ఆనందం ఖరీదు-ఆలోచన:*

 ఆనందం ఖరీదు-ఆలోచన:*        

         (గొల్లపూడి మారుతిరావు)

      చాలామంది ఆనందానికీ, ఖరీదుకీ లంకె వుంటుంది. ఖరీదైన కారూ, ఖరీ దయిన సూటూ, ఖరీదయిన భోజనం, ఖరీదైన పరుపూ... మీ యిష్టం -ఏదైనా దాని చివరవున్న చీటీనిబట్టి మనసులో ఆనందానికి తూకం వుంటుంది.    

   మాఆవిడ షాపులోచీరెల రంగులూ, నాణ్యాన్ని చూసే ముందు ధరని చూస్తుంది. ధర నాలుగంకెల్లో వున్నాక ఆమెకి మెల్లగా చీరె నచ్చడం ప్రారంభి స్తుంది. ఆ తరువాతే రంగు, మన్నికా వగైరా. ఓ సారి నేను తెచ్చిన చీరెని ఆనందంగా అందుకుంది. తృప్తిగా కట్టుకుంది. ఖరీదుని దాచి నెలరోజుల తర్వాత చెప్పాను- ఫలానా మార్కెట్లో చౌకగా తీసుకున్నానని! ఆ క్షణం నుంచీ ఆ చీరెమీద ఆమెకి మక్కువ పోయింది!

        మా పెద్దబ్బాయి అన్నిటా వాళ్ళమ్మ పోలిక! ఓసారి వాడి బూట్లు దరిద్రంగా వున్నాయన్నాను. నన్ను జాలిగా చూసి-అవి ఫలానా బ్రాండువి- యింగ్లండులో ఆక్స్ ఫర్డ్ స్ట్రీట్ లో వెయ్యి రూపాయలకి కొన్నానని గర్వపడ్డాడు. మొన్న స్విట్జ- ర్లాండు నుంచి వస్తూనే ఓ కళ్ళజోడు చూపించాడు. “దీని ఖరీదు చెప్పు?” అన్నాడు- కంటి మీద అటూ యిటూ తిప్పుతూ. మా ఆవిడ సంగతి తెలిసిన వాడిని కనుక 10వేల దగ్గర మొదలెట్టా. మా వాడు తప్పిపోయిన అనాధని చూస్తున్నట్టు నన్ను క్షమిస్తూ నవ్వాడు. ఇది ఫలానా వీధిలో ఫలానా షాపులో కొన్నానన్నాడు. దాని ఖరీదు 75వేల రూపాయలు. బ్రిటిష్ ప్రధాని గార్డెన్ బ్రౌన్ దగ్గర్నుంచి మెడోన్నా దాకా అంతా అక్కడే కళ్ళజోళ్ళు కొంటారట! అసలు స్విట్జర్లాండు నుంచి తిరిగి వస్తూ లండన్ లో ఆగడానికి కారణం- ఆ కళ్ళజోడుని ఖరీదు చెయ్యడం!

        ఓసారి బదరీనాధ్ నుంచి కారులో ఢిల్లీ చేరాం. ఉదయం చెన్నై విమానం! ఆ రాత్రి మా అబ్బాయితో ఐదు నక్షత్రాల హొటల్లో వున్నాను. రాత్రి 11 గంటలకి కేవలంపెరుగుఅన్నంతెప్పించుకున్నానుదాని బిల్లు చూశాక అన్నం నోట్లోకి పోలేదు. బిల్లు 750 రూపాయలు! ఐతే- ఆ మాట విన్నాక మావాడికి ఆ హోటల్ మీద మోజు పెరిగింది. 

 

       చాలామందికి అనుభవించే ప్రతి వస్తువూముందు అనందాన్ని పంచాలి!ఏ ఖరీదూ అక్కరలేని చందమామ వెన్నెల బొత్తిగా చవకగా వుంటుంది. 

        ఆల్ఫ్స్ ని చూస్తూ-డాలర్ల ఖర్చుతో హోటల్ గది వరండాలోకి తొంగిచూసే వెన్నెలకి మాత్రమే ఆ రుచి వుంటుంది.

      నేనూ ఏ వస్తువయినా కొనేముందు ధరని చూస్తాను- అర్ధంలేని ఖరీదునీ, అవసరంలేనిస్థాయినీ మించిపోతుం దేమోనని! 10 వేల రూపాయల లండన్ బూట్లు నా కాళ్ళను కరుస్తాయి. అంత కంటె వెయ్యిరూపాయల విశాఖపట్నం బూట్లు నమ్మకంగా నాకు సుఖాన్నిపంచి నాలుగుసార్లు కొత్తవి కొనుక్కునే వనర్లని జేబులో మిగులుస్తాయి.

          కొందరు విమానాల్లొ క్లబ్ క్లాసుల్లో ప్రయాణాలు చేస్తారు. నేను ప్రయత్నించి మరీ “ఎకానమీ” లో కూర్చుంటాను. సుఖం కంటె తన అంతస్థు “లేబుల్” వారిని ఆనందపరుస్తుంది. అంతకంటె గర్వపరుస్తుంది.

       ఉపాధికీ, పట్టెడన్నానికీ నోచుకోలేని కోట్లాదిమంది వున్న మన సమాజంలో- ఈ ’లేబుల్’ కాస్త ఎబ్బెట్టుగా, హాస్యాస్ప దంగా వుంటుంది. అయితే చాలా మందికి సుఖం అన్నది వస్తువు చివర అంటించిన ధర చీటీ. అవసరాన్ని తీరిస్తే చాలదు. తమ అతిశయాన్ని రెచ్చగొట్టగలగాలి.

         విచిత్రమేమిటంటే- ఒక్క భారత దేశంలోనే పేదరికానికి చాలా సంపన్న మైన అర్ధం వుంది. డబ్బు లేకపోవడం అంటే మరే దేశంలోనయినా దరిద్రానికి గుర్తే. కాని ఒక్క భారతదేశంలోనే దాని అర్ధం వేరు! ఇక్కడ ’లేమి’కి అర్ధం వైభవం. 

         ఆ వైభవం స్థాయి-ఆ వ్యక్తి స్థాయి, సంస్కారం, మానసిక పరిపక్వతని బట్టి పెరుగుతుంది.పరమాచార్య వంటిమీద బట్టఖరీదు పట్టుమని పదిరూపాయలు ఉండదు. 

      భగవాన్ రమణ మహర్షి – 'మనిషికీ పశువుకీ తేడాని తెలిపే చిన్నఆఛ్ఛాదన - కౌపీనం చాలు'నని తను జీవించి నిరూపించారు.

    అడవిలో,ఆశ్రమంలోకందమూలాలు తిని తపస్సు చేసుకునే భరద్వాజ ముని శ్రీరాముని రాజ్యానికి ఆహ్వానించడానికి భరతుడు సైన్యంతో తరలివచ్చినప్పుడు అందరికీ మృష్టాన్నభోజనంతోవిందుని ఏర్పాటు చేశాడు. కందమూలాలు తిని బతికే బైరాగి చేసిన ఘనమైన విందు ’భరద్వాజ విందు’గా పురాణాలలో శాశ్వతంగా నిలిచిపోయింది. 

కోరుకుంటే తను ప్రతీ రోజూ ఆ స్థాయిలో విందుని అనుభవించ వచ్చుకదా? 

ఆ అవసరం- ఆ పరిపక్వదశలో... ఆ ఋషికి అనవసరం! కాని దేశాన్ని పాలించే మహారాజుకీ,ఆయన పరివారా నికీ అది మర్యాద.!

ఆస్థి, అంతస్థు, అర్ధంలేని కీర్తి, సౌఖ్యం అన్నీ పతనానికి దారితీస్తాయి. మార్లిన్ మన్రో దగ్గర్నుంచి నిన్న మొన్నటి మైకేల్ జాక్సన్ దాకా ఎన్నైనా ఉదాహరణలు ఉన్నాయి. అందుకే టాటాలూ, బిర్లాలూ గుడులు కట్టించీ, ట్రస్టులు నెలకొల్పీ ఎప్పటికప్పుడు తమ తమ దృక్పధాన్ని సంస్కరించుకుంటూంటారు.

     చూపు బేధం లోనే ఆనందపు రహస్యం వుంది. కాలికి తొడుక్కునే లండన్ బూట్లలో కాదు!     

   అమెరికాలో పీటర్సన్ అనే వ్యాపారికి నడమంత్రపు సిరి ఎత్తుకుని కోట్లు సంపాదించాడు.ఆయన ఈమధ్య ప్రజా సేవకి బిలియన్ డాలర్ల ట్రస్టుని ఏర్పాటు చేశాడు. ఆయన ఎప్పుడూ ఆనందంగా తృప్తిగా కనిపించే తన డ్రైవర్ని అడిగాడట:

         “ఎప్పుడూ ఆడిటర్లతో, పన్నుల ధ్యాసతో, బాంకు చెక్కుబుక్కులతో నేను సతమతమవుతూంటాను. నువ్వు ఆనందంగా ఎలా వుండగలుగుతున్నా

వని?"

          డ్రైవరు నవ్వి అన్నాడట:”మీకు లేనిది- ఒకదాన్ని నేను సమృద్ధిగా సంపాదించుకున్నాను సార్,” అని!

     “ఏమిటది?”

      “ఇంక చాలు అనే ఆలోచనని!" అన్నాడట.

          ఆనందాన్నీ, తృప్తినీ, సుఖాన్నీ ఆలోచనలో ఎంత గొప్పస్థాయిలోనైనా నిలుపుకోవచ్చు. దానికి భగవాన్ రమణ మహర్షి, పీటర్సన్ డ్రైవరూ- యిద్దరూ రెండు రకాలయిన ఉదాహరణలు!✍️️

                ( గొల్లపూడి మారుతీరావు 

                        జీవన కాలమ్ నుండి ) సేకరణ