రామాయణమ్. 97
..
రామలక్ష్మణులను తాను కలిసినదిమొదలు వారితో కలిసి గడిపిన సమయాన్ని లక్ష్మణుడి మనో వేదనను ,ఆరాత్రి తాను,లక్ష్మణుడు ముచ్చటించుకున్నసంగతులన్నీ పూసగుచ్చినట్లు చెప్పి,చివరగా వారిని తాను గంగదాటించిన విషయాన్ని కూడా ఎరుకపరచాడు గుహుడు .
.
ఈ సంగతులన్నీ విన్న భరతుని హృదయంలో శోకం పెల్లుబికి కట్టలు తెంచుకొని ప్రవహించింది.కొరడాలతో కొట్టినప్పుడు ఒక్కసారే కూలబడే ఏనుగులాగ కూలపడి పోయినాడాయన.భరతుడి స్థితి చూస్తున్న శత్రుఘ్నుడుకూడా శోకముతో పట్టుదప్పినిలువలలేక నేలపైబడిన భరతుని కౌగలించుకొని బిగ్గరగా ఏడ్చాడు.
.
ఈ శోకములు విన్న తల్లులు మువ్వురూ భరతుని వద్దకు వచ్చిచేరగా కౌసల్యామాత తన దుఃఖము ఆపుకోలేక తానూ నేలపైపడి భరతుని కౌగలించుకొని ఏడ్వసాగింది.
.
ఆవిడ తీవ్రమైన బాధతో భరతుని ఉద్దేశించి నాయనా ఇంకనీవు ఏడువకురా ,మొత్తము రాజవంశము అంతా నీమీదనే ఆధారపడి ఉన్నది నీకేమయినా అయితే మేమెవ్వరమూ తట్టుకోలేము.
.
దశరధమహారాజులేడు,రామలక్ష్మణులు చెంతలేరు,నిన్నుచూసుకొని బ్రతుకుతున్నామురా తండ్రీ నాయనా ఎందుకీ దుఃఖము ? సీతారామలక్ష్మణులగూర్చి ఏ విధమైన అప్రియమైన వార్త నీవు వినలేదు కదా!.అని పలుకుతూ తనను ఓదారుస్తున్న పెద్దతల్లి మాటలకు కాస్త తెప్పరిల్లి ఏడుస్తూనే గుహుడితో మరలమరల సీతారామలక్ష్మణుల గూర్చి ప్రశ్నించాడు .వారు ఎక్కడ ఉన్నారు? ఏమి తిన్నారు?ఎక్కడ నిదురించారు ? ఇలాంటి విషయాలు పదేపదే అడిగితెలుసుకుంటున్నాడు భరతుడు.
.
అప్పుడు రాముడు నిదురించిన చెట్టు వద్దకు తీసుకెళ్ళాడు గుహుడు .
రాముడు అక్కడనే దర్భలమీద శయనించాడన్న సంగతితెలుసుకొని మరల ఆయనలో దుఃఖము పొంగిపొర్లింది.
.
దశరధకుమారుడైన రాముడే నేలపై పడుకోవలసి వచ్చిందంటే కాలము కంటే బలమైన వాడెవడూ లేడని తెలుస్తున్నది.
.
న నూనం దైవతం కించిత్ కాలేన బలవత్తరమ్
యత్ర దాశరధీ రామో భూమావేవ శయీత సః.
.
ఇదిగో ఇది నా అన్నగారు పరుండిన చోటు ,
ఇదిగో ఈ గడ్డి అంతా ఆయన శరీరపు రాపిడికి నలిగి పోయింది.
ఇదిగో ఈ దర్భలమీద ఇంకా బంగారపుపొడులు అంటుకొనే ఉన్నాయి మా వదినగారు అలంకారాలేవీ తీయకుండగనే శయనించినట్లున్నది.
ఆవిడ ఏమాత్రము దుఃఖించకుండగనే నా అన్నవెంట వెళ్ళినది .అత్యంత సుకుమారి,పతివ్రతా శిరోమణి ఆవిడ !
ఈ కష్టాలు ఏవి లెక్కపెట్టినట్లులేదు,
భర్త ఉన్న చోటే తనకూ సుఖకరమైనది అనుకొంటున్నది.
.
అయ్యో ఎంత కష్టము వచ్చినది నేనెంత క్రూరుడను నావలన భార్యాసహితుడై రాముడు అనాధవలే ఇట్లాంటి పడకలపై నిదురించవలసి వచ్చినదికదా! అని మరల ఏడ్వసాగాడు భరతుడు.
.
వూటుకూరు జానకిరామారావు
.
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి