రామాయణమ్ 290
...
సీతమ్మ మాటలు విని శిరస్సుపై అంజలి ఘటించి వినయముగా ఆంజనేయుడు ఆమెతో ఇట్లనెను.
.
తల్లీ నీవిచ్చట ఉన్నట్లు రాముడు ఎరుగడు! రామునికి నీ సమాచారం తెలిసిన వెంటనే సమస్త వానర గణములు ,భల్లూక సైన్యములు వెంటపెట్టుకొని ఇచ్చటకు రాగలడు.
.
రాముని మార్గమునకు, ఆయన శత్రు నాశమునకు అడ్డు ఏది? సముద్రమును క్షోభింపచేసి మరీ దాటగలడమ్మా!
.
నీవు లేక నిముసముకూడా నిదురించుటకు లేదు తల్లీ రామచంద్రుడు.వంటి మీద తేళ్లు,జర్రులు పాకినా ఈగలు ముసిరినా వాటి స్పృహ ఏమాత్రము లేకుండా అనుక్షణమూ నీ నామ స్మరణము లోనే ఆయన కాలము వెళ్ళబుచ్చుతున్నాడు తల్లీ!
.
ఆయనకు
ఏదో ఆలోచన
ఎడతెగని మథన
.
ఆయన
ఎదలో నీవే
ఆయనఎదుటా నీవే
సమస్తప్రకృతిలో నీవే
అంతెందుకు?
ఆయన ఎటుచూసినా
అటు నీవే కనపడుతున్నావమ్మా!
.
విరిసిన మొగ్గచూసినా
కురిసే వానచూసినా
మురిసే నాసీత నా చెంత లేదే?
ఇదే ఆయన చింత!
.
ఆ రాకుమారుడురాముడు నీవే లోకముగా బ్రతుకు తున్నాడమ్మా!
.
రాముని బాధ తన బాధ ఒకటేఅని తెలిసికొని శోకము , ఆనందముకలగలసి శరత్కాలప్రారంభములో మబ్బులో దాగిన చందమామ ఉన్న రాత్రి వలె సితమ్మ ఉండెను.
.
వూటుకూరు జానకిరామారావు
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి