నిన్న నేను నిద్రలేచి గానుగ పుల్లతో ముఖం కడుక్కొని ఓక గిన్నెడు పాలు తాగి నా సైకిలు మీద ఊర్లోకి వేళ్ళాను. ఆశ్చర్యము రోడ్డు మీద అందరూ నావైపె చూస్తున్నారు . అప్పుడు నాకు కొద్దిగా గర్వాంగా అనిపించింది యెందుకంటే నాజీవితంలో మొదటిసారిగా ప్రపంచం దృష్టి నామీద పడింది. దీనికి కారణం ఏమిటని చూస్తే అందరు నా సైకిలు చూస్తున్నారు. అప్పుడు నాకు తోచింది నా సైకిలు పూర్తిగా బంగారపు గొట్టాలతోటి చేసిందని అందుకే అందరూ చూస్తున్నారని. అప్పుడు నేను నా చినిగిన ప్యాంటు జేబులోనుంచి మాసిన దస్తీ తీసి నా మొఖాన్ని తుడుచుకున్నాను. కానీ నాకు ఇంకా చెమట పడుతూనే వున్నది. అందుకు కారణం నాకు అప్పుడు స్ఫురణకి వచ్చింది నా సైకిలు బంగారపుదని అందుకే అందరూ దానినే చూస్తున్నారని ఎవరైనా రవుడీలు నన్ను కొట్టి నా సైకిలు లాగేసుకుంటారేమోనని, వెంటనే నేను ప్రేత్యకించి ఫిట్ చేసుకున్న ముందు బటన్ని నొక్కటం వెంటనే వెనకనుంచి రెక్కలు పైకి రావటము వొకేసారి జరిగాయి. క్షణంలో నా సైకిలు ఆకాశంలోకి లేచింది. అన్నట్లు నేను చెప్పటం మరిచాను నా సైకిలికి ముందర రెండు చిన్న రీఛార్జిబుల్ సేల్సు ఫిట్ చేసివున్నాయి వాటికి మూడు గంటల ఛార్జింగ్ కెపాసిటీ ఉంటుంది అంటే వక్కసారి ఛార్జి చేస్తే మళ్ళి మూడు గంటల వరకు పనిచేస్తూ ఉంటాయి. నేను గాలిలో నా సైకిల్ని 900 కిలోమీటర్ల వేగంతో నడుపుతున్నాను. అర గంటలో నేను సింగపూర్లో వున్నాను. పైనించి నేను సింగపూర్ అందాలని చూస్తూ నా సైకిల్ వేగాన్ని 70 కిలోమీటర్లకు తగ్గించి గాలిలో చెక్కర్లు కొడుతున్నాను నేను చూసిన దృశ్యాన్ని మీకు ఇక్కడ ఫోటో లో చూడవచ్చు.
మీరే చెప్పండి అంత పెద్ద భవనాలను నేను సైకిలు మీదనుండి చూస్తుంటే కళ్ళు తిరగవా, తప్పకుండా తిరుగుతాయి నాకు కూడా తిరిగాయి. చిన్నగా నా సైకిలు వేగాన్ని ఇంకా తాగించి 20 కిలోమీటర్లకు దించి తిన్నగా నేను భూమికి దగ్గరగా రావటానికి లాండింగ్ గేరు మీద చెయ్యి వేసి చిన్నగా సైకిలుని దించుతున్నాను. నాకు అప్పుడు సింగపూరులోని నీరు వెదజల్లె బొమ్మ కనపడింది మీరు చుడండి.
కాసేపు నేను నా సైకిలుని కిందికి దించి సింగపూర్ అందాలని చూసాను. మల్లి నాకు మొదటి సమస్యే ఎదురైంది, అదేనండీ నా బంగారపు సైకిలు సింగపూర్ జనాలందరూ తిరునాళ్లలో జనాలలాగా నా సైకిలు చుట్టూ మూగారు. నాకు భయమేసింది ఎక్కడ వాళ్ళు నా సైకిలు కాజేస్తారోనని. వెంటనే నేను నా సైకిలు టెక్ ఆఫ్ బటన్ నొక్కాను. వెంటనే నా సైకిలు అతి వేగంగా గాలిలోకి చొచ్చుకొని పోయంది. అందరు నా సైకిల్నే చూస్తున్నారు. అప్పుడు నాకనిపించింది వెంటనే అమెరికా వెళదామని, ఎందుకంటె అక్కడ మన తెలుగు వాళ్ళు చాలామంది ఉంటారని. నా ఫ్రెండు చెప్పాడు. అమెరికాలో లివెర్ఫోల్ ప్రాంతం అంత తెలుగు వాళ్ళే.అట. నాకు బాగా ఆకలి అయ్యిన్ది అప్పడికే సూర్యుడు నడి నెత్తి మీదకు వచ్చాడు అది అమెరికా కాబట్టి సరిపోయంది లేకపోతే ఎండ అదర కొట్టేది. కడుపులో నక నక లాడుతుంటే వేరే ఏ జాస లేకుండా వక రెస్టారెంటు ముందర దిగి సైకిలుతో పాటు స్టారెంటులోకి దూరాను.
చూసారా అక్కడక్కడ వానచినుకులు పడుతున్నాయ్. నేను సైకిలుతో పాటు ఆ గొడుగు పట్టుకున్న వాని ప్రక్కనుంచి తలుపులోకి వెళ్ళాను. వాళ్ళు నన్ను అమాంతం చూసి ఆశ్చర్యపడ్డారు. వక వెయిటర్ నాదగ్గరికి వచ్చి వినయంగా మీకు ఏమి కావాలి సార్ అని ఇంగ్లిష్ లో అడిగాడు. నేను ప్లేట్ మీల్స్ అనగానే మనది ఇండియానా సార్ అన్నాడు. అవును హైదరాబాద్ అన్నాను. అదా సంగతి అని ఏదో గోనుకుంటు వాక మీల్స్ ఇచ్చాడు. నేను తినంగానే వాడు నాకు బిల్ ఇచ్చాడు. నేను నా జేబులో చేయిపెడితే జేబు కాళీ నేను అక్కడ కౌంటరులో కూర్చున్న వానితో నా దగర డబ్బులు లేవు యిసారి వచ్చినప్పుడు ఇస్తాను అన్నాను. దానికి వాడు నాకు డబ్బులు అక్కర లేదు నీతో పాటు సైకిలు మీద తీసుకొనిపో అన్నాడు. నీ పేరు ఏమిటని నేను ఇంగ్లీషులో అడిగాను, దానికి అతను ఫాక్స్ అన్నాడు. నాకు ఈ డీల్ మంచిగా అనిపించింది. ఆ వేక్తికి 45 సంత్సరాలు ఉండొచ్చు అతను నా సైకిలు ఎక్కాలని బాగా ఉబలాటంగా వున్నాడు. నేను వెంటనే సరే కానీ నాతో రా అని అతణ్ణి నా సైకిలు వెనక కూర్చో పెట్టుకున్నాను. ఎందుకైనా మంచిదని వక తాడు అతనికి సైకిలికి కట్టాను. చెప్పు ఎక్కడికి వెళదాము అన్నాను. మా మామయ్య కొడుకు కెనడాలో ఉంటాడు అక్కడికి పోదమన్నాడు. నీకు అడ్రస్ తెలుసా అన్నాను. దానికి అతను నా సెల్ ఫోనులో గూగులు మ్యాప్ చూసుకుంటూ వెళదాము అన్నాడు. చెప్పు మీ మామయ్య అడ్రస్ అన్నాను దానికి అతను కెనడాలో టొరంటో లో ఉంటాడని అన్నాడు. నేను వెంటనే నా సైకిలు లోని ఆటో కంట్రోలర్ని సెట్ చేశాను, స్పీడుని కూడా ఆటోలోకి మార్చాను. ఇక చుడండి నా సైకిలు 1500 కిలోమీటర్ల స్పీయేడు అందుకున్నది. నాకే భయం వేసిందంటే ఇక ఫాక్స్ పరిస్థితి చెప్పనక్కరలేదు. అతను వేసుకున్న చొక్కా గాలిలోకి గాలిపటంలా ఎగురుతుంది. దాదాపు వక గంటలో మేము కెనడా చేరుకున్నాము. అక్కడి వాతావరణం పూర్తిగా మంచుతో వుంది అందుచేత మేము కిందికి దిగలేక పోయాము. ఆ విషయమే నేను ఫ్యాక్స్ తో చెప్పను. దానికి అతను తనని అమెరికాలో దింపి పొమ్మన్నాను. కానీ నాకు అప్పటికే పొద్దుకూకినట్లు కనిపిస్తుండటంతో నేను ఇప్పుడు అమెరికా రాలేను రేపు చూద్దామని చెప్పి ఇంటికి తిరుగు ప్రయాణం ఐయ్యాను. మీటర్లో వోల్టాజి చాలా తక్కువ చూపిస్తున్నది. నాకు భయం ఐయంది మేము ఇంటిదాకా వెళతామో లేదోనని. నేను ఆటోకంట్రోలర్ బొట్టన్ నొక్కి ఇంటివివైపు ఫిక్స్ చేశాను. మార్గ మద్యంలో హిమాలయాల మీదుగా మా సైకిలు వెళుతుంటే చెప్పలేనంత చలి వేస్తున్నది. అక్కడి హిమ పాతానికి నా సైకిలు బంగారం అంత తుడిచిపెట్టుకు పోయంది. కేవలం ఇనప గొట్టాలు కనపడ్డాయి. కొంతదూరం వెళ్లిన తరువాత నా వెనక కూర్చున్న ఫ్యాక్స్ తాడు తెగి అతను క్రిందికి జారిపోయాడు. నేను అతడిని కాపాడాలని అతని చేయ్యి పట్టుకొనే ప్రేయత్నంలో నేను కూడా సైకిలు మీదినుంచి జారాను. ఇద్దరం పైనుంచి దాదాపు 100 అడుగుల ఎత్తునుంచి క్రింద పడ్డాము. ముందు ఫ్యాక్స్ తరువాత అతని మీద నేను పడ్డాను. నాకు ప్రాణం పోయిందనిపించి పెద్దగా అరిచాను. అప్పుడు మా అమ్మ అక్కడికి వచ్చి నా వీపు మీద జబిరి ఏరా ఏమి కల కంటున్నావు ఇవేళ పనికి పోవ ఏమిటి అని అడిగింది నేను ఫ్యాక్స్ ఫ్యాక్స్ అని అరిచాను. తీరా చూస్తే నా దిండు కిందపడి వుంది దానిమీద నేను వున్నాను. ఎంత మంచి కల చెదిరిపోయినందుకు కొంత బాధ పడి కాలకృచ్యాలు తీర్చుకొని బొచ్చ పారా పట్టుకొని పనికి బయలుదేరాను. ఇంతకు నేను చెప్పటం మరిచాను నేను భవననిర్మాణ కార్మికుడిని అంటే తెలియలేదా అదేనండి తాపీ మేస్త్రి హెల్పేర్ని. నా పేరు సోమయ్య.
ఇది నా తొలి ప్రయత్నము బుధ జనులు చదివి కామెంటు చేయగలరు.
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి