దేవుడు

 *దేవుడు*

            

ఆల్బర్ట్ ఐన్స్టీన్ 

పలు అమెరికా  విశ్వవిద్యాలయాల కు వెళ్ళినప్పుడు అక్కడి వాళ్ళు ఆయనను "మీకు దేవుడి మీద నమ్మకం ఉందా" అని అడిగేవాళ్ళు.  

"ఉంది. స్పినోజా చెప్పిన దేవుడి మీద నమ్మకం" అనేవాడు ఐన్స్టీన్.

స్పినోజా ఒక డచ్ తాత్వికవేత్త. 17 వ శతాబ్దం వాడు.  

_దేవుడు మనిషికి చెప్పేది , స్పినోజా మాటల్లో_:

   

ప్రార్థనలేవీ అక్కర్లేదు. ప్రపంచం లోకి వెళ్లి జీవితాన్ని ఆస్వాదించండి. సృష్టి సర్వం తో మమైకం కండి. హాయిగా నవ్వండి. భువన గానం లో భాగం కండి.

ప్రార్థనా మందిరాల కు వెళ్లడం దేనికి  ?  నేనక్కడ ఉంటానని ప్రకటిస్తూ అవన్నీ మీ నిర్మాణాలేగా!

పర్వతాలూ , చొరలేని అరణ్యాలూ , నదులూ, సరోవరాలూ , సాగరతీరాలూ... ఇవీ నా నివాసాలు.

మీ దౌర్భాగ్యాలకు నన్ను నిందించడం వదిలెయ్యండి. మీ తప్పటడుగులూ , పాపాలతో నాకు ప్రమేయం లేదు.

మీ పవిత్ర గ్రంధాల తో నాకే సంబంధమూ లేదు.  ఒక పొద్దు పొడుపు లో , ఒక నిర్జన మైదానం లో , ఒక ఆత్మీయ మిత్రుడి స్పర్శ లో , మీ బిడ్డ కళ్ళలో ఉంటాను నేను. ఏవో పుస్తకాల పుటల్లో కాదు.

అవధి లేని ప్రేమ నేను. నేను ఏ తీర్మానాలు చెయ్యను , నిన్ను విమర్శించను. నువ్వంటే కోపాలూ , పట్టింపులూ ఉండవు.

క్షమాపణ లేవి నన్ను అడగకు. క్షమించ వలసిన వేవీ ఉండవు. నీ పరిధులూ పరితాపాలూ ఉద్వేగాలూ సుఖాలూ అవసరాలూ అన్నీ నేను నీలో నింపినవే.  అలాంటప్పుడు నీ అతిక్రమణలకు నిన్నెలా శిక్షిస్తాను నేను ?  నిన్ను   కాల్చి వేసే నరకమొకటి నేను సృష్టించి ఉంటే నేనేం దేవుణ్ణి ?

నిత్య జాగృతి లో బతుకు.  అదే నీ దిక్సూచి. ఇతరులు నీకేది చేయకూడదని నువ్వు భావిస్తావో అది నువ్వు వాళ్లకు చెయ్యకు.

బ్రతుకంటే అదేదో పరీక్ష కాదు. ఒక రిహార్సల్ కాదు. ఏ స్వర్గ ద్వారాలకో పీఠిక అసలు కాదు. ఇక్కడ నడిచే , గడిచే వాస్తవం!!! అంతమాత్రంగానే చూడు దాన్ని. 

పరిపూర్ణ స్వేచ్ఛ నిచ్చాను నీకు. శిక్షలూ పురస్కారాలూ పాపాలూ  సద్గుణాలూ  నా నిఘంటువు లో మాటలు కాదు. ఏదో కలం తో వాటినెవ్వరూ నా దివాణంనం లో లెక్క కట్టరు.  స్వర్గం , నరకం నీకు నువ్వే నిర్మించుకోవాలి.  ఆ స్వేఛ్చ నీదే.

ఈ బ్రతుకు ముగిశాక ఇంకొకటేదైనా ఉందో లేదో నేను చెప్పను. కానీ దీని తరువాత ఇంకేదీ లేదన్నంత దీక్షగా బ్రతుకు. ఇంకొక బ్రతుకు ఉంటే ఇంతకు ముందు నువ్వు ఏం చేశావు , ఇంకేం విస్మరించావు అనే లెక్కలు నేను తిరగ త్రోడను.

నన్ను నమ్మకు.  నమ్మడం అన్నది ఊహాత్మకం. నిన్ను నువ్వు నమ్ముకో. ఏ సాగర జలం లోనో ఈత కొడుతున్నప్పుడో , ఒక శిశువు ను హత్తుకున్నప్పుడో ,  పెంపుడు పశువు ను నిమిరేటప్పుడో , నేను గుర్తు రావడమే నేను ఆశించేది.

నీ కీర్తనలు అన్నీ వదిలెయ్యి. వాటికి ఉప్పొంగి పోతే  నేనేం దైవాన్ని ? నీ ఆరోగ్యం , నీ సంబంధాలూ , సంతోషాలూ సరిచూసుకో. అదే నాకు నువ్వు పఠించే స్తోత్ర పాఠం.

నా గురించి ఇప్పటికే నీ బుర్ర నిండా ఉన్న సరంజామా అంతా చేజార్చుకో. చిక్కు ముడి అదంతా. అద్భుతాలూ  వాటికి అన్నేసి వివరణలూ దేనికి ?

నువ్వు ఇప్పుడు ఇక్కడ శ్వాసిస్తూ ఉన్నావ్. అంతకు మించిన అద్భుతం ఏదో ఇంకా ఎందుకు...?