళ్లు, విగ్రహారాధనలు, వీటికి సంబంధించిన పురాతన విషయాలను, సనాతన ధర్మాలు అంటారు. ఆధ్యాత్మిక ప్రాచీనత, పాతకాలపు పద్ధతులు. మన ప్రస్తుత ధార్మిక రంగానికి మూలం. ఆది, ఆరంభం ఎలా ఉండినది అని తెలుపునదే సనాతనము. ప్రభవ స్థానం. వంశ మూలం మాదిరి, దైవ, దైవ సంప్రదాయాల, ఆచారాల సముదాయం. నేటి వ్యవస్థకు ఆధారభూతమైనది వౌలికమైనది. ఇక ధర్మమును గురించి తెలుసుకుందాము.
సనాతనము నుండి, అనాది నుండి సమాజం చేత విధిగా గుర్తింపు పొందిన ఆచారాలు, సంప్రదాయకాలు లేదా అనుశాసితాలైన నియమాల సముదాయమే ధర్మము. పూర్వము నుండి ఏ సూత్రమును, నియమమును, ప్రమాణమును, సంప్రదాయికాలను అందరూ అంగీకరించారో, వర్తమాన కాలంలో కూడా ఆరాధించుచున్నారో, భవిష్యత్ కాలంలో కూడా అంగీకరించి, పాటించెదరో అదియే ధర్మము.
అట్టి ధర్మమునే ‘సార్వజనీక’ లేదా ‘సనాతన నిత్యధర్మము’ అని పేరు. అందరికీ ఆమోదయోగ్యమైన సదాచారం, అనాచారం. తదితరములన్నియు ప్రమాణ యోగ్యము కావు కనుక అవి ధర్మములు కావు. బ్రహ్మము మొదలుకొని, జైమిని ముని వరకు అందరూ అంగీకరించబడినది నిత్యధర్మము, శాశ్వత ధర్మము. అట్టి ధర్మము త్రికాలముల యందును ఒకే విధముగా ఉండవలయును. అందరూ అంగీకరించినవి. మార్చరాని, మార్పులు, కూర్పులు, మిథ్యా కల్పనలు చేయరాని సూత్రం, సిద్ధాంతము, నియమాలు, నిబంధనలు, కట్టుబాట్లు ఎప్పటికీ న్యాయబద్ధముగా ఉంటాయి. ధర్మమునకు అధికారి ధర్మదేవత.
ఇదియే సమాజ ధర్మవ్యవస్థ, న్యాయ విధానం, ధర్మసూత్రాల అధికార ప్రభావం న్యాయ విషయాలపై ప్రభావితం ఉంటుంది. కాల, పరిస్థితుల ననుసరించి, అవసరం వచ్చినపుడు తమ స్వార్థం కొరకు, సంప్రదాయాన్ని తిరస్కరించడం, ధర్మ వ్యతిరేకంగా యధేచ్ఛగా ప్రవర్తించడం అధర్మము. పూర్వకాలపు ఋషులు, యోగులు, జ్ఞానులు, ధర్మశాస్త్ర పండితులు రూపొందించినవి. న్యాయబద్ధమైన సమాజం చేత విధిగా గుర్తింపు పొందిన నియమాలు, సంప్రదాయాలు, ఆచార వ్యవహారములు ఆవశ్యం అనుసరించవలసినవి, పాటించవలసిన ఆదేశాలే ధర్మ సముదాయాలు, సమూహము.
వేదములు బోధించునవి ధర్మాలే. వేద విరోధములు, వ్యతిరేక సిద్ధాంతములు అధర్మము, అసత్యములు. ధర్మమే జ్ఞానము. సామాజిక న్యాయశాస్త్రంలో ఒక శాఖ ఆధ్యాత్మిక ధర్మం, పరమపదమునకు చెందిన ఒక ప్రత్యేక శాఖకు సంబంధించిన నియమాలు, న్యాయసూత్రాల సమూహమే ఆధ్యాత్మిక ధర్మం. వివిధ గ్రూపులు, సంప్రదాయాల మధ్య ఉన్న సంబంధాలకు సంబంధించిన న్యాయం. ఒక ఆధ్యాత్మిక పురోభివృద్ధికి గల ఒక అలిఖిత చట్టం, ఆచారం, సంప్రదాయం, వ్యవహారాలకు సంబంధించినది.
పరమపద ప్రాప్తి యందు అభ్యుదయం అభిలషించేవారు, ఇట్టి దివ్యమైన ధర్మమైన ధర్మశాస్త్ర పరిజ్ఞానం కలిగి యుండాలి. దైవసాధన, జీవితాదుల్లోని ప్రవర్తన నియమాలు ఈ ధర్మశాస్త్రం బోధిస్తుంది. ఇదియే ప్రకృతి నియమాలు, మూలసూత్రాలు, ప్రకృతిలోని క్రమపద్ధతి. సనాతనం నుండి అందరూ అంగీకరించిన సంప్రదాయాన్ని యాదృచ్ఛికంగా మనం ఒక నియత క్రమంగా భావిస్తాం. పాటిస్తాం. అదియే వేదసహిత సనాతన ధర్మం. అట్టి న్యాయం భగవంతుడికి ప్రియమైనదిగా, వేద సమ్మతంగా ఉంటుంది. ఈ ధర్మం హేతుబద్ధంగా ఉచితమైన ప్రవర్తన నియమమే ధర్మము. ఈ విధంగా కట్టుబడి, న్యాయ విధేయమైన, న్యాయ విధేయత కలిగినవే ధర్మాలు.
మన ఈ సృష్టికి న్యాయాధిపతి, న్యాయకారి భగవంతుడు, ధర్మాధర్మ నిర్ణేత, వారి ముఖ కమలం నుండి ప్రకాశమైనవే ధర్మములైన ఈ వేద వాక్యములు. ధర్మాన్ని నిర్ణయించి, నిర్దేశించిన వ్యక్తి. ఆధ్యాత్మిక రంగంలోని అనేక శాఖలకు సంబంధించిన సంప్రదాయాలు, ఆచారాల ధర్మాధర్మములను నిర్ణయించుటకు యోగ్యుడైన నిర్గుణ వ్యక్తి. అవియే వేద సహితాలు, వేద నిషేదితాలు. నూతన సృష్టి ఉత్పన్నం మహా ప్రళయ కాలానంతరం ఆ ధర్మములను మార్పు, కూర్పులు లేకుండా పాటించవలసినదే. భగవదానుగ్రహంగా అమలులోనికి వచ్చినవే ధర్మములు. ఈ సృష్టికి న్యాయాధిపతి అయిన న్యాయకారి అయిన భగవంతుని నిర్ణయం, తీర్పుల ననుసరించి ఏర్పడిన నియమమే, సూత్రమే, సిద్ధాంతమే, సంప్రదాయమే, ఆచారమే ధర్మము.
వివేకం, వివేచనా శక్తి, యుక్తాయుక్త పరిజ్ఞానంతో, ధర్మాధర్మ వివేకం, మనస్సాక్షి, అంతరాత్మ మనఃపూర్వకంగా, మానవ కళ్యాణం కొరకు రూపొందించిన న్యాయము, నియమమునకు ధర్మము అని పేరు. ధర్మం న్యాయబుద్ధి కలది, ధర్మపరాయణమైనది, అంతర్వివేకం కలది. అంతర్వాణి సమ్మతించినది, ధర్మం నైతిక చైతన్యం కలిగి, ఉచితానుచితజ్ఞత ప్రకటిస్తాయి. సార్వజనిక సనాతన నిత్యధర్మమే ఆ మత ధర్మము.
సృష్ట్యాది యందు హిందూ మతము ఉనికి ఉన్నదా? సనాతనమున ఏ మతము లేదు? ఏ విధంగా అయితే పరమాత్మకు మతము లేదో అదే మాదిరి మతములతో కూడిన మానవ జాతిని భగవంతుడు సృష్టించలేదు. ఈ మతములన్నియు కలియుగమునకు సంబంధించినవే. ఇవి మానవ కల్పితములు, నిర్మితములు, ఆర్యావర్తనము నందు మత ప్రసక్తి లేదు, మతము లేదు, ‘హిందు’ ‘హిందూమతము’ హిందుత్వము అన్న పదములు హైందవ గ్రంథముల యందు ఎచటను ప్రస్తావన లేదు. ఒక ధార్మిక వ్యవస్థను మతము అని గుర్తించుటకు, నిర్ణయించుటకు దానికి కొన్ని ప్రమాణాలు, మతాన్ని నిర్ణయించే సూత్రాలు, లక్షణాలు, ప్రమాణాలు ఉంటాయి. అటువంటివి:
1.వాడుకలోని మతము పేరు ఎంతకాలం నుండి ఉనికిలో ఉంది.
2.ఆ మతము ఆరాధించే దేవుడు.
3.మత గ్రంథము
4.మత గురువు
5.మత పీఠము
6.మతాచారాలు, సంప్రదాయాలు మొదలగునవి.
భారతదేశములోని ధార్మిక వ్యవస్థ అయిన హిందూ మతమును ఒక మతముగా గుర్తించుటకు కావలసిన ప్రమాణములు గమనిస్తే -
-హిందూ మత దేవుడు ఎవరు?
-మతాచారాలు, సంప్రదాయాలు ఏవి?
-మత గ్రంథమేది?
-మత గురువు ఎవరు?
-మత పీఠము ఏది?
ఈ ప్రకారము విచారించిన భారతదేశానికి ‘హిందువు’ ‘హిందూ మతము’ ‘హిందూ మతస్థుడు’ అన్న పదములు వర్తించవు. అనేక ఆచారములు, సంప్రదాయాలు, నియమాలు, గుణ, కర్మ, స్వభావాల సమూహంతో కూడినదే హిందువులుగా ఆదరణలోకి వచ్చింది. కావున హిందూ, హిందూమతము అన్నది ఒక మతము కాదు, సనాతనము నుండి ఈ మతము లేదు. హిందూ మతము అని చెప్పుటకు కావలసిన ప్రమాణాలు దీనికి లేవు, మత దేవుడు లేడు, ఒక మత గ్రంథము లేదు. మత గురువు లేడు, మతాచారము లేదు. మత సంప్రదాయాలు, ఆచారాలు లేవు. సనాతనము నుండి ఏ మతము లేదు, విగ్రహాలు లేవు, విగ్రహారాధనలు లేవు, సనాతనుడైన పరమాత్ముడు ఒకడే ఉండెను.
ధర్మములు అనేక రకములు. యుద్ధ ధర్మము, వ్యాపార ధర్మము, కుటుంబ ధర్మము, ఆపద్ధర్మము మొదలగునవి. ఆయా కార్యకలాపాలకు ఆయా ధర్మాలు ఉన్నాయి. అదే మాదిరి ఆధ్యాత్మిక ధర్మము ఒకటి. దీనిలోని ఒక ఉపశాఖ. మనము ఆరాధించుటకు ధ్యేయ వస్తువేది? పూజ, ఆరాధన, ప్రార్థనలు, స్తుతులు ఎవరికి చేయాలి? పూజ సంప్రదాయాలు, ఆచారాల ధర్మమేమిటి? అన్న ప్రశ్న ఉదయిస్తుంది. ప్రస్తుత సృష్టి రెండు సిద్ధాంతాలపై ఆధారపడి పని చేస్తుంది. అవి. 1.్ధర్మసిద్ధాంతము 2.కర్మ సిద్ధాంతము.
ధర్మ సిద్ధాంతమే ఆత్మతత్త్వము. కర్మ సిద్ధాంతమే జీవుడు. జీవుడు ఆత్మ ఈ రెండే సృష్టి యందలి అజములు అనగా ఉత్పన్నములు కానివి. వీటికే ఆది దైవము, ఆది భౌతికము అని పేరు. ఆది దైవము ఆత్మ. ఆది భౌతికము జీవుడు.
ఆరాధనకు, పూజ సత్కార్యములకు ధ్యేయ వస్తువు ఆత్మయే, ఆది దైవము. మానవ శరీరంలో గల పరబ్రహ్మ యొక్క అంశయే ఆత్మ. అనగా పరమాత్ముడు బాహ్యమున లేడు, విగ్రహమున లేడు, మందిరమున లేడు, భౌతికమున లేడు. కావున మన సనాతన ఆధ్యాత్మిక ధర్మము ఆత్మయే, ధ్యేయ వస్తువు, ధ్యాన వస్తువు ఆత్మయే. ఏ విగ్రహమూ కాదు, మందిరము కాదు. హిందు, హిందూ ధర్మము, సనాతన ధర్మము ఆత్మయే. ఆది ఇదియే మానవ వంశమూలము. సృష్టి ఆరంభ బీజము, మానవులకు తొలి ఆధారభూతమైనది, ఆరాధన వస్తువు. వౌలికమైన పరమాత్మ, హిందూ ధర్మదేవత ఆత్మ. ఇదియే ధర్మబద్ధమైన హిందూ ఆధ్యాత్మిక సమాజ స్థితి. సమాజం చేత వేదాలానుసారం విధిగా, అనాదిగా గుర్తింపు పొందిన ఆధ్యాత్మిక సంప్రదాయాల ధర్మం, పూజ్యనీయము. మొదటి మూర్తి పూజ్యనీయము ఆత్మ. ఈ సృష్టి అంతయు ఆత్మస్వరూపమే, అంతర్యామి, సర్వాంతర్యామి, పరమాత్మ.
ఆత్మనే పూజించాలి, ఆరాధించాలి, సృష్టికర్త. పిత, సృష్టి అయిన సమస్త వస్తు పదార్థములు, ప్రాణులు, జీవులు, మానవులు, జంతువులు, కీటకాలు, పతంగులకు ఆధార శక్తి, జీవశక్తి ఆత్మయే. జీవరాశి ముఖ్యంగా మానవ రాశి పుట్టుటకు ముందే ఆత్మను వ్యక్తం చేశాడు. జీవజాలం పరిణామ క్రమంలోగాక ప్రత్యేకంగా విడివిడిగా సృష్టి జరిగింది. సృష్టికర్తయే బ్రహ్మ, బ్రహ్మ ఆత్మశక్తితో కూడియున్నాడు. వారి నుండి విడివడినదే ఆత్మ. ఆదియే శివశక్తి, ఆదిశక్తి, మూల ప్రకృతి, శాశ్వత అణువు, బ్రహ్మాణువు, దేవకణము, దైవకణము. దీనికి వేదముల యందు ప్రమాణములు కలవు. అవి,
‘ఏకమేవా ద్వితీయం బ్రహ్మ’
అనగా ఈ సృష్టికి పూర్వం ఎవరున్నారు, అనడానికి ఈ శ్లోకమే ఆధారము. పూర్వం బ్రహ్మ ఒక్కడే యున్నాడు. బ్రహ్మ తప్ప మరొక వస్తువు లేదు. ఈ సృష్టికి ప్రారంభమున ఆత్మ ఒక్కటియే యున్నది.
‘ఆత్మావా ఇదమేక ఏవాగ్ర అసీత్’
ఈ సృష్టి ఉత్పన్నము కాక పూర్వము బ్రహ్మ ఒకడే ఏకాకిగా ఉండెను. సృష్టి ప్రారంభమున ఆత్మ ప్రకాశమైనది. ఈ బ్రహ్మను గురించి మరియు ఈ సృష్టి సర్వమును గురించి తెలిసినదే ఆత్మ. ప్రమాణము చూడండి.
‘ఆయామాత్మ బ్రహ్మ సర్వానుభూః’
కావున మన మతము ‘ఆత్మమతము’ అదియే సనాతనము. ఆత్మను ఆరాధించుట, పూజించుటయే ‘సనాతన ధర్మము’. హిందూ మతము మత ధర్మము కాదు, మతము కాదు. ఈ రోజు భారతదేశంలో హిందూ, హిందూ మతము అనగా-
-అనేక నానావిధ స్వభావము వలన వేరైనా నానా ప్రకారములుగా కనబడు పద్ధతులు, ఆచారాలు.
-విశ్వాసములు, నమ్మకాలు, మతం మీద నమ్మకం, వారి వారి యథార్థమైన అభిప్రాయాలు.
-సంప్రదాయాలు, పూర్వుల నుంచి తరువాతి తరాల వారికి సంక్రమించిన అభిప్రాయాలు, ఆచారాలు, సంప్రదాయాలు.
-రాత పూర్వకంగా కాకుండా, దైవాధికారం కలవిగా భావించే సిద్ధాంతాలు, ముఖ్యంగా దేవుడు చెప్పినవి, శిష్యులకు ఉపదేశించినవి, అవిచ్ఛిన్న వ్యవహారం ఆధారంగా ఏర్పడిన సూత్రాలు.
-సంప్రదాయాలలో ముఖ్యంగా మతం మీద అధికమయిన గౌరవాలు, దైవికావిష్కరణలు, సంప్రదాయము, సర్వమత జ్ఞానానికి కారణభూతాలుగా భావించే తాత్విక పద్ధతులు.
-మత కర్మలకు సంబంధించిన ఆచారంతో కూడిన పద్ధతులు అనుష్ఠానికమైనవి. మతాచారం కొరకు ఏర్పరచబడిన నియమాలు, ప్రమాణాలు, సిద్ధాంతాలు, మత కర్మాచరణలు.
ఈ విధముగా అనేకమైన విషయాలను ఉండకట్టి కలసి ఏర్పడి, కలసి సమగ్రంగా కనబడునదే ఈ హిందూ మతము. ఇదే ‘ఆది సనాతన దేవి దేవతా ధర్మము’ ‘దైవ మార్గ జీవనం’. భారత రాజ్యాంగము ప్రకారము గుర్తించబడిన దేశపు పేరు ఈనాడు ‘ఇండియా’ లేదా ‘్భరత్’ అని పిలుస్తారు. ఉత్తర భారతదేశమున ‘సింధూ’ అను పేరుగల ఒక పురాతన నది కలదు. అలనాడు ‘సింధూ’ అని పలక లేక ‘ఇందూ’ అని పిలిచేవారు. అదే ‘ఇన్‌డన్’ లేదా ‘ఇంధూ’ నదిగా మారింది. ‘హిందు’ అన్న పదమును భారతదేశంలో విదేశీయులు ప్రవేశపెట్టి వ్యాప్తి చెందినది.
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి