నవగ్రహ పురాణం

 _*నవగ్రహ పురాణం - 21 వ అధ్యాయం*_

*చంద్రగ్రహ జననం - 3*

*"అదేమిటి స్వామీ , అలా అంటారు. నా సర్వస్వమూ మీరే. అది మీకు తెలుసుగా. పైగా ఇది వెన్నెల రాత్రి కాదు స్వామీ !”*

*“సరే... ఈరోజు ఒక మేడ ముందు ఆగి , భిక్ష అడగకుండా వచ్చేశావ్ ! ఎందుకు ?"* ఉగ్రశ్రవుడు శీలవతి మాటను వినిపించుకోనట్లు అన్నాడు.

*"ఆ ఇంట్లో భిక్ష తీసుకోవడం నాకు ఇష్టం లేదు స్వామీ...”*

*"కారణం !"* ఉగ్రుడు రెట్టించాడు. *"అది కలిగిన వారి ఇల్లులా కనిపించింది !".*

*"అవును...అయినా , ఆ ఇంట భిక్ష తీసుకోవడం దోషమని అనిపించింది ! నిజంగా అది దోషమే స్వామీ !"* అంది శీలవతి.

*"కారణం చెప్తావా లేదా ?"* ఉగ్రశ్రవుడు గద్దించాడు.

*"ఆ ఇల్లు ఒక వేశ్యది స్వామీ..."* శీలవతి మెల్లగా అంది. *"ఓహ్ ! మేడ మీద చందమామలా కనిపించింది , ఆ వేశ్య ముఖమన్నమాట !"* ఉగ్రశ్రవుడి కంఠం ఉత్సాహంగా ధ్వనించింది.

*"ఔను..."*

*"ఓహ్ ! చంద్రబింబంలాంటి ముఖం ! మెరుపు తీగలాంటి శరీరం ! అప్సరస కాబోలనిపించింది , చూస్తుంటే..."* ఉగ్రశ్రవుడు చెప్పుకుపోతున్నాడు.

*"పోనివ్వండి , స్వామీ ! ఆమె అందంతో మనకు అవసరమేమిటి ?"* శీలవతి సౌమ్యంగా అంది. *"హాయిగా నిద్రపోండి !"*

*"నాకు నిద్ర పట్టదు !"* ఉగ్రశ్రవుడు ఎటో చూస్తూ అన్నాడు. *"కంటికి కట్టిన ఆ వేశ్య సౌందర్యానుభవం వొంటికి పట్టేదాకా... నాకు నిద్ర పట్టదు !"*

*"స్వామీ... !"* శీలవతి కంఠంలో ఆశ్చర్యం పలికింది.  

*"ఏం ? అంత ఆశ్చర్యపోతున్నావేమిటే ! వేశ్యా సంగమం అంత కానిపనైతే... వేశ్యలు ఎందుకుంటారే ! నన్ను ఆ వేశ్య ఇంటికి తీసుకెళ్ళు !"* ఉగ్రశ్రవుడు ఆజ్ఞాపించాడు. 

*"స్వామి..."*

*"ఏం ? తీసుకెళ్ళలేవా ?"* ఉగ్రశ్రవుడు హూంకరించాడు. *"పతి ఆజ్ఞను ధిక్కరిస్తావా ?"*

*"చివరిసారిగా చెప్తున్నాను ! నన్ను ఈ క్షణంలోనే ఆ వేశ్య వద్దకు తీసుకెళ్ళాల్సిందే ! మోసుకెళ్ళాల్సిందే !"*

*"స్వామీ... దయచేసి శాంతంగా వినండి..."* శీలవతి దీనంగా అంది. *"వేశ్యలు ధనం లేని వారిని గడప తొక్కనివ్వరు... మన వద్ద ధనం...".*

*"లేదు - అది నాకు తెలుసు !"* ఉగ్రశ్రవుడు గర్జించాడు. *"మన వద్ద ధనమే కాదు. ధాన్యం కూడా లేదు ! అలాగని పస్తులుంటున్నామా ? ఏం చేస్తున్నావ్ ? నన్ను ఆ బుట్టలో కూలవేసి , ఎండలో ఎండిస్తూ , వానలో తడిపేస్తూ , కష్టపెడుతూ అడుక్కుతెస్తున్నావా లేదా ? అందర్నీ ధాన్య భిక్ష అడుగుతున్నావు ! ఆ వేశ్యను కూడా అడుగు ! ధనభిక్ష కాదు. ధాన్య భిక్ష కాదు. 'ప్రణయభిక్ష' అడుగు ! నీ పతి దేవుడికి ఇంత ప్రణయభిక్ష పెట్టమని ప్రార్ధించు !"*

*"స్వామీ...!"* శీలవతి నివ్వెరపోతూ అంది.

*"ఏమే ? స్వామి స్వామి అంటూ జపం చేస్తూ కూర్చుంటే మన కోరిక తీరదే పిచ్చిదానా ! నన్ను ఆ సౌందర్యరాశి ఇంటిముందుకు తీసుకెళ్ళు. దాని కాళ్ళు పట్టుకో. కన్నీళ్ళు పెట్టుకో. 'భిక్షం' సంపాదించు. లే ! బుట్ట తే !!"*

*"నా... ఆలోచన వినండి స్వామీ..."* శీలవతి ప్రాధేయపడుతూ అంది. *"మీ ఆరోగ్యం బాగాలేదు. లేవలేని స్థితిలో ఉన్నారు...".*

*"నోర్ముయ్ ! నిన్ను చూస్తూ ఇలా ఉండచుట్టుకుని పడి ఉన్నాను ! అంతే ! ఆ వేశ్య ముందుకెళ్ళగానే లేచి గంతులేస్తాను లేవే !"* అంటూ ఉగ్రశ్రవుడు తీక్షణంగా శీలవతి. మొహంలోకి చూశాడు. *"నేను రోగిష్టినయితేనేం ? చెప్పానుగా ! కాళ్ళు పట్టుకో ! కన్నీళ్లు పెట్టుకో ! కావాలంటే రేపూ మాపూ బిచ్చమెత్తి దానికి చెల్లిస్తానని మాట ఇచ్చుకో ! పద !"*

మంచం అంచుకి ఆవేశంగా జరుగుతున్న భర్తను నిస్సహాయంగా చూస్తూ , శీలవతి బుట్ట అందుకుంది. ఉగ్రశ్రవుణ్ణి బుట్టలోకి చేర్చి , ఆ బుట్టను తలమీదకి ఎత్తుకుంది. ఇంట్లోంచి అవతలకి నడిచింది...

శీలవతి భర్తను మోసుకుంటూ , చీకట్లో ఊరివైపు నడుస్తోంది. ఉగ్రశ్రవుడు బుట్టలో విలాసంగా వాలి కాళ్ళు ఆడిస్తూ , వేశ్య గురించి ఉత్సాహంగా ఏమిటేమిటో

చెప్తున్నాడు.

చీకట్లో శీలవతి నడకసాగుతోంది.

బుట్టలోంచి వెలికి సాగిన ఉగ్రశ్రవుడి పాదం ఆ చీకటి దారిలో ఎవరికో తాకింది. 

*"అబ్బా !" అంది తీరని బాధతో ఒక పురుష కంఠం.

శీలవతి అప్రయత్నంగా ఆగింది. పరిశీలనగా చూసింది. కటిక చీకటిలో కొంచెం ఎత్తులో ఏదో ఆకారం లీలగా కనిపిస్తోంది. 

*"నరకయాతన అనుభవిస్తున్న నన్ను తాకి , కదిలించి ఆ బాధను ఇనుమడింపచేసిన వారు ఎవరో -  సూర్యోదయం కాగానే మరణిస్తారు ! ఇది ఈ మాండవ్య మహర్షి శాపం !”* ఏదో పురుష కంఠం ఏడో కఠోర బాధను ఓర్చుకుంటూ కర్కశంగా పలికింది.

*"నా కాలు ఎవరికో తాకింది !" ఉగ్రశ్రవుడు వణికే గొంతుతో అన్నాడు. శీలవతి గుండె దడదడ కొట్టుకుంది ! ఎవరా శపించింది సూర్యోదయమైతే తన భర్త మరణిస్తాడా ?...*