రామాయణమ్ 137
.........................
జగదేకవీరుడు రాముడు అంత స్వల్పకాలములో పద్నాలుగువేలమంది మహాబలవంతులైన రాక్షసులను సంహరించటము చూసిన ఋషులు ,మునులు ,దేవతలు ఆయనను సమీపించి అభినందనలతో ముంచెత్తారు;
.
అప్పుడు వారొక రహస్యాన్ని విప్పి చెప్పారు ,రామా నీవు శరభంగ మహాముని ఆశ్రమానికి వచ్చినప్పుడు దేవేంద్రుడు మునితో ఎదో మాట్లాడుతూ కనపడ్డాడు కదా ,ఆ విషయము ఏమిటనుకున్నావు ! నిన్ను ఈ ప్రాంతానికి ఎదోవిధముగా పంపితే ఎప్పటినుండో జనస్థానములో తిష్ఠ వేసుకున్న రాక్షసులను ఏరిపారేస్తావని తెలిపాడు.
.
ఉపాయముతో నిన్ను ఇక్కడకు పంపమన్నాడు. ఆవిధముగానే నీవు ఇక్కడ నివసించేటట్లు మేము ఆలోచన చేసి నిన్ను పంపాము ,ఇప్పుడు జనస్థానములో ఒక్క రాక్షసుడు మచ్చుకైనా లేడు,
.
ఇక మేము నిశ్చింతగా, సుఖముగా ఈ ప్రాంతములో సంచరించగలము అని కృతజ్ఞతాపూర్వకముగా పలికి వచ్చిన దారినే తిరిగి వెళ్ళారు.
.
యుద్ధపరిసమాప్తిని కాంచిన లక్ష్మణుడు వదినగారిని తీసుకుని గుహనుండి బయటకు వచ్చాడు.
.
అన్నగారి పరాక్రమము ఆయనకు తెలియనిదా ?
ముల్లోకాలన్నీ ఒకవైపు రాముడొక్కడు ఒకవైపు !
అయినా విజయము రామునిదే అని ఆయనకు తెలియనిది కాదు .
.
ఆయన చేసిన ఘన కార్యానికి అభినందనలు తెలిపాడు లక్ష్మణుడు.
.
లోకకంటకులైన రాక్షసులను ఒంటిచేత్తో మట్టికరిపించి సింహము లాగా నిలుచున్న వీరాధివీరుడైన తన భర్తను చూడగనే సీతమ్మ హృదయము ఉప్పొంగింది.
ఆయనను తటాలున కౌగలించుకొన్నది, ఏ మాత్రము అలసటలేని భర్తను చూసుకుంటూ మురిసిపోతూ మరలమరల ఆలింగనము చేసుకొన్నది వైదేహి.
.
ఒక్కడు మిగిలాడు !
.
పదునాలుగు వేలమందిలో ఒక్కడు తప్పించుకొన్నాడు. వాడి పేరు అకంపనుడు.
.
ఆ విధ్వంసాన్ని కన్నులారా చూసిన వాడి కాళ్ళు తడబడుతున్నాయి గుండెలలో దడ మొదలయ్యింది ఏదో విధముగా గుండె చిక్కబట్టుకున్నాడు వాడు ,వేగముగా లంకకు బయలుదేరాడు.
.
వెళ్ళి వెళ్ళి రావణుడి ముందు కుప్పకూలాడు . భయంభయంగా చూస్తున్నాడు.
వాడి చెవులలో ఇంకా రామకోదండము వెలువరించిన శబ్దమే మారుమ్రోగుతున్నది,
వాడి కన్నులలో ఆ కోదండము చేసిన వీరవిహారమే ప్రతిఫలిస్తున్నది..
.
వాడు రావణుని ముందు నిలబడి ,
ప్రభూ మన రాక్షసులు పదునాలుగువేలమంది హతులైనారు,
ఖరుడు కూడా చనిపోయినాడు అని మాత్రమే పలికాడు.
.
ఈ మాటలు విన్న వెంటనే రావణుడి కళ్ళు కోపముతో అరుణిమను సంతరించుకున్నాయి.
.
జానకిరామారావు వూటుకూరు
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి