గోరుముద్దలు తినిపించవా!
రెండు బార్బెక్కింది /లే ముఖం కడుక్కో, పాలుత్రాగు నీళ్ళోసుకుని చదువుకో / మంగళ గీతికలా వినబడేది.
ఇప్పుడంటేనే భయం వార్డెన్ లెట్టే తిట్లవి/మీపు ఛళ్ళుమనే శబ్దాలకి
పొద్దున్నే అమ్మ గొంతు సుప్రభాతాలు దుర్భర ప్రభాతాలౌతున్నాయి. చలికికాదు. దెబ్బలకి పణుకుతూ / పరుగులు పెడితే, అక్కడంతా హెలిముఖాల జాతర/చాలీచాలని నీళ్ళతో బాత్రూమ్లో యాతన తరగతి గదిలో తీరు ఇంకో రకం
అర్థంకాని పాఠాలతో తలనెప్పి ఒక ప్రక్క ఏ పెచ్చు ఎప్పుడు ఊడ్రి/నెత్తిన పడుతుందోనని భయం మరో ప్రక్క అర్ధం అయ్యేలా పాఠం చెప్పలేని సారు. తన చేతకానితనాన్ని కప్పిపుచ్చుకునేందుకు బెత్తాన్ని ప్రయోగిస్తుంటారు. అందుకే ఆదివారం కోసం / అంతగా ఎదురుచూస్తాను. అరగంటైనా చాలు/ నీ ఒడిలో ఆదమరచి నిద్రపోతాను తలకి ఇంత నూనె వ్రాసి / తల చున్ని ఇన చేసినప్పుడు వెంట తెచ్చిన మురిపెంగా నువ్వు తినిపిస్తున్నప్పుడు
నేను కొత్తగా పుట్టినట్లుంటుందమ్మా!
అమ్మా! ఓ ఆమె విత్తనాన్ని నువ్వు నాకింది వసతి దానంలో కాదు. అనుపగోడలతో కట్టిన రాక్షస గృహంలో
నీకు గుండె కోతను మిగిల్చినదాననౌతాను అందుకే చెప్పుకోలేని / ఈ ఊసులన్నీ నీ కడకొంగుకు ముడివేస్తున్నాను.
ఇంటికెళ్ళి ఒక్కసారి ముడి విప్పి విను
ఈ పంజరం నుంచి నన్ను విడుదల చేసి చూడు రివ్వున ఆకాశానికి ఎగురుతాను.
మేఘాల పలక పైన నీ ఆశలను అక్షరీకరిస్తాను! .
అమ్మా! నీ కలకు నేను సాకార రూపమై నిలుస్తాను!
- మద్దాళి రఘురామ్ 19888067777 (ఓ హాస్టల్ బాలి క ఆవేదన. 31 జూలై నాటి సాక్షి సంపాదకీయం స్ఫూర్తితో)
కామెంట్లు లేవు:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి