నవగ్రహ పురాణం - 50 వ అధ్యాయం*

 *నవగ్రహ పురాణం - 50 వ అధ్యాయం*

🪷🪻🌿🪷🪻🌿🪷🪻🌿🪷🪻🌿🪷

*శనిగ్రహ జననం - 1*

మందిరంలో నిశ్శబ్దం తాండవిస్తోంది. వైవస్వతుడూ , యముడూ , యమీ పడుకున్నట్టున్నారు. సూర్యుడు తన శయనాగారం వైపు అడుగులు వేశాడు.

సంతానం ముందు నిలబడి ఆకాశంలోకి చూస్తోంది. ఆమె పైట - ఆమె అందానికి కట్టిన పతాకంలా గాలిలో చలిస్తోంది. సూర్యుడు భార్యను సంతృప్తిగా చూస్తూ సమీపించి , వెనుకవైపు దగ్గరగా నిలుచున్నాడు. సంజ్ఞ భుజాల మీద రెండు చేతుల్నీ వేశాడు.

ఎందుకో సంజ్ఞ ఉలిక్కిపడింది. ఏదో దెబ్బ తగిలినట్టు ప్రతిస్పందిస్తూ తటాలున దూరంగా జరిగి , సూర్యుడి వైపు తిరిగింది. ఆమె ముఖంలో చిరునవ్వే లేదు. చూపులు పక్కకు తిరిగాయి.

*“సంజ్ఞా... భయపడ్డావా ?”* సూర్యుడి కంఠంలో అనురాగం పలికింది.

*“భయపడుతున్నాను...”* అంది సంజ్ఞ.

*“ఏం జరిగింది ? ఎందుకు భయం ? ఎవర్ని చూసి , దేన్ని చూసి భయపడుతున్నావు , దేవీ ?"* సూర్యుడు ఆందోళనతో అడిగాడు. ధైర్యం చెపుతున్నట్టు ఆయన శరీరం ఆమె దగ్గరగా జరిగింది.

సంజ్ఞ కళ్ళకి చేతిని అడ్డం పెట్టుకుంటూ , దూరంగా జరిగింది. *“ఎవర్ని చూసి భయపడుతున్నానో చెప్పనా ?”* అంది మెల్లగా.

*“చెప్పు ! వాడు ఎవడైనా సరే... నిన్ను భయ పెట్టినందుకు...”* సూర్యుడు ఆవేశంతో చెప్పుకు పోతున్నాడు. 

*“ముందు - వినండి !”* సంజ్ఞ ఆయనను వారిస్తూ అంది. *“నేను భయపడుతోంది మిమ్మల్ని చూసే !"*

*"సంజ్ఞా !"* సూర్యుడు ఆశ్చర్యంతో అరిచాడు.

*"ఔను ! మిమ్మల్ని చూడగానే నా శరీరం వణికిపోతోంది...”* 

*"సంజ్ఞా !"* అంటూ సూర్యుడు ఆమె దగ్గరగా జరిగాడు.

*"దయచేసి దూరంగా ఉండండి !"* అంటూ సంజ్ఞ ఎడంగా జరిగింది. నివ్వెరపోయి చూస్తున్న భర్తతో ఇలా అంది. *"నిజం చెప్తున్నాను. మన్నించండి ! మీ శరీరం వెదజల్లే కాంతినీ , వేడిమినీ భరించలేకుండా ఉన్నాను...”*

సూర్యుడు తాత్కాలికంగా మూగవాడైపోయాడు. నమ్మలేనట్టు సంజ్ఞ వైపు అయోమయంగా చూస్తూ ఉండిపోయాడు.

సంజ్ఞ అరచేతిని కళ్ళకు అడ్డంగా ఉంచుకునే ఉంది. 

*"సంజ్ఞా ! పరిహాసానికా ఇది !"* సూర్యుడు ఆశగా అడిగాడు. *"అపరాధం చేశానా ? నొప్పించానా ? ఇది...ఇది... ప్రణయ కోపమా , దేవీ ?”*

*"ప్రణయ కోపం కాదు, ప్రణయ శాపం !"* సంజ్ఞ కంఠంలో ఆవేదన ధ్వనించింది. *" మన్నించండి ! నేను నిజమే చెప్తున్నాను. మీ శరీరం ప్రసరించే కళ్ళు చెదిరే కాంతినీ , మీ శరీరం వెదజల్లే చెమటలు పట్టించే వేడిమినీ భరించడం ఇక నా వల్ల కాదు...”*

సూర్యుడు దెబ్బతిన్నట్టు చూశాడు. *"అయితే ఇంతకాలం ఎలా భరించావు ?”*

*“భరించాను... భరించక చేయగలిగింది ఏముంది ? అపార్థం చేసుకోకండి ! మీ సామీప్యంలో నేను... చిత్రహింస అనుభవిస్తున్నాను... దయచేసి దూరంగా జరగండి”* సంజ్ఞ తనే దూరంగా జరుగుతూ అంది.

ఆశ్చర్యం నుండి కోలుకున్న సూర్యుడు చిన్నగా నవ్వాడు. *“గతం మరిచావా , సంజ్ఞా ? నా వెచ్చదనం నీకు ఎంతో ఇష్టం అంటూ ఆనాడు...”*

*"అది ఆనాడు ! మన దేహాల ఐక్యత ప్రారంభమవుతున్న ప్రాథమిక క్షణాలు. ఆ ఆకర్షణ వేరు , ఆ ఆవేశం వేరు. ఉరకలెత్తే ఉత్సాహం మనలోని ఆధిక్యతలనూ , న్యూనతలనూ గుర్తించనివ్వలేదు !"*

*"నీ ధోరణితో , అర్థం లేని భయంతో నన్ను - నీ పతిదేవుణ్ణి అస్పృశ్యుడు నీ చూస్తున్నావు సంజ్ఞా !"*

*"స్వామీ ! అలా అనకండి. నా కోసం... ఒక పని చేయండి... చేస్తారా ?".*

*"కోరుకో !"*

*"నా కోసం...మీ వెలుగునూ , వేడిమినీ తగ్గించుకోండి !"* 

*"అసంభవం !"* సూర్యుడు వెంటనే అన్నాడు.

*"స్వామీ !"* సంజ్ఞ ఆశ్చర్యంతో అంది. *"నేను మీ అర్ధాంగిని , ప్రేయసిని ! మీ మాటల్లో చెప్పాలంటే మీ సర్వస్వాన్ని. నా మాటల్లో చెప్పాలంటే - నా సర్వస్వాన్నీ మీ సర్వస్వంగా మార్చిన మీ ప్రణయదాసిని !"* సంజ్ఞ ఆవేశంగా అంది.

*"ఔను ! నువ్వు చెప్పినవన్నీ నాకు కూడా వర్తిస్తాయి సంజ్ఞా ! కానీ...నీ కోరిక తీర్చలేను. నా ప్రకాశాన్నీ , ప్రతాపాన్నీ తగ్గించడం అసాధ్యం !"*

*"స్వామీ !"*

*"ఔను సంజ్ఞ... నీ శరీరకాంతినీ , ఉష్ణాన్నీ నువ్వు మార్చుకోలేవు. నేను కూడా అంతే ! గతంలోలాగా ఆవేశాన్ని , ఆకర్షణనూ కవచాలుగా చేసుకుని , నువ్వు సర్దుకుపోవాల్సిందే ; భరించాల్సిందే !"*

సంజ్ఞ అయోమయంగా , ఆందోళనగా చూసింది. *"స్వామీ...”*

*"ఆలోచించు , సంజ్ఞా ! జన్మతో సంక్రమించిన శరీర ధర్మాన్ని గౌరవించాల్సిందే. ఆలోచించు ! నిన్ను నువ్వు సిద్ధపరుచుకో ! భర్త దేహధర్మాన్ని భరించే శక్తిని కూడదీసుకొని , నువ్వే నన్ను సమీపించాలి సుమా ! అప్పటి దాకా నా ప్రతాపం , నా ప్రకాశం నీకు దూరంగానే ఉంటాయి !”* ధైర్యం చెప్తున్నట్టు నవ్వుతూ , సూర్యుడు శయ్యా మందిరం లోంచి అవతలకి నడిచాడు.

సంజ్ఞ బలహీనంగా కూర్చుంది.

*“స్వామీ...”*

సంజ్ఞ పిలుపు విని , సూర్యుడు వెనుదిరిగి ఆమె వైపు చూశాడు.

*“నన్ను... ఆలోచించమన్నారు. నన్ను... సన్నద్ధం చేసుకోమన్నారు. నేను... నేను.. మీ దగ్గరగా ఉంటూ మీకు దూరంగా ఉండలేను...”*

*"సంజ్ఞా..."* సూర్యుడి కంఠంలో ప్రేమావేశం పలికింది. *“నా పుట్టినింటికి వెళ్తాను. కొంత కాలం మీకు దూరంగా , దూరంగా ఉండి , నను నేను సిద్ధం చేసుకొని తిరిగి వస్తాను. అనుమతిస్తారా ?”* 

సూర్యుడి ముఖం మీద చిరునవ్వు వెలిగింది. *"దూరంగా వెళ్ళి , నాకు దగ్గరయే నీ రాక కోసం నిరీక్షిస్తూ ఉంటాను సంజ్ఞా ! వెళ్ళిరా !"*

*“నేను తిరిగి వచ్చేదాకా వైవస్వతుడినీ , యముడినీ , యమినీ మీరే చూసుకోవాలి సంజ్ఞ అభ్యర్థిస్తూ అంది. 

*“అలాగే సంజ్ఞా ! చూసుకుంటాను. నీ జన్మస్థల ప్రవాసం త్వరగా పూర్తి చేయ సుమా !”* సూర్యుడు నవ్వాడు. సంజ్ఞ కూడా నవ్వింది.