రామాయణమ్ 298
...
ఓ రామా ! నాకు ఒక చిన్నగాయము అయినందుకే అంతకోపించి కాకిమీదనే బ్రహ్మాస్త్రము ప్రయోగించినావు కదా ! ఏల ఇపుడు నన్ను అపహరించుకుపోయిన వాని మీద అంత దయ !ఇప్పటికే నీవు వచ్చి వానిని కడతేర్చినన్ను తీసుకొని పోవలసినది కాదా ?
.
సర్వలోక నాధుడవైన నీవు నా ప్రాణనాధుడవయి ఉండి కూడా అనాధలాగ అయిపోతినికదా !
.
సర్వశ్రేష్ఠ ధనుర్ధారివే!
సకలశస్త్రాస్త్ర పారంగతుడవే!
భండన భీముడవే !
ఏల ఈ ఉపేక్ష !
రాక్షసులమీద ఇంత దయ?
.
నీ అస్త్రములు సకల దుష్టరాక్షస సంహార కారకములు
నీ ధనుష్ఠంకారమే వారి గుండెలు బద్దలు చేయునుకదా !
.
ఏల రావు ? నీవేల రావు?
.
ఆ రామానుజుడైనా అన్నగారి ఆజ్ఞతీసుకొని నన్ను రక్షించుటకు రాడేమి?
.
లేదు,లేదు నేనే ఏదో పాపము చేసియున్నాను ,సందేహము లేదు.
.
సీతమ్మ కన్నీరు కాల్వలై ప్రవహిస్తూ దీనముగా మాట్లాడటము చూసిన హనుమ ,....
.
అమ్మా! రాముని స్థితి నీ స్థితి ఒకటేనమ్మా! సత్యము మీద ఒట్టు పెట్టి చెప్పుచున్నాను రాముడు ఏ భోగము అనుభవించుటలేదు !
ఎప్పుడూ ఆయనకు
నీపైనే ధ్యాస !
నీ పేరే ఆయన శ్వాస!
.
ఆయన హృదయము కరిగి కన్నీరై ఏరులై పారుచూ కడు దయనీయమైన స్థితిలో నిన్నేపలవరించుచున్నాడు.ఆయన పరిస్థితి చూసి లక్ష్మణస్వామికూడా కన్నీరు మున్నీరుగా విలపిస్తున్నాడమ్మా!
.
ఓ అమ్మా ! దోషరహితా ! నా భాగ్య వశమున నీవు నా కంట బడితివి .ఇక విలపించవలదమ్మా .అన్ని కష్టములు అతి త్వరలో కడ తేరగలవు.....
.
వూటుకూరు జానకిరామారావు
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి