నేటి తిరుప్పావై ప్రవచనం‎ - 14 వ రోజు*_

 _*నేటి తిరుప్పావై ప్రవచనం‎ - 14 వ రోజు*_

🕉🕉🕉🕉🕉🕉🕉🕉🕉

*వేదమే ప్రమాణం*

☘☘☘☘☘☘☘☘☘

*14. వ పాశురము*

*ఉంగళ్ పురైక్కడై త్తోట్టత్తు వావియుళ్*

*శెంగరునీర్ వాయ్ నెగిర్* *అంద్ ఆమ్బల్ వాయ్ కుమ్బిన కాణ్*

*శెంగల్పొడి క్కూరై వెణ్బల్ తవత్తవర్*

*తంగళ్ తిరుక్కోయిల్ శంగిడువాన్ పోగిన్ఱార్*

*ఎంగళై మున్నం ఎరుప్పువాన్ వాయ్ పేశుమ్*

*నంగాయ్ ! ఎరుందిరాయ్ నాణాదాయ్ ! నావుడైయాయ్*

*శంగోడు చక్కరం ఏందుం తడక్కైయం*

*పంగయ క్కణ్ణానై ప్పాడ-ఏలోర్ ఎంబావాయ్*

మన ఆండాళ్ తల్లి ఒక్కొక్క గోపబాలికను లేపుతూ ఒక్కో వేద రహస్యాన్ని మనకు తెలియజేస్తుంది.  ఊహకు అందని సృష్టి రహస్యాలు ఋషుల ద్వార వేదాలుగా మనకు లభించాయి. ఇవి ఇంద్రియాలకు అందనివి. ప్రత్యక్షం , అనుమానం , వేదం (లేక శబ్దం లేక ఆప్తవాక్యం) ఈ మూడు మన ప్రమాణాలు. ఈమూడు ఎట్లా వాడుకోవాలో చెప్పేవాళ్ళే మనకు ప్రామాణికులు. అనుమానం , ప్రత్యక్షంలలో మనం పూర్తిగా దేన్ని గుర్తించలేం. మన జ్ఞానేంద్రియాలలో కూడా లోపం ఉంటుంది కనుక. అందుకే మనం వేద మర్గాన్ని విశ్వసిస్తాం. వేదమార్గాన్ని అనుసరించేవారే మనకు ప్రామాణికులు. మన మాట , చేత , మన ఆచారం , మన వ్యవహారాలకు ఒక వైదికమైన ఆధారం కావాలి. మనకు రామాయణం , మహా భారతం , పురాణాలు మనకు ఏది వైదికమో ఏది అవైదికమో తెలిపాయి. లోపల గోపబాలిక గొప్ప ప్రామాణికురాలు మంచిగా మాట్లాడగలదు కూడా , అందుకే మన ఆండాళ్ తల్లి ఆమె వెంట నడిస్తే శ్రీకృష్ణుడు దగ్గర మంచిగా మాట్లాడి అయనను తప్పనిసరిగా అనుగ్రహించేట్టు చేసుకోవచ్చు అని ఈ గోప బాలికను కూడా లేపడం ప్రారంభించింది. 

*"శెంగరునీర్ వాయ్ నెగిర్ అంద్"* ఎర్ర కలవలు వికసిస్తున్నాయి *"ఆమ్బల్ వాయ్ కుమ్బిన కాణ్"* నల్ల కలువలు ముకిళించుకుపోతున్నాయి అని లోపల గోపబాలికతో అన్నారు. సూర్యోదయం కాగానే ఎర్ర కలువలు వికసిస్తాయి , రాత్రి కాగానే నల్ల కలువలు వికసిస్తాయి. సూర్యోదయంతో నల్ల కలువలు ముకుళించుకుపోతాయి. ఇది లోకంలో ఒక నియమం. లోపల గోప బాలిక మీరే తొందరతో ఎర్ర కలువల్ని విప్పి ఉంటారు , నల్ల కలువల్ని ముడుచుకొనేలా చేసి ఉంటారు అని పెద్దగా పట్టిచ్చుకోలేదు.  లేదమ్మా అయితే , *"ఉంగళ్ పురైక్కడై"* నీ ఇంటి పెరటి *"త్తోట్టత్తు వావియుళ్"* తోటలోని దిగుడు బావిలో ఉన్న కలువలు కూడా వికసించాయి కావల్సిస్తే చూసుకో. అంటూ ఇక్కడ అనుమాన ప్రమాణాన్ని వాడారు. ఇక్కడ *"నీ"* అని సంభోదించినా లోపల గోపబాలిక బాగా వేదాంతురాలు ఉన్నట్లుంది , నీ అన్నా లోపల పరమాత్మ వరకు భావించి , పెద్దగా పట్టిచ్చుకోలేదు. పైగా వీళ్ళు ఒక మాట వ్యంగముగా ప్రయోగించారు , ఏమిటంటే లోపల తోటలో గోప బాలిక శ్రీకృష్ణుడికోసం ఎదురుచూస్తుంటే వెనకనుండి శ్రీకృష్ణుడు ఆమె కళ్ళు మూసినప్పటి సన్నివేశం ఊహించుకొని , శ్రీకృష్ణుడి కళ్ళను ఎర్ర కలువలతో పోల్చారు , గోప బాలిక కళ్ళను నల్ల కలువలతో పోల్చారు.  పెద్దగా పట్టిచ్చుకోలేదు లోపల గోపబాలిక. 

*"శెంగల్పొడి క్కూరై"* కాషాయాంభరధారులు *"వెణ్బల్ తవత్తవర్"* తెల్లటి పలువరుసలు కల్గిన యోగులు *"తంగళ్ తిరుక్కోయిల్ "* ఆరాధనకై తమ తమ పెరుమాళ్ళ ఆలయాలకి *"శంగిడువాన్"* తాళాలు తెరువడానికి *"పోగిన్ఱార్"* వెళ్తున్నారు. మేము ప్రత్యక్షంగా చూసాం అంటూ ప్రత్యక్ష ప్రమాణాన్ని వాడారు గోపికలు.  తాళం తీయడం జ్ఞానముద్రలా ఉంటుంది , అందుకే ఇక్కడ ఆండాళ్ తల్లి , లోపల గోపబాలికను పెద్ద జ్ఞానిగా భావించి , తమకూ జ్ఞానం ప్రసాదించవమ్మా అంటూ చమత్కారంగా వర్ణిస్తుంది. 

అలాగే మేం ఆప్తవాక్యాన్ని కూడా నమ్ముతాం , అంటూ   *"ఎంగళై"* మమ్మల్నందరిని *"మున్నం ఎరుప్పువాన్"*  ముందే లేపుతాను అని *"వాయ్ పేశుమ్"* వాగ్దానం చేసావు. *"నంగాయ్!"* పెద్ద పరిపూర్ణురాలివే !  *"ఎరుందిరాయ్"* లేవమ్మా *"నాణాదాయ్!"* నీకు సిగ్గు అనిపించటంలేదా *"నావుడైయాయ్"* పెద్ద మాటకారిదానివి. 

జ్ఞానులు తమ హృదయంలో  భగవంతుని ఉపాసన చేసేటప్పుడు హృదయంలో పుండరీకాక్షుని రూపంలో ఉండేస్వామిని ఉపాసన చేస్తారు. దీన్నే దహర విధ్య అంటారు వేదాల్లో.  లోపల గోపబాలిక దహరవిధ్యలో పరినిష్నాత అయి ఉండచ్చేమో *" శంగోడు చక్కరం ఏందుం తడక్కైయన్ పంగయ క్కణ్ణానై ప్పాడ"* 

ఆమె హృదయం , దానిలో దహరాకాశం , అందులో స్వామి , ఆయన నేత్ర సౌందర్యాన్ని మేం పాడుతున్నాం , నీవు ఆ యోగ్యత కల్గిన దానివి , నీవూ లేచి మాతో కలిస్తే అందరం కల్సి స్వామిని పాడుదాం అంటూ లోపల గోప బాలికను లేపారు.